Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1400/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Pawlik

Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SR (del.) Ewa Buczek-Fidyka

Protokolant Monika Piasecka

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa D. T.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt I C 434/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Ewa Buczek - Fidyka SSO Tomasz Pawlik SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Powód D. T. wniósł o zasądzenie solidarnie, ewentualnie in solidum od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. oraz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. na swoją rzecz kwoty 40 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem zadośćuczynienia oraz ustalenie, że pozwani będą na przyszłość ponosić odpowiedzialność cywilną za skutki wypadku z dnia 12 stycznia 2010 roku, a także zasądzenia od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu powód wskazał, że zatrudniony był jako pracownik tymczasowy przez (...) Spółkę z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.. Pracodawcą użytkownikiem był (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przejęta przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.
W dniu 12 stycznia 2010 roku, powód wykonywał pracę na rzecz pracodawcy użytkownika na stanowisku pracownika produkcji. Powód rozpoczął pracę na tym stanowisku co zwykle, lecz na polecenie przełożonego w K. po pewnym czasie przeszedł do pracy przy prasie (...) z P. T. (1). W tym dniu pierwszy raz pracował przy tej prasie, prasa przeznaczona jest dla jednego pracownika. Powód nie został przeszkolony do pracy na nowym stanowisku pracy i nie otrzymał instrukcji stanowiskowej. Praca przy prasie (...) różniła się od pracy na poprzednim stanowisku. Polecenie powodowi pracy przy niej wraz z P. T. związane było z pilną potrzebą wykonania zamówienia i przyspieszenia procesu wykonania. Specyfika pracy prasy polegała na prasowaniu dwóch metalowych elementów ze sobą tak by razem tworzyły jedną cześć do samochodu. Praca powoda polegała na dokonywaniu kontroli jakości produkowanych części poprzez mazakowanie kołków typu (...) – jednak nie pobieranych jak wynika to z protokołu powypadkowego z kontenera plastykowego typu (...) i następnie pakowanych, lecz bezpośrednio z prasy. Powód nie został uprzedzony, że nie powinno się zabierać elementu z prasy.
Wypadek zdarzył się około godziny 21:30, powód jak wcześniej wziął gotową część bezpośrednio ze stołu roboczego poprzez włożenie prawej ręki pomiędzy suwaki prasy. W tym czasie operator prasy P. T. (1) zainicjował start maszyny. Zdarzenie było na tyle nagłe, że powód nie zdążył cofnąć ręki. Zaciski suwaków ścisnęły palec IV i V ręki prawej, powodując ich zmiażdżenie. Po wypadku powód został przyjęty do Szpitala Miejskiego w Z. na Oddział Urazowo – Ortopedyczny. Na podstawie badań stwierdzono uraz zmiażdżeniowy palca IV i V ręki prawej, urazową amputację paliczka dalszego palca V ręki prawej, ubytek stawowy oraz powierzchni stawowej DIP palca IV ręki prawej. Przeprowadzono chirurgiczne opracowanie ran w postaci artroskopii stawu PIP palca IV ręki prawej oraz amputację na wysokości paliczka środkowego palca V ręki prawej. Powód przebywał w szpitalu przez blisko dwa tygodnie. W dniu wypisu zalecono mu przyjmowanie środków przeciwbólowych oraz kontrolę w Poradni Urazowo – Ortopedycznej w celu kontynuacji leczenia. Powód pozostawał na zwolnieniu lekarskim przez 162 dni, a następnie przebywał na zasiłku rehabilitacyjnym przez okres 3 miesięcy. Został on skierowany na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji ZUS od dnia 7 września 2010 roku do dnia 30 września 2010 roku w związku z utrzymującym się ograniczeniem ruchów precyzyjnych i chwytowych prawej dłoni. W związku z wypadkiem u powoda stwierdzono 5% uszczerbku na zdrowiu.

Powód wskazał, że wypadek spowodował u niego znaczne pogorszenie życia w sferze fizycznej jak i psychicznej oraz utratę dochodów. Powód podał, że w prawej ręce został pozbawiony jednego paliczka małego palca, palec czwarty jest niesprawny – tylko pierwszy paliczek się zgina. W czasie leczenia powód narażony był na ból. Powód jako osoba praworęczna do dnia dzisiejszego ma utrudnione wykonywanie wielu codziennych czynności wymagających precyzji. W długim okresie leczenia i rehabilitacji powód nie mógł samodzielnie wykonywać wielu podstawowych czynności, do których potrzebne jest użycie obu dłoni. Z tej przyczyny zdany był on na pomoc osób trzecich, m.in. przy takich czynnościach jak mycie się ubieranie czy nawet jedzenie. Ręka powoda jest niesprawna – utrudnia mu zdobycie pracy, gdyż ludzie wiedzą kalectwo. W związku z wypadkiem powód zmuszony był do zmiany swojego dotychczasowego trybu życia. Nadto powód reaguje na zmianę pogody – bolą go obydwa palce, zaś kość czwartego palca boli go również po wysiłku.

Powód wskazał też, że następstwem zdarzenia są objawy o charakterze psychologicznym, takie jak obniżony nastrój, któremu towarzyszy rozgoryczenie, poczucie bezsilności i przygnębienia. Cierpienie ta towarzyszą powodowi do chwili obecnej utrudniając codzienną egzystencję i obniżając jakość jego życia.

Powód wskazał, że po wypadku powoda zostały od razu zamontowane czujniki wyczuwające ręce – prasa się nie zamknie, gdy czujnik wyczuje ręce. Nadto podał, że informacja o braku przeszkolenia stanowiskowego nie znalazła się w protokole powypadkowym, który został podpisany przez powoda w pośpiechu, bez zapoznania go z jego treścią przez przedstawicieli pracodawcy.

Powód podał, że podjął kroki celem ugodowego rozstrzygnięcia sprawy. Wskazał, że pismem z dnia 10 sierpnia 2012 roku pracodawca zakwestionował swoją odpowiedzialność za powstałe zdarzenie oraz doznane przez powoda krzywdy i poniesione szkody. Pomimo swego stanowiska pracodawca powoda dokonał zgłoszenia szkody (...) Spółce Akcyjnej, które pismem z dnia 12 października 2012 roku odmówiło przyznania powodowi odszkodowania i zadośćuczynienia argumentując to brakiem podstaw do przyjęcia odpowiedzialności cywilnej po stronie pracodawcy. Powód podkreślił, że w okolicznościach sprawy kwota zadośćuczynienia, której się domaga nie wydaje się wygórowana, ale jest adekwatna do krzywdy jaką odczuwał i nadal odczuwa.

Pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podniósł brak swej legitymacji biernej w sprawie z uwagi na to, że powód zatrudniony był jako pracownik tymczasowy u pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest agencją pracy tymczasowej. Pozwany wskazał, że roszczenia uzupełniające nie mogą być kierowane przez pracownika wobec pracodawcy użytkownika ze względu na brak pomiędzy tymi podmiotami stosunku prawno – pracowniczego. Nadto z ostrożności procesowej pozwany zaprzeczył okolicznościom zdarzenia podanym przez powoda. Pozwany wskazał, że powód rzeczywiście w dniu zdarzenia został przesunięty do pracy przy prasie M2 PSA

(nazwa wskazana przez powoda (...) jest nazwą potoczną). Powód został kompleksowo przeszkolony zarówno do pracy na maszynie (...) (określonej przez powoda jako lokator) jak i na prasie (...). Zatem był świadom zagrożeń oraz znał zakres prac wykonywanych przy prasie (...) i ich specyfikację. Podniósł, że praca zlecona powodowi nie polegała na obsługiwaniu prasy, tylko na dokonywaniu kontroli elementów poprzez pobieranie ich z osobnego kontenera oraz dokonywaniu oznaczeń markerem. Pozwany wskazał, że praca ta była podyktowana koniecznością zapewnienia odpowiedniej kontroli jakości, nie zaś potrzebą przyspieszenia procesu pracy. Taki sposób produkcji i kontrolowania produkowanych wyrobów był praktykowany już przed wypadkiem.

Postanowieniem z dnia 5 września 2016 roku Sąd umorzył postępowanie w stosunku do (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa jako następcy prawnego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wezwał do udziału w sprawie na wniosek powoda, w trybie art. 194 § 3 k.p.c. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) z siedzibą w Ł..

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) z siedzibą w Ł. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wywiódł, że z uwagi na charakter pracy tymczasowej to pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma w sprawie legitymację procesową bierną. Z ostrożności procesowej pozwany podniósł zarzut przyczynienia się powoda do powstania szkody z dnia 12 stycznia 2010 roku na poziomie 50%, z powołaniem się na art. 362 k.c. i wskazał, że uzasadnia ono odpowiednie zmniejszenie ewentualnego odszkodowania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2017r. Sąd Rejonowy w Gliwicach zasądził od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na rzecz powoda D. T. kwotę 20.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, nie obciążył powoda kosztami postępowania na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) w Ł.. Ponadto pozostałymi kosztami postępowania obciążył powoda i pozwaną (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialności w M. po połowie przy czym ich szczegółowe wyliczenie pozostawiła Referendarzowi sądowemu.

Sąd Rejonowy ustalił, że 4 czerwca 2007 roku agencja pracy tymczasowej (...)z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. (której firma następnie brzmiała (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zawarła umowę ramową o czasowym świadczeniu usług o numerze (...) z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M., na mocy której agencja pracy tymczasowej miała świadczyć usługi polegające na przekazywaniu do pracodawcy użytkownika osób celem wykonywania przez nich pracy na jego rzecz i pod jego kierownictwem. Zgodnie z brzmieniem punktu 3.2 przedmiotowej umowy pracodawca użytkownik - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. zobowiązany był do zapewnienia pracownikom tymczasowym bezpieczeństwa i higienicznych warunków pracy, w tym w szczególności jeśli chodzi o odzież roboczą, środki ochrony indywidualnej, szkolenia w zakresie przepisów BHP i PPOŻ, ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku pracy oraz przeprowadzenie oceny ryzyka zawodowego oraz informowanie pracowników tymczasowych o tym ryzyku.

29 grudnia 2009 roku powód D. T. zawarł umowę o pracę tymczasową z agencją pracy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością na okres od dnia 29 grudnia 2009 roku do dnia 28 stycznia 2010 roku. Na mocy postanowień tej umowy powód miał wykonywać pracę na rzecz pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M.. Powód wykonywał pracę na rzecz pracodawcy użytkownika w oddziale pozwanego na terenie G.. Powód w dniu 12 stycznia 2010 roku, rozpoczął pracę na drugiej zmianie. Stanowiskiem pracy powoda było stanowisko pracownika produkcji – na stanowisku określanym potocznie „lokator”. Podczas trwania zmiany pracowniczej powód otrzymał polecenie od G. O. dotyczące zmiany stanowiska pracy. Powód został skierowany do wykonywania pracy przy prasie (...), gdzie jego zadaniem było kontrolowanie jakości produkowanych części. Podczas wykonywania nowo zleconych obowiązków, około godziny 21 doszło do wypadku przy pracy polegającego na zacisku suwaków maszyny pracującej, które ścisnęły palce IV i V ręki prawej powoda powodując zmiażdżenie.

Powód został przewieziony do Szpitala Miejskiego w Z. i został przyjęty na oddział Urazowo – Ortopedyczny, gdzie stwierdzono uraz zmiażdżeniowy palca IV i V ręki prawej, urazową amputację paliczka dalszego palca V ręki prawej, ubytek stawowy oraz powierzchni stawowej DIP palca IV ręki prawej.

Doznane przez powoda w skutek przedmiotowego zdarzenia obrażenia skutkowały powstaniem stałego uszczerbku na zdrowiu, którego wysokość została oceniona na poziomie 2% za utratę całkowitą paliczka dalszego i częściową paliczka środkowego oraz na 4% za znaczne ograniczenie funkcji palca, w tym zaburzenia czucia.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód nie odbył stanowiskowego szkolenia BHP. Nie przekazano powodowi informacji wynikających z instrukcji BHP dla wykonywania prac, instruktor nie pokazał powodowi, w jaki bezpieczny sposób ma wykonywać pracę, nie poddał kontroli próbnego wykonywania pracy przez powoda. Powód samodzielnie nie wykonał pracy pod nadzorem instruktora. W czasie dwuosobowej obsługi prasy, kiedy powód miał odbierać elementy do kontroli z prasy, a nie z pojemnika, pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. nie zapewnił powodowi bezpiecznych warunków pracy przez brak wyposażenia przedmiotowej prasy w urządzenie ochronne strefy niebezpiecznej prasy niepozwalające operatorowi uruchomić prasy do czasu, kiedy ręce powoda znajda się poza strefą niebezpieczną.

Sąd Rejonowy ustalił następnie, że po wypadku powoda, pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M., zabezpieczył dodatkowo przedmiotowe stanowisko pracy, zamontowane zostały czujniki wyczuwające ręce – prasa się nie zamknie, gdy czujnik wyczuje ręce. Na stanowisku tym pracuje po wypadku powoda wyłącznie jedna osoba.

Pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. sporządził protokół ustalenia okoliczności i przyczyn powypadkowych przy pracy. Wyjaśnienia powoda zostały spisane ręcznie przez A. M. w dniu opuszczania szpitala przez powoda. Powód nie chciał składać wyjaśnień w okolicznościach kiedy ojciec czekał na niego w samochodzie, ale nalegano by sporządzić dokumentację, jednocześnie sugerując powodowi, obawiającemu się negatywnych konsekwencji wypadku i utraty pracy, jaka powinna być treść zeznać. Powód poza złożeniem zeznań podpisał pusty protokół.

Sąd Rejonowy ustalił nadto, że bezpośrednio po opuszczeniu szpitala oraz w późniejszym czasie podczas rehabilitacji powodowi niezbędna była pomoc osób trzecich – rodziców, partnerki – celem sprostania czynnościom życia codziennego. Powód miał problem z ubieraniem się, myciem, jedzeniem. Dla powoda jako osoby praworęcznej kłopotliwym stało się wykonywania najprostszych czynności. Powód odczuwał bóle nie tylko ręki prawej uszkodzonej na skutek przedmiotowego zdarzenia, ale także bóle ręki lewej, która była nadmiernie obciążana koniecznością wykonywania codziennych czynności. Powód przed zdarzeniem był aktywny fizycznie, uprawiał sportu, udzielał się towarzysko. W efekcie zdarzenia powód zrezygnował z dotychczasowego trybu życia, stał się wycofany społecznie oraz zamknięty w sobie. Powód odruchowo ukrywa prawą rękę przed innymi osobami. Widoczne cechy wycofania oraz lękliwości w życiu codziennym funkcjonowaniu są związane bezpośrednio z uczestnictwem w wypadku. U pozwanego nie identyfikuje się objawów stresu pourazowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości w oparciu o przedłożone do akt sprawy dokumenty, zeznań zawnioskowanych świadków oraz opinii powołanych w sprawie biegłych sądowych.

W ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy wskazał, że pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. był pracodawcą użytkownikiem w stosunku do powoda, natomiast pozwany (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) z siedzibą w Ł. to agencja pracy tymczasowej zatrudniająca powoda.

Rozstrzygając co do odpowiedzialności pozwanych Sąd Rejonowy rozstrzygnął po dokonaniu analizy zapisów ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych (dalej "ustawa oz.p.t."). Przytoczył przepisy tej ustawy, zgodnie z jej art. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy o z.p.t., pracodawcą użytkownikiem jest pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy, wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie. Pracownikiem tymczasowym jest zaś pracownik zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika. Pracodawca (agencja pracy tymczasowej) nie może być przy tym pracodawcą użytkownikiem w stosunku do pracowników pozostających z nim w stosunku pracy (art. 4 ustawy o z.p.t.). W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy o z.p.t. i przepisami 8 odrębnymi, do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika (art. 5 ustawy o z.p.t.). Pracowników tymczasowych zatrudnia agencja pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy (art. 7 ustawy o z.p.t.). Zgodnie z art. 9 ust. 2a ustawy o z.p.t, pracodawca użytkownik dostarcza pracownikowi tymczasowemu odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, zapewnia napoje i posiłki profilaktyczne, przeprowadza szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, ustala okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy, przeprowadza ocenę ryzyka zawodowego oraz informuje o tym ryzyku.

Odnosząc treść tych przepisów do postępowania w niniejszej sprawie, w ocenie Sądu Rejonowego pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. nie sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi i jako pracodawca użytkownik nie dołożył należytej staranności w celu przeszkolenia powoda do pracy na oddelegowanym stanowisku przy prasie (...). Dlatego Sąd Rejonowy uznał pozwanego - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. za odpowiedzialnego wobec powoda za następstwa zdarzenia z dnia 12 stycznia 2010 roku.

Sąd Rejonowy wskazał, że odpowiedzialność tego pozwanego w niniejszej sprawie oparta jest na zasadzie ryzyka (art. 435 § 1 k.c.). Doszedł do przekonania, że pozwany ten nie udowodnił, aby zaszła którakolwiek z okoliczności wyłączających jego odpowiedzialność, wskazana w art. 435§1kc. Wskazał, że wyrządzenie szkody przez ruch przedsiębiorstwa ma miejsce zarówno wtedy, gdy szkoda jest następstwem użycia sił przyrody i pozostaje w związku przyczynowym z niebezpieczeństwem wynikającym ze stosowania sił przyrody, jak i wtedy, gdy pozostaje w związku z ruchem przedsiębiorstwa jako całości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt II PK 93/11, Lex nr 1215622), a związek przyczynowy pomiędzy ruchem przedsiębiorstwa a szkodą występuje na gruncie wyżej cytowanego przepisu wtedy, gdy uszczerbek nastąpił w wyniku zdarzenia funkcjonalnie powiązanego z działalnością przedsiębiorstwa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2011 r. sygn.. akt II PK 233/10, Lex nr 898416, wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. akt I ACa 400/12, Lex nr 1246799).

Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że to zakład pracy na rzecz którego powód wykonywał pracę ponosi całkowitą odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 12 stycznia 2010 toku.

Powód wykonywał czynności na zlecenie swojego przełożonego w ramach polecenia służbowego i to w sytuacji, gdy nie miał właściwego przeszkolenia do pracy na wskazanym tego dnia stanowisku. Z zeznań zawnioskowanych świadków P. T. (1) oraz R. K. (1) wprost wynika, że stanowisko pracy nie było należycie zabezpieczone, gdyż niezwłocznie po zdarzeniu z dnia 12 stycznia 2010 roku owo stanowisko zostało przebudowane w taki sposób by w przyszłości uniemożliwić zajście podobnego zdarzenia. Sąd Rejonowy wskazał, że nie jest słuszny zarzut pozwanego, iż do zdarzenia powód się przyczynił wykonując pracę w sposób nieostrożny. Powód nie mając doświadczenia na tym stanowisku wykonywał pracę w sposób jaki mu polecono, do wypadku doszło pod koniec zmiany, nikt nie zwrócił powodowi uwagi na nieprawidłowe działanie, należy więc domniemywać, ze powód wykonywał pracę zgodnie z oczekiwaniami pracodawcy użytkownika i nie przyczynił się w żądnym zakresie do wypadku.

Odnosząc się do wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia zadośćuczynienia, Sąd Rejonowy biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności i zważając na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia uznał, że właściwą kwotą będzie 20 000 zł. Zwrócił uwagę na ogólne kryteria ustalenia wysokości zadośćuczynienia wskazane w przywołanym w uzasadnieniu orzecznictwie oraz wziął pod rozwagę oraz, iż przed wypadkiem powód był otwarty społecznie, prowadził aktywny tryb życia, a w następstwie wypadku stał się osobą skrytą

i zamkniętą w sobie. Obniżył poziom aktywności fizycznej oraz zaczął unikać spotkań towarzyskich. Wziął też pod uwagę przeżycia psychiczne powoda, jego poczucie bezradności, obniżenie własnej wartości i poczucie nieprzydatności wskutek niemożności prowadzenia aktywnego życia, konieczności korzystania z pomocy innych osób oraz braku perspektywy aby stan ten mógł w przyszłości ulec zmianie.

W ocenie Sądu Rejonowego kwota 20 000zł jest odpowiednia do rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy, wynikającej ze znacznego stopnia i trwałości kalectwa oraz cierpień psychicznych i fizycznych powoda z tym związanych. Zadośćuczynienie w powołanej wysokości uwzględnia obniżenie jakości życia powoda we wszystkich płaszczyznach, ujemne przeżycia powoda z tym związane i w pośredni sposób pozwoli na wyrównanie uszczerbku doznanego przez powoda.

O odsetkach Sąd Rejonowego orzekł zgodnie z 455 k.c. w zw. z art. 481 k.c., stwierdzając, że należały się one powodowi od dnia 15 maja 2013 roku, zgodnie z żądaniem pozwu.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone, w tym również w zakresie żądania ustalenia odpowiedzialności na przyszłość za skutki wypadku z dnia 12 stycznia 2010 roku, a to wobec uznania, że skutki wypadku są utrwalone, z opinii biegłych nie wynika, iż stan zdrowia powoda będzie ulegał pogorszeniu, a zatem brak podstaw do przyjęcia, że jakiekolwiek negatywne następstwa zdarzenia mogą mieć w przyszłości miejsce.

Pomimo oddalenia powództwa co do pozwanej (...) Sp. z o.o. w likwidacji w Ł., Sąd Rejonowy na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powoda kosztami procesu w zakresie w jakim przegrał sprawę. Miał na względzie charakter roszczenia z jakim wystąpił powód, a to roszczenie za szkodę na osobie, obejmującą uszczerbki w sferze niemajątkowej, a ponadto okoliczność, że pomiędzy pozwanymi istniał spór co do ustalenia podmiotu legitymowanego biernie w niniejszej sprawie, co skutkowało koniecznością wystąpienia z powództwem przeciwko obu pozwanym.

Pozostałymi kosztami postępowania obciążono powoda i pozwaną (...) Sp. z o.o. w M. po połowie, przy czym na podstawie art. 108 k.p.c. Sąd Rejonowy szczegółowe wyliczenie kosztów procesu pozostawił referendarzowi sądowemu.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany (...) spółka z o.o. w M.. Zaskarżył on wyrok w części, a to w punkcie 1 i 4. Zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233§1kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz zaniechanie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, polegające na:

1. nieuwzględnieniu przy ustaleniu stanu faktycznego zeznań świadków P. T. (1), G. O., R. K. (2) w zakresie, w jakim wskazywali, że:

- powód został przeszkolony do pracy na stanowisku kontrolera obok maszyny (...) (prasy (...)),

- do obowiązków powoda należało jedynie kontrolowanie obok stanowiska prasy wyprodukowanych elementów poprzez wizualną kontrolę czy śrubki są sprasowane, a następnie oznaczanie mazakiem kontrolowanego miejsca i pakowanie części,

- powód nie miał odbierać elementów do kontroli z prasy, miały być one mu podawane przez operatora prasy albo w sytuacji, gdy operator wytwarzał więcej części i powód nie nadążał z ich kontrolą i mazakowaniem, powód miał je pobierać z pojemnika,

- powód przed dniem w którym doszło do wypadku pracował na stanowisku kontrolera obok maszyny (...).

2. przyznaniu wiarygodności zeznaniom powoda i przyjęciu ich za podstawę ustaleń faktycznych w zakresie w jakim powód wskazywał, że nie został przeszkolony do pracy na stanowisku kontrolera przy maszynie (...), miał odbierać elementy do kontroli bezpośrednio z prasy, w dniu zdarzenia wykonywał pracę na tym stanowisku po raz pierwszy, podczas gdy zeznania powoda są w ocenie skarżącego wewnętrznie sprzeczne oraz niekonsekwentne, jak również pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków P. T. (1), G. O., R. K. (1),

3. przyjęciu, że zamontowanie na maszynie (...) po zdarzeniu dodatkowych zabezpieczeń w postaci czujników wykrywających ręce prowadzi do wniosku, że (...) sp. z o.o., nie zapewnił powodowi w dniu wypadku przy pracy bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w sytuacji, gdy ze wskazanej okoliczności nie można wyprowadzić wniosku, że przed wprowadzeniem podatkowanego zabezpieczenia nie były zapewnione bezpieczne i higieniczne warunki pracy przez pozwaną skoro powód miał odbierać elementy wyprodukowane na prasie od operatora prasy lub z pojemnika a maszyna (...) była dopuszczona do używania i spełniła normy bezpieczeństwa.

Pozwany zarzucił ponadto naruszenie art. 278§1kpc w zw. z art. 236 kpc oraz art. 227 kpc poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego do spraw BHP na okoliczność przestrzegania przez pozwanych przepisów bezpieczeństwa na stanowisku pracy oraz tego czy powodowi zostały zapewnione bezpieczne warunki pracy, w sytuacji, gdy wyłącznie do Sądu należy ocena dowodów, ustalenie stanu faktycznego i dokonanie na tej podstawie oceny prawnej sprawy tym również w zakresie przestrzegania przez pozwaną obowiązujących przepisów prawa pracy,

Pozwany zarzucił też naruszenie art. 24 ustawy z 9 lipca 2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych w brzmieniu obowiązującym do 1 czerwca 2017r, w zw. z art. 5 zpt oraz art. 476§1pkt1kpc w zw. z art.13kpc poprzez nieuzasadnione przyjcie, ze niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu zwykłym w sytuacji, gdy roszczenia pracownika tymczasowego przeciwko pracodawcy użytkownikowi jak i agencji pacy o roszczenia uzupełniające z tytułu wypadku przy pracy należy traktować jako sprawę o roszczenia związane ze stosunkiem pracy, która powinna być rozpoznana przez Sąd pracy właściwy miejscowo dla siedziby agencji pracy tymczasowej (Sąd pracy w Ł.) z uwzględnieniem odrębnych przepisów regulujących postępowanie z zakresu prawa pracy.

Zarzucił też dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym sprawie materiałem dowodowym w zakresie w jakim Sąd Rejonowy przyjął, że pozwana (...) sp. z o.o. nie zapewniła powodowi bezpiecznych i higienicznych warunków pracy tj. powód nie odbył szkolenia stanowiskowego BHP, nie przekazano mu informacji wynikających z instrukcji BHP dla wykonywania prac, instruktor nie pokazał powodowi w jaki bezpieczny sposób ma wykonywać pracę oraz że powód miał odbierać elementy z prasy w związku z czym stanowisko pracy nie było należycie zabezpieczone, podczas gdy materiał dowodowy wskazuje że powód został przeszkolony przez G. O. w zakresie szkolenia stanowiskowego dla maszyny (...) D. i (...) jak również pokazano powodowi jak ma wyglądać jego praca kontrolera przy maszynie (...) a stanowisko było odpowiednio zabezpieczone, bowiem powód miał pobierać elementy do kontroli od operatora prasy lub z pojemnika a nie bezpośrednio z prasy. Za sprzeczne skarżący uznał też ustalenie, że powód nie przyczynił się do wypadku, przez co pozwana ponosi całkowitą odpowiedzialność z tytułu wypadku przy pracy doznanego przez powoda 12.01.2010r., podczas gdy do wypadku doszło z winy powoda, który naruszył zasady bezpieczeństwa.

Zarzucono ponadto naruszenie prawa materialnego a to art. 444§1kc i 445§1kc w zw. z art. 435kc i art. 14 zpt oraz 5 zpt poprzez ich błędną wykładnię i nieuzasadnione przyjęcie, że pozwany (...) sp. z o.o. jako pracodawca użytkownik ponosi odpowiedzialność za zapłatę powodowi zadośćuczynienia z tytułu doznanego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy w dniu 12 stycznia 2010r.

Stawiając te zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w stosunku do pozwanej (...) sp. z o.o. w M. w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania za obie instancje.

Ewentualnie skarżącą wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji jak bezzasadnej oraz zasądzenie kosztów postępowania przed Sądem II instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wydane rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na dokonanych ustaleniach faktycznych, które uznać należy w przeważającej części za prawidłowe.

Sąd Okręgowy modyfikuje je jedynie co do okoliczności, że powód był zatrudniony w agencji pracy (...) sp. z o.o. w Ł. w okresie od 29.10.2009r. do 28.01.2010r., co wynika ze świadectwa pracy(k.12). Faktem jest, że brak zbieżności dat pomiędzy tym dokumentem a umową o pracę datowaną na 18.12.2009r., dodatkowo wskazać jednak należy na inne dokumenty zgromadzone w aktach, w tym arkusz szkolenia(k.169) czy test sprawdzający (k. 171), z których wynika data 29.10.20109r. jako data rozpoczęcia pracy powoda). Przemawia to za przyjęciem błędu w dacie rozpoczęcia pracy w samej umowie o pracę. Z tą modyfikacją Sąd Okręgowy przyjmuje ustalenia Sądu Rejonowego za własne.

Odnosząc się do podstawowych zarzutów apelacji – a to błędnej oceny materiału dowodowego i poczynieniu błędnych ustaleń faktycznych w sprawie, Sąd Okręgowy uznaje te zarzuty za bezzasadne.

Poczynione przez Sąd ustalenia faktyczne mają potwierdzenie w zgromadzonych dokumentach, a zeznania świadków powołanych przez pozwanego są z tymi dokumentami częściowo sprzeczne, a częściowo niejednoznaczne. Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów w żaden sposób w tych okolicznościach nie przekroczyła granic swobodnej oceny dowodów wskazanej w art. 233§1kpc, także w zakresie dania wiary zeznaniom powoda.

Jakkolwiek w istocie Sąd Rejonowy dokonując oceny materiału dowodowego nie przytoczył wbrew art. 328§2kpc argumentacji dotyczącej tego, dlaczego zeznaniom świadków nie dał w części wiary i dlaczego nie uczynił ich w części podstawą dokonanych ustaleń, jednak mimo tej wadliwości uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie można uznać wydanego rozstrzygnięcia za błędne.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy badając materiał sprawy zwrócił uwagę na wynikający z opinii biegłego grafologa wniosek o sfałszowaniu podpisu powoda na arkuszu szkolenia stanowiskowego( k. 169 i k. 248). Okoliczność ta nie ulega wątpliwości i nie była kwestionowana w apelacji. Skoro jednak pozwany twierdzi, że powód został należycie przeszkolony, to zachodzi pytanie z jakich powodów ktoś dokonał sfałszowania owej karty. Skarżący na to pytanie nie dał żadnej, a tym bardziej logicznej odpowiedzi. Okoliczność przeszkolenia stanowiskowego BHP do pracy kontrolera przy maszynie (...) dodatkowo nie wynika z tego arkusza, a taką pracę powód wykonywał w dniu wypadku. Jak wynika z przedstawionej dokumentacji, w dniu domniemanego szkolenia - 30.11.2009r. powód pracował na maszynie (...) na trzeciej zmianie. Na kartach pracy wskazywano szczegółowo osoby pracujące oraz okoliczności danej pracy (tak np. k. 180 verte, gdzie zaznaczono okoliczność” szkolenie nowego operatora, czy podobnie k. 183). Mając tak szczegółową dokumentację pozwany nie mając podpisu powoda na arkuszu szkolenia mógł z łatwością udowodnić, że został on przeszkolony – za pomocą innej dokumentacji istniejącej w zakładzie. Mimo to nie uczynił tego, co pozwala uznać za wiarygodne zeznania powoda, że do szkolenia BHP w zakresie jego pracy przy prasie (...) nie doszło. Niewielkie rozbieżności w zeznaniach powoda co do tego, co przekazał mu przed rozpoczęciem pracy G. O., a co P. T. (1) nie zmieniają wiarygodności jego zeznań, i pozwalają na stwierdzenie, że co najwyżej obaj mężczyźni przekazali mu, co będzie należało do jego obowiązków, lecz nie przeprowadzili szkolenia BHP co do pracy na tym stanowisku. Nie wynika z ich zeznań ani z przedstawionej dokumentacji, aby przeprowadzono z powodem co do pracy kontrolera przy maszynie (...) szkolenie stanowiskowe BHP czy to w dniu 12.01.09r. czy wcześniej.

Nadmienić należy, że zeznania świadków P. T. (1), G. O. nie wskazują jednoznacznie na przeprowadzenie takiego szkolenia stanowiskowego BHP z powodem. Jak zeznał G. O., na pewno nie odbyło się ono w dniu 12.01.2010r.

Zeznania powołanych świadków wskazują bardziej na istniejącą praktykę co do szkoleń w ogóle, a nie przedstawiają przebiegu zdarzeń konkretnie co do powoda. P. T. (1) wskazał, że pracownik przeszkolony co do zasad działania maszyny znajdujących się w „czarnej teczce” podpisuje że się z nimi zapoznał. Takiego dokumentu pozwany nie przedstawił w toku postępowania. P. T. (1) zeznał ponadto wyraźnie, że to on i (...) zostali przeszkoleni do pracy na prasie (...). Zeznanie to jednoznacznie nie dotyczy powoda, powód ma na imię D. i to imię było P. T. (1) znane.

Okoliczność, czy powód pierwszy czy kolejny raz pracował jako kontroler przy prasie M2 PSA w dniu zdarzenia, wobec braku jego przeszkolenia BHP co do tego stanowiska nie ma zasadniczego znaczenia. Duża rotacja pracowników w zakładzie, wynikająca z zeznań G. O. oraz z faktu korzystania z pracowników tymczasowych wskazywać może na możliwość podania tej okoliczności przez P. T. (1) przez pomyłkę. Także zeznanie G. O. nie może być podstawą do poczynienia odmiennych ustaleń faktycznych co do tego szkolenia niż uczynił to Sąd Rejonowy. Świadek ten w sposób niejasny i niespójny opowiadał o okolicznościach umieszczenia na arkuszu szkolenia podpisu, co do którego w oparciu o opinię biegłego grafologa ustalono, że nie został on nakreślony przez powoda. Nadmienić należy, że w swych zeznaniach P. T. (1) nie wskazał, gdzie miał znajdować się pojemnik do którego on wkładał elementy przed ich sprawdzeniem przez powoda, mimo że szczegółowo opisał miejsce pracy powoda w dniu zdarzenia (k. 136, k.208) Natomiast świadek R. K. (1) nie był bezpośrednim świadkiem wypadku, zeznał on, że z relacji świadków wie, że powód wcześniej nie pracował przy tej maszynie i przez nieuwagę sięgnął po elementy na prasę, gdyż nie był świadomy konsekwencji takiego zachowania (k. 212).

W tych okolicznościach trudno w oparciu o zeznania wskazanych świadków poczynić jednoznacznie inne ustalenia faktyczne niż uczynił to Sąd Rejonowy. Mimo zatem nie zawarcia w uzasadnieniu wyroku argumentacji dotyczącej odmowy dania wiary tym zeznaniom w części czy przyczyn dla których Sąd nie oparł się na nich przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, nie można Sądowi Rejonowemu uczynić zarzutu nieprawidłowej oceny materiału dowodowego czy niewłaściwych ustaleń faktycznych. Nawet bowiem gdyby przyjąć, że co do zasady powód miał pobierać elementy z rąk osoby pracującej przy prasie, to brak odpowiedniego szkolenia stanowiskowego BHP spowodował, że powód nie został uprzedzony o skutkach innego zachowania, a to pobrania elementu wprost z prasy.

Tym samym uznać należało, że nie doszło do naruszenia przez Sąd Rejonowy w sprawie art. 233§1kpc, a poczynione przez ten Sąd ustalenia faktyczne są prawidłowe.

Wskazane okoliczności nie pozwalają na przyjęcie, że powód jest wyłącznie winny zaistnienia szkody. Zgodnie z art. 435§1kc jedynie takie zachowanie powoda zwalniałoby skarżącego od odpowiedzialności za skutki zdarzenia.

Podzielić należy też argumentację Sądu Rejonowego co do braku podstaw do przyjęcia przyczynienia się powoda do zdarzenia. Nie można nie zauważyć, że pracodawca wymagał wykonania podczas pracy odpowiedniej ilości elementów, zatem proces pracy wymagał skupienia przez dłuższy okres czasu. Wypadek miał miejsce pod koniec dnia pracy, przy znacznym zmęczeniu pracowników. Skoro pozwany korzystał z pracy pracowników w systemie 8 godzinnym, winien był przygotować proces produkcji, który brał pod uwagę też zmęczenie i chwilowe rozproszenie pracowników i w razie zaistnienia takich okoliczności odpowiednio zabezpieczał ich przed zaistnieniem wypadku, a tym samym zapewnił im bezpieczne warunki pracy.

Sposób postępowania w procesie produkcji przy wykorzystaniu maszyn zasilanych mechanicznie winien być tak ustalony i przekazany pracownikom, aby wykluczyć powstanie szkody na skutek ich odruchowych zachowań - zarówno poprzez przygotowanie pracownika odpowiednim szkoleniem BHP, jak i przez odpowiednie zabezpieczenie maszyny. Jak wynika z materiału sprawy, prasa M2 PSA została dopiero po 12.01.2010r. odpowiednio zabezpieczona przed takimi zdarzeniami, jakie spotkało powoda. Sąd Rejonowy wyciągnął prawidłowy wniosek z tej okoliczności.

W opinii biegłego ds. BHP zasadnie wskazano na §15 ust.3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. nr 191 poz.1596 ze zm). Zgodnie z tym przepisem, w przypadku wystąpienia

ryzyka bezpośredniego kontaktu z ruchomymi częściami maszyn, mogącego powodować wypadki, stosuje się osłony lub inne urządzenia ochronne, które zapobiegałyby dostępowi do strefy zagrożenia lub zatrzymywałyby ruch części niebezpiecznych. Niewątpliwie w przypadku pracy w charakterze kontrolera przy samej prasie, powód był narażony na bezpośredni kontakt z ruchomymi częściami maszyny. Zatem ryzyko wskazane w w/w przepisie istniało. Mimo jego istnienia, pozwany (...) sp. z o.o. w M. nie zabezpieczył przed zdarzeniem należycie prasy. Odpowiednie zabezpieczenia zamontowano w niej dopiero po zdarzeniu z 12.01.2010r.

Naruszenie przez pozwanego przywołanego przepisu oraz brak wymaganego przeszkolenia BHP wskazuje na zawinienie po stronie pozwanego, który prowadził na własny rachunek przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) - w rozumieniu art. 435§1kc. Pozwany winien zatem ponieść odpowiedzialność za szkodę na osobie powoda, która zaistniała w dniu 12.01.2010r., gdyż nie zaistniała żadna z okoliczności wyłączających jego odpowiedzialność wymienionych w tym przepisie. W szczególności zaś w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodwego, szkoda nie nastąpiła wyłącznie z winy powoda. Nie nastąpiła ona też wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy osoby trzeciej, za którą pozwany nie ponosi odpowiedzialności.

Odnieść się należało w tym miejscu do zarzutu naruszenia art. 278§1kpc w zw. z art. 236§1kpc oraz art. 27 kpc poprzez przeprowadzenie w sprawie dowodu z opinii biegłego do spraw BHP na wskazane w apelacji okoliczności. Zarzut ten nie mógł odnieść skutku. Sfera prawa w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy ma charakter szczególny, specyficzny, który uzasadniał zasięgnięcie w tym zakresie opinii biegłego. Opinia ta ani nie zwalniała Sądu od dokonania oceny materiału dowodowego ani od prawidłowego zastosowania prawa materialnego. W sprawie Sąd I instancji nie oparł swych ustaleń jedynie na tej opinii, ale na ocenie całego materiału sprawy. Ponadto zauważyć należy, że opinia ta sporządzona została wariantowo, pozostawiając Sądowi miejsce na dokonanie własnej oceny materiału dowodowego. Nie przesądziła ona zatem o wyniku postępowania za Sąd, lecz stanowiła jeden z elementów zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, podlegającego ocenie Sądu I instancji. W opisanym stanie sprawy podniesiony zarzut nie mógł odnieść skutku.

Co do podniesionego zarzutu naruszenia art. 24 ustawy z 9 lipca 2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych w brzmieniu obowiązującym do 1 czerwca 2017r, w zw. z art. 5 zpt oraz art. 476§1pkt1kpc w zw. z art.13kpc. należy wskazać, że przepis art. 24 został uznany za niezgodny z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 22 marca 2017r. Ponadto wskazać należy, że pozwany składając ten zarzut jako zarzut naruszenia prawa procesowego nie wskazał, w jaki sposób rozpoznanie sprawy przez Sąd Rejonowy w Gliwicach wpłynęło na niewłaściwą jego zdaniem treść rozstrzygnięcia i co przemawia za przyjęciem, że podniesiony zarzut stanowi podstawę do zmiany zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy uznał z powyższych przyczyn ten zarzut za niezasadny.

Biorąc pod uwagę zgromadzony materiał dowodowy oraz poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne, Sąd Okręgowy uznał, że zasądzając na rzecz powoda zadośćuczynienie Sąd I instancji nie naruszył prawa materialnego, lecz zastosował je prawidłowo. W apelacji

zarzucono naruszenie art. 444§1kc i 445§1kc w zw. z art. 435kc i art. 14 i 5 ustawy z dnia 9 lipca 2003 o zatrudnianiu pracowników tymczasowych ( t. jedn. Dz. U. z 2016 poz. 360). Art. 14 w/w ustawy wyraźnie wskazuje na obowiązki pracodawcy użytkownika w zakresie zapewnienia pracownikowi tymczasowemu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Art. 5 tej ustawy zaś wskazuje na obowiązek odpowiedniego stosowania przepisów prawa pracy także do pracodawcy użytkownika. W szczególności w tej sprawie zwrócić należy uwagę na art. 9 ust.2a w/w ustawy zawierający obowiązek przeprowadzenia przez pracodawcę użytkownika szkoleń BHP. Stąd wniosek Sądu Rejonowego co do tego, że pozwany (...) sp. z o.o. w M. posiada legitymację bierną w niniejszej sprawie jest w pełni prawidłowy. Znajduje on dodatkowo potwierdzenie w poglądzie wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10.04.2014r., I PK 243/13. Zgodnie z nim, pracodawca użytkownik jest biernie legitymowany w sporze sądowym, w którym pracownik tymczasowy który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia dochodzi roszczeń odszkodowawczych uzupełniających świadczenia z tytułu wypadku przy wykonywaniu pracy tymczasowej oparte na odpowiedzialności deliktowej ( art. 444kc i 445kc). Pogląd ten Sąd Okręgowy w pełni podziela.

Z tych przyczyn apelacja jako niezasadna została oddalona na podstawie art. 385kpc. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc w zw. z art. 391§2kpc. Na kwotę kosztów przyznanych powodowi składa się wynagrodzenie jego pełnomocnika – ustalone na podstawie §2 pkt5 w zw. z §10 ustl1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. poz. 1804 ze zm. wynik. Z Dz. U. z 2016 poz.1667).

SSR(del.) Ewa Buczek-Fidyka SSO Tomasz Pawlik SSO Gabriela Sobczyk