Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Szymon Stępień

Protokolant: apl. radc. Ł. S.

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki akcyjnej w W.

przeciwko K. T.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej w W. kwotę 3.144,62 zł (trzy tysiące sto czterdzieści cztery złote sześćdziesiąt dwa grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od 24 maja 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej w W. kwotę 794,23 zł (siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote dwadzieścia trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1140/16

UZASADNIENIE

wyroku z 23 maja 2017 roku

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Powód G. Towarzystwo (...) Spółka akcyjna w W. zażądała zasądzenia od pozwanej K. T. na swoją rzecz kwoty 3.885,04 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz o rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że strony zawarły umowę ubezpieczenia. Wskazał, że pozwana nie zapłaciła składki w wysokości dochodzonej pozwem. Jednocześnie wskazał, że na dochodzoną pozwem należność składają się: kwota 765,50 złotych z tytułu drugiej raty w wysokości 636 złotych z odsetkami w wysokości 129,50 złotych, kwota 14,44 złotych tytułem drugiej raty w wysokości 12 złotych i skapitalizowanych odsetek w wysokości 2,44 złotych, kwota 1.574,33 złotych tytułem trzeciej raty w wysokości 1.308 złotych i odsetek w wysokości 266,33 złotych oraz kwota 1.530,77 złotych z tytułu czwartej raty w wysokości 1.307 złotych i odsetek w wysokości 223,77 złotych.

Nakazem zapłaty z dnia 30 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powoda kwotę 3.885,04 złotych z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwana sprzeciwiła się, co spowodowało, że nakaz ten utracił moc.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska. Podczas rozprawy dnia 23 lutego 2017 roku pozwana podniosła, że częściowo spełniła świadczenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 2 października 2013 roku strony zawarły umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, (...), Autocasco, ubezpieczenie szyb samochodowych i następstw nieszczęśliwych wypadków. W ramach tej umowy pozwana zobowiązała się zapłacić na rzecz powoda składkę w wysokości 6.599 złotych, płatną w czterech ratach, tj. w wysokości 2.028 złotych w terminie do 9 października 2013 roku, w wysokości 1.308 złotych w terminie do 2 stycznia 2014 roku, w wysokości 1.956 złotych w terminie do 2 kwietnia 2014 roku i 1.307 złotych w terminie do 2 lipca 2014 roku.

Dowód:

-

polisa, k. 32;

Dnia 18 listopada 2013 roku pozwana zapłaciła na rzecz powoda kwotę 2.028 złotych, która została zaliczona na poczet pierwszej raty. Dnia 27 czerwca 2014 roku pozwana zapłaciła na rzecz powoda kwotę 1.349,46 złotych.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

-

historia rachunku bankowego, k. 44;

-

potwierdzenie przelewu, k. 50;

Pismem z 4 marca 2016 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 3.834,35 złotych tytułem zapłaty składki ubezpieczeniowej w pozostałym zakresie.

Dowód:

-

pismo z 4 marca 2016 roku, k. 33;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało w znacznej części uzasadnione.

Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z powyższego wynika, że umowa ta jest obustronnie zobowiązująca. Z jednej strony nakłada na ubezpieczyciela obowiązek spełnienia określonego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, zaś z drugiej nakłada na ubezpieczającego obowiązek zapłacenia składki.

W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że została zawarta umowa ubezpieczenia, która obowiązywała w okresie, z którym wiążą się dochodzone składki oraz nabycie tej wierzytelności.

W ocenie sądu powód okoliczności te wykazał. Bezsporne było to, że strony zawarły umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, (...), Autocasco, ubezpieczenie szyb samochodowych i następstw nieszczęśliwych wypadków. Okoliczność ta wynikała także z przedstawionej przez niego polisy, której pozwana nie kwestionowała. Z dokumentu tego wynikało, że w zamian za udzieloną ochronę ubezpieczeniową pozwana zobowiązała się zapłacić składkę w wysokości 6.599 złotych, która stawała się wymagalna w czterech ratach, przy czym pierwsza w wysokości 2.028 złotych dnia 9 października 2013 roku, druga w wysokości 1.308 złotych dnia 2 stycznia 2014 roku, trzecia w wysokości 1.956 złotych dnia 2 kwietnia 2014 roku i czwarta w wysokości 1.307 złotych dnia 2 lipca 2014 roku. Okoliczności tych pozwana również nie kwestionowała.

