Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 245/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Jolanta Dzitowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Ostaszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2017r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko M. B. (1)

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

1.  Powództwo oddala.

2.  Koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

Powód A. G. wniósł o ustalenie, że orzeczony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 8 listopada 2013r. w sprawie sygn. akt III RC 374/13 obowiązek alimentacyjny powoda względem pozwanego M. B. (1) (poprzednio G.) w kwocie po 600 zł miesięcznie, ustał z dniem 1 lipca 2016r.

W uzasadnieniu pozwu podniósł, iż prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 8 listopada 2013r. sygn. akt III RC 374/13 powód A. G. został zobowiązany do zapłaty na rzecz M. G. alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie. Pozwany zmienił nazwisko i obecnie nosi nazwisko (...). Pozwany złożył u Komornika Sądowego w G. przy Sądzie Rejonowym w Giżycku M. W. wniosek o umorzenie egzekucji alimentów bieżących. Komornik wydał w dniu 16.09.2015r. postanowienie uwzględniające żądanie M. B. (1).

Pozwany jest pełnoletni i w czerwcu 2016r. ukończył Technikum nr 1 w Zespole Szkół (...) w G., po czym wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie pracuje i jest w pełni samodzielny finansowo. M. B. (1) nie kontynuuje nauki i jest zdrowym mężczyzną, zdolnym do samodzielnego utrzymania i zabezpieczenia swoich potrzeb, wobec czego obowiązek alimentacyjny powoda wygasł.

Pozwany M. B. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa według norm przepisanych, ewentualnie w przypadku złożenia spisu kosztów zgodnie z jego wyliczeniem.

Uzasadniając powyższe stanowisko pozwany wskazał, iż twierdzenie powoda jakoby pozwany wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie pracuje i jest w pełni samodzielny finansowo oraz, że nie kontynuuje nauki, jest nieprawdziwe. M. B. (1) po ukończeniu szkoły średniej wyjechał do T., gdzie kontynuuje naukę w Policealnej Szkole (...) w G. w zawodzie technik masażysta. Szkoła ta posiada uprawnienia szkoły publicznej, a pozwany aktualnie jest słuchaczem drugiego roku. Pracuje w (...) Stowarzyszeniu na Rzecz Osób (...) K. w G. na stanowisku pomocy wychowawcy. Początkowo zatrudniony był w okresie od 1 kwietnia 2017r. do 30 czerwca 2017r. na podstawie umowy na czas próbny, a następnie zawarł umowę o pracę na czas określony od dnia 1 lipca 2017r. do 31 sierpnia 2018r. Uzyskuje dochód w wysokości ok. 1.900 zł miesięcznie. Ponosi koszty utrzymania w postaci najmu mieszkania za kwotę ok. 750 zł, czesnego w wysokości 100 zł, zakupu biletów komunikacji miejskiej w kwocie ok. 120 zł, kupna karty Multisport w wysokości ok. 100 zł. Ponoszone koszty zakupu jedzenia i ubrań określił na kwotę ok. 600 zł.

Powód od dłuższego czasu nie interesuje się losem syna i nie wywiązuje się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Pozwany przyznał, że złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika przy Sądzie Rejonowym w Giżycku M. W. sygn. Kmp 11/10. Uczynił to ponieważ był zobligowany do dokonania czynności procesowej, z uwagi na prowadzenie postępowania egzekucyjnego wobec powoda na terenie Niemiec. Sprawa ta prowadzona jest za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Olsztynie pod sygn. Oz 394/14. Pozwany nigdy dobrowolnie nie zrzekł się roszczeń alimentacyjnych należnych od powoda.

W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew M. B. (1) podniósł, że pozwany od wielu lat stale przebywa na terenie Republiki Federalnej Niemiec, gdzie pracuje i uzyskuje znaczny dochód i świadczenia socjalne.

W wyniku przeprowadzonej rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. B. (1) (dawniej G.) jest synem powoda A. G. i D. B..

Prawomocnym wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 08 listopada 2013r. sygn. akt III RC 374/13 podwyższono zasądzone od A. G. na rzecz M. B. (1) alimenty do kwot po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 22 sierpnia 2013r. (d: wyrok k. 34 akt sprawy Sądu Rejonowego w Giżycku sygn. akt III RC 374/13).

