Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VIII Ga 414/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Budzyńska

Sędziowie:SO Patrycja Baranowska

SR del. Joanna Stelmasik (spr.)

Protokolant:st. sekr. sądowy Monika Forysiak

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. P. (1)

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) spółce jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 8 czerwca 2017 roku, sygnatura akt XI GC 1398/16

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.800 zł (jednego tysiąca ośmiuset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO (...)SSO (...)SSR del.(...)

Sygn. akt VIII Ga 414/17

UZASADNIENIE

Dnia 22 lipca 2016 roku powód A. P. (1) wniósł przeciwko pozwanej Przedsiębiorstwo (...) spółce jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S. pozew o zapłatę kwoty 18.441 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 7.992 zł od dnia 11 września 2015r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 10.449 zł od dnia 06 stycznia 2016r. do dnia zapłaty oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, iż zawarł z pozwaną szereg umów o roboty budowlane obejmujące budynki przy ul. (...) w S.: umowa nr (...), umowa nr (...) oraz trzy umowy zawarte w dniu 03 sierpnia 2015r. Pozwana uiściła wynagrodzenie należne powodowi za umowę nr (...), natomiast niniejszym pozwem powód dochodzi zapłaty za wynagrodzenie z pozostałych zawartych umów. Powód wskazał także, iż pozwana złożyła powodowi oświadczenie o kompensacie wzajemnych roszczeń, którego jednak powód nie uznaje za zasadne.

W dniu 30 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż przyznaje fakt zawarcia z powodem pięciu umów o roboty budowlane. Przyznała także, iż umowa nr (...) została opłacona w całości, a także iż nastąpił odbiór przedmiotu umowy nr (...). Wskazała jednakże, że wierzytelność powoda objęta fakturą nr (...) została umorzona wskutek potrącenia dokonanego przez pozwaną. Nadto strona pozwana zaprzeczyła, iż powód należycie wykonał trzy umowy zawarte w dniu 03 sierpnia 2015r.

W piśmie z dnia 23 grudnia 2016r. pełnomocnik pozwanej złożył oświadczenie o potrąceniu wierzytelności pozwanej wobec powoda wynikających z faktury nr (...), not księgowych z dnia 14 października 2016r. i świadczenia nienależnego w kwocie 3400 zł w łącznej kwocie 74.392,83 zł z wierzytelnościami powoda wobec pozwanej, które zostały objęte żądaniem powództwa w łącznej kwocie 18.441 zł. Wskazał nadto, iż oświadczenie o potrąceniu składa z ostrożności procesowej, w razie nieuwzględnienia przez Sąd stanowiska pozwanej.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie zasądził od pozwanej Przedsiębiorstwo (...) spółki jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S. na rzecz powoda A. P. (1) kwotę 18.441 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat: 7.992 zł od dnia 11 września 2015 roku do dnia zapłaty; 10.449 zł od dnia 6 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz koszty postępowania w kwocie 5.740 zł.

Sąd Rejonowy wydał wyrok na gruncie następujących ustaleń faktycznych:

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 25 lipca 2014r. została zawarta umowa nr TT. (...)- (...) pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (Zamawiający) a Przedsiębiorstwem (...) spółką jawną A. J. (1) i K. B. (1) w S. (Wykonawca). Przedmiotem umowy było wykonanie przez Wykonawcę wszelkich prac i czynności niezbędnych do dokończenia budowy budynku mieszkalno-usługowego przy ulicy (...). T. 6d, 6e, 6f w S. wraz z zagospodarowaniem terenu z niezbędną infrastrukturą techniczną.

Sąd I Instancji ustalił także, iż w dniu 24 lipca 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. (Zamawiający) zawarła z A. P. (1) (Wykonawca) umowę nr (...) o zastępcze wykonanie robót budowlano-montażowych. Przedmiotem umowy było wykonanie przez A. P. (1) robót budowlano-montażowych, w zakresie zakończenia wykonywania elewacji budynku w ramach wykonawstwa zastępczego, za inną firmę.

Sąd Rejonowy poczynił ustalenia, że za wykonanie prac ustalono wynagrodzenie ryczałtowe netto w kwocie 7.400 zł plus podatek VAT.W dniu 03 września 2015r. został sporządzony i podpisany protokół zaawansowania robót obmiarowych za okres od 25 lipca 2015r. do dnia 21 sierpnia 2015r. dotyczący umowy nr (...). W protokole nie stwierdzono żadnych uwag co do wykonanych prac.Z tytułu tej umowy A. P. (1) wystawił fakturę (...) na kwotę 5.400 zł oraz fakturę (...) na kwotę 2.592 zł, które zostały w całości opłacone (...) spółkę jawną A. J. (1) i K. B. (1) w S..

