Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny w składzie następującym:

Sędzia: SSR Daniel Jurkiewicz

Protokolant: Sekr. Sąd. Katarzyna Pawłowska

po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2017 roku na rozprawie

przy udziale oskarżyciela ----

sprawy R. C.

ur. (...) w B., syna K. i W. z domu K.

obwinionego o to, że:

W dniu 02.03.17 r. około godz. 16:50 w P. na ul. (...), pieszy nie zastosował się do wskazań sygnalizatora świetlnego S5, który nadawał sygnał barwy czerwonej, po czym wszedł za sygnalizator na oznakowane przejście dla pieszych,

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.

1.  Uznaje obwinionego R. C. za winnego czynu opisanego wyżej, tj. wykroczenia z art. 92 §1 kw i za to wykroczenie na podstawie art. 92 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) zł.

2.  Na podstawie art. 118 §1 i §4 kpw oraz §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania (Dz. U. Nr 118, poz. 1269) i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i wymierza mu opłatę w wysokości 30 złotych.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz

UZASADNIENIE

Podczas pełnienia swoich służbowych obowiązków służbowych w dniu 02.03.2017r. około godz. 16:50 funkcjonariusze policji: post. M. A. wraz z post. J. P. na ul. (...) a M. D. na wysokości Centrum Handlowego (...) na przejściu dla pieszych sterowanym sygnalizacją zauważyli mężczyznę, który przechodził przez przejście dla pieszych mimo iż sygnalizator S-5 nadawał sygnał barwy czerwonej. W związku z powyższym funkcjonariusz policji M. A. podeszła do mężczyzny podając swój stopień, imię i nazwisko oraz jednostkę w której pełni służbę. Następnie wylegitymowała mężczyznę. Legitymowanym okazał się obwiniony R. C.. M. A. nałożyła na obwinionego R. C. mandat w wysokości 100 z oraz podała podstawę prawną nałożenia mandatu a także pouczyła o prawie do odmowy przyjęcia mandatu. R. C. odmówił przyjęcia mandatu i oświadczył że nie przyjmuje mandatu bo nie i ma nadzieję iż jeszcze raz zobaczy z panią w Sądzie.

Obwiniony R. C. na 42 lata, jest bezrobotny, nie ma dochodu, nie posiada nikogo na utrzymaniu, według oświadczenia nie karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: M. A. (k.43v-44 w zw. z k.4-5), J. P. (k.44-44v w zw. z k.6-7) oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i ujawnionych na rozprawie głównej, a w szczególności: notatek urzędowych (k.2-3).

Obwiniony R. C. podczas rozprawy głównej w dniu 4 grudnia 2017 r. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i składał wyjaśnienia. Na rozprawie głównej obwiniony wyjaśnił, że jego zdaniem doszło do złamania Konstytucji w zakresie art. 53 ust. 6 a mianowicie, że nikt nie może być zmuszany do udziału w praktykach religijnych oraz że był zmuszony do udziału w czynnościach religijnych osób wierzących fundamentalistycznie w istnienie policji.

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwianego R. C. nie zasługują na wiarę i są to wyjaśnienia całkowicie oderwane od okoliczności sprawy. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż nikt obwinionego nie zmuszał do udziału w praktykach religijnych ani też nie wynika znikąd aby był zmuszany do udziału w czynnościach religijnych osób wierzących fundamentalistycznie w istnienie policji. Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu albowiem powyższe pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadków M. A. i J. P., którzy jednoznacznie widzieli jak obwiniony wszedł na przejście dla pieszych na czerwonym świetle.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. A. i J. P. albowiem ich zeznania były przez cały okres postępowania spójne, logiczne. Zarówno M. A. jak i J. P. jednoznacznie zeznali na rozprawie głównej w dniu 9.12.2017 r., że obwiniony R. C. na wysokości Centrum Handlowego (...) przeszedł na czerwonym świetle a także, że obwiniony pouczony o prawie do odmowy przyjęcia mandatu karnego odmówił jego przyjęcia.

Wartość dowodowa dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie budziła wątpliwości Sądu, a w szczególności nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W świetle zgromadzonego w sprawie i wyżej omówionego materiału dowodowego Sąd ustalił, iż obwiniony R. C. dopuścił się wykroczenia z art. 92 § 1 kw.

Zgodnie z art. 92 § 1 kw odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten, kto nie stosuje się m. in. do znaku lub sygnału drogowego. Wykroczenie z art. 92 § 1 kw ma charakter powszechny czyli może je popełnić każda osoba, która nie stosuje się do znaku lub sygnału, poprzez dwoje działania lub zaniechanie oraz formalny czyli bez realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym np. przez przechodzenie przez jezdnię pomimo czerwonego światła sygnalizatora.

Analizując działanie obwinionego od strony przedmiotowej stwierdzić należy, iż swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 02.03.17 r. około godz. 16:50 w P. na ul. (...) nie zastosował się do wskazań sygnalizatora świetlnego S-5, który nadawał sygnał barwy czerwonej, po czym wszedł za sygnalizator na oznakowane przejście dla pieszych, wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 kw.

Natomiast analizując zachowanie obwinionego od strony podmiotowej stwierdzić należy, iż obwiniony działał w sposób umyślny z zamiarem bezpośrednim gdyż miał on świadomość obowiązującego go zakazu przejścia przez jednię gdy sygnalizator nadawał sygnał czerwony.

W konsekwencji uznając obwinionego za winnego czynu z art. 92 § 1 kw Sąd w punkcie pierwszym wyroku wymierzył mu karę grzywny w wysokości 200 zł. Zdaniem Sądu wymierzona karna będzie realną dolegliwością oraz będzie oddziaływać wychowawczo. Jako okoliczność łagodzącą są przyjął to iż obwiniony według oświadczenia ustnego nie był karany za przestępstwo choć powyższego nie należy przeceniać gdyż jest powinnością każdego obywatela. Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął zwiększoną społeczną szkodliwość czynu obwinionego gdzie w środku dnia na ruchliwej drodze postanowił on przejść na czerwonym świetle.

O kosztach Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku, mając na uwadze, zawartą w art. 118 § 1 k.p.s.w. zasadę ponoszenia kosztów postępowania przez osobę ukaraną. Brak było w ocenie Sądu podstaw do zwolnienia z tego obowiązku R. C.. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 21 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz