Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu – Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSA Małgorzata Gulczyńska (spr.)

Sędziowie: SSA Mikołaj Tomaszewski

SSA Piotr Górecki

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z 6 września 2017 r.,

sygn. akt XVIII C 931/17,

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSA Mikołaj Tomaszewski SSA Małgorzata Gulczyńska SSA Piotr Górecki

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powódki o zabezpieczenie roszczenia o zapłatę 125.000 zł poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na bliżej opisanej nieruchomości pozwanego.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że powódka wprawdzie uprawdopodobniła roszczenie o zapłatę zachowku, jednak nie uprawdopodobniła interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. W pozwie nie wskazano bowiem na żadne okoliczności, które wskazywałyby, że istnieje ryzyko zbycia nieruchomości przez pozwanego. Powódka wskazała jedynie, że obawia się takiego zamiaru pozwanego w celu uniemożliwienia jej skutecznego prowadzenia egzekucji. Na powyższą okoliczność nie przedłożyła jednak żadnych dokumentów, ani nie naprowadziła innych dowodów, które mogłyby uprawdopodobnić jej twierdzenia. W ocenie Sądu Okręgowego powódka nie spełniła przesłanki zabezpieczenia przewidzianej w art. 730 ¹ § 2 k.p.c.

Powyższe postanowienie zaskarżyła powódka w całości, zarzucając, że błędne jest stanowisko Sądu I instancji o braku uprawdopodobnienia interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Skarżąca wniosła o zmianę postanowienia i uwzględnienie jej wniosku o zabezpieczenie, a ponadto o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Słusznie Sąd Okręgowy uznał, że powódka nie uprawdopodobniła realnego ryzyka braku możliwości wyegzekwowania od pozwanego kwoty zachowku wskazanej w pozwie. Skarżąca nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla swojej obawy, że pozwany sprzeda odziedziczoną nieruchomość. Mimo że spadkodawca zmarł w 2014 r., a w kwietniu 2017 r. powódka wystosowała do pozwanego wezwanie do zapłaty, nie twierdziła, aby pozwany podjął jakiekolwiek działania mające na celu sprzedaż, nie wskazała osób, którym pozwany proponował nabycie nieruchomości, nie przedłożyła także ogłoszeń wskazujących na próbę sprzedaży. Pozwany mieszka w odziedziczonym domu wraz z rodziną, zatem zbycie nieruchomości wiązałoby się z koniecznością zapewnienia sobie nowego mieszkania.

W zażaleniu skarżąca tylko nieznacznie rozbudowała swoje stanowisko dotyczące interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Stwierdziła, że nieruchomość jest jedynym istotnym składnikiem majątku pozwanego, który prowadzi działalność gospodarczą o potencjalnie niestabilnych źródłach finansowania. Twierdzenia takie są w sposób oczywisty niewystarczające, aby stwierdzić realne ryzyko niewypłacalności pozwanego w przypadku zapadnięcia w sprawie wyroku korzystnego dla powódki.

Nie mógł także zostać uwzględniony wniosek powódki o zobowiązanie pozwanego do przedłożenia dokumentów obrazujących jego sytuację materialną. Nie zmierzał on bowiem do wyjaśnienia okoliczności spornych w postępowaniu zabezpieczającym, ale do wydobycia od pozwanego informacji o stanie jego majątku, mimo że powódka swoimi twierdzeniami nie dała dotychczas żadnych podstaw do stwierdzenia ryzyka jego niewypłacalności.

Niezależnie od powyższych zastrzeżeń do stanowiska powódki Sąd Apelacyjny nie podziela stanowiska Sądu I instancji o uprawdopodobnieniu roszczenia o zapłatę 125.000 zł, skoro z testamentu z 9 listopada 2012 r. wynika, że powódka, która miała wówczas 17 lat, została wydziedziczona przez ojca S. W., ze względu na uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych (k. 9). Zasadność tego wydziedziczenia i jego zgodność z prawem będzie dopiero przedmiotem postępowania sądowego. Na etapie rozpoznawania wniosku o zabezpieczenie roszczenia istotne jest stwierdzenie, że oświadczenie o wydziedziczeniu zostało złożone.

W ocenie Sądu Apelacyjnego powódka nie uprawdopodobniła także roszczenia co do wysokości. Stanowisko, zgodnie z którym nieruchomość położona w P. przy ul. (...) ma wartość 600.000 zł nie zostało poparte żadnym dowodem w postaci operatu szacunkowego, powódka nie przedstawiła nawet opisu nieruchomości, który pozwalałby na oszacowanie jej wartości. Należy dostrzec, że w piśmie z 10 kwietnia 2017 r. oszacowała wartość tej samej nieruchomości na 700.000 zł, co wskazuje, że podawane przez nią kwoty są arbitralne i zależą wyłącznie od jej subiektywnej oceny.

Z tych względów zażalenie powoda zostało oddalone jako bezzasadne na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSA Mikołaj Tomaszewski SSA Małgorzata Gulczyńska SSA Piotr Górecki