Nadto, Sąd I instancji ustalił, że w dniu 25 lipca 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. (Zamawiający) zawarła z A. P. (1) (Wykonawca) umowę nr (...) o zastępcze wykonanie robót budowlano-montażowych. Przedmiotem umowy było wykonanie przez A. P. (1) robót budowlano-montażowych, w zakresie wykonania wypraw elewacyjnych wewnątrz budynku w: komórkach lokatorskich i na poddaszach klatek schodowych, w ramach wykonawstwa zastępczego, za inną firmę. Zgodnie z § 1 ust. 2 umowy, w skład prac wchodzą m.in. zagruntowanie, wykonanie wyprawy z tynku mineralnego- 170m 2.Rozpoczęcie prac ustalono na dzień 27 lipca 2015r., natomiast zakończenie na dzień 21 sierpnia 2015r. Za wykonanie prac ustalono wynagrodzenie ryczałtowe netto w kwocie 7.400 zł plus podatek VAT. Zgodnie z § 4 ust. 4 umowy faktury miały być płatne w terminie 7 dni od daty doręczenia Zamawiającemu prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kopią bezusterkowego protokołu zaawansowania robót podpisanego przez kierownika budowy. Zgodnie z § 5 ust. 1 umowy Wykonawca udziela Zamawiającemu gwarancji jakości na wykonane przez siebie roboty na okres 5 lat i dwóch miesięcy licząc od daty odbioru końcowego całości zadania pomiędzy Inwestorem a Zamawiającym.

W dniu 28 lipca 2015r. sporządzono dokument „Dowód wypłaty”, w treści którego wskazano, iż nastąpiła wypłata zaliczki w kwocie 3400 zł. Na dokumencie znajduje się podpis M. W. (1).

Zgodnie z ustaleniami Sądu I Instancji w dniu 03 sierpnia 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. (Zamawiający) zawarła z A. P. (1) umowę, przedmiotem które było wykonanie przez A. P. (1) prac polegających na wykonaniu tynków mozaikowych na klatce schodowej T. 6D z materiału powierzonego przez Zamawiającego. Termin rozpoczęcia prac ustalono na dzień 03 sierpnia 2015r., natomiast zakończenie na dzień 04 września 2015r. Wynagrodzenie zostało ustalone na kwotę 3.225 zł plus podatek VAT. Zgodnie z § 9 ust. 3 umowy Zamawiający zobowiązuje się do odebrania robót zgłoszonych przez Wykonawcę do odbioru, pod warunkiem, że roboty te są wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, zasadami sztuki budowlanej, normami, warunkami technicznego wykonania i odbioru robót, wskazaniami Nadzoru Inwestorskiego, obowiązującymi przepisami, w tym przepisami BHP i przeciwpożarowymi oraz, że Wykonawca przekazał wymagane dokumenty. Zgodnie z § 9 ust. 4 umowy w razie zgłoszenia przez Wykonawcę do odbioru prac, które nie są zgodne z wymaganiami określony w umowie, Zamawiający może powstrzymać się od dokonania ich odbioru i wyznaczyć Wykonawcy dodatkowy termin na dokonanie poprawek.Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 umowy w przypadku, gdy Wykonawca nie usunie wad i usterek w terminie, od chwili upływu tego terminu Wykonawca będzie pozostawał w zwłoce, co do zakończenia robót i podlegał z tego tytułu karom umownym. Zamawiający ma prawo usunąć wady i usterki, a poniesionymi kosztami w całości obciążyć Wykonawcę, w przypadku gdy Wykonawca, pomimo wyznaczenia terminu i otrzymania powiadomienia, nie będzie przystępował do usterek.Umowa określała także zasady ponoszenia kar umownych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy.

W dniu 03 sierpnia 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. (Zamawiający) zawarła z A. P. (1) umowę, przedmiotem które było wykonanie przez A. P. (1) prac polegających na wykonaniu tynków mozaikowych na klatce schodowej T. 6E z materiału powierzonego przez Zamawiającego. Termin rozpoczęcia prac ustalono na dzień 03 sierpnia 2015r., natomiast zakończenie na dzień 04 września 2015r. Wynagrodzenie zostało ustalone na kwotę 3.225 zł plus podatek VAT. Zgodnie z § 9 ust. 3 umowy Zamawiający zobowiązuje się do odebrania robót zgłoszonych przez Wykonawcę do odbioru, pod warunkiem, że roboty te są wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, zasadami sztuki budowlanej, normami, warunkami technicznego wykonania i odbioru robót, wskazaniami Nadzoru Inwestorskiego, obowiązującymi przepisami, w tym przepisami BHP i przeciwpożarowymi oraz, że Wykonawca przekazał wymagane dokumenty. Zgodnie z § 9 ust. 4 umowy w razie zgłoszenia przez Wykonawcę do odbioru prac, które nie są zgodne z wymaganiami określony w umowie, Zamawiający może powstrzymać się od dokonania ich odbioru i wyznaczyć Wykonawcy dodatkowy termin na dokonanie poprawek.Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 umowy w przypadku, gdy Wykonawca nie usunie wad i usterek w terminie, od chwili upływu tego terminu Wykonawca będzie pozostawał w zwłoce, co do zakończenia robót i podlegał z tego tytułu karom umownym. Zamawiający ma prawo usunąć wady i usterki, a poniesionymi kosztami w całości obciążyć Wykonawcę, w przypadku gdy Wykonawca, pomimo wyznaczenia terminu i otrzymania powiadomienia, nie będzie przystępował do usterek. Umowa określała także zasady ponoszenia kar umownych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy.

