Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Kowalczyk

Protokolant: Agnieszka Kurzawska

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu: 26.05.2017r., 24.11.2017r.

sprawy I. O.

córki W. i H. z d. K.

ur. (...) w S.

oskarżonej o to, że:

I.  W dniu 03/04 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej na przednim i tylnym nadkolu oraz przednich i tylnych drzwiach z lewej strony pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 2000 zł, na szkodę firmy (...) S.A., (...)-(...) K. ul. (...).

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.;

II.  W dniu 05/06 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej przednich drzwi z prawej strony pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 500 zł, na szkodę M. J..

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.;

III.  W dniu 07/08 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej na przednich i tylnych drzwiach z lewej strony pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 1000 zł, na szkodę P. D..

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  Oskarżoną I. O. uznaje za winną popełnienia wszystkich zarzucanych jej aktem oskarżenia czynów, przy czym ustala w zakresie czynu opisanego w pkt. II wartość wyrządzonej szkody na kwotę 1.475,63 zł oraz w pkt. III wartość wyrządzonej szkody na kwotę 1.134,06 zł i przyjmuje, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazuje ją, a na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. wymierza jej karę grzywny 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł (dziesięć złotych);

II.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami w całości, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych;

- M. J. kwoty 1.475,63 zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt trzy grosze);

- P. D. kwoty 1.134,06 zł (tysiąc sto trzydzieści cztery złotych i sześć groszy);

III.  Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonej okres zatrzymania w dniu 15.04.2016 r. od godz. 09.30 do godz. 11.00;

IV.  Zasadza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. M. kwotę 619,92 zł. ( sześćset dziewiętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) zawierającą należy podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawna udzieloną oskarżonej z urzędu.

V.  Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 359,31 zł. (trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych i trzydzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 100 zł. (sto złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IV K 459/16

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej sąd ustalił co następuje:

W dniu 03 kwietnia 2016 r. około godz. 19:00 T. S. zaparkował, przy ul. (...) w W., użytkowany przez siebie pojazd marki S. (...) nr rej. (...), którego właścicielem jest przedsiębiorstwo (...) S.A. w K.. W dniu 04 kwietnia 2016 r. około godz. 08:20 T. S. na w/w pojeździe zauważył uszkodzenia w postaci zarysowania powłoki lakierniczej z lewej strony, począwszy od przedniego nadkola przez przednie i tylne drzwi, aż do tylnego nadkola, poniżej wysokości klamek.

W dniu 04 kwietnia 2016 r. M. B., będąc na spacerze z psem usłyszał dziwny, mechaniczny odgłos, jakby dźwięk suwaka od kurtki, dochodzący od strony zaparkowanych na ul. (...) w W. samochodów. Spoglądając w tym kierunku, zauważył stojącą przy samochodzie marki K. C., sąsiadkę I. O.. Następnie podchodząc do w/w pojazdu zauważył na nim zarysowania.

W dniu 05 kwietnia 2016 r. około godz. 18:00 M. J. zaparkował przy ul. (...) w W. pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), którego jest właścicielem. W dniu 06 kwietnia 2016 r. około godz. 09:00 zauważył, że przednie drzwi z prawej strony posiadały zarysowanie powierzchni lakierniczej na wysokości klamki pośrodku drzwi. Jeszcze tego samego dnia M. J. spotkał się z kolegą M. B., któremu opowiedział o w/w zdarzeniu. M. B. skojarzył w/w wydarzenie, z sytuacją którą zaobserwował podczas spaceru z psem w dniu 04 kwietnia 2016 r., o czym poinformował M. J.. Mężczyźni postanowili obserwować sąsiadkę, albowiem podejrzewali, że to ona dokonuję uszkodzeń samochodów .

W dniu 06 kwietnia 2016 r. około godz. 23:30 M. J., wyglądając ze swojego mieszkania z okna, zauważył jak z pojazdu marki O. (...) wysiada I. O., podchodzi do zaparkowanych wzdłuż ul. (...) pojazdów i przysłaniając trzymaną w ręku reklamówką, rysuje jakimś narzędziem zaparkowane wzdłuż ulicy pojazdy.

W dniu 07 kwietnia 2016 r. około godz. 23:00 M. C. zaparkowała przy ul. (...) w W. użytkowany przez siebie pojazd marki O. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem jest P. D.. W dniu 08 kwietnia 2016 r. około godz. 18:00 M. C. zauważyła za wycieraczką użytkowanego przez siebie samochodu kartkę z numerem telefonu oraz informacją, iż zadrapania samochodu dokonała po złości sąsiadka z bloku przy ul. (...), którą pozostawił M. B., widząc jak w wieczorem 07.04.2016 r I. O. rysuje powłokę lakierniczą samochodu użytkowanego przez M. C.. M. C. stwierdziła zarysowanie powłoki lakierniczej na przednich i tylnych drzwiach z lewej strony użytkowanego przez nią pojazdu.

W dniach od 3 do 7 kwietnia 2016 r. I. O. wracała do domu po godzinie 23 ej wraz z mężem, prowadzonym przez niego samochodem marki O. (...). Za każdym razem I. O. wysiadała przed blokiem przy ul. (...) w W. i kierowała się do domu pieszo, zaś jej mąż z uwagi na brak miejsca do zaparkowania odjeżdżał dalej, poszukując wolnego miejsca do zaparkowania pojazdu. I. O., niezadowolona z powyższej sytuacji tj. braku miejsc do zaparkowania ich pojazdu, które zajęte były przez pojazdy innych mieszkańców idąc pieszo do miejsca zamieszkania oraz przechodząc blisko wzdłuż samochodów zaparkowanych przy ul. (...) w W. złośliwie rysowała nieustalonym narzędziem, powłokę lakierniczą zaparkowanych wzdłuż jej bloku pojazdów.

Wieczorem 08 kwietnia 2016 r. M. J., M. B. oraz M. C. mając już pewność, iż to sąsiadka I. O. po złości porysowała ich samochody poszli do jej mieszkania, oświadczając iż wiedzą, że to ona dokonuje uszkodzeń pojazdów zaparkowanych przy ul. (...) w W., gdyż była przez nich obserwowana i przyłapana jak tego dokonuje. Jednocześnie sąsiedzi wyrazili wolę, że jeżeli polubownie naprawi szkodę wyrządzoną swoim zachowaniem, to sprawy nie zgłoszą na Policję. I. O. nie poczuwała się do winy twierdząc, iż ona jedynie opierała się o ich samochody prezentując w jaki sposób to robiła. To co mówiła oraz pokazywała I. O. było całkowicie sprzeczne z tym co zaobserwowali naocznie sąsiedzi. Po przeprowadzonej rozmowie przez w/w sąsiadów z I. O. ustały uszkodzenia samochodów, od tej daty nie ujawniano uszkodzeń samochodów zaparkowanych przy ul. (...) w W..

Wartość szkody w pojeździe należącym do (...) S.A. w K. wyniosła kwotę 2.000 zł, w pojeździe należącym do M. J. kwotę 1.475,63 zł, natomiast w pojeździe należącym do P. D. kwoty 1.134,06 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej I. O. (k. 42-43) zeznań pokrzywdzonych M. J. (k. 29v-30, 102-103) i P. D. (k. 118-119), świadków: T. S. (k.3, 104 29v-30), M. C. (k. 14v, 105), M. B. (k. 5-51, 106-107), upoważnienia (k. 7), protokołu przekazania samochodu służbowego (k. 8), potwierdzenia złożenia zawiadomienia (k. 9), dokumentacji poglądowej (k. 11-12), kartki z informacją o sprawcy uszkodzenia (k. 16), upoważnienia właściciela samochodu (k. 17), szkicu miejsca zdarzenia (k. 19), protokołu oględzin samochodu O. (...) (k. 20-21v), protokołu zatrzymania osoby (k. 34), zaświadczenia potwierdzającego tożsamość (k. 44), informacja z K. (k. 49), materiału poglądowego (k. 53), kalkulacji naprawy (k. 68-72), k. 73-73a dokumentacja z kosztorysu naprawy pojazdu, k. 97 informacja z K., oświadczenia (...) S.A. (k. 98).

Przesłuchana w trakcie postępowania przygotowawczego I. O. nie przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Zaprzeczyła aby to ona dokonała uszkodzeń. Wskazała, iż jedynie opierała się o jeden pojazd zaparkowany przed jej blokiem albowiem była operowana na nogę i czasem traci równowagę. Zaprzeczyła aby przechodziła wzdłuż zaparkowanych pojazdów w bliskiej odległości, rysując je. Nie pamiętała którego dnia i o jaki pojazd się opierała. Jak wyjaśniła, do swojego domu wraca razem z mężem, mąż podwozi ją pod blok samochodem i sam dalej jedzie szukać miejsca do zaparkowania. Podała, iż często nie ma gdzie zaparkować samochodu i trzeba szukać miejsca na innych parkingach oddalonych od ich bloku. Nadto dodała, iż sąsiedzi przyszli do niej i zarzucili jej, że to ona zarysowała ich pojazdy i żądali od niej zapłaty za wyrządzone szkody (k. 42-43).

