Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2017r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział V Cywilny

w składzie: Przewodniczący: SSR Ewa Nerga- Kujawa

Protokolant: Justyna Fabiszak

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2017r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta P. – Zarządu (...) w P.

przeciwko mał. J. P. działającemu przez przedstawiciela ustawowego G. P. (1)

o zapłatę:

oddala powództwo.

SSR Ewa Nerga- Kujawa

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26/10/2016r. powód Miasto P. – Zarząd (...) w P. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego mał. J. P. kwoty łącznie 289,80zł tytułem kosztów przejazdu zrealizowanego bez biletu.

Po wydaniu nakazu zapłaty postępowaniu upominawczym ( k. 6) pozwany działający przez ojca G. P. (2) wniósł w terminie sprzeciw podnosząc, że nie było podstaw do wystawienia mandatu, ponieważ przed przejazdem doładowano bilet sieciowy w drodze elektronicznej (k. 11-13).

W replice powód podtrzymał żądane, wskazując, że nie pozwany nie uiścił opłąty manipulacyjnej, co uniemożliwiało uwzględnienie reklamacji. (k. 24-26)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód korzystał w 2015r. z imiennego biletu sieciowego. W dniu 19/11/2015r. matka pozwanego przed jego wyruszeniem do szkoły dokonała dla niego zakupu przez internet biletu na 30 dni – nastąpiło do dokładnie o godz. 8.40.

Dowód: f-ra k. 15

W tym samym dniu pozwany korzystał z przejazdu tramwaju linii nr (...), w którym ok. godz. 8.50 przeprowadzono kontrolę biletów. Mandat wystawiono pozwanemu o godz. 8.54, po stwierdzeniu, że jego bilet nie jest aktywny i nie może być aktywowany w terminalu znajdującym się w pojeździe MPK.

Bezsporne, dane dot. mandatu – k. 4

Pozwany wniósł 24/11/2015r. reklamację, opisując całą sytuację. Reklamacja została przyjęta do rozpoznania, jednak nie udzielono na nią odpowiedzi.

Reklamacja k. 16, fakt niezaprzeczony.

Powód wysłał pozwanemu monit przesądowy wzywający do zapłaty kwoty 281,77zł obejmującą opłatę za przejazd wraz z tzw. opłatą dodatkową oraz z kwotą 9, 50zł tytułem odsetek.

Bezsporne.

Powyższe ustalenia, istotne dla rozstrzygnięcia w rozumieniu art. 227 k.p.c., Sąd poczynił na podstawie dokumentów prywatnych pochodzących od stron, w tym wydruku dokumentującego złożenie w postaci kopii korespondencji elektronicznej . Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości również Sądu.

Należy podkreślić, że spór poddany pod osąd był sporem o prawo a nie o fakty, które były w zasadzie bezsporne, a strony odmiennie jedynie oceniały ich skutki prawne.

Sąd zważył co do prawa.

Roszczenie jest bezpodstawne.

Powód wywodzi je nie z faktu, że pozwany nie zakupił biletu na przejazd, lecz z tego, że warunkiem anulowania opłaty dodatkowej było uiszczenie opłaty manipulacyjnej, a nadto wskazuje pozwany nie dokonał transferu biletu zgodnie z regulaminem internetowej sprzedaży biletów. Innymi słowy, powód nie neguje, że pozwany uiścił zapłatę na bilet.

Po pierwsze zatem należy stwierdzić, że pozwanego nie obciąża fakt, że powód sprzedaje produkt ważny od godz. 8.40, lecz niemożliwy do wykorzystania przed upływem dwóch godzin z uwagi na dysfunk.c.yjność systemu P., ponieważ jak wskazuje ustalony przez powoda regulamin, aktywacja jest możliwa po upływie dwóch godzin (k. 33). Praktycznie oznacza to, że zakupiony bilet nie obejmuje pełnych 30 dni w rozumieniu art. 111 k.c. ( fakt znany Sądowi także notoryjnie – vide załącznik do uzasadnienia wydruk z przykładowego biletu 30 dniowego, którego ważność liczona wg terminów prawa cywilnego powinna się skończyć dnia 23.08 o godz. 7.59 a nie 22.08 o godz. 23.59). W tym zakresie brak zatem ekwiwalentności świadczeń w zobowiązaniu wzajemnym umowy przewozu, co kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzecznym z dobrymi obyczajami, a także z treścią art. 488 par 1 k.c. regulującego zasadę wykonywania zobowiązań wzajemnych. Tak ukształtowany Regulamin powoda, jako wzorzec ogólny, nie wiąże w tym zakresie pozwanego ( art. 385par 1 k.c.).

Nadto należy zauważyć, że system P. jest dostarczany przez powoda, co oznacza, że od niego zależy, jak ten system działa. Zatem powód uzależniania świadczenie w postaci usługi przejazdu od funk.c.jonowania sytemu zależnego wyłącznie od jego woli, co jest wprost przewidziane przez ustawodawcę jako przykład klauzuli niedozwolonej ( art. 385 (3) pkt. 8 k.c.).

Sąd rozumie, że mogą istnieć ograniczenia techniczne sytemu który obsługuje bilety elektronicznie, jednak ich skutki w żadnym razie nie mogą być przerzucone na konsumenta. W takim przypadku powód winien uznać reklamację bez żadnych dalszych warunków. Tymczasem uzależnienie uwzględnienia zasadnej przecież reklamacji pozwanego od uiszczenia jakiekolwiek opłaty, nosi cechy dalszego niedozwolonego ograniczenia praw konsumenta. Prawo konsumenta do reklamacji nie może być w żaden sposób ograniczane. Na stronie UOKiK można znaleźć dziesiątki przykładów klauzul ograniczających uznanie reklamacji. Żądanie pokrycia kosztów manipulacyjnych nawet w przypadku, gdy reklamacja okazała się bezzasadna, także uznano za niedopuszczalne ( por wyrok z 11 września 2006 r. (sygn. akt XVII AmC 157/05) Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w W-wie). Zapisy tego rodzaju są sprzeczne także z obecnie obowiązującą ustawą o prawach konsumentów

Sąd już ubocznie wskazuje, że powód nie przedstawił nawet kopii rzekomo udzielonej odpowiedzi na reklamację, a strona przeciwna zaprzecza, by ją otrzymała. Wreszcie w replice wskazano, że „opłatę manipulacyjną” należało uiścić do dnia 8/1/2015r., co jest niemożliwe z konieczności logicznej, skoro przejazd miał miejsce w listopadzie 2015r.

Nie zawarto orzeczenia o kosztach postępowania , ponieważ wygrywająca storna pozwana ich nie zażądało, zatem byłoby to orzeczenie pozbawione cech rozstrzygnięcia.

SSR Ewa Nerga-Kujawa