Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1503/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Leszek Kawecki

Protokolant: Joanna Antoniszyn

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2016 roku w Dzierżoniowie

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą we W.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

I/  oddala powództwo;

II/  nie obciąża powódki kosztami procesu;

III/  przyznaje ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie na rzecz r.pr. M. P. z Kancelarii Radcy Prawnego w B. kwotę 2 952 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu.

Sygn. akt I C 1503/15

UZASADNIENIE

Powódka W. B. wniosła o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci Bankowego Tytułu Wykonawczego wystawionego przez pozwanego (...) Spółkę Akcyjną dnia 03 kwietnia 2015 r., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności nadaną dnia 10 czerwca 2015 r. przez Referendarza Sądowego w sprawie o sygn. akt I Co 831/15.

W uzasadnieniu pozwu podała, że jej brat J. S. (1) zawarł dnia 27.01.2010 r. umowę pożyczki z (...) SA z siedzibą we W.. Pożyczki nie zdążył jednak spłacić, gdyż zmarł dnia 12.09.2010 r. Ona zaś była jego jedynym spadkobiercą, stąd postanowieniem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 16.11.2010 r. w sprawie o sygn. akt I Ns 639/10 nabyła spadek po bracie. W skład spadku wchodziło natomiast mieszkanie

i przedmiotowa pożyczka. Pożyczka ta była ubezpieczona, zatem w razie śmierci brata ubezpieczyciel miał ją spłacić. Umowa ubezpieczeniowa zawarta była bowiem łącznie z umową pożyczki. Pozwany Bank wiedział zaś o ubezpieczeniu, wiedział także o zgonie kredytobiorcy. Dalej powódka podała, że pożyczka była świadczeniem okresowym, płatnym w ratach, a zatem pierwsza niezapłacona rata wymagalna była w grudniu 2010 r. Od tego też czasu należy liczyć termin przedawnienia roszczenia, który to zarzut podniosła. Pozwany Bank wystawił natomiast tytuł egzekucyjny dopiero w dniu 03 kwietnia 2015 r., a zatem już po przedawnieniu się roszczenia. Wobec czego wnosi o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. Powódka podała także, iż pozostawała w przekonaniu, że pozwany Bank zaspokoił swoje roszczenia

z polisy ubezpieczeniowej, którą sam proponował jej bratu i zapewniał o atrakcyjności tej polisy. Milczenie Banku przez tyle lat utwierdzało ją zaś w przekonaniu, że tak się stało.

W międzyczasie natomiast mieszkanie po bracie podarowała synowi. Gdyby wiedziała wcześniej, że będzie musiała jakieś długi po zmarłym spłacać, nie dokonałaby tej darowizny,

a mieszkanie sprzedałaby i spłaciła zobowiązania. Tymczasem na podstawie (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, Komornik wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko niej. Dodatkowo wskazała, że obecnie jest w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej. Mieszka sama, ma niską emeryturę. Nie stać ją na spłatę tak dużego kredytu.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew z dnia 22 stycznia 2016 r. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W pierwszej kolejności wskazała, że powódka nie kwestionuje istnienia, wymagalności ani wysokości roszczenia. Należy zatem uznać, iż zarówno istnienie zadłużenia, jego wymagalność, jak i wysokość są bezsporne, a zatem nie wymagają dowodu.

Dalej wskazała, że powództwo nie może podlegać uwzględnieniu w całości z uwagi na częściowe wygaśnięcie wykonalności tytułu wykonawczego. Niezbędnym warunkiem uwzględnienia powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego jest bowiem istnienie tytułu wykonawczego. Nadto powództwo to może być uwzględnione tylko wtedy, gdy tytuł wykonawczy podlega wykonaniu. Nie można zatem skutecznie domagać się pozbawienia lub ograniczenia wykonalności tytułu wykonawczego po jego wykonaniu. W takim przypadku wygasa bowiem wykonalność wykonanego w całości tytułu wykonawczego. Jeżeli zaś do wykonania świadczenia dojdzie w trakcie procesu o pozbawienie wykonalności albo ograniczenie wykonalności, to powództwo to także podlega oddaleniu. Wskazała w związku