M. B. (1) w 2016r. ukończył czteroletnie technikum Nr 1 w G.. Nie zdał egzaminu maturalnego, ani zawodowego. Po ukończeniu szkoły średniej pozwany przeprowadził się do T. i rozpoczął naukę w szkole policealnej w G., na kierunku technik masażu z elementami fizjoterapii. Aktualnie jest słuchaczem trzeciego semestru. Zajęcia odbywają się w piątki, soboty i niedziele. Nauka w szkole trwa dwa lata, a planowany koniec ukończenia szkoły przez M. B. (1) przypada na 31 sierpnia 2018r. Zdobyte wykształcenie umożliwi mu wykonywanie pracy w zawodzie masażysty albo fizjoterapeuty. Pozwany płaci czesne wynoszące 100 zł miesięcznie (wyjaśnienia k. 53v, d: zeznania M. B. (1) k. 102v – 103v, zaświadczenie k. 8, zaświadczenie k. 22, potwierdzenie przelewu k. 33).

Pozwany mieszka w G. w wynajmowanym razem z dwiema innymi osobami mieszkaniu i ponosi z tego tytułu miesięczny koszt w wysokości ok. 750 zł. Nadto nabywa miesięczne bilety komunikacji miejskiej za kwotę 120 zł (d: zeznania M. B. (1) k. 102v – 103v, umowa k. 26 – 31, bilety k. 32).

W 2016r. pozwany pracował na pół etatu w sklepie (...) na nocnej zmianie przy rozkładaniu towaru, nadto podejmował zatrudnienie w sklepie spożywczym oraz dorabiał dorywczo wykonując prace remontowe. W pierwszej połowie 2017r. podjął pracę w (...) Stowarzyszeniu na Rzecz Osób (...) K. w G. na stanowisku pomocnika wychowawcy, z wynagrodzeniem wynoszącym od kwietnia 2017r. do czerwca 2017r. 2.600 zł brutto, a od lipca 2017r. w wysokości 2.700 zł brutto. Pozwany w dniu 17.10.2017r. rozwiązał stosunek pracy za porozumieniem stron. Powodem odejścia z pracy była okoliczność, iż wykonywana praca była dla pozwanego ciężka psychicznie i fizycznie. Korzysta z pomocy finansowej matki, która stara się dawać mu co miesiąc kwotę ok. 500 zł (d: zeznania M. B. (1) k. 102v – 103v, umowy k. 24 – 25, świadectwo pracy k. 49, zaświadczenie o dochodach i karta wynagrodzeń k. 50 – 52).

Powód A. G. od 2012r. mieszka i pracuje w Niemczech. Zarabia ok. 1.600 – 2.500 Euro netto miesięcznie. Oprócz pozwanego na utrzymaniu ma niepracującą żonę. Ponosi koszty w postaci między innymi czynszu w wysokości 584 Euro, ogrzewania w kwocie 130 Euro, energii elektrycznej w wysokości 78 Euro. Posiada dwunastoletnie (...). Koszt jego ubezpieczenia to ok. 75 Euro miesięcznie. Roczny podatek za samochód wynosi 135 Euro. Opłaca fundusz emerytalny żony, spłaca kredyt zaciągnięty na zakup pojazdu i mebli oraz spłaca zaległość alimentacyjną na rzecz starszego syna po 50 Euro miesięcznie, a nadto wynajmuje garaż za 60 Euro miesięcznie. Nie otrzymuje pomocy socjalnej, ani zasiłków na dziecko. Leczy się na przewlekłe bóle kręgosłupa, migrenowe, bóle żołądka i chorobę wątroby (pismo k. 36 – 38, d: zeznania A. G. k. 101 – 102v, dokumenty k. 100).

Powód posiada zadłużenie alimentacyjne na rzecz starszego syna - P. B. wynoszące na dzień 28 listopada 2017r. ok. 14,5 tys. zł, nadto odsetki w kwocie ok. 5.160 zł. i koszty egzekucji (d: zaświadczenie k. 246 – 246v).

Z uwagi na wszczęcie egzekucji w Niemczech należnych pozwanemu M. B. (1) alimentów, postanowieniem z dnia 16 września 2015r. wydanym w sprawie Kmp 11/10 postępowanie egzekucyjne dotyczące alimentów bieżących na rzecz M. B. (1) umorzono od dnia 01.11.2014r. Alimenty zaległe na rzecz pozwanego na dzień 16.09.2015r. ustalono na łączną kwotę 19.861,10 zł (d: postanowienie k. 7). Postępowanie to umorzone zostało na wniosek pozwanego, z tego powodu, iż wystąpił on o egzekucję należności do organu niemieckiego (wyjaśnienia M. B. (1) k. 103v, d: tłumaczenie dokumentu k. 23).

