Pełny tekst orzeczenia

Sygn.akt. II AKa 308/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Maria Mrozik - Sztykiel /spr./

Sędziowie: SA Zbigniew Kapiński

SA Marzanna Piekarska-Drążek

Protokolant: Aleksandra Baran

przy udziale prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2017 r.

sprawy z wniosku S. R.

o zadośćuczynienie z tytułu internowania

z powodu apelacji wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 30 czerwca 2017 r. sygn. XII Ko 10/17

uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy S. R. kwotę 600(sześćset) złotych z tytułu poniesionych kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 30 czerwca 2017 r. sygn. XII Ko 10/17 zasądził od Skarbu Państwa na rzecz S. R. 100 tys. zł. tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 75 tys. od dnia uprawomocnienia się wyroku, zaliczając na poczet zasądzonej kwoty 25 tys.zł. zasądzoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 marca 2009 r. sygn. VIII Ko 130/08

w pozostałym zakresie wniosek o zadośćuczynienie oddalił.

Apelację od tego wyroku wniósł pełnomocnik wnioskodawcy zaskarżając wyrok w części dotyczącej oddalonego powództwa, tj. co do kwoty 400 tys.zł.

Apelacja zarzuca wyrokowi:

1.naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 ust. 1 kpc przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przez uznanie wbrew zasadom doświadczenia życiowego, że nie istniał związek między wykonaniem decyzji o internowaniu wnioskodawcy a rozpadem małżeństwa, chociaż z zebranego materiału dowodowego wynika wniosek przeciwny, co doprowadziło do nieprawidłowej oceny wymiaru krzywdy, a w efekcie do zaniżenia kwoty zadośćuczynienia;

2.naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 217 § 1 kpc w zw. z art. 227 kpc przez uznanie, ze wniosek dowodowy w postaci przesłuchania byłej żony wnioskodawcy – G. D. – nie dotyczy faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, mimo że przedmiotem dowodu był fakt, iż główną przyczyną ich rozstania były konsekwencje psychiczne wcześniejszego wykonania wnioskodawcy decyzji o internowaniu, co skutkowało oddaleniem tego wniosku, a w efekcie uznanie, że fakt rozwodu nie miał znaczenia dla oceny zasadności żądanej przez wnioskodawcę kwoty zadośćuczynienia;

3.błąd w ustaleniach faktycznych przez uznanie, że suma 100 tys.zł stanowi adekwatne zadośćuczynienie za krzywdę doznaną przez wnioskodawcę, kiedy prawidłowe ustalenia powinny prowadzić do konkluzji, że taka suma wynosi 500 tys. zł , co doprowadziło do zaniżenia kwoty zadośćuczynienia.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w części w jakiej Sąd oddalił wniosek, tj. co do kwoty 400 tys. zł.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Pomijając prawidłowość sformułowania zarzutów w apelacji należy stwierdzić, że jest ona zasadna co najmniej w takim zakresie w jakim wskazuje, iż zaskarżony wyrok zapadł przedwcześnie. Przede wszystkim znajduje to uzasadnienie w złożonych w toku postępowania odwoławczego dokumentach medycznych stwierdzających istnienie u wnioskodawcy S. R. choroby psychicznej i obrazujących proces jego leczenia. Ta dokumentacja pozwala na stwierdzenie, że zarzut apelacji dotyczący oddalenia wniosku dowodowego z zeznań byłej żony wnioskodawcy w kontekście uzasadnienia wyroku rozwodowego obecnie nie może być uznany za niezasadny, nawet przy uwzględnieniu daty rozpoczęcia przez wnioskodawcę leczenia psychiatrycznego w związku z wystąpieniem ostrych objawów psychotycznych.

Dokumentacja medyczna, treść załączonego uzasadnienia rozwodowego wyroku uzasadnia konieczność dokonania ustaleń odnośnie początków stwierdzonej u wnioskodawcy schizofrenii paranoidalnej, co pozwoli na ustalenie, czy między chorobą wnioskodawcy a faktem internowania go istnieje związek przyczynowy. Aby dokonać prawidłowych w tym zakresie ustaleń faktycznych konieczne jest przeprowadzenie dowodu nie tylko z opinii psychiatrycznej, ale również zebranie dowodów pozwalających na ustalenie sposobu życia i funkcjonowania społecznego wnioskodawcy po zwolnieniu z internowania, jego zachowań w życiu zawodowym oraz osobistym, w tym okoliczności rozwodu między małżonkami w aspekcie ewentualnych symptomów choroby psychicznej.

Sąd Okręgowy winien rozważyć czy w przypadku przeprowadzenia dowodów na powyższe okoliczności, w tym dowodu z przesłuchania wnioskodawcy, jego siostry, byłej żony nie powinno to odbyć się z udziałem biegłego psychiatry celem uwzględnienia również przez niego okoliczności, które mogą mieć znaczenie dla ustaleń dotyczących początku, rozwoju i przebiegu choroby oraz ewentualnego związku z faktem internowania wnioskodawcy.

Dokonanie powyżej wskazanych czynności procesowych pozwoli na zrealizowanie zasady z art. 2 § 2 kpk, a tylko prawdziwe ustalenia faktyczne mogą stanowić podstawę ostatecznego rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 437 § 2 kpk orzekł jak w wyroku.