Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi w sprawie z powództwa (...) spółki jawnej w Ł. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w J. o zapłatę kwoty 10.924,25 złotych, w pkt 1 zasądził od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. na rzecz (...) spółki jawnej w Ł. kwotę 9.831,82 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 13 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, w pkt 2 oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w pkt 3 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.325,90 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w pkt 4 nakazał pobrać od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi kwotę 254,58 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego oraz w pkt 5 nakazał ściągnąć od powoda rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z zasądzonego w punkcie 1 roszczenia kwotę 28,00 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego (wyrok – k. 267; uzasadnienie – k. 268 – 273, tom II).

Apelację od powyższego orzeczenia złożył pozwany - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J., zaskarżając je w części, tj w pkt 1, 3 i 4 sentencji.

Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił:

1.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a wynikającą z nieuzasadnionego przyjęcia, iż strona internetowa wytworzona przez powoda na dzień 18 lutego 2015 roku poza paroma zastrzeżeniami spełniała wymogi umowy wraz z zawartym do niej aneksem przez co nie dawała podstaw do odstąpienia od umowy w sytuacji, gdy:

- od samego początku realizacja umowy przez powoda budziła wiele słusznych zastrzeżeń ze strony pozwanej co do sposobu wykonania dzieła szczególnie w stosunku do wersji mogilnej strony internetowej z punktu widzenia jej funkcjonalności, a co znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w treści załączonej do akt sprawy korespondencji e-mailowej i co zresztą potwierdziły późniejsze ustalenia biegłego w wydanych opiniach;

- niewytworzenie przez powoda zakładki produktowej w wersji mobilnej dla projektu stanowi w ocenie pozwanej istotne naruszenie warunków umowy, które faktycznie nie dopełniło wykonania dzieła w tym zakresie, a mające istotny wpływ na ogólną funkcjonalność dzieła mogącym znajdować bezpośrednie odzwierciedlenie w niezadowoleniu klienta wynikającym z braku spójności przeglądarek mobilnych do wersji standardowej;

- wskazane przez biegłego zastrzeżenia dotyczące minimalnej szerokości strony, braku wdrożenia kodu Java Script, braku wdrożenia czwartego z języków winny mieć również istotny wpływ na ogólną ocenę przedstawionego do odbioru dzieła szczególnie z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru prowadzonej przez pozwaną działalności, a w szczególności oczekiwań potencjalnych klientów pozwanej w stosunku do prezentowanej przez pozwaną strony internetowej;

2. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a mianowicie art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sposób zgodny z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, a wynikający z przyjęcia, iż „z przedstawionych w toku sprawy dokumentów pozwany nie wykazał, że powód wykonał dzieło w sposób wadliwy czy też sprzeczny z umową” w sytuacji gdy z okoliczności przedstawionych przez pozwaną popartych obszerną treścią korespondencji e-mailowej prowadzonej z powodem, a następnie popartych ustaleniami biegłego ds. informatyki ocenianych zgodnie z wymaganiami art. 233 k.p.c. wynikało, iż powód ostatecznie nie wykonał umowy w pełnym zakresie i to w stopniu odpowiadającym jego funkcjonalności przez co tym samym dał pozwanej powód do odstąpienia od umowy.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I i II instancję, a w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, lub uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji przy jednoczesnym uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego jako części kosztów procesu (apelacja – k. 276 – 281, tom II).

W odpowiedzi na apelację pozwanego powód wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej i utrzymanie w mocy wyroku Sądu I instancji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, wraz z kosztami zastępstwa procesowego za obydwie instancje według norm przepisanych (odpowiedź na apelacje – k. 294 – 297, tom II).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu.

Nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez skarżącego zarzut sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a wynikającą z nieuzasadnionego przyjęcia, iż strona internetowa wytworzona przez powoda na dzień 18 lutego 2015 roku poza paroma zastrzeżeniami spełniała wymogi umowy wraz z zawartym do niej aneksem przez co nie dawała podstaw do odstąpienia od umowy.

Sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego oznacza, że w stanie faktycznym ustalonym przez Sąd pierwszej instancji zachodzą sprzeczności między poszczególnymi ustaleniami czyli, że stan ten w świetle materiału nie stanowi harmonijnej całości. Chodzi tu o błędy popełnione przy ocenie dowodów (przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów) oraz przy dokonywaniu poszczególnych ustaleń, zwłaszcza w zakresie logicznego wnioskowania. W rozpoznawanej sprawie nie ma podstaw do przyjęcia, że rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest sprzeczne z tymi okolicznościami, które zostały ustalone w toku postępowania. Nie można zarzucić temu Sądowi, iż wyprowadził logicznie błędny wniosek z ustalonych przez siebie okoliczności, czy też przyjął fakty za ustalone bez dostatecznej podstawy (fakty nie potwierdzone materiałem), bądź przeciwnie - uznał za nieudowodnione pewne fakty mimo istnienia ku temu dostatecznej podstawy w zebranym materiale.

Wbrew twierdzeniom apelującego w rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o cały zgromadzony materiał dowodowy i nie naruszył dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c. Przeprowadzona przez tenże Sąd ocena materiału dowodowego jest w całości logiczna i zgodna z zasadami doświadczenia życiowego, zaś wszelkie podniesione w tym zakresie zarzuty stanowią w istocie jedynie niczym nieuzasadnioną polemikę z prawidłowymi i nieobarczonymi jakimkolwiek błędem ustaleniami Sądu pierwszej instancji.

Opierając się na zgromadzonych w sprawie dowodach trafnie Sąd Rejonowy przyjął, iż bezspornym był fakt zawarcia w dniu 18 października 2013 roku pomiędzy powodem, a pozwanym umowy o stworzenie witryny internetowej oraz wyposażenie jej w oprogramowanie do zarządzania wybranymi treściami witryny tzw. „panelem administracyjnym”. W § 1 umowy postanowiono, że witryna internetowa oraz panel administracyjny zostaną opracowane na podstawie dokumentów „Specyfikacja techniczna”, która stanowi integralną część umowy. Koordynatorami projektu zostali, ze strony pozwanego M. P. i D. S., natomiast ze strony powoda P. Ś.. Ustalono, że za wykonanie dzieła zleceniodawca wypłaci wnioskodawcy wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 5.000 złotych, powiększone o podatek VAT, a wypłata nastąpi w ciągu 30 dni od dnia wystawienia faktury. Jednakże wysokość wynagrodzenia została zmieniona aneksem (k. 33 – 36) podpisanym przez obie strony w dniu 9 września 2014 roku, który uwzględniał zmiany w modelu oferowanym i zwiększał zakres prac związanych z wykonaniem dzieła i wynosiła kwotę 8.881,50 złotych. Bezsporne było także, że zgodnie z § 3 umowy powód zobowiązał się do prezentacji dzieła w miarę postępu prac, w celu akceptacji dzieła przez pozwanego. Zgodnie z specyfikacją techniczną serwisu (...) dzieło miało zostać wykonane z użyciem technologii HTML, PHP5 i MYSQL. Do wykonania elementów animowanych użyta miała zostać technologia JavaScript.

