Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodnicząca: SSO Małgorzata Bańkowska

Protokolant: p.o. protokolanta sądowego Katarzyna Pawelec

przy udziale prokuratora Michała Chałubińskiego

po rozpoznaniu dnia 21 grudnia 2017 r.

sprawy R. S. syna J. i J. ur. (...) w B.

oskarżonego o przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 1 marca 2017 r. sygn. akt V K 470/14

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  z opisu czynu I wyroku eliminuje okres od 14 marca 2013 r. do 4 czerwca 2013 r.;

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zwalnia oskarżonego z opłaty za drugą instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. C. K. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

Sygn. akt: VI Ka 582/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja obrońcy oskarżonego R. S. zasługuje na uwzględnienie wyłącznie w zakresie, w jakim spowodowała zmianę zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się zaś do pozostałej jej części należy stwierdzić, iż zaprezentowana w niej argumentacja w ocenie sądu okręgowego stanowi wyłącznie próbę niczym nie popartej polemiki z prawidłowymi ustaleniami sądu I instancji.

Dokonana przez sąd odwoławczy wnikliwa analiza akt niniejszej sprawy pozwala na stwierdzenie, iż sąd rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, dokonał wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz poczynił właściwe ustalenia faktyczne, na podstawie których prawidłowo ustalił, że R. S. popełnił zarzucane mu czyny zabronione, opisane w treści art. 207 § 1 kk.

Nie sposób natomiast zgodzić się z twierdzeniem skarżącego (tożsamym wobec obydwu zarzucanych oskarżonemu czynów), iż dokonując ustaleń faktycznych stanowiących podstawę wyroku sąd rejonowy dopuścił się błędów i w konsekwencji tychże uznał, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów.

W ocenie sądu odwoławczego bezsprzecznym jest fakt, iż oskarżony R. S. w sposób wysoce niewłaściwy zachowywał się wobec pokrzywdzonej A. S. (1). Twierdzenia obrońcy wskazujące na to, jakoby pomiędzy stronami istniał konflikt, ich działania były oparte na zasadzie wzajemności należy natomiast uznać za próbę skonstruowania linii obrony oraz umniejszenia odpowiedzialności oskarżonego poprzez bagatelizowanie znaczenia jego działań.

Z dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych (w całości zaaprobowanych przez sąd okręgowy) jednoznacznie wynika, iż oskarżony w dacie zarzucanych mu czynów zamieszkiwał wspólnie z pokrzywdzoną pasierbicą.

Należy wskazać, iż w związku z faktem wspólnego zamieszkiwania między stronami istniał stosunek zależności, a R. S., pomimo korzystania z mieszkania i znajdującego się w domu jedzenia, w żaden sposób nie partycypował w kosztach utrzymania gospodarstwa domowego. Oskarżony natomiast pozostając niemalże cały czas pod wpływem alkoholu ubliżał pokrzywdzonej, groził jej oraz zakłócał spoczynek nocny.

Wskazane wyżej elementy zachowania oskarżonego ewidentnie świadczą o tym, że działanie R. S. wypełniało znamiona znęcania się nad A. S. (2).

Odnosząc się w dalszym ciągu do argumentacji obrońcy należy również stwierdzić, iż całkowicie niezasadnym jest przedstawione przez niego stanowisko, jakoby za wiarygodnością wyjaśnień oskarżonego, a także przedstawionej przez niego wersji zdarzeń przemawiał fakt, iż przyznał się on do oblania pokrzywdzonej letnią zupą, a nie zupą gorącą - jak wynika z treści zarzutu. Należy w tym miejscu podnieść, iż wobec faktu opisanego wyżej, skandalicznego zachowania oskarżonego (którego wydźwięk i znaczenie jest przez niego całkowicie bagatelizowane), temperatura zupy, którą oblał A. S. (1) nie ma w realiach niniejszej sprawy żadnego znaczenia.

Reasumując zatem powyższe, wbrew twierdzeniom skarżącego w realiach niniejszej sprawy wina oskarżonego została w całości udowodniona i nie istnieją żadne wątpliwości, które nie zostały usunięte w postępowaniu przed sądem I instancji.

Sąd okręgowy stwierdził jednakże zasadność wniosku obrońcy (który podczas rozprawy odwoławczej został również poparty przez prokuratora) o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez skorygowanie okresu, w jakim miał miejsce czyn zarzucany oskarżonemu w pkt. I aktu oskarżenia. Uznając zasadność tego wniosku, sąd odwoławczy wyeliminował z opisu omawianego czynu okres od 14 marca 2013 r. do 4 czerwca 2013 r., albowiem został on objęty prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 25 lutego 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. V K 735/13, i nie mógł zatem stanowić podstawy skazania w niniejszej sprawie.

Kara wymierzona oskarżonemu nie nosi cech rażącej surowości, jest zgodna z dyrektywami zawartymi w art. 53 § 1 i 2 kk, jak również uwzględnia działanie oskarżonego R. S. w warunkach powrotu do przestępstwa.

Z tych względów orzeczono, jak w wyroku.