W toku postępowania sądowego oskarżona, prawidłowo powiadomiona o terminie rozprawy, nie stawiła się. Wobec powyższego sąd na podstawie art. 394 § 2 k.p.k. w zw. z art. 389 § 1 k.p.k. ujawnił bez odczytywania zaliczając do materiału dowodowego jej wyjaśniania albowiem wszystkie strony miały możliwość zapoznania się z ich treścią.

Sąd zważył co następuje:

Jako niewiarygodne sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonej w których zaprzeczyła aby to ona dokonał uszkodzenia przedmiotowych pojazdów, albowiem w powyższym zakresie jej twierdzenia przeczą zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków, którzy po powzięciu podejrzeń, iż to oskarżona- ich sąsiadka z bloku dokonuje uszkodzeń pojazdów postanowili ją obserwować w wyniku czego naocznie zaobserwowali jak to złośliwie czyni. Wynika to z zeznań świadka M. B., który dnia 04.04.2016 r. będąc na spacerze z psem słyszał odgłos metaliczny dochodzący od strony zaparkowanych na ul. (...) samochodów i spoglądając w tamtym, kierunku zauważył stojącą przy samochodzie oskarżoną, a następnie przechodząc obok w/w samochodu zauważył jego zarysowania. W/w widział także jak wieczorem 07.04.2016 r. oskarżona, po powrocie z pracy, idąc wzdłuż zaparkowanych aut, rysuje lakier zaparkowanych wzdłuż ulicy samochodów. Powyższe zachowanie oskarżonej zaobserwował również świadek M. J., wyglądając z okna swojego mieszkania w dniu 06.04.2016 r. Jako wyjątkowo nieudolną próbę obrony sąd potraktował twierdzenia oskarżonej w zakresie w jakim wskazała, iż ona jedynie opierała się o samochód zaparkowany przed jej blokiem albowiem sposób w jaki oskarżona miała się o niego opierać, zaprezentowany następnie M. B. i M. J., odbiegał całkowicie od tego co widzieli M. B. i M. J., obserwując oskarżoną przy przedmiotowych samochodach. Wyjaśnienia oskarżonej sąd ocenił jako kłamliwe albowiem nie wytrzymały one konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym w szczególności z zeznaniami świadków którzy będąc jej sąsiadami oraz nie pozostając z nią w żadnym konflikcie nie mieli najmniejszych wątpliwości, iż to ona złośliwie porysowała stojące przed blokiem samochody, co więcej z uwagi na to, iż jest ona ich wieloletnią sąsiadką, chcieli polubownie załatwić z nią sprawę.

Jako prawdziwe sąd uznał natomiast twierdzenia oskarżonej w zakresie okoliczności związanych z powrotem samochodem razem z mężem do domu w godzinach wieczornych, brakiem miejsc do zaparkowania ich pojazdu przed blokiem, co zmuszało jej męża do szukania miejsca parkingowego w oddali, a także okoliczności rozmowy z sąsiadami, którzy żądali od niej zapłaty za wyrządzone w pojazdach szkody albowiem te twierdzenia oskarżonej znajdują potwierdzenie w relacji wszystkich przesłuchanych świadków, co więcej potwierdzają motyw bezprawnego działania oskarżonej na co wskazywali pokrzywdzeni, iż to właśnie brak miejsca do zaparkowania pojazdu popchnął oskarżoną do takiego desperackiego działania.