W dniu 3 sierpnia 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. (Zamawiający) zawarła z A. P. (1) umowę, przedmiotem które było wykonanie przez A. P. (1) prac polegających na wykonaniu tynków mozaikowych na klatce schodowej T. 6F z materiału powierzonego przez Zamawiającego. Termin rozpoczęcia prac ustalono na dzień 03 sierpnia 2015r., natomiast zakończenie na dzień 04 września 2015r. Wynagrodzenie zostało ustalone na kwotę 3.225 zł plus podatek VAT. Zgodnie z § 9 ust. 3 umowy Zamawiający zobowiązuje się do odebrania robót zgłoszonych przez Wykonawcę do odbioru, pod warunkiem, że roboty te są wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, zasadami sztuki budowlanej, normami, warunkami technicznego wykonania i odbioru robót, wskazaniami Nadzoru Inwestorskiego, obowiązującymi przepisami, w tym przepisami BHP i przeciwpożarowymi oraz, że Wykonawca przekazał wymagane dokumenty. Zgodnie z § 9 ust. 4 umowy w razie zgłoszenia przez Wykonawcę do odbioru prac, które nie są zgodne z wymaganiami określony w umowie, Zamawiający może powstrzymać się od dokonania ich odbioru i wyznaczyć Wykonawcy dodatkowy termin na dokonanie poprawek.Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 umowy w przypadku, gdy Wykonawca nie usunie wad i usterek w terminie, od chwili upływu tego terminu Wykonawca będzie pozostawał w zwłoce, co do zakończenia robót i podlegał z tego tytułu karom umownym. Zamawiający ma prawo usunąć wady i usterki, a poniesionymi kosztami w całości obciążyć Wykonawcę, w przypadku gdy Wykonawca, pomimo wyznaczenia terminu i otrzymania powiadomienia, nie będzie przystępował do usterek.Umowa określała także zasady ponoszenia kar umownych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu umowy.

W dalszych ustaleniach Sąd Rejonowy wskazał, że dla inwestycji realizowanej przy ul. (...) w S.- budowa zespołu mieszkalnego budynku mieszkalno-usługowego nr (...) wraz z zagospodarowaniem terenu, prowadzony był dziennik budowy.

W dniu 21 sierpnia 2015r. został sporządzony i podpisany protokół zaawansowania robót obmiarowych za okres od 27 lipca 2015r. do dnia 21 sierpnia 2015r. dotyczący umowy nr (...). W protokole nie stwierdzono uwag co do wykonanych prac. Wartość wykonanych prac ustalono na kwotę 5.400 zł.W dniu 03 września 2015r. został sporządzony i podpisany protokół zaawansowania robót obmiarowych za okres od dnia 27 lipca 2015r. do dnia 21 sierpnia 2015r. dotyczący umowy nr (...). W protokole nie stwierdzono uwag co do wykonanych prac. Wartość wykonanych prac ustalono na kwotę 2.592 zł. W dniu 03 września 2015r. A. P. (1) wystawił Przedsiębiorstwu (...) spółce jawnej w S. fakturę (...) na łączną kwotę 7.992 zł z tytułu wykonania umowy nr (...).

Sąd Rejonowy poczynił również ustalenia, iż prawidłowe położenie tynku mozaikowego, bez żadnych nierówności, uwarunkowane było równymi ścianami, na które tynk miał być położony. Uwagi co do stanu ścian były zgłaszane Przedsiębiorstwu (...) spółce jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S.. Tynk, który został położony i zasechł jest już nie do poprawienia, gdyż do poprawek można przystępować w momencie, gdy tynk jest jeszcze mokry. Wynika to z charakteru użytego materiału, sposobu jego schnięcia i jego właściwości fizycznych. Na terenie prac dokonywanych przez A. P. (1) przebywały osoby, które nie były jego pracownikami, gdyż klatki schodowe nie były zamknięte i nie zostały oddane A. P. (1) do jego wyłącznego użytku. W momencie, kiedy pracownicy A. P. (1) wykonywali prace związane z kładzeniem tynku, na korytarzach znajdowało się wielu pracowników innych ekip budowalnych. Nadto na klatkach schodowych nie było dobrego oświetlenia.Po wykonaniu prac przez A. P. (1) zostały 4 palety tynku, przy czym na jedną paletę przypadały 24 wiadra tynku.

W dniu 11 września 2015r. została sporządzona notatka służbowa dotycząca prac zleconych umowami z dnia 03 sierpnia 2015r. W treści notatki zamieszczono uwagi co do wykonanych prac.

Sąd Rejonowy ustalił także, iżw dniu 18 września 2015r. sporządzono protokół odbioru robót nr (...) dotyczący zadania inwestycyjnego- dokończenie budowy budynku mieszkalno-usługowego przy ul. (...). T. 6d,6e,6f w S. wraz z zagospodarowaniem terenu z niezbędną infrastrukturą techniczną. W protokole tym wskazano na usterki w wykonywanych pracach w postaci m.in. nierówności na powierzchni tynku mozaikowego, zabrudzeń, które należało usunąć. Komisja dokonująca odbioru składała się z inwestora oraz z Przedsiębiorstwa (...) spółki jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S.. Na podstawie protokołu nastąpiło odebranie robót.

