Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 178/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 grudnia 2016 roku (znak: ENP/6/021009454) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 stycznia 2015 roku, przyznał J. B. (1) emeryturę od dnia 25 lutego 2015 roku tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 262795,23 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 208,50 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1260,41 zł.

/decyzja z dnia 8 grudnia 2016 roku k. 6 akt ZUS/

W dniu 22 grudnia 2016 roku odwołanie od powyższej decyzji złożył J. B. (1) zarzucając organowi rentowemu nieuwzględnienie do ustalenia wysokości emerytury okresu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w KRUS, za okres od 2008 roku do 2014 roku. Ponadto odwołujący się zwrócił uwagę, że organ rentowy nie uwzględnił zapisów w złożonym do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych świadectwie pracy. Ponadto ubezpieczony wskazał, że ZUS nie uwzględnił pełnych okresów składkowych i nieskładkowych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w PPHU (...) w Z..

/odwołanie wnioskodawcy z dnia 22 grudnia 2016 roku k. 2, pismo z dnia 28 lutego 2017 roku k. 8 /

W odpowiedzi na odwołanie, z dnia 26 stycznia 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wskazał dodatkowo, że decyzją zaliczkową z dnia 3 marca 2015 roku przyznał wnioskodawcy emeryturę w kwocie zaliczkowej, której wysokość ustalono zgodnie z art. 25 i 26 powołanej ustawy o emeryturach i rentach tj. na nowych zasadach. Po wyjaśnieniu nieścisłości na koncie ubezpieczeniowym wnioskodawcy organ rentowy decyzją z dnia 8 grudnia 2016 roku ustalił ostateczną wysokość emerytury. Wysokość emerytury wnioskodawcy nie uległa zmianie w stosunku do decyzji z dnia 3 marca 2015 roku. Prawidłowość decyzji z dnia z dnia 3 marca 2015 roku została potwierdzona wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi sygn. VIII U 1113/15 z dnia 21 września 2015 roku, którym to wyrokiem Sąd oddalił odwołanie. Podobnie Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. III AUa 2250/15 oddalił apelację wnioskodawcy. Organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie przedłożył żadnego zaświadczenia z KRUS wskazującego na opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne rolników w okresie od 2008 roku do 2014 roku a tylko takie zaświadczenie daje możliwość przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem składki na KRUS.

/odpowiedź na odwołanie k. 3 -3v/.

Na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie oraz wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, oświadczając, że nie zostały one uiszczone ani w całości ani w części. Natomiast pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska stron e- protokół z dnia 16 listopada 2017 roku 00:07:02 - 00:07:40 - płyta CD k. 116/

Decyzją z dnia 9 listopada 2017 roku (znak: ENP/6/021009454) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w wyniku zobowiązania Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 4 października 2017 roku, przeliczył emeryturę J. B. (1) od dnia 1 września 2017 roku tj. od miesiąca, w którym nastąpił wpływ dokumentów przekazanych przez KRUS. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 262.795,23 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 208,50 miesięcy;

- zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosło 52,78 zł;

Wysokość emerytury ustalono od 1 września 2017 roku na kwotę 1.362,43 zł.

/decyzja z dnia 9 listopada 2017 roku k. 6 -7v akt ZUS/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. urodził się w dniu (...).

/ okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 5 marca 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił, że J. B. (2) nie podlega:

- od dnia 15 października 1994 roku do 31 grudnia 2002 roku obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika - zastępcy dyrektora u płatnika składek: PPHU (...) Sp. z o. o.,

- od dnia 1 stycznia 2003 roku obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

/ decyzja z dnia 5 marca 2010 roku k. 19 -21/

Wnioskodawca odwołał się od powyższej decyzji w dniu 1 kwietnia 2010 roku i wniósł o jej zmianę przez ustalenie, że podlegał ubezpieczeniom społeczny od 15 października 1994 roku do 31 grudnia 2002 roku z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy w PPHU (...) Sp. z o. o. oraz od dnia 1 stycznia 2003 roku z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

/ odwołanie k. 2 w aktach o sygn. IX U 416/10/

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 roku Sąd Okręgowy IX Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie J. B. (2) skierowane przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu.

(wyrok z dnia 8 czerwca 2010 roku k. 12 w aktach o sygn. IX U 416/10/

Od powyższego orzeczenia wnioskodawca nie odwołał się.