Kluczowe znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie miały zeznania pokrzywdzonego M. J. (k. 29v-30, 102-103) oraz świadka M. B. (k. 5-51, 106-107), którzy byli naocznymi świadkami wydarzeń mających miejsce w dniach 6 i 7 kwietnia 2017 r. Jednocześnie zeznania obu świadków są ze sobą spójne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, korespondują nadto z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami świadków T. S. oraz M. C. użytkowników samochodów, których pojazdy także zostały uszkodzone. Wskazać należy, iż M. J. oraz M. B. nabierając podejrzeń, iż to ich sąsiadka I. O. rysuje zaparkowane na osiedlu samochody, obserwowali oskarżoną jak wraca wieczorem do domu , a tym samym mieli okazję naocznie utwierdzić się, iż ich podejrzenia okazały się prawdziwe, a samochody złośliwie w godzinach nocnych rysuje ich sąsiadka z bloku. Zeznania w/w świadków jako logiczne, spójne oraz pochodzące od osób obcych dla oskarżonej, nie mających w ocenie sądu żadnych powodów żeby ją bezpodstawnie pomawiać o zachowania których by nie dokonała - stanowiły wartościowy materiał dowodowy w oparciu o który, przy uwzględnieniu wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego sąd dokonał ustaleń faktycznych w realiach przedmiotowej sprawy.

Podobnie jako wiarygodne sąd ocenił także zeznania świadków T. S. (k.3, 104 29v-30) i M. C. (k. 14v, 105) W/w świadkowie w sposób obiektywny opisali okoliczności związane z ujawnieniem szkód w pojazdach, których byli użytkownikami. Zeznania w/w świadków mają charakter uzupełniający w niniejszej sprawie, albowiem w odróżnieniu od M. J. i M. B. – w/w nie widzieli jak oskarżona rysuje samochody, powyższą wiedzę powzięli dopiero później. Natomiast M. C. potwierdziła okoliczności ujawnienia kartki za wycieraczka użytkowanego samochodu, którą pozostawił jej sąsiad widzący moment uszkodzenia jej pojazdu przez oskarżoną, a także okoliczności podejmowanych prób polubownego załatwienia sprawy z sąsiadką- oskarżoną, która nie była tym zainteresowana. Twierdzenia w/w choć nie dotyczące okoliczności najważniejszych w sprawie, stanowiły jednak podstawę dla sądu do odtworzenia stanu faktycznego w powiązaniu z relacjami pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków, które w połączeniu ze sobą wzajemnie się uzupełniały, tworząc logiczną całość.

Zeznania świadka P. D. sąd ocenił jako prawdziwe, niemniej jego twierdzenia miały jedynie charakter uzupełniający w niniejszej sprawie. W/w świadek nie posiadał szczegółowej wiedzy w zakresie okoliczności istotnych w przedmiotowej sprawie, natomiast potwierdził, iż użyczył swój samochód M. C., która powiadomiła go o zaistniałej szkodzie w pojeździe, a także przedstawił okoliczności związane z ustaleniem ostatecznej wysokości szkody w oparciu o dokonaną wycenę.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 1 i 2 k.p.k., sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności, ani prawdziwości zawartych w nich treści.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. sąd uznał I. O. za winną tego, że:

- w dniu 03/04 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej na przednim i tylnym nadkolu oraz przednich i tylnych drzwiach z lewej strony pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 2000 zł, na szkodę firmy (...) S.A., (...)-(...) K. ul. (...).

- w dniu 05/06 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej przednich drzwi z prawej strony pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 1.475,63 zł, na szkodę M. J..

- w dniu 07/08 kwietnia 2016 r. w W. przy ul. (...), działając w sposób umyślny dokonała uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej na przednich i tylnych drzwiach z lewej strony pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała straty w kwocie 1.134,06zł, na szkodę P. D..

Swoim zachowaniem w zakresie przypisanych jej w wyroku trzech czynów oskarżona I. O. wypełniła wszystkie ustawowe znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

Jednocześnie sąd ustalił, iż w realiach przedmiotowej sprawy I. O. działała w warunkach ciągu przestępstwa z art.91§1 k.k. dopuściła się bowiem trzech przestępstw wypełniających dyspozycje art.288§1 k.k. działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Sąd poczynił także ustaleń w zakresie rzeczywistych wartości szkód jakie spowodowała oskarżona swoim bezprawnym zachowaniem i tak w zakresie czynu opisanego w pkt. II wartość wyrządzonej szkody, opiewającą na kwotę 1.475,63 zł, Sąd ustalił na podstawie kalkulacji naprawy sporządzonej przez (...) Sp. Z o.o. w W. (k. 68-72). Natomiast w ramach czynu zarzuconego oskarżonej w pkt. III wartość wyrządzonej szkody, opiewającą na kwotę 1.134,06 zł, Sąd ustalił na podstawie kosztorysu naprawy pojazdu sporządzonego przez (...) (k. 73-73a).