z tym, że tytuł wykonawczy, którego pozbawienia wykonalności domaga się powódka, został częściowo skonsumowany w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego początkowo przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie M. M.,

a obecnie przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie W. S. (wobec wydania zarządzenia o przekazaniu sprawy w związku ze zbiegiem egzekucji na podstawie art. 773 1 k.p.c.). Przekazane zaś łącznie przez Komorników Sądowych i zaksięgowane dotąd kwoty opiewają na łączną sumę 776,12 zł. Kwotę tę pozwany Bank jako wierzyciel zaliczył zaś na poczet najdawniej wymagalnego kapitału.

Odnosząc się natomiast do zarzutów powódki w zakresie przedawnienia roszczenia oraz jej depozycji co do tego, iż umowa pożyczki jest świadczeniem okresowym, strona pozwana podniosła, że zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie, zaś twierdzenie co do charakteru pożyczki jest oczywiście chybione. Wbrew bowiem stanowisku powódki, daty wymagalności pożyczki, a tym samym początku biegu przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy pożyczki, nie można utożsamiać z datą wymagalności jednej z rat, której płatność przypadała na dzień 27 grudnia 2010 r. Nie można bowiem uznać, iż brak zapłaty jednej z rat kredytu powoduje automatycznie wymagalność wszystkich rat, których data płatności przypada po dacie płatności tej raty, z której zapłatą dłużnik pozostaje w zwłoce. Wskazała, że zarówno z zawartej umowy pożyczki nr NP\ (...), jak i z obowiązujących przepisów prawa nie wynika, aby umowa pożyczki wygasała wraz ze śmiercią pożyczkobiorcy. Umowa ta nie została bowiem wypowiedziana przez żadną ze stron, powódka zatem wstąpiła w prawa i obowiązki pożyczkobiorcy J. S., zgodnie z art. 922 § 1 k.c. Podniosła, że z zasady następstwo to zapewnia kontynuowanie stosunków majątkowych osoby fizycznej po jej śmierci, jednocześnie służy bezpieczeństwu obrotu cywilnoprawnego, a tym samym stanowi także zabezpieczenie interesów osób trzecich, w szczególności wierzycieli osoby zmarłej. Z zasady również spadkobierca wstępuje w sytuację prawną zmarłego, staje się więc dłużnikiem osobistym lub rzeczowym z tytułu danego długu. Oznacza to, że w braku odmiennych zapisów umowy

i regulaminu, w razie śmierci kredytobiorcy jego spadkobiercy stają się stroną umowy

i są zobowiązani do spłaty zaciągniętego kredytu na takich samych zasadach, jak zmarły kredytobiorca. Mając zaś na uwadze, iż termin spłaty ostatniej raty pożyczki upływał w dniu

27 stycznia 2015 r., uznać należy, iż dopiero w tej dacie stała się wymagalna całość niespłaconego do tego dnia kapitału. Zgodnie zaś z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa spłata kredytu w ratach nie jest świadczeniem okresowym w rozumieniu art. 118 k.c. Przedmiotem świadczenia w umowie kredytu bankowego jest bowiem z góry określona kwota pieniędzy, co ma bezpośredni wpływ na ustalenie terminu wymagalności roszczenia, a co za tym idzie na ustalenie początku biegu terminu przedawnienia. Z odrębnym terminem wymagalności każdej z rat mamy natomiast do czynienia w przypadku świadczeń okresowych. Każde ze świadczeń okresowych jest wówczas samodzielne w tym sensie, że ma własny termin wymagalności i odpowiednio do tego wyznaczony początek biegu okresu przedawnienia,