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W takim stanie rzecz powodowi przysługuje roszczenie z tytułu opóźnienia w spełnieniu przez pozwaną świadczenia po upływie terminu wymagalności roszczenia do chwili jego spełnienia.

W toku procesu pozwana podniosła, że częściowo spełniła swoje świadczenie. Na dowód tego przedstawiła potwierdzenie zapłaty kwoty 2.028 złotych, która to kwota została zaliczona na poczet pierwszej raty. Nadto z przedstawionego dowodu z historii rachunku bankowego wynika, że dnia 27 czerwca 2014 roku pozwana zapłaciła na rzecz powoda kwotę 1.349,46 złotych, która winna zostać zaliczona zgodnie z treścią art. 451 § 3 k.c. na świadczenie najdawniej wymagalne, a zatem na poczet roszczenia wymagalnego w drugiej racie. Mając na uwadze to, że wierzytelność powoda w drugiej racie w wysokości 1.308 złotych stała się wymagalna z dniem 2 stycznia 2014 roku, przeto powodowi przysługiwało także uprawnienie do odsetek za opóźnienie. Do czasu spełnienia świadczenia dnia 27 czerwca 2014 roku wynosiły one 81,99 złotych, a zatem wraz z należnością główną tego dnia wynosiło 1.389,99 złotych. W takim stanie rzeczy spełnione przez pozwaną świadczenie w wysokości 1.349,46 złotych winno zostać zaliczone na poczet należności wymagalnych w drugiej racie wraz z odsetkami za opóźnienie. Pozostała zatem nieuregulowana należność w wysokości 40,53 złotych. Pozwana nie przedstawiła dowodu, z którego wynikałoby spełnienie przez nią świadczenia w pozostałej części. Składały się na nie należności wymagalne w trzeciej racie w wysokości 1.956 złotych oraz skapitalizowanych odsetek za opóźnienie od dnia 3 kwietnia 2014 roku do dnia poprzedzającego wniesienie powództwa w wysokości 396,78 złotych oraz w czwartej racie w wysokości 1.307 złotych oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie liczone od 2 lipca 2014 roku do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w wysokość 222,76 złotych. Zważyć należy, że z tytułu świadczenia wynikającego z trzeciej raty powód żądał wyłącznie kwoty 1.308 złotych tytułem należności głównej oraz 266,33 złotych z tytułu skapitalizowanych odsetek. Takim oznaczeniem żądania sąd był związany, co oznacza że zgodnie z treścią art. 321 § 1 k.p.c. nie może orzec ponad tak zgłoszone żądanie, nawet gdyby w świetle dowodów zgromadzonych w sprawie żądanie takie mogło być uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd uznał, że zgłoszone przez powoda roszczenie zostało przez niego udowodnione co do kwoty 3.144,62 złotych. Na kwotę tę składały się następujące należności: 40,53 złotych tytułem należności wynikających z drugiej raty, 1.574,33 złotych tytułem należności wynikających z trzeciej raty z odsetkami oraz 1.529,76 złotych tytułem należności wynikających z trzeciej raty z odsetkami. W takim stanie rzeczy sąd orzekł jak w pkt I sentencji. O roszczeniu odsetkowym za dalszy okres orzeczono na podstawie przywołanego wyżej art. 481 § 1 k.c. przy uwzględnieniu że żądanie to obejmuje okres od wytoczenia powództwa zgodnie z treścią art. 482 k.c.

W pozostałym zakresie żądanie nie podlegało uwzględnieniu, wobec czego sąd powództwo w tym zakresie oddalił, o czym orzekł jak w pkt II sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., przyjmując że powód wygrał proces w 81%. Na poniesione przez niego koszty składały się: opłata sądowa w wysokości 49 złotych oraz zastępstwo procesowe z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 1.217 złotych. Zważywszy na zakres wygranej przysługiwało mu żądanie zwrotu 1.025,46 złotych. Tymczasem do poniesionych przez pozwaną kosztów procesu należało zastępstwo procesowe wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 1.217 złotych. Uwzględniając zakres wygranej przysługiwało jej uprawnienie do żądania zwrotu kwoty 231,23 złotych. W takim stanie rzeczy sąd orzekł jak w pkt III sentencji.