Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IIK 105 /17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st. sekr. sąd. Anna Żebrowska, Urszula Duszak

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.– Grzegorza Ryńskiego

po rozpoznaniu w dniach 20 czerwca 2017 roku i 21 lipca 2017 roku sprawy

P. K. (1)

urodz. (...) w miejscowości G.

syna J. i T. z d. P.

oskarżonego o to, że:

I).W dniu 02 października 2016 roku o godz. 02:00 w G. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,97 mg/l, 1,01 mg/l, 1,03 mg/l i 0,91 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził samochód osobowy m-ki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym,


tj. przestępstwo z art.178a§1kk


II).W dniu 02 października 2016 roku ok. godz. 2:00 w G. na ul. (...) uderzył pojazdem marki A. o nr rej. (...) w budynek nr (...) powodując uszkodzenie jego elewacji i ocieplenia, co spowodowało straty w wysokości 543,23 zł na szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w (...) S.A,

tj. o czyn z art. 288§1kk

1.  Oskarżonego P. K. (1) uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów aktem oskarżenia i za to skazuje go:

- za czyn z pkt I przy przyjęciu, że dopuścił się go około godz. 2:00 na podstawie art. 178a§1kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1kk, art. 35§1kk skazuje go na karę 8 (osiem) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym;

- za czyn z pkt II na podstawie art. 288§1kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1kk, art. 35§1kk skazuje go na karę 8 (osiem) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 85§1 i 2kk, art. 85a kk, art. 86§1 i 3kk łączy kary orzeczone w pkt 1 powyższego wyroku i wymierza oskarżonemu karę łączną roku i 2 (dwa) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym.

3.  Na podstawie art. 42§2kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat, na poczet którego w oparciu o art. 63§4kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 2 października 2016 roku.

4.  Na podstawie art. 43a§2kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,00 (pięć tysięcy) złotych.

5.  Na podstawie art. 46§1kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej zarzucanym mu przestępstwem w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Spółdzielni Mieszkaniowej (...) kwoty 534,23 (pięćset trzydzieści cztery 23/100) zł.

6.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem częściowej opłaty i pozostałych kosztów sądowych kwotę 200 (dwieście) zł w pozostałej części zwalniając go.

II K 105/17

UZASADNIENIE

P. K. (1) ( lat. (...)) jest mieszkańcem G., ma średnie wykształcenie.

Wieczór i noc z 1 na 2.10.2016r. spędzał w towarzystwie swoich znajomych P. P. (1) i N. Ł. (1) w barze (...),, w G. gdzie spożywali duze ilości alkoholu (wyjaśnienia oskarżonego k.259, zeznania świadków P. P. k. 267, N. H.- Ł. k. 89-90). W niedalekiej odległości od tego lokalu w ośrodku (...),, na parkingu znajdował się samochód osobowy marki A. (...) o numerach rejestracyjnych (...), należący do brata oskarżonego, a którym to oskarżony przyjechał w godzinach rannych na regaty żeglarskie (k.259).

W dniu 01.10.2016r. w godzinach 22.00-6.00 służbę w patrolu policyjnym zmotoryzowanym pełnili funkcjonariusze M. M. (1) i K. P. (1).

Jadąc ulicą (...) w G., ok godziny 02: 00 usłyszeli głośny huk, wówczas M. M. spojrzała do tyłu, w kierunku ulicy (...) i zauważyła samochód osobowy koloru srebrnego, cofający z krawężnika a następnie wjeżdżający w ulicę (...). W tym samym kierunku udał się patrol policyjny i używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych próbował ten pojazd zatrzymać. W międzyczasie pojazd ten wjechał w ulicę (...), na parking przy blokach numer (...)i (...). Na wysokości bloku numer (...), kierujący pojazdem otworzył drzwi od strony kierowcy i wyskoczył z jeszcze poruszającego się samochodu- gubiąc przy tym lewego buta- typu adidas i odbiegł w kierunku ulicy (...). Poruszający się bez kierowcy samochód marki A. (...) uderzył przodem w blok numer (...), uszkadzając go na kwotę 534, 23 złotych, (na szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w (...) S.A.), wcześniej uszkadzając jeszcze kilka zaparkowanych pojazdów (zeznania M. M. k.41v, 261, k. 127, 101v, 266-267, S. C. k.261). Zdarzenie to spowodowało, że niektórzy mieszkańcy bloku zostali obudzeni, w tym M. M. (3), jej mąż E. M. (1) i E. S. (1). E. M. (1) zszedł na dół, na parking, ponieważ został uszkodzony jego pojazd marki M. (...) (zeznania E. M. k. 134, 262). M. M. (3), i jej ojciec E. S. obserwowali sytuacje na parkingu z okna swojego mieszkania. Po kilkudziesięciu minutach funkcjonariusz K. P. (1) zauważył w odległości kilkudziesięciu metrów od miejsca zdarzenia, na ul. (...) mężczyznę obserwującego zdarzenie. Udał się w tym kierunku, ale w taki sposób by go zaskoczyć. Gdy był już blisko niego, mężczyzna ten, którym okazał się oskarżony P. K. (1), zaczął się oddalać, jednak został ujęty przez K. P. i doprowadzony na miejsce zdarzenia (zez. K. P. k. 101v, 127,266-267, zez. M. M. k. 261, M. M. k. 262-263) . Wówczas okazało się że oskarżony jest ubrany w taki sam sposób jak mężczyzna którego widzieli funkcjonariusze wyskakującego z A. (...), ponadto nie miał drugiego buta na nodze. Ten natomiast, którego miał na nodze stanowił parę z butem, który w dalszym ciągu leżał na miejscu zdarzenia (k. 101v). Oskarżony został wówczas poddany badaniom na zawartość alkoholu we krwi i okazało się że znajduje się w stanie nietrzeźwości ( 0, 97 mg/l, 1,01 mg/l, 1,03 mg/l- protokół k. 4).