/okoliczność bezoporna/

Decyzją z dnia 3 marca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) przyznał wnioskodawcy zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 25 lutego 2015 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła – 262.795,23 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 208,50 miesięcy, wyliczona kwota emerytury wyniosła 1.260,41 zł brutto miesięcznie a od 1 marca 2015 r. 1.296,41 zł.

/decyzja k. 4 – 5 akt ZUS/

Od decyzji dotyczących wysokości emerytury i kapitału początkowego wnioskodawca J. B. (1) odwołał się w dniu 8 kwietnia 2014 roku wnosząc o ich zmianę i ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego oraz świadczenia emerytalnego. Ubezpieczony wskazał, że wysokość uzyskiwanych przez niego wynagrodzeń z tytułu zatrudnień wynikających z przedłożonych świadectw pracy (w tym w Spółce z o.o. (...) w Z.) powinna być ustalona w oparciu o karty wynagrodzeń. Ponadto ZUS powinien także uwzględnić okres pracy w gospodarstwie rolnym, gdy był ubezpieczony w KRUS. W ocenie wnioskodawcy bezzasadne jest przyjęcie minimalnych wynagrodzeń w powyższych okresach zatrudnienia.

/odwołanie k. 2 w aktach o sygn. VIII U 1113/15)

Wyrokiem z dnia 21 września 2015 roku Sąd Okręgowy VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie J. B. (1) skierowane przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. o wysokość emerytury i wysokość kapitału początkowego.

(wyrok z dnia 21 września 2015 roku k. 27 w aktach o sygn. VIII U 1113/15)

Od powyższego wyroku apelację wniósł wnioskodawca , zaskarżając wyrok w całości.

(apelacja k. 34 w aktach o sygn. VIII U 1113/15)

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 roku w sprawie III AUa 2250/15 Sąd Apelacyjny w oddalił apelację.

(wyrok z dnia 28 lipca 2016 roku k. 62 w aktach o sygn. VIII U 1113/15)

J. B. (1) od dnia złożenia wniosku tj. od dnia 2 lipca 2008 roku podlegał ubezpieczeniu społecznemu rol­ników, w pełnym zakresie do dnia 30 września 2014 roku.

/pismo KRUS z dnia 28 września 2017 roku k. 73, zaświadczenie z dnia 19 września 2017 roku k. 74 - 75v/

Przy ustalaniu stanu faktycznego sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o zwrócenie się do Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych oraz Ministerstwa Gospodarki o udzielenie informacji, na podstawie danych zakładów, które ma archiwizować 90 lat zarobków. Po pierwsze wniosek ten jest zupełnie niezrozumiały semantycznie. Po wtóre zaś nie sposób wyobrazić sobie okoliczność istotna w sprawie, do wykazania której informacja taka mogłaby być przydatna.

Sąd nie uwzględnił także wniosku ubezpieczonego o odroczenie rozprawy poprzedzającej wydanie wyroku bowiem wnioskodawca podjął próbę odnalezienia dokumentacji pracowniczej. Podkreślić należy, iż wnioskodawca już wcześni był pouczany o obowiązku udowodnienia okoliczności, na których opiera swoje twierdzenia oraz o środkach dowodowych. W odpowiedzi ubezpieczony wskazywał, izto rgan rentowy winien wszystko ustalić z urzędu a nie przerzucać cięząr wykazania tych okoliczności na wnioskodawce, Nadto w piśmie zawierającym wniosek o odroczenie rozprawy wnioskodawca nie podał, do których archiwów się zwrócił i o nadesłanie dokumentów z jakich zakładów prosił. Sąd odniósł wrażenie, iż wnioskodawca wystąpił do archiwów o nadesłanie swojej dokumentcji bez ustalenia, w których przechowywana jest jego dokumentacja. Z., iż sąd ocenia prawidłowość wydanej decyzji wniosek ten zmierzał jedynie do zbędnego przedłużenia postępowania. Podkreślić należy, iż po uzyskaniu nowych dowodów ubezpieczony zawsze może wystąpić z wnioskiem o przeliczenie wysokości emerytury.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U z 2015 r. poz. 748 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

W myśl art. 24 ust. 1b pkt 3 cytowanej ustawy wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie od dnia 1 lipca 1949 roku do dnia 30 września 1949 roku wynosi co najmniej 65 lat i 7 miesięcy ;.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Na mocy art. 26 ust 1 ustawy emerytalnej emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Ponadto stosownie do ust. 2 i 3 w/w przepisu wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach, a średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach.