W dniach: 19 października 2015r., 21 października 2015r., 28 października 2015r. sporządzono protokoły z przeglądów stanu technicznego usunięcia stwierdzonych wad i usterek podczas odbioru z dnia 18 października 2015r. Komisja dokonująca przeglądów składała się z inwestora oraz z Przedsiębiorstwa (...) spółki jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S.. Odnośnie usterki w postaci nierówno wykonanego wykończenia tynku przy narożach ościeży drzwiowych, to Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. kwestionowała uwagi inwestora.

Zgodnie z ustaleniami Sądu Rejonowego w dniu 1 października 2015r. została zawarta umowa zlecenia pomiędzy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. a R. G.. Przedmiotem zlecenia była naprawa tynków mozaikowych na klatce schodowej budowy budynku TBS przy ul. (...) za A. P. (1). Za wykonane prace została ustalona kwota w wysokości 2.875 zł.

Pismem z dnia 19 października 2015r. A. P. (1) wezwał Przedsiębiorstwo (...) spółkę jawną w S. do zapłaty należności wynikającej z faktury nr (...), a także do odbioru i zapłaty za roboty wykonane na podstawie umów z dnia 3 sierpnia 2015r.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w odpowiedzi Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. poinformowała A. P. (1), iż prace zlecone umowami z dnia 03 sierpnia 2015r. nie zostały zakończone, gdyż ujawnione zostały usterki uniemożliwiające odbiór prac. W związku z czym A. P. (1) został wezwany do pilnego zakończenia prac, sprzątnięcia zalanych żywicami posadzek z płytek GRES i fug w wyniku niewłaściwego zabezpieczenia posadzek przy wykonywaniu tynków mozaikowych na klatkach schodowych, jak również usunięcia usterek. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. stwierdziła także, iż zgodnie z protokołem nr (...) z dnia 18 września 2015r. występują usterki, które uniemożliwiają odebranie prac.

(...) spółka jawna w S. poinformowała A. P. (1), iż w związku z koniecznością ponownego zakupu materiału wykorzystywanego na ponowne położenie tynku mozaikowego obciąża jego kosztem zakupu ww. materiału.

W dalszych ustaleniach Sąd I instancji wskazał, że w dniu 22 października 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. wystawiła A. P. (1) fakturę nr (...) na kwotę 15.645,60 zł tytułem zakupu tynku mozaikowego. Na fakturze wskazano, iż dotyczy ona umowy z dnia 03 sierpnia (...).-refaktura.W dniu 30 września 2015r. sporządzono fakturę VAT nr (...), a jako nabywcę wskazano Przedsiębiorstwo (...) spółkę jawną A. J., K. B. w S.. Faktura obejmowała zakup materiałów budowlanych.

Pismem z dnia 02 listopada 2015r. A. P. (1) poinformował Przedsiębiorstwo (...) spółkę jawną w S., iż posadzki z płytek GRES podczas wykonywanych prac zostały przez niego zabezpieczone, a ewentualne zabrudzenia powstały z winy Przedsiębiorstwa (...) spółki jawnej w S., gdyż udostępniała teren prac swoim pracownikom i podwykonawcom, którzy uszkadzali wykonywane przez A. P. (1) prace. Nadto A. P. (1) wskazał, iż nigdy nie otrzymał protokołu odbioru nr (...), a zastrzeżenia w nim wskazane dotyczą estetyki wykonanych prac, wynikającej z winy zamawiającego. Ponadto, A. P. (2) poinformował, iż usunął usterki stwierdzone przez komisję odbiorową, dlatego też odmowa odbioru prac wynika z braku chęci zapłaty za wykonane prace.

Sąd Rejonowy dokonał także ustaleń, iż w dniu 12 listopada 2015r. został spisany protokół odbioru prac zleconych umowami z dnia 03 sierpnia 2015r. W protokole tym stwierdzono uwagi co do wykonanych tynków mozaikowych na klatkach schodowych 6 D, E, F przy ul. (...) w S., nadto wskazano prace, które w ramach wykonawstwa zastępczego wykonała Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S.. Wskazano nadto, iż prace nie nadają się do odbioru ostatecznego i wymagają usunięcia wskazanych usterek. Osoby, które brały udział w czynnościach odbioru to P. S., K. P., A. P. (3) oraz J. O..

W dniu 12 listopada 2015r. sporządzono pismo, w treści którego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) spółkę jawną A. J. (1) i K. B. (1) w S., iż nalicza karę umowną za nieusunięcie w terminie usterek z protokołu odbioru robót z dnia 18 września 2015r., a także iż dokonuje potrącenia za obniżenie jakości i estetyki wykonanych prac na klatkach schodowych.

W dniu 12 listopada 2015r. sporządzono dokument „ Nota księgowa nr (...)”, w treści której był zapis, iż następuje potrącenie za obniżenie jakości i estetyki wykonania elementów budynku przy ul. (...)-f w S..

Zgodnie z ustaleniami Sądu Rejonowego prowadzona była korespondencja mailowa między A. P. (1) a A. J. (1) odnośnie usunięcia usterek. A. J. (3) informował także, iż inwestor nie podjął rozmów odnośnie usunięcia usterek i naliczył kary umowne. Z kolei A. P. (1) informował, iż według jego wiedzy w dniu 12 listopada 2015r. prace zostały odebrane i zapłacone przez inwestora.

