Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa J. B. i R. B.

przeciwko M. G.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego M. G. na rzecz powodów J. B. i R. B. kwotę 14.666,82 zł (czternaście tysięcy sześćset sześćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 13.050,28 zł od dnia 15 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 1.616,54 zł od dnia 29 maja 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 1.451,80 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 214/17

UZASADNIENIE

Powodowie J. B. i R. B. wnieśli o zasądzenie od M. G. kwoty 17.148,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę od 15 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, iż zakupili od pozwanego 127m ² parkietu D. Natur w I gatunku. Prace montażowe parkietu zlecili montażystom poleconym przez firmę (...). W trakcie prac okazało się, iż dostarczony parkiet nie ma właściwości, o których zapewniał sprzedający (miał być I w gatunku) oraz nie spełnia wymogów estetycznych. Na zamontowanej i wycyklinowanej części powierzchni pojawiły się sęki, przebarwienia i biel. Po oględzinach przedstawiciel producenta parkietu stwierdził, iż zamontowany parkiet nie podlega reklamacji. Powodzi złożyli reklamację z tytułu rękojmi żądając wymiany parkietu na nowy bez wad wraz z kosztami demontażu, montażu i zakupu materiałów użytych do jego położenia. Pozwany wskazał, iż ponosi odpowiedzialność jedynie za rzeczywiste wady przedmiotu sprzedaży istniejące w chwili jego wydania a nie za efekt końcowy. Przedmiotowa sprawa została również zgłoszona do Miejskiego Rzecznika Konsumentów. W złożonych wyjaśnieniach pozwany wskazywał, iż powodowie świadomie zezwolili na zamontowanie otrzymanego parkietu, co jest równoznaczne z zaakceptowaniem jego stanu fizycznego i wyglądu. Powodowie zlecili wykonanie opinii technicznej w zakresie oceny jakości posadzki drewnianej. Z opinii tej wynika jednoznacznie, iż posadzka drewniana nie odpowiada zamówieniu i klasyfikacji określonej na fakturze oraz publicznym deklaracjom producenta. Podkreślili, iż dostarczony i ułożony parkiet ma liczne wady, co wskazuje, iż został on wyprodukowany w niższych klasach jakości. Wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 18.032,12 zł oraz zażądali dokonania demontażu i zabrania parkietu na własny koszt. W odpowiedzi pozwany wyraził wolę wymiany części klepek parkietowych, objętych wadą. Nie chciał jednak ponieść kosztów demontażu i ponownego montażu. Na dochodzone roszczenie składa się kwota 17.148,66 zł wynikająca z faktur oraz kwota 1.616,54 zł tytułem zwrotu kosztów opinii prywatnej.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż powodowie stwierdzili wadę parkietu w chwili montażu, Zdaniem pozwanego zaakceptowanie przez powodów montażu parkietu należy traktować jako zaakceptowanie jego stanu, wobec nie zgłoszenia wad parkietu. Nadto powodowie zlecili modyfikację przedmiotu sprzedaży poprzez wycyklinowanie części parkietu. Pozwany nie ponosi odpowiedzialności za poniesione w tym zakresie koszty. Podniósł, iż producent parkietu również stwierdził, iż nie podlega on reklamacji. Pozwany nie zgodził się z argumentacją powodów, iż nie byli oni w stanie obejrzeć dostarczonego produktu w całości z uwagi na sposób jego zapakowania. Zaznaczył, iż przed ułożeniem parkiet musiał być wyjęty z opakowania. Podniósł, iż zgodnie z art. 557 k.c. sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. Podkreślił, iż powodowie dokonując odbioru parkietu zgodzili się z jego wyglądem i właściwościami fizycznymi zaś zgłoszenie rzekomych wad nastąpiło dopiero po montażu parkietu. Pozwany zakwestionował roszczenie w zakresie kosztów sporządzenia opinii prywatnej.

