Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. Ż. wystąpił do Sądu Okręgowego w Łodzi w dniu 19 października 2016 r. z pozwem przeciwko Skarbowi Państwa – Zakładowi Karnemu w Ł..

Wniósł o zasądzenie kwoty 160.000,00 złotych w tym 80.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia.

W odpowiedzi na pozew Prokuratoria Generalna Rzeczpospolitej Polskiej wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu sprecyzowano, że zarzuca niewłaściwe postępowanie pozwanego przez umieszczenie go w celi dla palących i złą opiekę medyczną.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. Ż. został tymczasowo aresztowany w dniu 19 listopada 2015 r. i w dniu 21 listopada 2015 r. osadzony w Zakładzie Karnym w Ł., gdzie przebywał do dnia 7 września 2016 r.

Wcześniej powód przeszedł zawał serca w dniu 25 maja 2014 r. Był leczony operacyjnie, zastosowano implantację stanu BMS. U powoda stwierdzono również tętniak rzekomy w prawej pachwinie. Powód leczył się ambulatoryjnie, systematycznie pobierał leki kardiologiczne.

Orzeczeniem z 24 X 2014 r. zaliczono go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Był osoba otyłą, czerpał na otyłość pokarmową.

Podczas przyjęcia do Zakładu karnego w Ł. powód ważył 105 kg przy wypisywaniu 91 kg.

Przy przyjęciu powód wyraźnie zaznaczył, że nie pali i że jest leczony kardiologicznie.

Powoda umieszczona w celi dla palących, lekarze zatrudnieni w Zakładzie Karnym nie otrzymali wyników badań powoda z wolności, nie skierowali go na badania. Przepisali leki w postaci zamienników. Powód początkowo odmówił przyjęcia leków. Twierdził, że personel medyczny jest opieszały, powoływał się na nieregularność przyjmowania leków. Ostatecznie zaczął przyjmować leki. Jeden raz został przyjęty przez lekarza, gdy skarżył się na bóle w klatce piersiowej.

Powód był osadzony w celach dla palących w okresie od 23 listopada 2015 r. do 15 kwietnia 2016 r.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów załączonych do akt jak:

⚫

Karty leczenia szpitalnego (k. - 5, 6 i 7);

⚫

Orzeczenie o niepełnosprawności (k – 8);

⚫

Oświadczenia (k – 9, 10, 11 i 12);

⚫

Skierowanie na badania (k- 13);

⚫

Pismo ZK (k – 73, 74 , 75);

⚫

Notatki służbowe (k- 76, 77, 78);

⚫

Potwierdzenie odbioru dokumentów (k – 79);

⚫

Książeczka zdrowia (k – 84)

Zeznania świadków:

⚫

B. K. (k – 111 – od, nag. 114 00 05 58);

⚫

M. P. (k – 112, nag. 114 001934);

⚫

A. T. (k - 112 - od nag. 114 00 19 34);

⚫

R. Ż. (k – 112 – od , nag. 114 00 32 58);

⚫

Zeznania Powoda (k - 90 – od, nag. 92 00 03 32, k – 113 nag. 114 00 41 55).

Dowodom z dokumentów Sąd dał wiarę, ponieważ nie budzą one wątpliwości co do okoliczności w nich zawartych za wyjątkiem kserokopii pisemnych oświadczeń osadzonych (k – 9, 10, 11 i 12 akt) z uwagi na nie zachowanie przepisów procedury a to art. 271 § 1 k.p.c., który stanowi o tym, że świadkowie składali zeznania ustnie, które to dowody Sąd pominął.

Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne, są one logiczne, spójne i niesprzeczne z innymi dowodami.

Zeznania powoda Sąd uznał za wiarygodne, są one subiektywne, ale niesprzeczne co do faktów z innymi dowodami.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest uzasadnione co do zasady.

Istotnym w sprawie jest fakt przyznany przez pozwany Zakład Karny w Ł., iż powód był umieszczony w okresie od 23 listopada 2015 r. do 15 kwietnia 2016 r. w celach dla palących co miało wynikać z dostosowania się do oświadczenia osadzonego co do palenia tytoniu.