a wielkość całego świadczenia nie jest z góry znana i zależy od czasu trwania stosunku. Pierwszoplanowe znaczenie dla kwalifikacji świadczenia jako okresowego należy przypisać kryterium uzależnienia wielkości świadczenia od czasu trwania stosunku. To właśnie pozwala na odróżnienie świadczenia okresowego od jednorazowego, rozłożonego na raty. Za utrwalony uznać też można pogląd, że świadczeniem jednorazowym, a nie okresowym, jest zapłata ceny przy sprzedaży na raty. Podobnie trzeba oceniać umowę kredytu bankowego, w ramach którego strony umówiły się na spłatę kwoty kredytu oraz prowizji w określonych ratach. Ta okoliczność przesądza, zdaniem strony pozwanej, że świadczenie z umowy kredytu bankowego, mimo płatności w ratach, nie jest świadczeniem okresowym. a tym samym nie można zgodzić się

z powódką, iż bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się w innej dacie dla każdej z rat kredytu. Ponieważ termin spłaty pożyczki upływał w dniu 27 stycznia 2015 r., roszczenie nie uległo przedawnieniu. Z ostrożności procesowej zaś, gdyby wbrew powyższemu przyjąć, że każda z rat pożyczki przedawniała się osobno, zaś trzyletni okres jej przedawnienia rozpoczynał bieg

z dniem jej wymagalności, roszczenie objęte bankowym tytułem egzekucyjnym z dnia

03 kwietnia 2015 r. nie uległo w całości przedawnieniu. Spłata pożyczki miała bowiem nastąpić w 60 ratach, przy czym ostatnia z rat miała być płatna dnia 27 stycznia 2015 r. Nadto poprzez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, co miało miejsce w dniu 27 maja 2015 r., doszło do przerwania biegu przedawnienia rat wymagalnych do trzech lat przed terminem złożenia przedmiotowego wniosku, a więc rat wymagalnych od dnia 27 maja 2012 r. do dnia 27 stycznia 2015 r. Mając powyższe na uwadze, uznać zatem należy, zdaniem pozwanego Banku, iż nawet przy przyjęciu, że część rat uległa przedawnieniu, roszczenie o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w całości nie zasługuje w całości na uwzględnienie. Wskazała przy tym, że ostatnia wpłata przed śmiercią pożyczkobiorcy została uiszczona w dniu 19 sierpnia 2010 r. Jednocześnie podała, że w dniu

26 kwietnia 2011 r. rozliczony został zwrot części składki ubezpieczeniowej w kwocie 2 228 zł.

Wreszcie strona pozwana wskazała, iż odstąpiła od naliczania odsetek umownych od dnia śmierci pożyczkobiorcy, w związku z czym roszczenie objęte bankowym tytułem egzekucyjnym w punkcie 1. obejmuje wyłącznie niespłacony kapitał (kapitałowa część raty). Nadto wskazała, iż harmonogram spłat do umowy pożyczki zawiera informacje o wysokości kapitałowej

i odsetkowej części każdej z rat. Tym samym, przyjmując, iż każda z rat ulegała przedawnieniu osobno po upływie trzech lat od daty jej wymagalności, przedawnieniu mogły ulec jedynie kapitałowe części rat, składające się na roszczenie objęte bankowym tytułem egzekucyjnym, wymagalnych w okresie pomiędzy 27 września 2010 r. a 26 maja 2012 r. Odnosząc się zaś do twierdzenia powódki, jakoby Bank zaspokoił się ze środków wypłaconych przez ubezpieczyciela, strona pozwana wskazała, iż ubezpieczyciel nie wypłacił jej żadnych środków w związku z przedmiotową umową. Koniec ochrony ubezpieczeniowej – zgodnie z zawartą przez strony umową – upłynął w dniu 27 lipca 2010 r., zaś pożyczkobiorca zmarł w dniu 12 września 2010 r., a więc już po zakończeniu ochrony ubezpieczeniowej.

Na rozprawie w dniu 16 marca 2016 r. pełnomocnik powódki, w związku z treścią odpowiedzi na pozew, oświadczył, że w dalszym ciągu twierdzi, iż w niniejszej sprawie winien mieć zastosowanie trzyletni termin przedawnienia roszczenia, jako związanego z prowadzeniem przez stronę pozwaną działalności gospodarczej, zgodnie z art. 118 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Brat powódki W. J. (...) zawarł dnia 27 stycznia 2010 r. ze stroną pozwaną (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę pożyczki nr (...) na warunkach określonych w tej umowie i Regulaminie udzielania pożyczek przez (...)SA.

Spłata pożyczki, udzielonej w kwocie 14 290,39 zł, miała nastąpić w 60 ratach, płatnych w kwotach i terminach określonych w harmonogramie spłat, przy czym ostatnia z rat miała być płatna dnia 27 stycznia 2015 r.

Dowód: odpis umowy pożyczki nr (...) z dnia 27 stycznia 2010 r. wraz z Regulaminem udzielania pożyczek przez (...)SA i harmonogramem spłat.

Pożyczka nie została spłacona przez J. S. w całości, gdyż zmarł on dnia

12 września 2010 r. Ostatnia rata pożyczki przed śmiercią pożyczkobiorcy została uiszczona

w dniu 19 sierpnia 2010 r.

Dowód: kserokopia odpisu skróconego aktu zgonu J. S. (1), sporządzonego

w Urzędzie Stanu Cywilnego w P. za numerem (...), wykaz spłat wraz

z ich rozksięgowaniem.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 16 listopada 2010 r.

w sprawie o sygn. akt I Ns 639/10 powódka nabyła spadek po J. S. w całości.

W dniu zaś 03 kwietnia 2015 r. strona pozwana wystawiła przeciwko powódce jako spadkobierczyni J. S. bankowy tytuł egzekucyjny, obejmujący należności z tytułu zawartej przez niego powyższej umowy bankowej, na które składały się: kwota 11 147,26 zł

z tytułu niespłaconego kapitału kredytu wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia 04 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty i kwota 24,43 zł z tytułu odsetek naliczonych od dnia

28 stycznia 2010 r. do dnia 03 kwietnia 2015 r. Strona pozwana natomiast odstąpiła w tym tytule od naliczania odsetek umownych od dnia śmierci pożyczkobiorcy.

W dniu 27 maja 2015 r. strona pozwana jako wierzyciel złożyła zaś wniosek o nadanie klauzuli wykonalności temu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Postanowieniem Referendarza Sądowego przy tutejszym Sądzie z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie o sygn. akt

I Co 831/15 wniosek ten został uwzględniony.

Dowód: kserokopia bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego w dniu 03 kwietnia 2015 r. przez stronę pozwaną i postanowienia tutejszego Sądu z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie

o sygn. akt I Co 831/15.

Na podstawie wskazanego wyżej tytułu wykonawczego została wszczęta egzekucja przeciwko powódce. W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego początkowo przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie M. M. w sprawie egzekucyjnej o sygn. akt MM Km 967/15, a obecnie przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie W. S. (wobec wydania zarządzenia o przekazaniu sprawy w związku ze zbiegiem egzekucji na podstawie art. 773 1 k.p.c. z dnia 25 sierpnia

2015 r.), została przekazana łącznie na rzecz strony pozwanej jako wierzyciela kwota 776,12 zł. Kwotę tę pozwany Bank zaliczył zaś na poczet najdawniej wymagalnego kapitału

Dowód: odpis zarządzenia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie M. M. z dnia 25 sierpnia 2015 r. w sprawie egzekucyjnej o sygn. akt MM Km 967/15, kserokopia wezwania do dokonywania potrąceń z renty lub emerytury Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie W. S. z dnia 04 września

2015 r. w sprawie egzekucyjnej o sygn. akt Km 2351/15 wraz z potwierdzeniem wypłaty świadczenia rentowego powódki za wrzesień 2015 r., akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie W. S. o sygn.. Km 2351/15.