W kolejnym piśmie powodowie podtrzymali swoje wnioski i twierdzenia. Wskazali, iż dochowali należytej staranności i nie mogli wiedzieć, iż parkiet ma wady skoro ujawniły się one dopiero po ułożeniu i wycyklinowaniu. Zaznaczyli, iż należy im się zwrot kosztów opinii prywatnej. Podnieśli, iż opinia została sporządzona na potrzeby poparcia stanowiska strony powodowej.

Pismem z dnia 29 maja 2017r. powodowie rozszerzyli powództwo żądając zasądzenia kwoty 24.265,20 zł w tym: 17.148,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę od 15.12.2016 r. do dnia zapłaty z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, 1.616,54 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 29 maja 2017 r. do dnia zapłaty tytułem kosztów opinii technicznej, 2.500 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 29 maja 2017 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów układania wadliwego parkietu, 3000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 maja 2017 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zerwania wadliwego parkietu oraz zasądzenia kosztów procesu.

Pozwany w odwiedzi wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

M. G. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) w T..

Bezsporne

W lipcu 2015 r. J. B. i R. B. zakupili w firmie (...),010 m ² parkietu D. Natur gatunek I za kwotę 13.050,28 zł. Parkiet został odebrany przez kupujących po roku. Parkiet zapakowany był fabrycznie w paczkach. Każda paczka zawierała etykietę z podanym numerem deklaracji właściwości użytkowych, oznakowaniem CE, data, partią produkcji, nazwą firmy oraz klasyfikacją drewna.

Dowód: proforma k. 9

zeznania świadka J. T. z 22.05.2017 r. 00:28:08-00:41:06;

zeznania świadka M. C. z 22.05.2017 r. 00:41:06-01:01:24;

zeznania świadka K. Z. z 22.05.2017 r. 01:01:56-01:22:47;

zeznania świadka R. L. z 3.07.2017 r. 00:04:10-00:36:47;

zeznania świadka T. M. z 25.09.2017 r. 00:05:19-00:16:38;

zeznania powódki J. B. z 25.09.2017 r. 00:16:38-00:58:54

Montaż parkietu J. i R. B. zlecili R. L.. Przed ułożeniem podłogi R. L. otworzył dwie paczki parkietu i po skonsultowaniu z J. B. jaki wzór ma powstać, rozpoczął jego montaż. J. B. codziennie była na nieruchomości, w której kładziony był parkiet i obserwowała posuwające się prace, przy czym nie mogła wchodzić na świeżo ułożoną podłogę. Za materiały niezbędne do montażu podłogi J. B. zapłaciła kwotę 1.998,50 zł.

Dowód: faktura k. 10;

zeznania świadka J. T. z 22.05.2017 r. 00:28:08-00:41:06;

zeznania świadka M. C. z 22.05.2017 r. 00:41:06-01:01:24;

zeznania świadka K. Z. z 22.05.2017 r. 01:01:56-01:22:47;

zeznania świadka R. L. z 3.07.2017 r. 00:04:10-00:36:47;

zeznania powódki J. B. z 25.09.2017 r. 00:16:38-00:58:54;

zeznania pozwanego M. G. z 25.09.2017 r. 00:58:54-01:13:53

Po położeniu dużej części parkietu J. B. zauważyła, iż jest on niezgodny z przedmiotem zamówienia tj. Dąb Natur. J. B. zgodziła się na wycyklinowanie części parkietu mając nadzieję, iż poprawi to jego estetykę. Po wycyklinowaniu części parkietu okazało się, iż wygląda on jeszcze gorzej. Na podłodze widać było sęki, było dużo bieli. Część parkietu była jakości o klasę niższą niż zamówiony parkiet klasy Natur. Dostarczony materiał pod spodem miał dwa różne frezy (jedne klepki miały frezy wzdłuż, jedne klepki miały frezy w poprzek)