Trafnie Sąd Rejonowy wskazał, iż istotą sporu w niniejszej była okoliczność ustalenia czy strona internetowa wykonana przez powoda w chwili wydania jej pozwanemu czyli w dniu 18 lutego 2015 roku odpowiadała warunkom umowy, a w szczególności załączonej do umowy specyfikacji technicznej i czy posiadała wszystkie funkcjonalności wynikające z treści umowy i aneksu, w tym czy funkcjonowała w wersji mobilnej. Na okoliczność tę prawidłowo Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu informatyki P. B., który wskazał, że strona internetowa na serwerze pozwanego z wytworzeniem ostatecznym na dzień 18 lutego 2015 roku z paroma zastrzeżeniami spełniała wymogi umowy wraz z zawartym aneksem do niej. Zastrzeżenia dotyczyły minimalnej szerokość strony, która przy dołożeniu elementu graficznego nie mieści się na stronie wg minimum 1024x768 px, brak wdrożenia kodu JavaScript dotyczącego Google Analytics, który mógł znaleźć się w kodzie strony w ostatecznej fazie przenoszenia strony na serwery pozwanego, jednakże jednocześnie mógł się znajdować w formie „zatagowanej” do jedynie „odhaszowania”, brak wdrążenia czwartego z języków na stronie. Po wyłączeniu tych niespójnych z całością serwisu i niespełniających specyfikacji technicznej aspektów reszta wykonanego dzieła była zgodna ze specyfikacją techniczną, a strona w formie wytworzenia z jednoczesnym pełnym zarządzeniem za pomocą dedykowanego panelu administracyjnego była spójna, estetyczna w zakresie kodu źródłowego oraz wizualizacji. Stwierdzone braki obniżały wartość strony internetowej w niskim stopniu, gdyż do uzupełnienie strony o wersje językowe, dopisanie kodu dla Google Analytics, tudzież dostosowanie szerokości strony do minimalnych wymogów 1024px są czynnościami prostymi i szybkimi. Natomiast nie wytworzenie zakładki produkowanej w wersji mobilnej dla projektu było naruszeniem, które faktycznie nie dopełniło wykonania dzieła. Wartość projektu co całości kontraktu wynosi 90%, czyli obniżenie wartości to 10% (opinia pisemna - k. 144 - 169). W uzupełniającej opinii biegły sądowy stwierdził, iż stwierdzone braki wykazane w opinii pierwotnej, potwierdzone częściowo w opinii uzupełniającej w podobnych punktach zastrzeżeń obniżają jego wartość, jednakże w niskim stopniu, gdyż douzupełnienie strony o wersje językowe (nie wiadomo kto miał to wykonać), dopisanie kodu dla gogle Analytics, tudzież dostosowanie szerokości strony do minimalnych wymogów 1024px są czynnościami prostymi i szybkimi. Ponadto biegły sądowy wskazał, iż opracowane w opinii uzupełniającej punkty na podstawie e-maila z dnia 18 lutego 2015 roku nie wnosi żadnych dodatkowych punktów, gdyż większość z nich była już opracowana w opinii pierwotnej (opinia pisemna uzupełniająca – k. 195 – 207, tom II). Zasadnie zatem Sąd Rejonowy opierając się na opinii biegłego sądowego wskazał zarówno na stan wykonania dzieła, zgodność ze specyfikacją i innymi ustaleniami oraz jego wartość, co pozwoliło na poczynienie istotnych ustaleń faktycznych w sprawie. W toku dalszego postępowania, w tym będąc zobowiązanym przez sąd do zgłoszenia w zakreślonym terminie uwag i zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego nie zgłosił zastrzeżeń co do wydanej opinii uzupełniającej (pismo pozwanego – k. 214). Tym samym zarzuty pozwanego w zakresie dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodu z opinii biegłego sądowego należy uznać za nieuzasadnione. Ocena opinii biegłego – zdaniem Sądu Okręgowego - została dokonana przez Sąd Rejonowy z uwzględnieniem wszystkich kryteriów wskazanych w art. 233 § 1 k.p.c., co tym samym wyklucza kwestionowanie ustaleń dokonanych na jej podstawie.

W świetle powyższych rozważań chybiony okazał się zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sposób zgodny z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, a wynikający z przyjęcia, iż „z przedstawionych w toku sprawy dokumentów pozwany nie wykazał, że powód wykonał dzieło w sposób wadliwy czy też sprzeczny z umową”.

Pozwany w apelacji zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie całego art. 233 k.p.c. Jednakże § 2 tego przepisu dotyczy sytuacji odmowy przedstawienia przez stronę dowodu, która w sprawie nie miała miejsca. Sąd Okręgowy odniósł zatem wskazany w apelacji zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. do § 1 tego przepisu.

Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy uznał, iż pozwany nie wykazał, że powód wykonał dzieło w sposób wadliwy czy też sprzeczny z umową. Wprawdzie w stronie internetowej wykonanej przez powoda stwierdzono braki, jednakże obniżyły one wartość strony internetowej w niskim stopniu, które Sąd I instancji uwzględnił przy ferowaniu wyroku, zasądzając 90 % z kwoty żądanej przez powoda tj. 10.924,25 złotych = 9.831,82 złotych.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł także żadnych uchybień kwestionowanego wyroku, które winny być uwzględnione w toku kontroli instancyjnej z urzędu.

W tym stanie rzeczy, wobec bezzasadności wskazanego zarzutu sformułowanego przez apelującego Sąd II instancji na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.
i art. 99 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym zgodnie z § 2 pkt 4 w związku z § 10 pkt 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity z dnia 3 stycznia 2018 roku, Dz. U. 2018, poz. 265).

Tomasz Bajer Marzena Eichstaedt Bartosz Kaźmierak