Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Lech Gutkowski

Sędziowie SSO Marzena Polak (spr.)

SSO Barbara Plewińska

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Kotarska

przy udziale przedstawiciela (...)Urzędu Skarbowego w T. M. W.

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 roku

sprawy J. K., oskarżonego z art. 57 § 1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 9 lutego 2017 roku sygn. akt II W 201/16

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 236/17

UZASADNIENIE

(...)Urząd Skarbowy w T. oskarżył J. K. o to, że: wbrew przepisowi art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) uporczywie nie wpłacał w terminie, tj. do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek (...)Urzędu Skarbowego w T., podatku od towarów i usług za miesiące: od lipca do września 2014 roku, od listopada 2014 roku do lutego 2015 roku, od czerwca do września 2015 roku, a także od listopada do grudnia 2015 roku oraz od marca do maja 2016 roku i lipiec 2016 roku, przez co uszczuplił podatek od towarów i usług w łącznej kwocie 40.579,50 zł, tj. o popełnienie wykroczenia skarbowego określonego w art. 57 § 1 kks.

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2017 roku, Sąd Rejonowy w Toruniu, sygnatura akt II W 201/16:

I.  oskarżonego J. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 kks i za to, na podstawie art. 57 § 1 kks, wymierzył mu karę 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych grzywny,

II.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata P. D. kwotę 600 (sześćset) złotych powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu,

III.  zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zaś poniesionymi w toku postępowania wydatkami obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżył w całości na korzyść oskarżonego jego obrońca, zarzucając mu: błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że oskarżony J. K. uporczywie nie wpłacał w terminie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do września 2014 roku, od listopada 2014 roku do lutego 2015 roku oraz od marca do maja 2016 roku i lipca 2016 roku, co miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.

W konkluzji apelujący wniósł o zmianę wyroku Sądu Rejonowego i uniewinnienie oskarżonego od czynu wskazanego w akcie oskarżenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Na samym wstępie stwierdzić należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy w sposób wszechstronny i wnikliwy, dokonując wszelkich niezbędnych czynności dowodowych, koniecznych dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Ocena zgromadzonego materiału dowodowego mieściła się przy tym w granicach sędziowskiej swobody, należycie uwzględniając zasady logiki i prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Pozostawała ona wobec powyższego pod pełną ochroną dyspozycji art. 7 kpk, spotykając się w związku z tym z całkowitą akceptacją Sądu Okręgowego.

Odnotowania wymaga również fakt, iż pisemne uzasadnienie zaskarżonego wyroku sporządzone zostało zgodnie ze wszystkimi wymogami, jakie stawia mu art. 424 kpk, pozwalając tym samym Sądowi II instancji na pełną i właściwą ocenę motywów, jakimi kierował się Sąd Rejonowy przy wydaniu orzeczenia. W szczególności w uzasadnieniu tym w sposób niebudzący wątpliwości przedstawione zostały poczynione ustalenia faktyczne, jak i ocena zebranych dowodów.

Rozpoznając niniejszą sprawę, w żadnym przypadku Sąd Okręgowy nie dopatrzył się także uchybienia przepisom postępowania karnego. Sąd I instancji w toku procesu zgromadził wszelki materiał niezbędny do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia, uwzględniając okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego. Brak też przesłanek do formułowania twierdzeń, iż niedające się usunąć wątpliwości, rozstrzygnięte miałyby być wbrew regule wyrażonej w art. 5 § 2 kpk, a sprowadzające się do zasady in dubio pro reo.

W związku z tym, iż Sąd Odwoławczy w całej rozciągłości aprobuje stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie ustalonego stanu faktycznego, oceny materiału dowodowego, jak i w przedmiocie winy oskarżonego, nie ma więc potrzeby, aby w tym miejscu szerzej przytaczać argumentację zawartą w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a za wystarczające uznać należy odwołanie się do niej.

Prawidłowe przeprowadzenie postępowania dowodowego oraz właściwa, zgodna z wymogami art. 7 kpk, ocena wszystkich dowodów, doprowadziły Sąd Rejonowy do w pełni trafnych ustaleń w zakresie stanu faktycznego. Sąd II instancji w całej rozciągłości aprobuje te ustalenia, które to znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, traktując je jako własne. Sprawstwo przedmiotowego czynu przez oskarżonego wykazane zostało ponad wszelką wątpliwość.

Sąd Okręgowy nie przychyla się do argumentacji zawartej w apelacji jakoby fakt nieuiszczenia podatku był wynikiem niezawinionego braku pieniędzy po stronie oskarżonego. Oskarżony nie zwracał się do Urzędu z wnioskami czy prośbami odroczenia terminu płatności podatku czy też rozłożenia zaległości na raty. Brak jakichkolwiek wiarygodnych informacji na temat czynności, które uwiarygodniłyby twierdzenia obrońcy zawarte w apelacji.

Wymierzonej oskarżonemu kary nie można uznać za szczególnie surową. Uwzględnia wszelkie okoliczności łagodzące i obciążające i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów. Sąd Rejonowy, w tym zakresie, podjął trafną decyzję, we właściwy sposób ją uzasadniając. Argumentacja zawarta w apelacji nie jest w stanie zdyskredytować zasadności rodzaju i wymiaru orzeczonej kary. W tej konkretnej sprawie, tą adekwatną karą jest ta wymierzona przez Sąd Rejonowy.

Ponadto, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się tego rodzaju uchybień, które stanowiłyby przesłankę bezwzględnej przyczyny odwoławczej, i które stanowiłyby podstawę do uchylenia wyroku.

Z uwagi na sytuację majątkową i finansową oskarżonego, Sąd Okręgowy zwolnił go od uiszczenia kosztów sądowych za drugą instancję.