Dowód: zeznania świadka J. T. z 22.05.2017 r. 00:28:08-00:41:06;

zeznania świadka M. C. z 22.05.2017 r. 00:41:06-01:01:24;

zeznania świadka K. Z. z 22.05.2017 r. 01:01:56-01:22:47;

zeznania świadka R. L. z 3.07.2017 r. 00:04:10-00:36:47;

zeznania świadka T. M. z 25.09.2017 r. 00:05:19-00:16:38;

zeznania powódki J. B. z 25.09.2017 r. 00:16:38-00:58:54;

zeznania pozwanego M. G. z 25.09.2017 r. 00:58:54-01:13:53

zeznania świadka R. P. k. 90 akt I Cps 13/17

opinia techniczna k. 37-46

pojedyncze deski załączone do akt sprawy

W dniu 22 sierpnia 2016 r. J. B. złożyła reklamację zakupionego parkietu wskazując, iż pojawiły się na nim liczne sęki, przebarwienia i biel. W dniu 23 sierpnia 2016 r. przedstawiciel producenta dokonał oględzin dostarczonego materiału.

Dowód: protokół k. 31-32;

Pismo k. 28

zeznania świadka R. P. k. 90 akt I Cps(...)

Pismem z dnia 26 sierpnia 2016 r. firma (...) odmówiła przyjęcia reklamacji wskazując, iż parkiet ułożony nie podlega reklamacji.

Dowód: pismo k. 12

zeznania świadka R. P. k. 90 akt I Cps (...)

Pismem z dnia 30 sierpnia 2016 r. J. B. złożyła reklamację do firmy (...). M. G. odmówił uznania reklamacji powołując się na stanowisko producenta parkietu.

Dowód: pismo z dnia 27.09.2016 r. k. 22-23;

pismo z dnia 10.09.2016 r. k. 33

J. B. zwróciła się do Miejskiego Rzecznika Konsumów w T. o rozpoznanie sprawy dotyczącej reklamacji parkietu dębowego.

Dowód: pismo J. B. k. 18-19;

Pismo z dnia 7.10.2016 r. k. 20-21,

Pismo z 16.09. (...). k. 24-25

J. B. w dniu 12 września 2016 r. dokupiła 4.704m ² parkietu D. Natur za kwotę 483,34 zł.

Dowód: faktura k. 11

Pismem z dnia 15 września 2016 r. J. B. złożyła do Parkiet (...) reklamację z tytułu rękojmi. M. G. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i nie uznał roszczeń związanych z wymianą całości dostarczonej klepki parkietowej oraz obciążenia go kosztami demontażu i ponownego montażu parkietu. Zaproponował wymianę części klepek parkietowych, które faktycznie były wadliwe. Powodowie nie wyrazili na to zgody.

Dowód: reklamacja k. 26-27,

pismo z dnia 3.10.2016 r. k. 29,

pismo z dnia 11.10.2016 r. k. 30-30v

W dniu 7 grudnia 2016r. powodowie złożyli oświadczenie o odstąpieniu od umowy z dnia 7 lipca 2015r.

Bezsporne (k.49-50)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, przedłożone przez strony dokumenty, opinię prywatną, zeznań świadków oraz przesłuchania powódki i pozwanego .

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami obrazowały dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła, w ocenie Sądu, jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność i autentyczność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W tym miejscu wskazać należy, że jeżeli strona składa pozasądową ekspertyzę z wyraźną intencją potraktowania jej jako dowodu w sprawie, wówczas istnieją podstawy do przypisania jej rangi dowodu z dokumentu prywatnego (art. 245 k.p.c.). Pozasądowe opinie rzeczoznawców jako dokumenty prywatne stanowią jedynie dowód tego, że osoby, które je podpisały wyraziły zawarty w nich pogląd, nie korzystają natomiast one z domniemania zgodności z prawdą zawartych w niej twierdzeń /Wyrok SN z dn. 15 stycznia 2010 r., I CSK 199/09/. Inaczej rzecz ujmując nie podlegają one ocenie Sądu jako dowód z opinii biegłego /Wyrok SN z dn. 8 czerwca 2001 r., I PKN 468/00/. W związku z powyższym Sąd, -jako dokumenty prywatne, poddaje je ocenie co do ich wiarygodności i mocy dowodowej w ramach wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Przy czym w przedmiotowej spawie pozwany przyznał, że część materiału dostarczonego powodom nie była zgodna z tym co zamówili i za co zapłacili powodowie.