Odnosząc powyższe unormowania do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy wskazać należy, że brak jest podstaw prawnych do kwestionowania prawidłowości ustalonej wysokości emerytury.

Przede wszystkim nie było możliwe ustalanie w niniejszym postępowaniu - jak chciałby tego odwołujący się - że podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika - zastępcy dyrektora u płatnika składek: PPHU (...) Sp. z o. o. od dnia 15 października 1994 roku do 31 grudnia 2002 roku oraz jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od dnia 1 stycznia 2003 roku.

Wnioskodawca podnosząc tę okoliczność kompletnie pomija fakt, że kwestia ta została już prawomocnie rozstrzygnięta przez Sąd Okręgowy IX Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 roku wydanym w sprawie IX U 416/10, którym to oddalił odwołanie J. B. (2) skierowane przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu we wskazanym okresie. Od powyższego orzeczenia wnioskodawca nie złożył apelacji. Co oznacza, że zaakceptował dokonane we wskazanej sprawie ustalenia faktyczne i przeprowadzone na ich podstawie rozważania prawne. A co za tym idzie zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie. Sąd w niniejszej sprawie związany jest tym prawomocnym orzeczeniem.

Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

Odnośnie natomiast do kwestii ustalenia przez obecnie orzekający Sąd wysokości emerytury na podstawie kart wynagrodzeń, angaży czy też innej dokumentacji płacowej z okresu świadczenia pracy w Spółce z o.o. (...) w Z. to również i tym zakresie zapadło już prawomocne rozstrzygnięcie. Wpierw Sąd Okręgowy VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 21 września 2015 roku w sprawie VIII U 1113/15 oddalił odwołanie J. B. (1) od decyzji z dnia 5 marca 2015 roku skierowane przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. o wysokość emerytury i wysokość kapitału początkowego. Orzeczenie to następnie zostało potwierdzone wyrokiem Sądu Apelacyjny z dnia 28 lipca 2016 roku zapadłym w sprawie III AUa 2250/15, który to oddalił apelację wnioskodawcy. Sąd Okręgowy poprzednio rozpoznający odwołanie wnioskodawcy od decyzji z dnia 5 marca 2015 roku zwrócił uwagę, że ubezpieczony nie przedłożył jakiegokolwiek dowodu w zakresie wysokości osiąganych przez niego zarobków takich jak chociażby angaże bądź dowodów na okoliczność opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w innych okresach, niż uwzględnione okresy: od 1 kwietnia 1989 roku do 31 lipca 1991 roku, od 1 września 1991 roku do 11 lipca 1992 roku. A. sytuacja ma miejsce w niniejszej prawie, gdzie wnioskodawca również nie przedstawił jakichkolwiek dowodów na te okoliczności.

Zgodnie natomiast z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Wnioskodawca zaś nie przedstawił żadnych dowodów ani na etapie postepowania przed organem rentowym ani przed sądem.

Dodatkowo pamiętać należy, że sąd odwoławczy rozpoznając sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych bezwzględnie związany jest zakresem decyzji organu rentowego. Oznacza to, że treść decyzji wyznacza zakres i przedmiot rozpoznania sądowego, w którym sąd rozstrzyga o zasadności wniosku w granicach przedmiotu zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego, w związku z czym nie ustala ab initio prawa do świadczeń i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie związane z prawem lub wysokością świadczenia objętego decyzją, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do zaskarżonej decyzji. Przed sądem wnioskodawca może żądać jedynie korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją, natomiast nie może żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Z tego względu odwołanie wnoszone od decyzji organu ubezpieczeń społecznych nie ma charakteru samodzielnego żądania, a jeżeli takie zostanie zgłoszone, sąd nie może go rozpoznać, lecz zobowiązany jest postąpić zgodnie z art. 477 10 § 2 k.p.c. I tak, w wyroku z dnia 9 września 2010 roku wydanym w sprawie II UK 84/10 (opubl: L.) Sąd Najwyższy wskazał, że przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji, a między stronami spornych; poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Oznacza to więc, że spór sądowy w konsekwencji odwołania od decyzji ogranicza się do okoliczności w niej uwzględnionych, ale tylko tych, które są sporne między stronami. A contrario, okoliczności niesporne między stronami, jak i sporne lecz nie uwzględnione w decyzji pozostają poza granicami tego postępowania sądowego. Powyższe wynika wprost z charakteru postępowania sądowego z zakresu ubezpieczeń społecznych, które ma charakter rozpoznawczy i kontrolny. Tym samym, postępowanie bezwzględnie sprowadza się do oceny zasadności rozstrzygnięcia dokonanego przez organ rentowy w zakresie wyznaczonym przez treść zaskarżonej decyzji (tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 roku, II UZ 51/99 OSNP 2000/15/601; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2011 roku, w sprawie o sygn. akt II UZ 1/11, LEX; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 roku, w sprawie o sygn. akt II UK 275/1111 LEX oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 roku, w sprawie o sygn. akt III AUa 940/12, LEX).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika wprost, iż wnioskodawca nie przedstawił żadnych nowych dowodów, które mogłyby mieć wpływ na wysokość jego emerytury. Co istotne w zaskarżonej decyzji z dnia 8 grudnia 2016 roku ustalającej wysokość emerytury organ rentowy nie analizował kwestii podlegania ubezpieczeniu społecznemu czy to z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika - zastępcy dyrektora u płatnika składek: PPHU (...) Sp. z o. o. od dnia 15 października 1994 roku do 31 grudnia 2002 roku ani wysokości osiąganych wynagrodzeń w tym czasie czy też jako osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od dnia 1 stycznia 2003 roku.