Okoliczności popełnienia przez P. K. (1) obu zarzucanych mu czynów w ocenie Sądu nie budzą żadnych wątpliwości. Jakkolwiek oskarżony, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, w trakcie jego przesłuchania w charakterze podejrzanego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, to w świetle zeznań przesłuchanych świadków fakt ich popełnienia – w ocenie Sądu - jest oczywisty.

Sąd podzielił w całości, jako niebudzące żadnych wątpliwości, a przy tym logiczne konsekwentne, składane w sposób pewny i bez żadnych zahamowań, wzajemnie się uzupełniające, a przy tym tworzące spójną logiczną całość zeznania świadków w osobach nie tylko funkcjonariuszy policji, M. M. (1) i K. P. (1), którzy interweniowali w stosunku do oskarżonego w dniu 02.10.2016r., ale też światków, którzy istotny fragment zdarzenia obserwowali albo z okna swojego mieszkania (M. M. k. 178-179, 262v, E. S. k. 266v), albo będąc już na dole, na parkingu (E. M. k. 262)

Przesłuchani na okoliczności zarzutów funkcjonariusze M. M. i K. P. (k. 261, 41v, 101v, 127, 266, 267) zeznali, że za pojazdem prowadzonym przez oskarżonego jechali od ulicy (...), nie tracąc go z pola widzenia i widzieli również jak oskarżony z pojazdu wyskakuje, gubi jeden z butów sportowych a następnie się oddala z miejsca zdarzenia. Tego fragmentu zdarzenia żaden z innych przesłuchanych świadków nie widział, ponieważ z uwagi na środek nocy spali. Nie mniej jednak, co jest istotne zauważyli zarówno z okna mieszkania jak i już bezpośrednio z bliska but oskarżonego znajdujący się w pobliżu samochodu A. (...), w sytuacji, gdy oskarżonego na miejscu nie było a został tam doprowadzony przez funkcjonariusza, co najmniej kilkadziesiąt minut później. Fakt ten potwierdzony w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, przez obiektywnych zdaniem Sądu świadków E. M., M. M., E. S. w sposób oczywisty zarazem potwierdza wiarygodność relacji funkcjonariuszy policji M. M. i K. P. w szczególności, co do faktu, że widzieli wyskakującego z samochodu oskarżonego, następnie jak gubi on jeden but i się oddala. Zarazem zeznania świadków. E i M. M. oraz E. S. w sposób ostateczny podważają wiarygodność oskarżonego, co do tego, że buta utracił on w chwili zatrzymywania go przez funkcjonariusza policji kilkadziesiąt metrów od miejsca zdarzenia a w konsekwencji, że to nie on prowadził w chwili krytycznej samochód A. (...).

W świetle przedstawionej wyżej analizy przesłuchanych w sprawie świadków odrzucić należy, zatem zdaniem sądu, jako niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego P. K. (k. 56, 259) w zakresie, w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jego wyjaśnienia sprzeczne są, bowiem z zeznaniami świadków zarówno M. M., K. P., E. i M. M., E. S.. Ich treść była podyktowana chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej, tym bardziej, że nie wskazują w racjonalny sposób, w jakich innych okolicznościach samochód którym dysponował przez ostatnie godziny i do którego posiadał klucze porusza się ulicami miasta.

W żadnym stopni zdaniem Sądu nie dają alibi oskarżonemu zeznania świadków zawnioskowanych przez niego, choć ich zeznania również Sąd podzielił, jako niebudzące wątpliwości. Mowa o zeznaniach R. D. (k. 192-193, 263) K. J. (k. 263) P. P. (1) (k. 267) N. Ł. (2) (k. 89-90). W świetle ich zeznań bezspornym jest że w tym czasie oskarżony znajdował się w stanie niemal upojenia alkoholowego i że około godziny 01:16 w dniu 02.10.2016r. na ulicy (...) w G. wsiadł do zamówionej przez jego znajomych P.P. P., N. H.- Ł. taksówki z (...) ,,Radio (...),, prowadzonej przez R. D. (k.192,263).

