Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tadeusza Kaczana

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r.

sprawy (...)

ur. (...) w M., syna J. i T. z domu B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§ 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Miliczu

z dnia 13 września 2017 roku sygn. akt II K 19/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt. IV Ka 1398/17

UZASADNIENIE

M. T. oskarżony został o to, że:

-

w dniu 21 stycznia 2017r., w ruchu lądowym, na ul. (...) w W., gm. K. prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego m-ki R. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości (0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu)

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt II K 19/17 Sąd Rejonowy w Miliczu:

I.  uznał oskarżonego (...) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 178a§ 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a§ 1 k.k. w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności i zobowiązał oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na rzecz Gminy K. w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w sferze ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Apelacje od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżonemu orzeczeniu zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie okoliczności nie dają podstaw do przyjęcia, że są spełnione warunki umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania karnego podczas, gdy cele prewencji ogólnej, jak i również prawidłowa ocena okoliczności związanych z osobą oskarżonego, a w szczególności dotychczasowa postawa życiowa oraz właściwości i warunki osobiste prowadzą do wniosku, że warunkowe umorzenie postępowania spełni swój cel, należycie kształtując świadomość prawną społeczeństwa.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania na okres 1 roku oraz zwolnienie oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w drugiej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest bezzasadna.

Zawarty w niej zarzut i argumentacja przedstawiona na jego poparcie stanowi bowiem jedynie nieskuteczną polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu meriti.

Na wstępie należy podkreślić, że w toku przeprowadzonego postępowania zostały wyjaśnione wszelkie istotne dla sprawy okoliczności, a ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 5 k.p.k. i art. 7 k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami, o jakich mowa w art. 424 § 1 i § 2 k.p.k. Zebrany materiał dowodowy został przez Sąd I instancji oceniony prawidłowo i wszechstronnie, a jego całokształt dawał wystarczające podstawy do tego, aby uznać oskarżonego M. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Podkreślić przy tym trzeba, że skarżący we wniesionym środku odwoławczy nie kwestionuje, co do zasady, sprawstwa oskarżonego co do zarzuconego mu przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., podnosząc jednakże zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na nieuznaniu przez Sąd Rejonowy, że spełnione zostały przesłanki do zastosowania wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Skarżący we wniesionej apelacji podnosi tu szereg okoliczności, które jego zdaniem przemawiały za zastosowaniem instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, bo wpływały na obniżony stopień społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego. W ocenie skarżącego miałyby to być w szczególności fakt, iż do zdarzenia doszło w dniu rozstania oskarżonego z żoną, kiedy to znajdował się on w trudnym stanie emocjonalnym, dodatkowo cierpiał on wtedy na ból głowy, a do samochodu w stanie nietrzeźwości wsiadł jedynie w celu udania się po tabletki przeciwbólowe do odległej stacji paliw. Dodatkowo skarżący podkreśla, że oskarżony poruszał się po drodze o niskim natężeniu ruchu w godzinach nocnych, jest osobą niekarną i nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Ma dobrą opinię w miejscu zamieszkania i pracy.

Odnosząc się do tak sformułowanego zarzut stawianego przez skarżącego w pierwszej kolejności wskazać trzeba, iż zgodnie z art. 66 § 1 i 2 k.k., aby możliwe było rozważenie przez Sąd orzekający możliwości warunkowego umorzenia postępowania spełnione zostać muszą łącznie wszystkie przesłanki uregulowane we w/w przepisie, a to: 1) wina i społeczna szkodliwość czynu przypisywanego oskarżonemu nie są znaczne; 2) okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości; 3) sprawca nie był karany za przestępstwo umyślne; 4) postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa; 5) czyn, którego dopuścił się sprawca jest zagrożony karą nieprzekraczająca 5 lat pozbawienia wolności. Przy czym podkreślić trzeba, że nawet uznając, że w sprawie zachodziły przesłanki do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania opisane w przepisie art. 66 § 1 k.k., to zastosowanie tej instytucji jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem Sądu orzekającego i ma zawsze charakter fakultatywny.

Niezależnie od powyższych uwag natury ogólnej należy stwierdzić, że w ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku trafnie wskazał elementy, które zadecydowały o takiej, a nie innej ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Sąd Okręgowy po analizie wszystkich okoliczności sprawy, także doszedł do wniosku, że zarówno stopnia winy oskarżonego jak i stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego M. T. czynu nie sposób uznać za nieznaczny, skoro oskarżony, który znajdował się w stanie nietrzeźwości znacznie przekraczającym dopuszczalną ustawowo ilość alkoholu w wydychanym powietrzu, świadomie, bezpośrednio po spożyciu alkoholu, będąc w stanie silnego wzburzenia, z bolącą głową, po zmroku, zdecydował się na jazdę samochodem do oddalonej o kilka kilometrów stacji benzynowej, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu. W tych okolicznościach sam fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego nie może być okolicznością determinującą zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Nawet uwzględniając przy tym to, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę, ma pozytywną opinię w miejscu pracy i zamieszkania oraz nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Podkreślić tu trzeba przy tym, iż wszystkie powyższe okoliczności sprawy, w tym szczególności te powoływane przez skarżącego we wniesionym środku odwoławczym były już przedmiotem analizy Sadu Rejonowego przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze, nie znajdując podstaw do uwzględnienia stawianego przez skarżącego zarzutu, Sąd Odwoławczy orzekł jak na wstępie.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.