Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) N. (...) z siedzibą w G.

przeciwko P. S. (1)

o zapłatę

Powództwo oddala

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 1520/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód B. (...) N. (...) z siedzibą w G. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew o zapłatę kwoty 1.152,14 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 974,81 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty przeciwko pozwanemu P. S. (1). Domagał się jednocześnie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powołując się na umowę cesji wierzytelności z dnia 28.07.2016 r. podniósł, iż jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela (...) Bank (...) S.A., z którym pozwany w dniu 26.01.2014 r. zawarł umowę kredytu ratalnego nr (...). Powód wskazał, iż na dochodzoną kwotę składa się należność główna w wysokości 622,17 zł, kwota 227,64 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, kwota 125,00 zł tytułem kosztów poniesionych przez bank w związku z monitoringiem płatności oraz działaniami windykacyjnymi oraz kwota 177,33 zł tytułem zasądzonych i niewyegzekwowanych przez poprzedniego wierzyciela kosztów procesu.

Powód w piśmie z dnia 04.09.2017r. sprecyzował żądanie pozwu w zakresie roszczenia odsetkowego w taki sposób, że zażądał zasądzenia kwoty wskazanej jako wartość przedmiotu sporu z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie wyjaśnił, że rodzaj i wysokość odsetek wskazana w uzasadnieniu pozwu odpowiada rodzajowi i wysokości odsetek wskazanych powyżej albowiem dwukrotność wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie odpowiada odsetkom maksymalnym za opóźnienie.

Postanowieniem z dnia 05.10.2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1627037/17 przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Giżycku wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwany P. S. (2) mimo należytego zawiadomienia go o terminie rozprawy nie stawił się, nie złożył żadnych wyjaśnień ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy w jego obecności.

Powód w piśmie procesowym z dnia 04.01.2018r. wskazał, że z daleko posuniętej ostrożności procesowej wyjaśnia, iż w treści pozwu posłużył się wewnętrznym oznaczeniem przedmiotowej wierzytelności jako (...). Jest to jedynie wewnętrzna numeracja nadana przez poprzedniego wierzyciela i odnosi się wprost do wierzytelności wynikającej z umowy kredytu z dnia 26.01.2014r. o nr (...) - a nie, jak sugerowałoby oznaczenie, do innej umowy kredytu - co bezpośrednio wynika z załącznika do umowy cesji wierzytelności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód B. (...) N. (...) z siedzibą w G. na dowód istnienia wierzytelności objętej pozwem i jej przelewu przedłożył jedynie zawiadomienie pozwanego o cesji wierzytelności z dnia 30 sierpnia 2016r. (k.32), wezwanie do zapłaty z dnia 01 czerwca 2017r. (k. 33) oraz umowę sekurytyzacji wierzytelności z dnia 28 lipca 2016r. wraz z załącznikiem (k. 34-37).

W tym kontekście wskazać należy, że treścią umowy przelewu jest przeniesienie przez wierzyciela swojej wierzytelności na osobę trzecią, a jej skutkiem jest wyłączenie dotychczasowego wierzyciela ze stosunku zobowiązaniowego i zajęcie jego miejsca przez nabywcę wierzytelności. Przelew wywołuje bezpośrednie skutki wobec dłużnika, po stronie którego powstaje obowiązek świadczenia w stosunku do nabywcy wierzytelności. W związku z tym nabywca wierzytelności jest legitymowany do wystąpienia z powództwem przeciwko dłużnikowi. W postępowaniu powinien wykazać nie tylko, że doszło do skutecznego przelewu wierzytelności, ale także jej istnienie i wysokość, bowiem na podstawie art. 6 k. c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód, reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, winien zatem wykazać istnienie i wysokość wierzytelności poprzez przedstawienie w szczególności umowy kredytu będącej źródłem zobowiązania, na którą powoływał się w uzasadnieniu pozwu. W razie niewykazania powyższych okoliczności powód ponosi negatywne konsekwencje procesowe w postaci oddalenia powództwa.

W ocenie Sądu w sprawie niniejszej powód nie wykazał skutecznie zarówno istnienia wierzytelności, jak i jej wysokości. Nie przedstawił umowy o kredyt, na którą powoływał się w uzasadnieniu pozwu. Istnienia wierzytelności nie dowodzi przedłożone przez powoda zawiadomienie o przelewie wierzytelności, ani wezwanie do zapłaty, które w żadnym stopniu nie precyzują wierzytelności będącej przedmiotem przelewu. Wobec powyższego nie ma podstaw do przyjęcia, że powodowi przysługuje względem pozwanego roszczenie wskazane w pozwie, gdyż nie zostało ono wykazane.

Wprawdzie powód w piśmie procesowym z dnia 04.01.2018r. wskazał, że umowa kredytu będąca podstawą przedmiotowego powództwa znajduje się w aktach postępowania klauzulowego w sprawie o sygn. akt I Co 448/15, jednakże w ocenie Sądu, nie zwalnia to powoda z przedłożenia w niniejszym postępowaniu przedmiotowej umowy. Nadto, powód wskazał, że wymagalność roszczenia oraz jego wysokość wynika z dokumentów znajdujących się w aktach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie w sprawie o sygn. akt KM 21826/15, jednak w ocenie Sądu – wbrew twierdzeniom powoda – nie są one wystarczające dla ustalenia ewentualnej wysokości zadłużenia, gdyż postępowanie to toczyło się w 2015r. i do dnia dzisiejszego sytuacja w tym zakresie mogła ulec zmianie. Powód, reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, zgodnie z art. 6 k.c. winien przedłożyć wszelkie dowody potwierdzające istnienie i wysokość wierzytelności, pod rygorem negatywnych konsekwencji procesowych w postaci oddalenia powództwa.

Mając przedstawione racje na uwadze i na podstawie przywołanych przepisów Sąd oddalił powództwo.

Wydany wyrok jest wyrokiem zaocznym, bowiem zgodnie z art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze w niej udziału, sąd wyda wyrok zaoczny. Pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, mimo iż został skutecznie na nią wezwany, w związku z czym wydanie wyroku zaocznego stało się konieczne.