Rzecz, bowiem w tym, że kurs taksówki jak podał świadek trwał około trzy minuty, poczym oskarżony z taksówki wysiadł, czyli około godziny 01:20. Zważywszy zatem czas oraz odległość- jak podał świadek D. 800 metrów od miejsca w którym wysiadł oskarżony do miejsca zaparkowania A. na parkingu ,,(...),,- nie ulega wątpliwości że oskarżony P. K. miał sposobność dotrzeć na parking, wsiąść do samochodu do którego w dalszym ciągu posiadał klucze i udać się nim kilkaset metrów dalej, ulica (...), następnie ulica (...) i ostatecznie na parking przy ulicy (...), przy blokach nr. (...).

Sąd podzielił również zeznania siostry oskarżonego M. G. (k. 257), przy czym nie mają one istotnego znaczenia, ponieważ nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia a dowiedziała się o nim nad ranem a więc kilka godzin później. Podobnie, jako bezsporne Sąd podzielił, zeznania S. C. (k. 261) i D. L. (k. 260-261, 14v). Sąd podzielił również zawnioskowane w toku całego postępowania dokumenty w tym również szkic i materiał poglądowy złożony przez oskarżonego. Nie budzą one wątpliwości.

Reasumując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i przeprowadzona wyżej jego analiza pozwala zdaniem Sądu przyjąć w sposób pewny, że oskarżony P. K. (1) w dniu 02.10.2016r. około godziny 02: 00 prowadził samochód marki a. (...) o nr (...) (...) będąc w stanie nietrzeźwości. Zachowaniem tym wyczerpał dyspozycję art. 178a§1kk.

Podobnie przyjąć należy, że w tym samym dniu zaledwie chwilę później oskarżony wyskakując z poruszającego się jeszcze samochodu, który następnie uderzył w blok nr. (...)spowodował uszkodzenia zewnętrznej elewacji budynku na kwotę 534,23 zł (omyłkowo w zapisie wskazano kwotę 543,23). Wyczerpał tym samym dyspozycję art. 288§1kk.

Wina oraz społeczna szkodliwość przypisanych oskarżonemu czynów, których wymieniony dopuścił się w nocy 02.10.2016r. - jest znaczna. Wskazuje na to analiza tak strony podmiotowej, jak i przedmiotowej tego czynu. Mowa, zatem o takich okolicznościach jak czas, miejsce, sposób popełnienia czynu, pobudki, motywy, jakimi kierował się oskarżony, wagę naruszonych przez niego obowiązków, postać zamiaru (w pierwszym czynie przyjąć należy, że oskarżony, co najmniej godził się z faktem, że kieruje pojazdem mechanicznym na drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości podobnie, jak co najmniej godził się z tym, że wyskakując z jadącego samochodu, może w ten sposób spowodować określone zniszczenia w mieniu).

Zdaniem Sądu na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wpływa także stopień stężenia alkoholu u oskarżonego, który wynosił 0,97 mg/l i 1,01 mg/l, jak i fakt że w tym stanie poruszał się ulicami miasta, wyrządził przy tym określoną szkodę majątkową i do tej pory jej nie naprawił.

Analiza elementów podmiotowych pozwoliła zdaniem Sądu na przedstawienie osoby oskarżonego w dość dobrym świetle. Wymieniony ma (...) lat. Jest kawalerem, i przejawia zainteresowanie mechaniką pojazdową. Prowadzi ustabilizowany tryb życia. Nie był w przeszłości karany za popełnienie przestępstwa. Można, zatem zdaniem Sądu stwierdzić, iż jego czyny z 02.10.2016 roku miały charakter incydentalny, wpadkowy.

Z tych też powodów, mając na uwadze sytuację majątkową, rodzinną i zawodową oskarżonego Sąd wymierzył mu za każdy z czynów karę 8 miesięcy ograniczania wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godziny w stosunku miesięcznym, a jako kare łączną 1 roku i 2 miesięcy ograniczenia wolności z takim samym wymiarem godzin pracy. Orzekł środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych i obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody. Wymiar kary oraz środka karnego – ich dolegliwość nie przekracza zdaniem sadu stopnia winy oskarżonego, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości jego czynów a także uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze. Nadmienić należy, że nietrzeźwi kierowcy na naszych drogach w dalszym ciągu stanowią duże zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Poza tym nadal zatrzymywana jest duża liczba nietrzeźwych kierowców. Na podstawie art. 63§4kk – Sad zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonemu.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624§1kpk.