Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzegu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w Brzegu

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko : Č. S. z siedzibą w P. działającej przez: Česka Pojištʼowna S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

1.  zasądza od strony pozwanej Č. S. z siedzibą w P. działającej przez: (...)w W. na rzecz powoda M. B. kwotę 15 000,00 zł (piętnaście tysięcy złotych ) z odsetkami ustawowymi od dnia 08.09.2015r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5 059,66 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  nakazuje ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Brzegu kwotę 1 866,75zł .

Na oryginale właściwy podpis

Sygn.akt I C 1302/16

UZASADNIENIE

Powód M. B. pozwem przeciwko C. P.’stovnej A. S. z siedzibą w P. prowadzącej działalność w Polsce przez C. P.’stovną S.A. (...)z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie kwoty 15 000,00zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia (...). do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podał, iż w dniu (...). uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Kierujący samochodem, który ponosił winę za wypadek komunikacyjny, w dacie wypadku objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej zawartym w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

W wyniku wypadku powód doznał poważnych obrażeń ciała w postaci złamania kości promieniowej lewej z przemieszczeniem odłamów kostnych, stłuczenia dołu podkolanowego prawego, skręcenia stawu skokowego prawego i stawu kolanowego prawego oraz licznych potłuczeń ciała. Bezpośrednio po wypadku poddany został zabiegowi operacyjnemu i założono mu longetę gipsową, a następnie wypisano go ze szpitala. Od strony pozwanej, której zgłosił szkodę, otrzymał -poza odszkodowaniem- zadośćuczynienie w kwocie 15 000,00zł

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwana przyznała, iż w dniu zdarzenia wiązała ją umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, zawarta z właścicielem pojazdu winnego wypadku, jak również i to, że pozwana wypłaciła powodowi zadośćuczynienie i odszkodowanie. Stwierdziła, iż kwota dochodzona przez powoda jest wygórowana, nieadekwatna do zakresu doznanych cierpień fizycznych i psychicznych.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Okolicznością bezsporną jest, że w dniu (...). powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Kierujący samochodem J. W., który najechał na jadącego rowerem powoda i ponosił winę za wypadek komunikacyjny, w dacie wypadku objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej zawartym w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości promieniowej lewej z przemieszczeniem odłamów kostnych, stłuczenia dołu podkolanowego prawego, skręcenia stawu skokowego prawego i stawu kolanowego prawego oraz licznych potłuczeń ciała. Następnego dnia po wypadku poddany został zabiegowi operacyjnemu, po którym 23 września wypisano go ze szpitala z zaleceniem dalszego leczenia w przychodni ortopedycznej. Założony opatrunek gipsowy powód nosił przez 6 tygodni. Jednak po kilku tygodniach powód zaczął odczuwać bóle kolana i w wyniku badań stwierdzono u niego częściowe uszkodzenie więzadeł oraz podłużne pękniecie łękotki, które były leczone rehabilitacyjnie. Powód powrócił do pracy pod koniec marca 2015r. Przed wypadkiem pracował jako dyżurny ruchu, był energicznym mężczyzną w sile wieku, obecnie również wykonuje tę samą pracę w systemie 12 godzinnym, jednak często odczuwa bóle ręki, kolana, szybko się męczy. Niezbędne stało się zażywanie leków przeciwbólowych. Przed wypadkiem pomagał swojej mamie w pracach przy gospodarstwie domowym wykonując cięższe prace fizyczne. Po wypadku stało się to już niemożliwe. Z uwagi na wciąż odczuwane bóle ręki, powód musi się ograniczać w wykonywanych czynnościach, co jest dla niego przykrym odczuciem zwłaszcza, kiedy nie może pomagać swoim bliskim.

Powód w dalszym ciągu odczuwa lęki przed jazdą rowerem i obawę przed czekającą go w dalszym ciągu rehabilitacją.

Dowód: z akt szkody,

z zeznań świadka –k.100.

z zeznań powoda -k. 100-101.

Z punktu widzenia medycznego złamania w obrębie kości uległy odpowiedniemu wygojeniu i brak jest podstaw do ustalenia uszczerbku na zdrowiu. Natomiast z racji pojawienia się niestabilności przedniej i objawu uciekania kolana oraz jego chondromalacji, trwały uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 3%.

W stanie psychicznym powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu. Nie wymagał leczenia psychiatrycznego.

Dowód: z opinii biegłego ortopedy – k. 132-139, 151-152,

z opinii psychologiczno-psychiatrycznej – k. 184-186.

Strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność i wypłaciła powodowi 15 000,00zł zadośćuczynienia oraz odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Dowód: akta szkody

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Jak stanowi przepis art. 34 ust 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W ocenie Sądu żądanie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę uzasadnione jest co do zasady, jak i co do wysokości. W świetle okoliczności przedmiotowych sprawy uznać należało, że dochodzona pozwem kwota nie jest kwotą wygórowaną. W tym względzie Sąd miał na uwadze rozmiar doznanych przez powoda cierpień – tak fizycznych jak psychicznych - stanowiących następstwo wypadku komunikacyjnego. W związku z poniesionymi obrażeniami powód był hospitalizowany, poddany został leczeniu operacyjnemu, a następnie bolesnej i długiej rehabilitacji. Doznane przez niego obrażenia ciała stanowiły 3% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód - z uwagi na swój wiek - szczególnie dotkliwie odczuwa skutki wypadku, a to dolegliwości bólowe, czy ograniczenie sprawności. Cierpieniom o charakterze fizycznym towarzyszą też cierpienia psychiczne, związane z niemożnością wywiązywania się przez niego z obowiązków w stosunku do matki w podeszłym wieku, jak również obowiązków domowych, które dotychczas wykonywał, a których ciężar po wypadku spadł na jego rodzinę. Powód obawia się, że stan jego zdrowia pogorszy się w przyszłości, a jest osobą samotną i jest zdany tylko na siebie.

Pozostała zatem do oceny kwestia wysokości żądania, które w ocenie Sądu nie jest wygórowane. Sąd skupił się w swych rozważaniach głównie na kwestii wysokości zadośćuczynienia i jego odpowiedniości do doznanej krzywdy.

W tym aspekcie wskazać należy, iż - zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą - zdrowie jest dobrem szczególnie cennym; przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do niepożądanej deprecjacji tego dobra.

Zgodnie z treścią art. 444 k.c. i 445 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. W takich wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przewidziane w art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę ma na celu naprawienie - przez rekompensatę pieniężną - szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. W ten sposób przejawia się aprobowany w orzecznictwie kompensacyjny charakter zadośćuczynienia pieniężnego. O rozmiarze należnego zadośćuczynienia powinien zatem w zasadzie decydować rozmiar doznanej krzywdy, tj. stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, nieodwracalność następstw i inne okoliczności, których nie sposób wymienić wyczerpująco.

Ocena kryteriów decydujących o wysokości zadośćuczynienia zależy od okoliczności konkretnej sprawy. Wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne mają charakter subiektywny i tylko sam zainteresowany może je zrelacjonować. Podlegają one weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej i zasad doświadczenia życiowego, nie można jednak ich deprecjonować tylko dlatego, że są wynikiem subiektywnego poczucia krzywdy.

W odniesieniu do zadośćuczynienia pieniężnego z art. 445 § 1 k.c. funkcja kompensacyjna musi być rozumiana szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. W piśmiennictwie zasadnie podnosi się, że wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne.

Przyjmowane jest w orzecznictwie zapatrywanie, zgodnie z którym przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego wysokość zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Sąd podziela stanowisko wyrażone wielokrotnie przez Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach wydawanych w tym przedmiocie, że użyte w art. 445 § 1 k.c. pojęcie "sumy odpowiedniej" choć ma charakter niedookreślony, tym niemniej w orzecznictwie wskazuje się kryteria, którymi należałoby kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, a mianowicie to, że musi ono mieć charakter kompensacyjny, a więc musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, nie będącą jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy. Z tego wynika, że "wartość odpowiednia" to wartość utrzymana w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Pamiętać przy tym należy, że na wysokość zadośćuczynienia składają się cierpienia pokrzywdzonego – tak fizyczne jak i psychiczne – których rodzaj, czas trwania i natężenie, należy każdorazowo określić w kontekście materiału dowodowego sprawy. Indywidualny charakter zadośćuczynienia przesądza o tym, że ostateczne ustalenia, jaka konkretnie kwota jest "odpowiednia" z istoty swej należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego, lecz nie może to być uznanie dowolne.

Zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia nie może oznaczać przyzwolenia na lekceważenie takich bezcennych wartości, jak zdrowie czy integralność cielesna, a okoliczności wpływające na określenie tej wysokości, jak i kryteria ich oceny muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł.

Sąd uznał, iż takim odpowiednim zadośćuczynieniem będzie kwota 15 000,00zł kierując się opiniami biegłych, a także zeznaniami powoda. W ocenie Sądu łączna kwota 30 000,00zł odszkodowania jest adekwatna do stopnia cierpień powoda.

Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 15000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 08.09.2015r. do dnia zapłaty zgodnie z treścią art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia o szkodzie.

Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia przepis art. 98 k.p.c. Wobec tego, iż powód wygrał proces, Sąd zasądził od strony pozwanej w całości koszty procesu.

ZARZĄDZENIE

1/. Odnotować w repertorium

2/. Odpis orzeczenia doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej

3/. K.. 14 dni

06.12.2017r.