Pełny tekst orzeczenia

II K 88/17

UZASADNIENIE

W okresie od dnia 20 stycznia 2017 roku do dnia 21 stycznia 2017 roku Ł. O. zabrał w celu przywłaszczenia motorower marki (...) oraz kosiarkę spalinową marki S., które stanowiły własność J. G.. Przedmioty te znajdowały się na posesji J. G. w miejscowości W.. Były one przechowywane w pomieszczeniu gospodarczym, które nie posiadało żadnego zabezpieczenia. W dniu 21 stycznia około godz. 07.30 J. G. ujawnił brak motoroweru. Początkowo nie zorientował się, że z jego posesji zniknęła także kosiarka, jej brak zauważył dopiero po kilku godzinach od ujawnienia kradzieży motoroweru.

Dowód:

- zawiadomienie o przestępstwie (k. 3v-4)

- zeznania pokrzywdzonego J. G. (k. 9v, k. 31v, k.112-113)

- wyjaśnienia oskarżonego Ł. O. - częściowo (k. 41-42, k. 97-98, k. 101, k. 116)

O kradzieży z posesji w miejscowości W. Ł. O. powiedział swojemu przyrodniemu bratu, K. P.. Ł. O. początkowo przedmioty pochodzące z kradzieży ukrył na polu w G., w miejscu oddalonym około 800 metrów od ich domu. Po około 5 dniach od wyjawienia bratu faktu dokonania kradzieży, Ł. O. poprosił go, aby ten pomógł mu przetransportować motorower i kosiarkę. Bracia samochodem należącym do K. P. przewieźli rzeczy do B., na teren działki ojca K. P.. Ojciec K. P. o niczym nie wiedział. Na działce motorower został rozebrany na części. Niektóre elementy motoroweru bracia spalili w ognisku, inne wyrzucili do rowu leśnego znajdującego się przy drodze prowadzącej z B. do miejscowości W.. Pozostałe części i kosiarkę Ł. O. i K. P. wywieźli na teren starego cmentarza. Po kilku dniach Ł. O. zamontował w swoim motorowerze niektóre części z pojazdu J. G..

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego Ł. O. - częściowo (k. 41-42, k. 97-98, k. 101, k. 116)

- wyjaśnienia oskarżonego K. P. (k. 37-38, k. 97-98, k. 102-102v, k. 119)

Dnia 25 stycznia 2017 roku K. P., nie informując o tym Ł. O., zbył kosiarkę mieszkającemu w G. P. S.. Klienta poszukał mu jego drugi przyrodni brat, który nie miał wiedzy, z jakiego źródła pochodzi kosiarka. K. P. zawiózł kosiarkę do G., a P. S. nabył ją za cenę 150 zł. P. S. nie zażądał żadnej dokumentacji, potwierdzającej to, że K. P. jest uprawniony, by nią rozporządzać.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego Ł. O. - częściowo (k. 41-42, k. 97-98, k. 101, k. 116)

- wyjaśnienia oskarżonego K. P. (k. 37-38, k. 97-98, k. 102-102v, k. 119)

- wyjaśnienia oskarżonego P. S. (k. 56v-57, k. 122)

J. G. odzyskał kosiarkę w nienaruszonym stanie. Zostały odzyskane też części motoroweru, jednakże nie są one zdatne do użytku.

Dowód:

- zeznania pokrzywdzonego J. G. (k. 9v, k. 31v, k. 112-113)

- pokwitowanie (k. 114)

Ł. O. urodził się w (...) roku, posiada wykształcenie podstawowe. Utrzymuje się z renty w wysokości 1.200 zł. Ł. O. nie posiada majątku większej wartości. Ł. O. jest bezdzietnym kawalerem.

Dowód:

- dane o podejrzanym (k. 79)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w W. z dnia 23.02.2017 r. (k. 73)

- pismo z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Oddział (...) w T. z dnia 01.03.2017 r. (k. 82)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w W. z dnia 06.03.2017 r. (k. 86)

Ł. O. był uprzednio karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 27 lipca 2015 roku, w sprawie II K 25/15 za przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 31 §1 kk został skazany na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym i zobowiązany do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem.