Powódka pozostawała w przekonaniu, że pozwany Bank zaspokoił swoje roszczenia

z tytułu powyższej umowy bankowej z polisy ubezpieczeniowej pożyczkobiorcy. Faktycznie

w dniu 26 kwietnia 2011 r. rozliczony został zwrot części składki ubezpieczeniowej w kwocie

2 228 zł. Ubezpieczyciel nie wypłacił natomiast żadnych środków w związku z przedmiotową umową, ponieważ koniec ochrony ubezpieczeniowej – zgodnie z zawartą przez strony umową

– upłynął w dniu 27 lipca 2010 r., zaś pożyczkobiorca zmarł w dniu 12 września 2010 r., a więc już po zakończeniu ochrony ubezpieczeniowej.

Powódka znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Mieszka sama, ma niską emeryturę, wynoszącą niecałe 900 zł. W skład spadku po J. S. wchodziło natomiast mieszkanie, które w międzyczasie podarowała swojemu synowi. Gdyby wiedziała wcześniej, że będzie musiała spłacać długi po zmarłym spłacać, to nie dokonałaby tej darowizny,

a mieszkanie sprzedałaby i spłaciła zobowiązania.

Dowód: odpis umowy pożyczki nr (...) z dnia 27 stycznia 2010 r., wykaz spłat wraz

z ich rozksięgowaniem, przesłuchanie powódki.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne.

W pierwszym rzędzie należy zwrócić uwagę, że powództwa przeciwegzekucyjne, w tym przewidziane w przepisie art. 840 § 1 k.p.c. powództwo opozycyjne, jest środkiem merytorycznej obrony dłużnika przeciwko egzekucji, przez którą to obronę należy rozumieć zwalczanie zasadności lub dopuszczalności egzekucji. W drodze powództwa opozycyjnego dłużnik może zaś żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności

w całości lub części bądź ograniczenia tej wykonalności. Jak wskazał Sąd Najwyższy

w wyroku z dnia 04 kwietnia 2002 r. (I PKN 197/01, Wokanda 2002/12/27), powództwo przeciwegzekucyjne może być realizowane tylko pod warunkiem, że istnieje potencjalna możliwość wykonania tytułu wykonawczego, w związku z tym żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności nie może być skutecznie złożone po wyegzekwowaniu należności w całości. Zasadność powództwa z art. 840 § 1 k.p.c. ocenia się natomiast według stanu rzeczy w chwili orzekania (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 marca 1976 r., III CZP 18/76, OSNC 1976/9/195). Zasadne jest więc stanowisko strony pozwanej, że tytuł wykonawczy, którego pozbawienia wykonalności domaga się powódka, został częściowo skonsumowany

w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego początkowo przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie M. M., a obecnie przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie W. S.. Skoro zaś przekazane łącznie przez Komorników Sądowych i zaksięgowane dotąd kwoty opiewają na łączną sumę 776,12 zł, to już w tej części powództwo należy uznać za nieuzasadnione. Należy też wskazać, że w drodze powództwa opozycyjnego nie jest dopuszczalna merytoryczna zmiana uprzednio wydanego prawomocnego orzeczenia (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 1972 r.,

II PR 372/72, OSP 1973, poz. 222).

Powództwo opozycyjne może być zaś oparte na jednej z trzech podstaw wymienionych w § 1 art. 840 k.p.c. Pierwsza z tych podstaw polega na przeczeniu dłużnika zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności. Należy jednak odróżnić wypadki, w których tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądowe lub inne orzeczenie zrównane z nim skutkami (np. wyrok sądu polubownego), od wypadków, w których w grę wchodzi inny tytuł egzekucyjny, niepochodzący od sądu (np. akt notarialny, czy bankowy tytuł egzekucyjny). Jeśli tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu, dłużnik może jedynie zaprzeczać powstaniu zdarzeń, które nastąpiły już po wydaniu tytułu egzekucyjnego, nie może jednak kwestionować zasadności treści tych tytułów, gdyż korzystają one z powagi rzeczy osądzonej (art. 365 § 1 k.p.c.), która je chroni.