W dniu 20 listopada 2015r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła Przedsiębiorstwu (...) spółce jawnej A. J. (1) i K. B. (1) w S. referencje, w których wskazała, iż prace przez nią wykonane na terenie inwestycji – budynek mieszkalno-usługowy, wielorodzinny przy ul. (...)-f w S., zostały przeprowadzone rzetelnie i terminowo.

W dalszych ustaleniach Sąd I Instancji podał, że w dniu 09 grudnia 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. wystosowała do A. P. (1) oświadczenie o kompensacie zobowiązań wynikających z faktury nr (...) na kwotę 7.992 zł z należnościami wynikającymi z faktury nr (...) na kwotę 15.645,60 zł. Spółka wskazała, iż po dokonaniu kompensaty pozostaje do zapłaty na jej rzecz kwota 7.653,60 zł. Nadto z pismem tym zostały przesłane do A. P. (1) faktury nr (...).

Pismem z dnia 29 grudnia 2015r. A. P. (1) poinformował Przedsiębiorstwo (...) spółkę jawną w S., iż oświadczenie o kompensacie uważa za niezasadne oraz, iż nie uznaje wystawionej faktury nr (...). A. P. (1) wskazał, iż faktura ta została wystawiona w dniu 22 października 2015r. z terminem płatności do dnia 21 listopada 2015r., natomiast doręczona została dopiero w dniu 11 grudnia 2015r. Nadto A. P. (1) wskazał, iż faktura nr (...) wskazuje na zakup tynku w dniu 30 września 2015r., natomiast w późniejszej korespondencji Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna w S. nie informowała o konieczności zakupu dodatkowego tynku. A. P. (1) nadto poinformował, iż jego wątpliwości budzi również ilość zakupionego tynku.

Pismem z dnia 11 grudnia 2015r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. wezwała S. S. do zapłaty kary umownej w wysokości łącznej 74.444,87 zł z tytułu umowy nr (...) z dnia 23 marca 2015r- wykonawstwo budynku mieszkalno-usługowego nr (...)-etap VII, przy ul. (...) w S.. Jako uzasadnienie naliczenia kary umownej wskazano m.in. uszkodzenie przez S. S. tynku mozaikowego i koniecznością jego naprawy (...) spółkę jawną A. J. (1) i K. B. (1) w S.. W dniu 26 lutego 2016r. sporządzono porozumienie, w którym kwotę należną od S. S. określono w wysokości 34.444,87 zł.

Nadto, Sąd I instancji ustalił, iż w dniu 22 grudnia 2015r. A. P. (1) wystawił fakturę (...) na kwotę 3.483 zł tytułem wykonania tynków mozaikowych na klatce schodowej 6D przy ul. (...) w S.. W dniu 22 grudnia 2015r. A. P. (1) wystawił fakturę (...) na kwotę 3.483 zł tytułem wykonania tynków mozaikowych na klatce schodowej 6E przy ul. (...) w S.. W dniu 22 grudnia 2015r. A. P. (1) wystawił fakturę (...) na kwotę 3.483 zł tytułem wykonania tynków mozaikowych na klatce schodowej 6F przy ul. (...) w S.. Termin zapłaty ww. faktur został wskazany do dnia 05 stycznia 2016r.

W dniu 28 stycznia 2016r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. poinformowała A. P. (1), iż podtrzymuje swoje oświadczenie o potrąceniu, a także odesłała wystawione w dniu 22 grudnia 2015r. faktury.

Średnie zużycie tynku mozaikowego DEKO M kolor 111, w zależności od grubości warstwy i rodzaju podłoża oraz jego przygotowania, wynosi około 3-4 kg/m2 powierzchni tynkowanej. Dokładne zużycie tynku może być określone po przeprowadzeniu próby na tynkowanej powierzchni.

Zgodnie z ustaleniami Sądu R. dniu 21 października 2016r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. wystosowała do A. P. (1) pismo, w którym poinformowała o obciążeniu go notami obciążeniowymi:nr 1/10/2016 tytułem kary za nienależyte wykonanie umów w kwocie 522,45 zł,nr 2/10/016 tytułem kary umownej za opóźnienie w usunięciu wad w kwocie 55.200 zł,nr 3/10/2016 tytułem obciążenia za wydatek poniesiony na wykonawstwo zastępcze części robót w kwocie 3.316,78 zł,nr 4/10/2016 tytułem obciążenia za opóźnienie w wykonaniu robót w kwocie 4.200 zł.

Nadto spółka poinformowała powoda, iż wzywa do go zapłaty kwoty 7.653,60 zł wynikającej z faktury nr (...) po kompensacie z fakturą nr (...), wystawionej przez A. P. (1).

A. P. (1) został również wezwany do zwrotu świadczenia nienależnego w kwocie 3.500 zł tytułem wypłaconej zaliczki w gotówce w dniu 28 lipca 2015r.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 14 grudnia 2016r. Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. wezwała A. P. (1) do zapłaty kwoty 74.392,83 zł, na którą to należności składają się kwoty wynikające z faktury nr (...), z not obciążeniowych oraz świadczenia nienależnego.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione w całości.