Dowód:

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 75)

- odpis wyroku (k. 94-94v)

K. P. urodził się w (...) roku, posiada wykształcenie podstawowe. Nie ma on stałej pracy, pozostaje na utrzymaniu matki. K. P. nie ma majątku większej wartości. Jest on kawalerem i posiada jedno dziecko w wieku 1 roku.

Dowód:

- dane o podejrzanym (k. 80)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w W. z dnia 23.02.2017 r. (k. 73)

- pismo z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Oddział (...) w T. z dnia 01.03.2017 r. (k. 82)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w W. z dnia 06.03.2017 r. (k. 86)

K. P. nie był uprzednio karany.

Dowód:

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 77)

P. S. urodził się w (...) roku, posiada wykształcenie podstawowe. Nie ma on stałej pracy, utrzymuje się z oszczędności. P. S. nie ma majątku większej wartości. Jest on kawalerem, ma jedno dziecko w wieku 10 lat.

Dowód:

- dane o podejrzanym (k. 81)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w G. z dnia 27.02.2017 r. (k. 78)

- pismo z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Oddział (...) w T. z dnia 01.03.2017 r. (k. 82)

- pismo z Urzędu Miejskiego w G. z dnia 07.03.2017 r. (k. 85)

- pismo ze Starostwa Powiatowego w G. z dnia 03.02.2017 r. (k. 93)

P. S. był uprzednio karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu. Dnia 17 czerwca 2003 roku Sąd Rejonowy w Grudziądzu, w sprawie II K 374/03 połączył oskarżonemu kary orzeczone przez Sąd Rejonowy w Grudziądzu wyrokiem z dnia 25 czerwca 2001 roku, w sprawie II K 968/00 i wyrokiem z dnia 11 grudnia 2001 roku, w sprawie II K 682/01 i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowód:

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 83-83v)

- odpisy wyroków (k. 124-128v)

Początkowo Ł. O. postawiono zarzut, że dokonał on kradzieży działając wspólnie i w porozumieniu z K. P.. Ł. O. w całości przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Ł. O. nie pamiętał dokładnej daty dokonania kradzieży, wyjaśnił, że wypił wtedy 6 piw. Ł. O. podniósł, że wpadli razem z K. P. na pomysł, żeby coś ukraść. Pojechali samochodem K. P., jednak nie pamiętał, dokąd. Zabrali motorower Z. i kosiarkę. Załadowali to na samochód K. P.. Motorower schowali w polu, a kosiarkę zabrał K. P. i sprzedał. Z motoroweru Ł. O. zabrał głowicę, cylinder, tłok, sprzęgło, łożysko i przełożył do swojego motoroweru. Resztę części zabrał K. P., połamał i spalił u swojego ojca na działce. (k. 41-42)

Podczas konfrontacji z K. P., Ł. O. przyznał, że prawdziwą wersję wydarzeń przedstawia K. P.. Ł. O. oświadczył, że sam ukradł motorower i kosiarkę. K. P. pomógł mu jedynie schować te przedmioty. Ł. O. podał, że kosiarkę sprzedał K. P.. Ł. O. z motoroweru, który ukradł, przełożył do swojego motoroweru tłok, cylinder, jedno łożysko od sprzęgła. (k. 97-98)

W związku z powyższym Ł. O. zmieniono zarzut, wyeliminowano z opisu czynu stwierdzenie, że działał on wspólnie i w porozumieniu z K. P.. Ł. O. w całości przyznał się do popełnienia tego czynu i złożył wyjaśnienia. Ł. O. wyjaśnił, że sam ukradł motorower i kosiarkę. Oskarżony podał, że nic nie mówił K. P., że idzie ukraść wskazane powyżej przedmioty, powiedział mu o tym, jak już to zrobił i schował. Po kilku dniach brat pomagał mu wszystko ukryć w innym miejscu. Zawieźli do ojca K. P. motorower i kosiarkę. Tamten nic nie wiedział o kradzionych rzeczach. Ł. O. rozebrał skradziony motorower i niektóre części przełożył do swojego pojazdu, a niektóre razem z K. P. spalili w ognisku. Ł. O. wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze i wyraził żal za swój czyn. (k. 101)