Sąd w ramach przysługującej sądowi orzekającemu swobody oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c. uznał za wiarygodne spostrzeżenia i wnioski zawarte w opinii sporządzonej przez rzeczoznawcę M. C.. Jej sporządzenie było konieczne dla ustalenia rzeczywistej jakości parkietu. Nadto opinia ta przystaje do dowodów uznanych za wiarygodne w niemniejszej sprawie.

M. C. potwierdziła wniosku wyrażone w opinii zeznając w niniejszej sprawie w charakterze świadka. W tym miejscu wskazać należy, iż z racji wykonywanego zawodu M. C. dysponuje wiedzą niezbędną z zakresie parkieciarstwa. W całości potwierdziła wnioski i twierdzenia przedstawione w sporządzonej przez siebie opinii. Sąd dał wiarę przedstawionym przez nią twierdzeniom odnośnie jakości parkietu zakupionego od pozwanego i zamontowanego w domu powodów. Świadek podała, iż zakupiony został parkiet najwyższej klasy, którego kolorystyka winna być zbliżona, pozbawiona bieli, rdzenia chodników owadzich i z niewielkimi sękami W rzeczywistością powyższe standardy spełniała jedynie 40% parkietu dostarczonego powodom, zaś około 60% parkietu była o klasę niższa. Świadek przyznała, iż na etapie kładzenia parkietu parkieciarz mógł stwierdzić czy istnieją odpowiednie warunki do kładzenia oraz powinien go odpowiednio posegregować.

Sąd nie znalazł podstaw do podważenia zeznań złożonych przez R. L.. Świadek podał, iż po ułożeniu parkietu powódka zaczęła zgłaszać uwagi co do jego jakości. Przyznał, iż część klepek odbiegała od pozostałych, widoczne były bielma. Podał, iż opisy paczek zawarte na etykiecie parkietu zaczął szczegółowo czytać dopiero po uwagach zwróconych przez powódkę.

Za zgodne z prawda uznał również zeznań J. T. oraz T. M., gdyż były one jasne i spójne z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Świadek T. M. wskazał, iż za zerwanie parkietu otrzymał 3.000 zł.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka K. Z. zeznającego na okoliczność sprzedaży powodom parkietu, dostarczenia go oraz zastrzeżeń powodów co do zakupionego towaru.

Odnośnie zeznań świadka R. P. Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić im wiarygodności. Zeznania świadka dotyczyły postępowania reklamacyjnego prowadzonego u producenta parkietu. Świadek wskazał, iż reklamacja została odrzucona z uwagi na zamontowanie parkietu. Podkreślił, iż padła z ich strony oferta wymiany części klepek parkietu jednak powódka nie przystała na to.

Sąd nie znalazł podstaw aby uznać twierdzenia powódki za nierzetelne, albowiem mimo emocjonalnego stosunku do sprawy są one logiczne, spójne oraz zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Dokonując oceny tych zeznań Sąd miał na uwadze, iż powódka była najbardziej zainteresowana pozytywnym dla niej wynikiem niniejszego postępowania.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania złożone przez pozwanego. Pozwany przyznał, iż ułożony parkiet w części posiadał wady i nie był adekwatny do złożonego przez powodów zamówienia. Podkreślił, iż pomimo propozycji z jego strony wymiany części klepek parkietowych powódka żądała wymiany całego parkietu. Strona powodowa tego nie kwestionowała.