Jako podstawę prawną żądania pozwu Sąd I instancji przywołał treść normy art. 627 k.c. zgodnie z którą przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Sąd Rejonowy wskazał, że strony zawarły między sobą 5 umów dotyczących budynku przy ul. (...) w S. podając, iż jedna z umów, nr (...), została wykonana w całości, wynagrodzenie za nią zostało przez pozwaną uregulowane, a okoliczności te są bezsporne, co do umowy nr (...), Sąd I Instancji podał, że nastąpiło odebranie prac wykonanych przez powoda i wystawiona z tego tytułu faktura, której pozwana nie zapłaciła, natomiast prace wykonane przez powoda, zlecone umowami z dnia 03 sierpnia 2015r. w ogóle nie zostały przez pozwaną odebrane, a w związku z tym wystawione z tytułu wykonanych prac faktury, nieopłacone. Za bezsporny Sąd I Instancji uznał fakt zawarcia umowy nr (...) oraz trzech umów z dnia 03 sierpnia 2015r. jak również dokonanie odbioru przez pozwaną prac wykonanych przez powoda na podstawie umowy nr (...), wskazując, iż spór koncentruje się wokół trzech umów z dnia 03 sierpnia 2015r., ich prawidłowego wykonania, odbioru prac, a także wokół skuteczności oświadczenia o potrąceniu, złożonego przez pozwaną.

Sąd I Instancji wyjaśnił, że w spornym zakresie oparł się na dokumentach złożonych przez strony, na zeznaniach świadków J. O., A. P. (3) oraz na zeznaniach powoda. Zeznania pozwanej Sąd I Instancji uznał za niewiarygodne oraz sprzeczne z twierdzeniami wyrażanymi w toku całego postępowania. W tym zakresie Sąd I Instancji wyjaśnił, że według twierdzeń pozwanej, prace, które zostały powodowi zlecone na podstawie umów z dnia 03 sierpnia 2015r. nie zostały wykonane należycie, usterki nie zostały usunięte prawidłowo, dlatego też pozwana nie mogła dokonać odbioru prac. Sąd Rejonowy wskazał również, iż nieprawidłowości w wykonaniu prac miały polegać na nierówności tynków, na nierówności wykonanych wykończeni naroży ościeży drzwiowych oraz na zabrudzeniach. Zaznaczył, że strony przyznają, iż powód przystępował do usuwania usterek, jednakże zdaniem pozwanej, nie przyniosły one oczekiwanego rezultatu. Sąd I Instancji podał, iż analiza materiału zgromadzonego w aktach sprawy poddaje w wątpliwość twierdzenia pozwanej w tym zakresie, zaznaczając, iż pozwana sama przyznaje, iż inwestor dokonał odbioru przedmiotu umowy, którą łączyła go z pozwaną, co potwierdza także protokół z dnia 18 września 2015r., wskazujący jednocześnie na konieczność usunięcia usterek. Z tych względów w ocenie Sądu Rejonowego niezrozumiała jest odmowa odbioru przez pozwaną prac wykonanych przez powoda, zleconych umowami z dnia 03 sierpnia 2015r.

Dalej Sąd I Instancji wskazał, że odmowa wypłaty wynagrodzenia za wykonane przez powoda prace z tytułu umów z dnia 03 sierpnia 2015r. nie jest zasadna, a twierdzenia pozwanej, iż powód nienależycie wykonał prace w zakresie położenia tynku mozaikowego nie zasługują na uwzględnienie. Uzasadniając takie ustalenia Sąd I Instancji wyjaśnił, że nierówności, jakie powstały po nałożeniu tynku, nie powstały z winy powoda, gdyż już w momencie przystąpienia do wykonania swoich prac podłoże, na które miał być kładziony tynk, nie był należycie przygotowany. Sąd I Instancji zwrócił uwagę, iż prace powoda polegać miały na położeniu tynku mozaikowego, które ze względu na swoją specyfikę, wymagał idealnie równego podłoża, natomiast takie podłoże natomiast nie występowało i miało to odzwierciedlenie w efekcie końcowym prac powoda. W ocenie Sądu I Instancji winy w tym zakresie ponosi nie powód, który należycie wykonał swoje prace w zakresie położenia tynku mozaikowego, a pozwana, która udostępniła wadliwy teren budowy, natomiast zakres prac powoda nie obejmował czynności polegających na równaniu ścian. Sąd Rejonowy w tym zakresie wskazał także, iż strony poczyniły ustalenia, na podstawie których powód miał mieć udostępniony na wyłączność teren klatek schodowych, na których wykonywał prace, podając, iż taka natomiast sytuacja nie nastąpiła i, jak wskazały strony oraz świadkowie, oprócz powoda i jego pracowników na terenie budowy były także inne osoby, z innych firm, które niweczyły prace powoda uszkadzając je i brudząc. Sąd I Instancji uznał więc, iż powód nie może ponosić winy za szkody wyrządzone przez inne osoby, a ustalenia poczynione z pozwaną miały umożliwić mu wykonywanie prac bez obecności osób trzecich, zaś gdyby pozwana zapewniła powodowi klatki schodowe na wyłączność, uszkodzenia by nie powstały lub byłyby natychmiast usuwane. Nadto, Sąd I Instancji podkreślił, że strona powodowa, mimo uszkodzeń powstałych z winy osób trzecich, dokonywała poprawek, jednakże specyfika tynku mozaikowego polega na tym, iż jest to materiał, który bardzo szybko wiąże, więc ewentualne poprawki można było wykonywać tylko na tynku mokrym (niesporne). Natomiast tynk suchy, który już zasechł, nie pozwalał na dokonywanie bieżących poprawek, tylko wymagał usuwania tynku z powierzchni i kładzenia go na nowo. Sąd Rejonowy wskazał również na fakt, iż powód miał ograniczone pole widzenia na terenie, na którym wykonywał prace z powodu braku odpowiedniego oświetlenia na klatach schodowych. Mimo uwag zgłaszanych przez stronę powodową, co okoliczności wskazanych wyżej, pozwana nakazywała powodowi nadal wykonywać swoje prace.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Rejonowy uznał, że powoływanie się zatem pozwanej na brak podstaw do odbioru prac wykonanych przez powoda i wypłaty z tego tytułu wynagrodzenia, nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy stwierdził bowiem, iż powód wykonał swoje prace należycie, w terminie, a usterki, o których mowa powyżej wynikały z winy pozwanej, na które powód nie miał wpływu, stąd wywiązał się należycie z umów, o czym świadczy także odbiór całej inwestycji przez inwestora, a zatem odmowa odbioru prac przez pozwaną była bezpodstawna, a twierdzenia w tym zakresie nie zasługują na uwzględnienie.