Tymczasem załączona książeczka zdrowia osadzonego na pierwszej stronie zawiera wyraźnie zakreślone oświadczenie o treści „nikotynizm – nie pali”.

Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka R. Ż. i w konsekwentnych zeznaniach i twierdzeniach w pozwie powoda.

Przesłuchani w tym zakresie pozostali świadkowie nie zanegowali tych twierdzeń, zeznali tylko, że były oznaczone cele dal palących i niepalących oraz że umieszczenie w tych celach zależało od oświadczenia osadzonego

W tym stanie rzeczy ustalony wyżej i przyznany fakt w piśmie z Zakładu Karnego o umieszczenie powoda, osoby niepalącej, która wyraźnie na to wskazała przy przyjęciu do jednostki penitencjarnej w celach dla palących to działanie naganne zawierające elementy represji.

Co do drugiego zarzutu , to jest niewłaściwej opieki zdrowotne, to również w większej mierze jest on uzasadniony, ponieważ powód przebył zawał serca, był leczony operacyjnie – implantacja stentu, został uznany za osobę niepełnosprawną w sposób umiarkowany i w sposób ciągły, przyjmował leki kardiologiczne.

Służba zdrowia nie otrzymała co prawda na dzień przyjęcia osadzonego wyników badań, ale we wskazanej wyżej książeczce zdrowia jest zapisane na stronie 2 oświadczenie osadzonego: zawał leczony koronografią i implantacją stentu.

Nie podjęto żadnych działań tj. nie ściągnięto wyników badań a osadzony jako tymczasowo aresztowany miał w znacznym stopniu utrudniony dostęp do otrzymania czy dostarczenia wyników badań ani, też nie skierowano powoda na stosowne badania.

Z drugiej strony powodowi dostarczono leki kardiologiczne, co prawda w postaci zamienników, ale jest to przecież praktyka dopuszczalna także na wolności.

Nieporozumienia w tym zakresie wynikają także z niewłaściwego zachowania powoda, jak odmowa przyjęcia leków, obarczenie służby zdrowia Zakładu Karnego zarzutami opieszałości i niekompetencji zostały wyjaśnione i powód zaczął przyjmować leki.

Reasumując sąd opisał wyżej zdarzenia, uznał za naruszenie dóbr osobistych powoda – prawa do zdrowia i godności osobistej.

Dodać należy, że w przepisie art. 24 § 1 k.c. ustanowione jest domniemanie bezprawności naruszenia dóbr osobistych, które podlega obaleniu przez wykazanie uprawnienia do określonego działania. W tej sprawie w szczególności co do umieszczenia powoda w celi dla palących Skarb Państwa tego domniemania nie obalił a sam fakt przyznał.

Trzeba podkreślić, że naruszenie dóbr opisanych wyżej jest tym bardziej naganne, że dotyczy osoby chorej po zawale leczącej się kardiologicznie przez co pobyt z osobami palącymi i to przez długi okres z pewnością nie wpłynęło na polepszenie się stanu zdrowia.

Reasumując naruszenie dobra a to godności osobistej, prawa do ochrony zdrowia implikuje zasądzenie na rzecz powoda odpowiedniej kwoty tytułem zadośćuczynienia.

Sąd zasądza kwotę 5000 zł, uznał za odpowiednie z rozumieniem przepisów prawa cywilnego – art. 24 k.c. W pozostałej części powództwa oddalił. Podstawą rozstrzygnięcia są art. 448 k.c. w związku z art. 24 k.c.

Są nie obciążył powoda nieuiszczoną opłatą sądową od pozwu i zwrotem kosztów zastępstwa procesowego w oparciu o art. 102 k.p.c. biorąc pod uwagę stwierdzona przy zwolnieniu od kosztów procesu trudna sytuację materialną powoda jak brak własnych dochodów, pozostawanie na utrzymaniu własnych rodziców , osób starszych z niewielkim dochodami, na których nie ciąży obowiązek alimentacyjny na rzecz dorosłego syna.