W dniu 23 marca 2017 roku Ł. O. złożył wyjaśnienia przed prokuratorem. W trakcie przesłuchania Ł. O. także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia. Jednocześnie Ł. O. wyraził wolę i gotowość dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karanej i skorzystania z dobrodziejstwa instytucji przewidzianej w przepisie art. 335 kpk. (k. 116)

K. P. początkowo postawiono zarzut z art. 278 § 1 kk. Do zarzuconego czynu przyznał się częściowo. K. P. wyjaśnił, że nie dokonał samej kradzieży, jedynie pomagał zbyć rzeczy z niej pochodzące. K. P. podał, że Ł. O. przyszedł do niego wieczorem do pokoju i powiedział mu, że ukradł motorower i kosiarkę. Pięć dni później Ł. O. pokazał mu, gdzie schował motorower i kosiarkę. Były one schowane w G. na polu, w miejscu oddalonym o około 800 m od ich domu. Ł. O. poprosił go o pomoc w przewiezieniu tych rzeczy. Samochodem K. P., bracia pojechali w miejsce, gdzie był ukryty motorower i kosiarka. Na miejscu załadowali rzeczy do samochodu i zawieźli do B. na działkę ogrodniczą do ojca K. P.. Na działce rozebrali motorower na części. Ramę i zbiornik od motoroweru wywieźli do lasu w B. i wyrzucili do wąwozu. Pozostałe części, tj. silnik, koła i kosiarkę wywieźli na teren starego poniemieckiego cmentarza. K. P. wyjaśnił, że niektóre części Ł. O. chciał zamontować w swoim motorowerze, co też później uczynił. Po kilku dniach K. P. sam zabrał kosiarkę z terenu cmentarza i sprzedał w G. za 150 zł. Klienta poszukał mu jego drugi przyrodni brat. K. P. wyjaśnił, że kosiarkę do klienta zawiózł sam. (k. 37-38)

Podczas konfrontacji z Ł. O., K. P. w całości podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia. Oświadczył, też że brat, który znalazł mu klienta na kosiarkę nie wiedział, że pochodzi ona z kradzieży. (k. 97-98)

Wobec powyższego, K. P. zarzucono przestępstwo z art. 291 § 1 kk. K. P. przyznał się w całości do tego zarzutu. Podtrzymał też swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Dodał, że jego ojciec nie wiedział o tym, że na teren jego podwórka wraz z Ł. O. przywieźli skradziony motorower i kosiarkę, a następnie części motoroweru spalili. K. P. wyraził żal i chęć dobrowolnego poddania się karze. (k. 102-102v)

W dniu 23 marca 2017 roku K. P. złożył wyjaśnienia przed prokuratorem. W trakcie przesłuchania K. P. także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia. Jednocześnie K. P. wyraził wolę i gotowość dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karanej i skorzystania z dobrodziejstwa instytucji przewidzianej w przepisie art. 335 kpk. (k. 119)

P. S. w całości przyznał się do zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia. P. S. wyjaśnił, że kosiarkę kupił od nieznanego mu wcześniej chłopaka. Z pytaniem, czy nie chce on kupić kosiarki, zadzwonił do niego jego znajomy. Po tym telefonie do jego mieszkania przyszedł chłopak i przyniósł kosiarkę. P. S. nabył ją za 150 zł. P. S. wyjaśnił, że zrobił głupotę, bo nie sprawdził, czy ta kosiarka była własnością chłopaka. Nie przyszło mu jednak do głowy, że kosiarka mogła być kradziona. Korzystna cena spowodowała jednak, że ją nabył. Nadto P. S. podniósł, że od razu wydał kosiarkę funkcjonariuszom Policji i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. (k. 56v-57)

W dniu 23 marca 2017 roku P. S. złożył wyjaśnienia przed prokuratorem. W trakcie przesłuchania P. S. także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia. Jednocześnie P. S. wyraził wolę i gotowość dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karanej i skorzystania z dobrodziejstwa instytucji przewidzianej w przepisie art. 335 kpk. (k. 122)