W dalszych rozważaniach merytorycznych, Sąd I Instancji zwrócił uwagę, iż spór dotyczył także złożonego przez pozwaną oświadczenia o potrąceniu. Strona pozwana podniosła, iż w związku z wadliwie położonym przez powoda tynkiem mozaikowym, zmuszona była zakupić dodatkowy tynk na łączną kwotę 15.645,60 zł, na dowód czego przedłożyła fakturę. Kosztem zakupu tego materiału obciążyła powoda, gdyż według pozwanej to nienależyte wykonanie prac powoda spowodowało konieczność zakupu tynku przez pozwaną w celu usunięcia usterek. Wierzytelność ta miała umorzyć wynagrodzenie powoda, należne z tytułu wykonania umowy nr (...).

W tym zakresie Sąd ustalił, iż argumentacja taka nie zasługuje na uwzględnienie. Podał, że faktura nr (...), potwierdzającą zakup tynku mozaikowego na kwotę 15.645,60 zł, jest bardzo ogólnikowa, gdyż nie wskazuje w jakim celu dany materiał był zakupiony a przede wszystkim na co przeznaczony. Zwracając uwagę na ciężar dowodu wynikający z art. 6 k.c. Sąd Rejonowy wyjaśnił, iż samo przedłożenie faktury nie świadczy o tym, iż dotyczy ona tynku zakupionego w celu usunięcia usterek na terenie objętym niniejszym powództwem, ponadto pozwany nie wykazał ile materiału zostało zużyte na wykonanie prac. W ocenie Sądu Rejonowego fakt zapłacenia za fakturę obejmującą pewną ilość towaru nie oznacza, że cały towar objęty fakturą spożytkowano na usuwanie wad. Sąd I Instancji zaznaczył, że okoliczności tej przeczył powód, wskazując, że po jego pracach pozostał materiał, który można by wykorzystać na ewentualne prace poprawkowe. Dalej Sąd Rejonowy argumentował, że również zeznania powoda i świadków wskazują, iż tynk znajdował się na terenie budowy, a po zakończeniu prac zostały niewykorzystane zapasy tego materiału, dlatego nie mógł przyjąć, że ewentualny zakup dodatkowego tynku byłby słuszny i niezbędny. Sąd I Instancji podał, że nie dopatrzył się związku między wystawioną fakturą, a faktycznie poniesionymi kosztami, dlatego też nie można było uznać, iż pozwana poniosła w rzeczywistości takie koszty, jakie wskazano na fakturze, a tym samym pozwana nie mogła dokonać potrącenia wynagrodzenia powoda z tytułu umowy nr (...) ze wskazaną wierzytelnością, która zdaniem Sądu nie istniała.

Sąd Rejonowy podał także, iż strona pozwana w swoim oświadczeniu o potrąceniu wskazywała również na kary umowne, którymi obciążyła powoda w związku z opóźnieniami i nienależytym wykonaniem umów, zaznaczając jednocześnie, iż trudno przyjąć w tym zakresie argumentację pozwanej za słuszną, gdyż pozwana, jak sama przyznaje, nie dokonała odbioru prac wykonanych przez powoda. W ocenie Sądu Rejonowego związku z tym nie miała podstaw do naliczania kar, gdyż brak odbioru skutkował brakiem możliwości korzystania z gwarancji, natomiast powód wzywał pozwaną do odbioru robót, czego pozwana nie dokonała, dlatego naliczanie kar z tego tytułu i potrącanie ich z wierzytelnościami powoda nie jest zasadne.