Bezspornym w przedmiotowej sprawie było, że powodowie nabyli od pozwanego parkiet i po ułożeniu jego dużej części stwierdzili, iż nie odpowiada on jakości zapewnionej przez sprzedawcę. Poza sporem pozostaje także kwestia prowadzonego postępowanie reklamacyjnego oraz propozycji wymiany części parkietu. Istota sporu niniejszej sprawy sprowadzała się do ustalenia, czy pozwany ponosi odpowiedzialności z tytułu rękojmi za sprzedany parkiet oraz czy powodom należy się zwrot kosztów jego zakupu oraz zwrot kosztów materiałów użytych do jego montażu, zerwania parkietu oraz koszt dokupienia dodatkowej części parkietu.

Zgodnie z art. 560 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. W myśl § 2. Jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia. § 3. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady. § 4. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

Zgodnie natomiast z art. 561 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady. Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej. Przepis art. 561 k.c. wprowadza szczegółowe reguły wykonywania dwóch uprawnień z tytułu rękojmi: żądania usunięcia wady lub wymiany rzeczy na wolną od wad. Kupujący może żądać wykonania jednego lub drugiego a sprzedający musi wykonać swe obowiązki w tym zakresie w rozsądnym czasie, bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. Jednak sprzedający może odmówić wykonania jednego lub drugiego, jeżeli byłoby to niemożliwe lub w porównaniu z drugim uprawnieniem zbyt kosztowne.

Wymiana rzeczy wadliwej na wolną od wad wymaga dostarczenia kupującemu rzeczy fabrycznie nowej tego samego rodzaju, niewadliwej (por. wyr. SN z 23.11.1970 r., I CR 65/70, OSN 1971, Nr 6, poz. 113; wyr. SN z 4.5.1972 r., III CRN 47/72, OSPiKA 1972, Nr 12, poz. 235; uchw. SN(7) z 26.10.1972 r., III CZP 48/72, OSN 1973, Nr 2, poz. 23). W przypadku rzeczy nowych usunięcie wady powinno prowadzić do takiego stanu rzeczy, w jakim znajdowała się w chwili zawarcia umowy.

W obecnie obowiązującym stanie prawnym nie jest wymagane zachowanie przez kupującego (konsumenta) aktu należytej staranności. Kupujący (konsument) nie musi sprawdzać rzeczy w momencie zakupu, czy też wydania, co więcej sprzedawca odpowiada wobec konsumenta za wady fizyczne rzeczy oznaczonej co do gatunku (np. parkiet) nawet gdy kupujący wiedział o wadzie w chwili wydania rzeczy. W myśl art. 557 § 1 k.c. sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. § 2. Gdy przedmiotem sprzedaży są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku albo rzeczy mające powstać w przyszłości, sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili wydania rzeczy. Przepisu tego nie stosuje się, gdy kupującym jest konsument.

W przedmiotowej sprawie o niezgodności dostarczonego towaru z umową powodowie dowiedzieli się dopiero po rozpakowaniu i zamontowaniu znacznej części parkietu. Zakupiony przez powodów parkiet obarczony był wadami istotnymi, wady tkwiły w materiale, 60 % dostarczonego materiału była niższej kasy niż towar zamówiony i zapłacony przez powodów.