Prokurator Rejonowy w Wąbrzeźnie skierował wniosek o skazanie oskarżonych na posiedzeniu w trybie art. 335 kpk i wymierzenie:

- Ł. O. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby, zobowiązanie go do wykonywania pracy zarobkowej oraz oddanie w wyznaczonym okresie próby pod dozór kuratora i do naprawienia szkody, w zakresie jakim tego jeszcze nie uczyniono;

- K. P. kary grzywny w wysokości 80 stawek dziennych grzywny z ustaleniem jednej stawki na 10 zł, zobowiązanie go naprawienia szkody, w zakresie jakim tego jeszcze nie uczyniono;

- P. S. kary grzywny w wysokości 60 stawek dziennych grzywny z ustaleniem jednej stawki na 10 zł, zobowiązanie go naprawienia szkody, w zakresie jakim tego jeszcze nie uczyniono.

Prokurator wniósł także o zwolnienie oskarżonych z kosztów postępowania. (k.153-155)

Oskarżeni nie stawili się na posiedzenie Sądu w dniu 11 maja 2017 roku, zostali oni o terminie zawiadomieni prawidłowo (k. 166)

Przystępując do oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, że w świetle zgromadzonych dowodów wina i sprawstwo oskarżonych co do popełnienia zarzucanych im czynów nie budzą żadnych wątpliwości Sądu. Ustalając w sprawie stan faktyczny Sąd oparł się głównie na wyjaśnieniach złożonych przez oskarżonych na etapie postępowania przygotowawczego. Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego Ł. O. Sąd w przeważającej części uznał je za wiarygodne. Natomiast wyjaśnieniom w części, w jakiej oskarżony początkowo podał, że kradzieży dokonał wspólnie i w porozumieniu z K. P., Sąd odmówił wiarogodności albowiem pozostawały w sprzeczności z późniejszymi wyjaśnieniami oskarżonego, jak i wyjaśnieniami oskarżonego K. P.. Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, iż oskarżony sam dokonał kradzieży. Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego K. P., który przyznał się do pomocy Ł. O. w ukryciu motoroweru i kosiarki oraz do sprzedaży kosiarki, i złożył stosowne wyjaśnienia w tym zakresie. Zdaniem Sądu wyjaśnienia te były konsekwentne, logiczne, a ponadto korespondowały częściowo z wyjaśnieniami Ł. O. i P. S.. Sąd dał także walor wiarygodności wyjaśnieniom P. S., były one spójne i korelowały one z całym pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Ponadto Sąd nie dopatrzył się żadnych przesłanek mogących wpłynąć na negatywna ocenę tych dowodów. Oskarżeni przesłuchiwani w charakterze podejrzanych na etapie postępowania przygotowawczego przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i wyrazili gotowość dobrowolnego poddania się karze uzgodnionej z prokuratorem.

Odnosząc się do zeznań pokrzywdzonego J. G., Sąd zważył, że należy ocenić je jako wiarygodne, logiczne i konsekwentne. J. G. wskazał na czas i miejsce kradzieży oraz podał wartość skradzionych mu przedmiotów. W ocenie Sądu nie ma podstaw by kwestionować zeznania tego świadka Sąd nie dostrzegł żadnych przesłanek mogących podważyć wiarygodność zeznań tego świadka. Nie jest sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego myślenia przyjęcie, iż pokrzywdzony mógł ujawnić kradzież kosiarki dopiero później. (k. 9v, k. 31v, k.112-113)

Za nieprzydatne dla ustalenia w niniejszej sprawie stanu faktycznego okazały się zeznania świadków świadka A. O. (k. 16-17), nie posiadał on wiedzy odnośnie okoliczności zaistnienia czynu zabronionego. Nieprzydatne okazały się też zeznania świadka S. S. (k.51v-52) i świadka A. M. (k. 87-89), dotyczyły one kradzieży przedmiotów, co do których toczyło się odrębne postępowanie.

Sąd uznał za wiarygodne pozostałe przeprowadzone w toku postępowania dowody, albowiem dokumenty te nie budzą wątpliwości Sądu, co do swej autentyczności, jak również odnośnie prawdziwości podanych w nich informacji. Ustalenia oparto na protokołach: zatrzymania osoby (k. 21-21v, k. 22-22v), zatrzymania rzeczy (k. 23-25v, k. 44-46), oględzin miejsca (k. 26-30v ), oględzin rzeczy (k. 95-96, k. 105-108), dokumentacji fotograficznej (k. 58-72, k. 135-147), pokwitowaniu (k. 114).

Część ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, tj. pismo ze Starostwa Powiatowego w W. (k. 73, k. 86), pismo ze Starostwa Powiatowego w G. (k. 93), pismo z Urzędu Miejskiego w G. (k. 85), pismo z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Oddział (...) w T. (k. 82), informacje o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k.75, k. 77, k. 83-83v), odpisy wyroków (k. 94, k. 124-128v), to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do uznania, że wina oskarżonych nie budzi wątpliwości.

Ł. O. swym zachowaniem opisanym w pkt 1 aktu oskarżenia wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w przepisie art. 278 § 1 kk. Działanie oskarżonego z zamiarem bezpośredniego dokonania zaboru rzeczy w celu przywłaszczenia, wyczerpujące znamiona z art. 278 § 1 kk, jednoznacznie dowiodło realizacji dwóch elementów niezbędnych dla zaistnienia tego przestępstwa. Ł. O. dostał się do niezabezpieczonego pomieszczenia gospodarczego, a następnie dokonał zaboru motoroweru i kosiarki, stanowiących własność J. G..

Sąd uznał, że znamiona przestępstwa z art. 291 § 2 kk swym zachowaniem wyczerpał K. P.. Pomógł on Ł. O. w ukryciu motoroweru oraz kosiarki. K. P. doskonale wiedział, że przedmioty te pochodzą z kradzieży, ponieważ Ł. O. powiedział mu o tym. Następnie K. P. sprzedał kosiarkę P. S. za kwotę 150 zł. W § 2 art. 291 kk ujęto typ uprzywilejowany paserstwa, jako tzw. wypadek mniejszej wagi. Sąd uznał, iż czyn zarzucany oskarżonemu stanowi wypadek mniejszej wagi. Niewątpliwie Sąd miał na względzie, że wartość przedmiotów przestępstwa była niska. O uznaniu czynu sprawcy za uprzywilejowany typ paserstwa decyduje przede wszystkim wartość rzeczy, będącej przedmiotem paserstwa (Art. 291 KK red. Stefański 2017, wyd. 3/Oczkowski).

P. S. wyczerpał zaś znamiona przestępstwa opisanego w art. 292 § 1 kk. Nabył on bowiem od K. P. kosiarkę, o której na podstawie towarzyszących okoliczności mógł przypuszczać, że została uzyskana z czynu zabronionego. P. S. kupił kosiarkę po zaniżonej cenie, nie upewnił się w żaden sposób, czy przedmiot ten rzeczywiście należał do K. P., który nie dysponował żadnymi dokumentami tej rzeczy (np. dowód zakupu, instrukcja obsługi itp.)

Sąd uznając, że wina i okoliczności popełnienia czynu zabronionego przez oskarżonych nie budzą żadnych wątpliwości, uwzględnił wniosek oskarżyciela publicznego o dobrowolne poddanie się karze złożony w trybie art. 335 § 1 kpk. W myśl tego przepisu prokurator może wystąpić do Sądu zamiast z aktem oskarżenia z wnioskiem o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie wobec oskarżonego uzgodnionych z nim kar lub środków karnych. Przesłanką do wystąpienia przez oskarżyciela publicznego z takim wnioskiem jest to, aby czyn zarzucany oskarżonemu stanowił występek, a oskarżony przyznawał się do winy i w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia czynu zabronionego oraz wina nie budziły wątpliwości. Ponadto postawa oskarżonego musi wskazywać na to, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie wszystkie przesłanki uzasadniające wystąpienie do Sądu z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze przez oskarżonych zostały spełnione. Propozycje wskazane we wniosku są zgodne z zasadami wymiaru kary i środków karnych, a cele postępowania karnego sprecyzowane w przepisie art. 2 kpk zostały osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy. Oskarżeni wyrazili skruchę z powodu swojego zachowania i na etapie postępowania karanego sami wystąpili z inicjatywą dobrowolnego poddania się karze. Oskarżeni nie kwestionowali swojej winy, ich przyznanie w świetle ustalonego stanu faktycznego nie budzi żadnych wątpliwości Sądu. Sprawstwo oskarżonych znajduje potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dowodach.