W niniejszej sprawie rozważenia wymagała natomiast przede wszystkim druga

z podstaw powództwa, przy tym najszersza. Zachodzi ona wtedy, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane. Do zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania zalicza się między innymi wykonanie zobowiązania, w tym także uiszczenie kwoty organowi egzekucyjnemu, zaś do zdarzeń, wskutek których zobowiązanie nie może być egzekwowane, między innymi przedawnienie roszczenia, odroczenie wykonania zobowiązania przez wierzyciela, rozłożenie spłaty świadczenia na raty czy też przemijającą niemożność świadczenia.

Bezsporne jest, na co powołuje się wprost powódka, że podstawą jej powództwa,

w świetle powołanych wyżej przepisów, jest w pierwszej kolejności to, iż zobowiązanie

z przedmiotowego tytułu wykonawczego jest przedawnione, gdyż pożyczka była świadczeniem okresowym, płatnym w ratach, pierwsza niezapłacona rata wymagalna była w grudniu 2010 r., od którego też czasu należy liczyć termin przedawnienia roszczenia, pozwany Bank wystawił natomiast tytuł egzekucyjny dopiero w dniu 03 kwietnia 2015 r., a zatem już po przedawnieniu się roszczenia, zgodnie z przepisem art. 118 in fine k.c.

Z tym zarzutem powódki nie można się zgodzić. Nie powtarzając już całej argumentacji strony pozwanej na uzasadnienie stanowiska o braku zasadności tego zarzutu, którą Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela, należy przede wszystkim wskazać za pozwanym Bankiem, że daty wymagalności pożyczki, a tym samym początku biegu przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy pożyczki, nie można utożsamiać z datą wymagalności jednej z rat, której płatność – jak twierdzi powódka – przypadała na dzień

27 grudnia 2010 r. Nie można bowiem uznać, że brak zapłaty jednej z rat kredytu powoduje automatycznie wymagalność wszystkich rat, których data płatności przypada po dacie płatności tej raty, z której zapłatą dłużnik pozostaje w zwłoce. Spłata pożyczki miała natomiast nastąpić

w 60 ratach, przy czym ostatnia z rat miała być płatna dnia 27 stycznia 2015 r. Nadto poprzez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, co miało miejsce w dniu 27 maja 2015 r., doszło do przerwania biegu przedawnienia rat wymagalnych do trzech lat przed terminem złożenia przedmiotowego wniosku, a więc rat wymagalnych od dnia 27 maja 2012 r. do dnia 27 stycznia 2015 r. (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). Gdy się więc uwzględni treść tytułu wykonawczego, w którym strona pozwana odstąpiła od naliczania odsetek umownych od dnia śmierci pożyczkobiorcy, w związku z czym roszczenie objęte bankowym tytułem egzekucyjnym obejmuje wyłącznie niespłacony kapitał (kapitałowa część raty), a z drugiej strony – wyegzekwowane już od powódki kwoty, nie sposób uznać, by jej powództwo było zasadne choćby w części, zwłaszcza że powódka domagała się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w całości, a żądaniem tym Sąd był związany (art. 321 § 1 k.p.c.).

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak

w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu (punkt II wyroku) postanowiono w oparciu o przepis art. 102 k.p.c., uznając, że istnieją szczególnie uzasadnione okoliczności, wynikające między innymi z sytuacji materialnej powódki i charakteru sprawy, do nieobciążania jej kosztami procesu.

Orzeczenie o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej (punkt III wyroku) znajduje oparcie w przepisie § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.), który stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-4 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Z kolei, zgodnie z § 6 pkt 5, § 2 i § 15 pkt l powołanego rozporządzenia, za prowadzenie przedmiotowej sprawy przysługiwało radcy prawnemu wynagrodzenie w kwocie 2 400 zł, powiększone

o stawkę VAT wynoszącą 23 %, czyli o kwotę 552 zł, co daje łącznie kwotę 2 952 zł.