Wnioskodawca odwołując się do powyższych okoliczności kompletnie ignoruje fakt, że Sąd Okręgowy wypowiedział się czy to do kwestii podlegania ubezpieczeniom społecznym we wskazanych powyżej okresach czy też braku dowodu w zakresie wysokości osiąganych przez niego zarobków z okresu świadczenia pracy w Spółce z o.o. (...) w Z.. W tym zakresie zapadły prawomocne rozstrzygnięcia, utrzymujące w mocy zarówno decyzję z dnia 5 marca 2010 roku jak i decyzję z dnia 3 marca 2015 roku. Co oznacza, że Sąd obecnie orzekający nie może ponownie analizować tych okoliczności. Jednak brak dokumentów uprzednio nie pozbawia wnioskodawcy prawa wystąpienia do ZUS w przyszłości z ponownym wnioskiem o ustalenie powyższych okoliczności, ale tylko w sytuacji gdy odwołujący się uzyska nowe dowody. Jak wynika z pism wnioskodawcy składanych w trakcie procesu rozpoczął poszukiwania dokumentacji pracowniczej. W związku z tym nie wykluczone, że może natrafi na ślad dokumentacji płacowej, która bezsprzecznie jest przydatna do ustalenia wysokości emerytury. Do chwili obecnej takowa nie została przez wnioskodawcę przedłożona w związku z tym ani organ rentowy ani Sąd Okręgowy nie był w stanie ustalić wysokości emerytury na wyższym poziomie niż wyliczona w decyzji z dnia 8 grudnia 2015 roku. Wprawdzie w trakcie postępowania rozpoznawczego przed Sądem Okręgowym w Łodzi wpłynęło od KRUS zaświadczenie potwierdzające, że J. B. (1) od dnia złożenia wniosku tj. od dnia 2 lipca 2008 roku podlegał ubezpieczeniu społecznemu rol­ników, w pełnym zakresie do dnia 30 września 2014 roku. To jednak wskazane dane nie miały przełożenia na podwyższenie świadczenia Organ rentowy w związku z powyższym w dniu 9 listopada 2017 roku wydał decyzja zmieniająca decyzję z dnia 8 grudnia 2016 roku, z której wynika, że emerytura wnioskodawcy uległa zwiększeniu o tzw. dodatek rolny. To zaś oznacza, że organ rentowy w sposób prawidłowy obliczył wysokość emerytury wnioskodawcy zmieniając w ten sposób zaskarżoną decyzję. Zmiana nastąpiła od dnia uzyskania informacji o ubezpieczeniu wnioskodawcy w KRUS.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja odpowiada wyżej przytoczonym przepisom prawa i w konsekwencji orzekł, jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalając odwołanie wnioskodawcy.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy przez pełnomocnika z urzędu Sąd orzekł na podstawie § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w związku z § 2 pkt 1, § 3, § 4 ust 3, § 15 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 w sprawie opłat ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U z 2016 roku, poz.1714) podwyższając należne koszty o podatek VAT.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

5 XII 2017 roku.

E.W.