M. B. (1) zablokował ojca na portalu F.. A. G. posiada nadal możliwość kontaktu telefonicznego z synem. Powód nie kontaktował się z synem od grudnia 2015r. do września 2016r. (d: zeznania A. G. k. 102, zeznania M. B. (1) k. 102v – 103v).

Sąd zważył, co następuje :

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 oraz art.135 § 1 kr i o.

Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania – art. 133 § 3 k.r.i o.

M. B. (1) nie zdobył dotąd zdolności samodzielnego utrzymania, nie posiada również majątku przynoszącego odpowiednie dochody, który pozwoliłby mu na usamodzielnienie. Kontynuuje edukację i jest na ostatnim semestrze szkoły policealnej, na kierunku, który umożliwi mu zdobycie zawodu. Nie ma stałej pracy i tym samym zdolności do samodzielnego utrzymania. Zauważyć należy, że jego dotychczasowa edukacja nie przebiegała bez komplikacji. Pozwany ucząc się w szkole średniej nie zdał egzaminu zawodowego, dzięki któremu uzyskałby zawód oraz matury.

Nie można jednakże w ocenie Sądu na tej podstawie uznać, że zaniedbuje się on w nauce. M. B. (1) uczęszcza obecnie na zajęcia i zmierza do ukończenia edukacji w szkole policealnej. Zdaniem Sądu pozwany, mimo, że z pewnymi trudnościami, ale dąży do zdobycia zawodu, który pozwoli mu w przyszłości znaleźć zatrudnienie i tym samym usamodzielnić się. Nie jest zatem wskazane przerwanie tego procesu.

Powód A. G. nie interesował się szczególnie edukacją syna. Nie można wykluczyć, że gdyby utrzymywał z synem odpowiedni kontakt, wspierał go w większym stopniu - zarówno emocjonalnie jak i finansowo, to pozwany osiągałby lepsze wyniki w nauce. Zauważyć też należy, że powód dotychczas uchylał się od płacenia alimentów, ma znaczną zaległość alimentacyjną i nie można wykluczyć, że gdyby spełniał swój obowiązek, edukacja syna przebiegałaby inaczej.

Zdaniem Sądu nie można też czynić zarzutu pozwanemu, że nie dąży on do usamodzielnienia. M. B. (1) pracował po ukończeniu szkoły średniej w sklepach oraz dorywczo dorabiał wykonując remonty, następnie znalazł zatrudnienie jako pomocnik wychowawcy w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Wprawdzie zrezygnował on z tej pracy, jednakże jak wyjaśnił uczynił to, gdyż była to dla niego praca zbyt obciążająca psychicznie i fizycznie. Jego dotychczasowe zarobki nie były tak duże, aby poczynić oszczędności i umożliwić usamodzielnienie.

M. B. (2) musiał znajdować źródła dochodów. Pozbawiony świadczeń od ojca od 2 – 3 lat (d: zeznania M. B. k. 103) otrzymując niewielką pomoc matki, która na jego utrzymania przeznacza co miesiąc kwotę ok. 500 zł nie był w stanie sprostać potrzebom egzystencji.

Świadczenie alimentacyjne w kwocie 600 zł (ok. 145 Euro) miesięcznie nie wiąże się z nadmiernym uszczerbkiem dla powoda. Alimenty w tej wysokości stanowią zaledwie od ok. 5,7 do 9% osiąganego przez A. G. dochodu, a na jego potrzeby pozostaje reszta wynagrodzenia. Zauważyć należy że powód miesięcznie wydaje na posiadany samochód więcej niż na syna (garaż 60 Euro, rata kredytu 200 Euro, ubezpieczenie 70 Euro miesięcznie oraz roczny podatek 135 Euro – k. 38), a na utrzymaniu na też niepracującą żonę. Sąd nie widzi powodów dla których A. G. miałby przedkładać pomoc partnerce w utrzymaniu, nad pomocą dziecku. Utrzymanie obowiązku alimentacyjnego powoda nie spowoduje uszczerbku dla jego utrzymania.

Mając powyższe na uwadze Sąd powództwo oddalił i stosownie do treści art. 100 k.p.c. zniósł wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami.