Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Poznań Grunwald i J. w P. w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Stolarek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18.12.2017 r.

sprawy:

P. A.

syna B. i H. z domu G.,

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 sierpnia 2017r w P. wysyłając wiadomości tekstowe w aplikacji M. do A. K., groził popełnieniem przestępstwa pozbawieniem życia, swoich małoletnich dzieci J. A. lat 11, K. A. (1) lat 8 i K. A. (2) 1,5 roku, które wzbudziły u prawnego opiekuna w/w tj ich matki R. A. uzasadnioną obawę, że będą spełnione

tj. o przestępstwo z art.190§1 k.k.

1.  oskarżonego P. A. uznaje za winnego występku popełnionego w sposób wyżej opisany tj. występku z art. 190§1 kk i za to na podstawie art. 190§1 kk w wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1 kk warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby,

2.  na podstawie art.73§1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora,

3.  na podstawie art.72§1 pkt 6 kk zobowiązuje oskarżonego do poddania się terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu ( leczenie odwykowe w trybie ambulatoryjnym),

4.  na podstawie art. 624§1 kpk oraz art. 17. ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 r. (Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zwalnia oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym od opłaty.

SSR Katarzyna Stolarek

UZASADNIENIE

Mając na względzie treść art. 424§3 k.p.k., Sąd o graniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz rozstrzygnięć o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu.

Sąd ustalił, że P. A. w dniu 28 sierpnia 2017 roku w P. wysyłając wiadomości tekstowe w aplikacji M. do A. K. groził R. A. pozbawieniem życia swoich małoletnich dzieci J. A. lat 11, K. A. (1) lat 8 i K. A. (2) 1,5 roku, które to groźby wzbudziły u R. A. uzasadnioną obawę, że będą spełnione i w konsekwencji uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art.190§1 kk na szkodę w.w.

Oskarżony P. A. ma 45 lat. Jest żonaty, posiada trójkę małoletnich dzieci na utrzymaniu. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym, obecnie pozostaje w zatrudnieniu – sprząta firmę, z czego otrzymuje dochody w kwocie 1.500 zł.

Oskarżony P. A. był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 28 października 2015 roku w sprawie III K 506/15 za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. w zw. z art. 173§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, wykonanie ww. kary pozbawienia wolności zawieszono na okres 5 lat tytułem próby.

Sąd zważył, co następuje:

P. A. został oskarżony o to, że w dniu 28 sierpnia 2017 roku w P. wysyłając wiadomości tekstowe w aplikacji M. do A. K., groził popełnieniem przestępstwa pozbawienia życia swoich małoletnich dzieci J. A. lat 11, K. A. (1) lat 8 i K. A. (2) 1,5 roku, które wzbudziły u prawnego opiekuna w/w tj. ich matki R. A. uzasadnioną obawę, że będą spełnione, tj. o czyn z art. 190§1 k.k.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczności faktyczne determinujące odpowiedzialność karną oskarżonego P. A. odnośnie zarzuconego mu czynu nie budzą wątpliwości.

Oskarżony w toku rozprawy złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze- wnosząc o wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd uwzględnił wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego, uznając iż okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Wnioskowi nie sprzeciwił się również zawiadomiony wokandą Prokurator oraz pokrzywdzony. Sąd, przychylając się do wniosku oskarżonego złożonego w trybie art. 387 k.p.k., uwzględniając wymierzył mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Dokonując tak ukształtowanego wymiaru kary Sąd uznał, że stosownie do treści art. 53§1 i §2 k.k. oraz art. 115§2 k.k. będzie on adekwatny do osobowości, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się do winy i okazaną skruchę, jak również podjęte przez niego leczenie uzależnienia od alkoholu.

Sąd uznał, że co do w/w oskarżonego, można sformułować pozytywną prognozę kryminologiczną, iż nie popełni on nowego przestępstwa, a niniejsze postępowanie i zapadły w nim wyrok stanowić będzie dla niego dostateczną przestrogę na przyszłość. Rozważając jednak możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary Sąd omyłkowo pominął okoliczność, iż oskarżony był uprzednio karany na karę pozbawienia wolności i na podstawie art. 69§1 i 2 k.k. oraz 70§2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat tytułem próby, co na gruncie obowiązujących aktualnie przepisów kodeksu karnego nie było możliwe – zgodnie z treścią art.69§1 kk.

Na podstawie art. 73§1 k.k. Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora, co w ocenie Sądu miało dodatkowo motywować oskarżonego do prawidłowego, zgodnego z prawem i normami współżycia społecznego zachowania oraz wzmocnić ukształtowanie jego prawidłowej postawy w okresie próby.

Ponadto na podstawie art. 72§1 pkt 6 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do poddania się terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu (leczenie odwykowe w trybie ambulatoryjnym), które miało na celu zewnętrzne zobligowanie oskarżonego do zmiany sytuacji życiowej.

Stosownie do treści art. 624§1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku, mając na uwadze trudną sytuację materialną oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

SSR Katarzyna Stolarek