Uzupełnieniem regulacji zawartej w art. 560 i 561 k.c. w zakresie uprawnień przysługujących kupującemu z tytułu rękojmi jest przepis art. 561 ¹ k.c. Uprawnienia wskazane w treści art. 561 KC – usunięcie wad oraz wymiana rzeczy na wolną od wad – są tu bliżej uregulowane w przypadku, gdy rzecz będąca przedmiotem sprzedaży została zamontowana. W takich wypadkach przepis zobowiązuje sprzedawcę, na żądanie kupującego, do demontażu oraz ponownego zamontowania rzeczy po dokonaniu wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięciu wady. Kupujący może dokonać demontażu i ponownego zamontowania rzeczy na koszt i niebezpieczeństwo sprzedawcy w przypadku, gdy sprzedawca nie wykonał tego obowiązku (wykonanie zastępcze; według J. Jezioro, w: Gniewek, Machnikowski, Komentarz, 2016, art. 561 ¹, Nb 3, nie ma podstawy do obciążenia tymi kosztami sprzedawcy, jeśli kupujący nie zgłosi żądania ich wykonania). Przepis przyznaje sprzedawcy prawo odmowy dokonania demontażu oraz ponownego montażu, jeżeli ich koszt przewyższałby cenę rzeczy sprzedanej. Jednak w wypadku, gdy kupującym jest konsument, takie prawo sprzedającemu nie przysługuje, ponieważ konsument może wymagać od sprzedawcy dokonania demontażu lub ponownego zamontowania albo może wymagać pokrycia części ich kosztów, nawet jeżeli te koszty przewyższają cenę rzeczy, choć konsument powinien pokryć tę część kosztów, która przewyższa cenę rzeczy.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do żądania strony powodowej dotyczącego zwrotu pieniędzy za wadliwy parkiet, który został zamontowany. Podkreślić należy, iż bezspornym był fakt, iż parkiet posiadał wady. Strony zgodziły się do co do tego, iż jakość parkietu odbiegała od właściwości, o których istnieniu zapewniał sprzedawca w chwili zakupu. Parkiet posiadał liczne sęki, przebarwienia, biel. Strona pozwana w toku postępowania podnosiła, iż roszczenie powodów jest niezasadne z uwagi na montaż parkietu. Sąd nie zgodził się z powyższym twierdzeniem uznając, że wobec wadliwości towaru otrzymanego przez powodów nie było wątpliwości, iż w świetle obowiązujących przepisów należy im się zwrot kwoty w wysokości 13.050,28 zł stanowiącej wartość zakupionego w dniu 7 lipca 2015r. parkietu (FV k. 9). W tym miejscu wskazać należy, iż co prawda pozwany proponował powodom wymianę części parkietu na towar wolny od wad. Niemniej w ocenie Sądu trudno się dziwić powodom, iż nie przystali na propozycję wymiany pojedynczych desek. Wskazać należy, iż ok 60% parkietu było wadliwe, parkiet montowany był na pióro - wpust i klej. Z pewnością taki sposób montażu uniemożliwiał estetyczną i zadowalającą dla klienta wymianę poszczególnych desek, w ocenie Sądu wycinanie poszczególnych desek, wklejanie kolejnych (bez montażu pióro – wpust) nie dawało gwarancji, że podłoga będzie stabilna i wytrzymała. W ocenie Sądu wada dostarczonego przez powoda materiału była istotna, uzasadnionym było żądanie wymiany całej podłogi, w sytuacji gdy pozwany nie wyraził zgodę na wymianę całego parkietu zasadne było odstąpienie przez powodów od umowy z lipca 2015r.

Na marginesie należy dodać iż wobec zasadności powództwa w odniesieniu do zwrotu kosztów zakupu wadliwego parkietu, pozwanemu przysługiwać będzie wobec powodów roszczenie o wydanie parkietu, który nadal pozostaje w ich władaniu, a wobec osoby, od której sam nabył parkiet roszczenie z art. 576 ¹ k.c. i n.

Na rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy nie pozostawał bez wpływu fakt zamontowania parkietu przez powodów. Sąd ustalił, iż możliwe było stwierdzenie wadliwości parkietu już na etapie jego montażu. Parkiet powodom wydany został w paczkach. Każda z paczek opatrzona była natomiast etykietą zawierającą informację co do właściwości parkietu w tym deklaracji właściwości użytkowych, oznakowania CE, daty, partii produkcji, nazwy firmy oraz klasyfikacji drewna. Zaznaczyć należy, iż układaniem parkietu u powodów zajmował się profesjonalista, wprawdzie polecony przez pracowników powoda, ale sam niebędący pracownikiem powoda. Na etapie układania parkietu winien on nie tylko ocenić istniejące warunki do kładzenia parkietu ale również ocenić parkiet: jego wilgotność, klasyfikację i wymiar. Stwierdzenie różnicy w jakości poszczególnych klepek dla profesjonalisty nie powinno nastręczać problemów. Sąd widział przykładowe klepki, potrafił stwierdzić po ich obejrzeniu, że różnią się od siebie i to w istotny sposób. Świadek R. L. przyznał natomiast, iż zaczął szczegółowo czytać etykiety na paczkach dopiero po zgłoszeniu przez powódkę wątpliwości co do jakości kładzionego parkietu.