Przy wymierzaniu oskarżonym kar Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w treści przepisu art. 53 kk i miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonych. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Każdy z oskarżonych od samego początku przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i składał wyjaśnienia.

Sąd uznał oskarżonego Ł. O. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego Ł. O. zachodzą przesłanki, które uzasadniają skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony Ł. O. zdaniem Sądu zasługuje na to, aby dać mu szansę i zasadnie w jego przypadku można przyjąć istnienie pozytywnej prognozy kryminologicznej. Oskarżony spełnia przesłanki określone w art. 69 § 1 kk i w przypadku orzeczenia wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania zasadnie można przyjąć, iż nie popełni on w przyszłości kolejnego czynu zabronionego. Kara pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym stanowi zawsze środek ostateczny, który może zostać wykorzystany tylko wówczas, gdy żaden inny rodzaj kary, czy też środka karanego nie zapewni osiągnięcia celów kary. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, chociaż Sąd miał na uwadze fakt, że zmieniał swoje wyjaśnienia. Nie zmienia to jednak tego, iż Ł. O. wyraził gotowość dobrowolnego poddania się karze. Sąd warunkowo zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności wyznaczył 3 – letni okres próby, co w ocenie Sądu jest dostatecznym okresem dla osiągnięcia wyznaczonych celów i zweryfikowania postawy oskarżonego. Ponadto dla wzmożenia kontroli zachowania oskarżonego w wyznaczonym okresie próby Sąd oddał go pod dozór kuratora i nałożył na niego obowiązek wykonywania pracy zarobkowej. Kurator będzie sprawował kontrolę nad przebiegiem wyznaczonego okresu próby oraz motywował oskarżonego do przestrzegania przepisów prawa.

Sąd wymierzył K. P. i P. S. kary grzywny. W ocenie Sądu grzywny w orzeczonej wysokości będą adekwatne do wagi popełnionych czynów. W przypadku tych oskarżonych, kara grzywny spełni stawiane przed nią cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.

Sąd uznał oskarżonego K. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. art. 291 § 1 i 2 kk i za to na podstawie art. 291 § 2 kk i art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu K. P. okres zatrzymania w dniu 14 lutego 2017 roku godz. 16.15 do dnia 15 lutego 2017 roku godz. 16.50, jako 2 (dwa) dni rzeczywistego pozbawienia wolności, przyjmując, że 1 (jeden) dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 10 zł, biorąc pod uwagę wysokość jego sytuację rodzinną i majątkową.

Sąd uznał oskarżonego P. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. art. 292 § 1 kk i za to na podstawie art. 292 § 1 kk i art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 10 zł, biorąc pod uwagę jego sytuację rodzinną i majątkową.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonych Ł. O. i K. P. do solidarnego naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego J. G. kwoty 2.500 (dwa tysiące pięćset) zł. J. G. odzyskał kosiarkę i niektóre części motoroweru, jednakże nie są one zdatne do użytku. W ocenie Sądu dla oskarżonych Ł. O. i K. P., obok wymierzonych kar, najwłaściwszym środkiem wychowawczym będzie obowiązek naprawienia szkody, tak aby zdali oni sobie sprawę z tego, iż przestępstwo nie może popłacać.

Sąd zwolnił oskarżonych Ł. O., K. P., P. S. w całości od ponoszenia kosztów sądowych i kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa, mając na uwadze ich sytuację finansową.