Stosownie do treści art. 288 § 1 k.k. odpowiedzialność karną ponosi ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Niszczenie stanowi działanie, które unicestwia dotychczasowe właściwości rzeczy, np. przez jej spalenie, podarcie, rozbicie itp. Uszkodzenie oznacza natomiast częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie, nadpsucie, naruszenie, powodujące niemożność wykorzystywania tej rzeczy dla celów, dla których była pierwotnie przeznaczona zarówno wówczas, gdy niemożność wykorzystywania rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem ma charakter trwały, jak i wtedy, gdy niemożliwość normalnego wykorzystywania rzeczy ma charakter przejściowy (por. D. Pleńska, O. Górniok (w:) System Prawa Karnego..., t. 4, s. 441; W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 648). Przestępstwo z art. 288 kk należy do przestępstw materialnych, wymagających spowodowania skutku w postaci zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy czy też uczynienia jej niezdatną do użytku. Indywidualnym przedmiotem ochrony jest w tym przypadku własność i inne prawa do rzeczy (nie tylko ruchomych) oraz posiadanie będące atrybutem własności, które może być faktycznie przekazane innemu podmiotowi, np. użytkownikowi czy najemcy, konkretnie zaś – wynikającą z tych praw majątkowych nienaruszalność, integralność i zdatność do zgodnego z przeznaczeniem użytkowania rzeczy i korzystania z nich (zob. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. III, 2008, s. 341). Przestępstwo z art.288 §1 k.k. jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić w obu formach zamiaru. Sprawca musi obejmować umyślnością zarówno zachowanie, jak i jego skutek. Gdy chodzi o zamiar bezpośredni sprawca w płaszczyźnie intelektualnej musi mieć świadomość tego, że jego zachowanie doprowadzi lub może doprowadzić do zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy albo uczynienia jej niezdatną do użytku, w płaszczyźnie zaś woluntatywnej musi wystąpić chęć wywołania tych stanów rzeczy. W przypadku zamiaru ewentualnego sprawca w płaszczyźnie intelektualnej musi mieć świadomość możliwości doprowadzenia do tych stanów, w płaszczyźnie zaś woluntatywnej musi godzić się na to (zob. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. III, 2008, s. 351–352).

Mając powyższe rozważania karno-prawne na uwadze zdaniem sądu oskarżona I. O. dopuściła się trzech przestępstw polegających na uszkodzeniu pojazdów działając na szkodę pokrzywdzonych w sprawie. Powyższych przestępstw dopuściła się będąc w pełni świadoma bezprawności swojego zachowania oraz negatywnych skutków jakie nim wywoła w mieniu innych osób.

Mając na uwadze całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych jakie wystąpiły w przedmiotowej sprawie sąd uznał, iż wymierzona oskarżonej, przy zastosowaniu art. 37a k.k., kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, jest adekwatna do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów, a także spełni wobec niej wychowawcze i zapobiegawcze cele o których mowa w art. 53 § 1 k.k., ponadto będzie stanowić karę sprawiedliwą w odczuciu społecznym. Mając na uwadze charakter popełnionych przez oskarżoną czynów oraz jej dotychczasową niekaralność sąd uznał, iż wymierzona kara grzywny stanowić będzie dla oskarżonej wystarczającą dolegliwość, a zarazem wpłynie pozytywnie na jej zachowanie w przyszłości oraz uświadomi jej nieuchronność kary za działanie stanowiące naruszenie obowiązującego porządku prawnego.

Mając na uwadze okoliczność, iż wyrządzone przez oskarżoną szkody nie zostały do chwili wyrokowania naprawione, sąd uwzględniając wnioski pokrzywdzonych M. J. i P. D., na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami w całości, poprzez zapłatę na rzecz M. J. kwoty 1.475,63 zł oraz na rzecz P. D. kwoty 1.134,06 zł.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary sąd zaliczył oskarżonej okres zatrzymania w dniu 15.04.2016 r. od godz. 09.30 do godz. 11.00 jako okres rzeczywistego pozbawienia jej wolności w niniejszej sprawie.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. M. kwotę 619,92 zł, zawierającą należny podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu.

O kosztach sądowych sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. nie znajdując podstaw do zwolnienia jej od ich poniesienia w powyższym zakresie.

Z tych wszystkich względów, orzeczono jak w wyroku.