Powódka na budowie była codziennie, obserwowała trwające prace montażu parkietu i mogła wcześniej zwrócić uwagę na jego jakość a nie czekać aż jego przeważająca część zostanie ułożona, a nawet zgadzać się na częściowe jego wycyklinowanie. Powyższe okoliczności w ocenie Sądu przemawiają za tym, iż powództwo o zasądzenie kosztów związanych z zakupem klejów, montażu wadliwego parkietu czy też jego zerwania nie zasługiwało na uwzględnienie. Powodowie bowiem mieli możliwość stwierdzenia złej jakości parkietu, istniejących wad parkietu, już przed jego przyklejeniem. Zaznaczyć należy, iż w przypadku parkietu jego montaż nie jest konieczny do stwierdzenia jego jakości, do stwierdzenia występujących w rzeczy wad fizycznych. Nie znalazł więc tutaj zastosowania art. 561 ¹ k.c.

Sąd nie mógł nadto uwzględnić żądania powodów odnośnie zwrotu kosztów parkietu zakupionego w dniu 12 września 2016 r. za kwotę 483,34 zł (FV k. 11). Wypada podkreślić, iż w chwili dokupowania parkietu powodowie mieli już wiedzę, że dostarczony im w lipcu 2016r. parkiet nie odpowiada temu co powodowie zamówili i za co powodowie zapłacili. Pomimo zgłoszenia reklamacji i otrzymania odpowiedzi odmownej zdecydowali się jednak na kolejny zakup, narażając się świadome na dalsze koszty.

Za zasadne Sąd uznał natomiast domaganie się przez powodów zwrotu kosztów wykonania prywatnej opinii. W okolicznościach sprawy, zważywszy na ujawnione wady parkietu zlecenie przez powodów sporządzenia ekspertyzy przez rzeczoznawcę było uzasadnione. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził wnioski zawarte w prywatnej opinii.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 14.444,82 zł, na która składa się kwota 13.050,28 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu parkietu oraz 1.616,54 zł tytułem kosztów sporządzenia prywatnej opinii.

Sąd na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądził od pozwanych odsetki za opóźnienie od kwoty 13.050,28 zł od dnia 15 grudnia 2016 r. oraz od koty 1.616,54 zł od dnia 29 maja 2017 r., zgodnie z żądaniem pozwu. Powodowie nie wykazali, że z umowy łączącej ich z pozwanym należą im się inne odsetki (za zwłokę). Zgodnie z art. 481 § 3 k.c. w razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych – pozew nie był objęty takim żądaniem.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt II wyroku oddalił powództwo w powstałej części.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. w myśl zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Powodowie wygrali sprawę w 60% zaś przegrali w 40%.

Koszty powodów to: 1.214 zł tytułem opłat sadowych, 3.600 zł kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa. Łącznie koszty powodów wyniosły 4.831 zł.

Z kolei koszty pozwanego to 3.600,00 zł kosztów zastępstwa procesowego oraz 17,00 zł. opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa,.

Zatem 4.831 zł x 60% = 2.898,60 zł.

zaś 3.617 zł. x 40 % = 1.446,80 zł.

Po kompensacji należało jak w punkcie III sentencji wyroku zasądzić na rzecz powodów różnicę tj. kwotę 1.451,80 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.