Odnosząc się do zawartego w oświadczeniu o potrąceniu zarzutu, iż pozwana musiała zlecić źle wykonane przez powoda prace zewnętrznej firmie i z tego powodu kosztami obciążyła powoda, Sąd Rejonowy wskazał, że także i ta okoliczność podniesiona przez pozwaną nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I Instancji wyjaśnił, że przedłożona przez pozwaną umowa i rachunek, mający wskazywać na poniesione przez pozwaną koszty, budzą wątpliwości. Mianowicie, na dokumentach tych widnieje spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S., natomiast stroną pozwaną w niniejszej sprawie jest Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S.. Sąd podał, że są to dwie różne spółki, zaś Sądowi nie jest znane powiązanie tych spółek, gdyż pozwana nie wykazała tego w trakcie postępowania przed sądem I instancji. Z tych przyczyn w ocenie Sądu nie można uznać, iż zlecenia wykonania zastępczego dokonała pozwana, a następnie kosztami tego zlecenia obciążyła powoda. W konsekwencji oświadczenie o potrąceniu również i w tym zakresie Sąd uznał za niezasadne.

W odniesieniu do dokumentu KP, na który powołuje się strona pozwana, dotyczący kwoty 3.400 zł, Sąd Rejonowy podał, że budzi on wiele wątpliwości, gdyż nie jest zrozumiałe w jakim celu został on wystawiony oraz czy dotyczy on przedmiotu objętego niniejszym powództwem. Sąd Rejonowy stwierdził, że strona pozwana nie wykazała wiarygodnych dowodów i logicznych twierdzeń w tym zakresie, dlatego też nie dał wiary temu dowodowi. Sąd zwrócił uwagę na sformalizowanie relacji pomiędzy stronami, podając, iż dokument KP w zasadzie nie odnosi się do żadnego konkretnego zdarzenia prawnego. Zdaniem Sądu Rejonowego właśnie fakt lakonicznego opisania dokumentu, nie zaś fakt zapłaty części wynagrodzenia (zaliczki) na poczet spornego kontraktu, posłużył powodowi jako argument na poparcie stanowiska o częściowym zaspokojeniu roszczenia powoda.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Rejonowy ustalił, iż oświadczenie o potrąceniu złożone przez pozwaną jest nieskuteczne. W tym zakresie Sąd I Instancji przywołał treść art. 498 § 1 k.c., § 2 oraz treść art. 499 k.c. Sąd Rejonowy wyjaśnił, że skoro po stronie pozwanej nie istniała w chwili składania (ewentualnego) oświadczenia o potrąceniu żadna wierzytelność wobec powoda, potrącenie nie mogło wywołać żadnego skutku materialnoprawnego. W tym zakresie Sąd podał, iż pozwana informowała, iż składa oświadczenie o potrąceniu z ostrożności procesowej, w przypadku nieuwzględnienia pozostałych twierdzeń pozwanej. Sąd Rejonowy stwierdził, iż nie jest możliwe dokonanie potrącenia z ostrożności, gdyż potrącenie oznacza, iż strona przyznaje fakt występowania wierzytelności drugiej strony, które następnie ma zamiar potrącić ze swoimi wierzytelnościami.

Dalej Sąd Rejonowy podkreślił, iż twierdzenia pozwanej są sprzeczne i niewiarygodne, powołując się na fakt, iż z jednej strony pozwana twierdzi, iż wynagrodzenie powoda z tytułu wykonanych umów z dnia 03 sierpnia 2015r. jest nienależne, gdyż prace zostały wykonane wadliwie i nie nastąpił odbiór, natomiast z drugiej strony oświadcza, iż wierzytelności te, dochodzone przez powoda niniejszym powództwem, potrąca ze swoimi wierzytelnościami. Sąd I Instancji uznał, że pozwana sama sobie przeczy w swoich twierdzeniach, gdyż oświadczenie o potrąceniu oznacza tym samym, iż strona uznaje wierzytelności drugiej strony. Skoro zatem pozwana zamierzała dokonać potrącenia swojej wierzytelności z zobowiązaniami wobec powoda, to tym samym przyznała, iż uznaje wynagrodzenie powoda z tytułu wykonanych prac za zasadne i należne. Sąd Rejonowy wskazał, że tym samym, w konsekwencji wykazuje to brak podstaw do odmowy odebrania przez pozwaną robót wykonanych przez powoda.

W konsekwencji, Sąd Rejonowy uznał roszczenie powoda w całości za zasadne, wskazując, iż nie dał wiary zeznaniom i twierdzeniom pozwanej, które uznał za sprzeczne i niewiarygodne, a zgodnie z art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Sąd Rejonowy zaznaczył, iż zeznania przedstawiciela pozwanej okazały się niekonsekwentne i wybiórcze stąd pozbawione wiarygodności.

W końcowych rozważaniach Sąd Rejonowy stwierdził, że pozwana bezpodstawnie odmówiła odbioru prac wykonanych przez powoda, gdyż to z jej winy występowały usterki w wykonanych pracach. Nierówności tynku oraz zabrudzenia wynikały z nieprawidłowego podłoża, na który tynk miał być kładziony, a nadto z obecności innych osób na terenie budowy, które uszkadzały wykonane prace przez powoda. Na jakość wykonanych prac miało także wpływ słabe oświetlenie pomieszczeń klatek schodowych. Odpowiedzialność w tym zakresie ponosi pozwana, gdyż to jej obowiązkiem, wynikającym z ustaleń poczynionych między stronami, było zapewnienie takiego terenu budowy, który umożliwiałby prawidłową pracę powoda. Sąd Rejonowy w rozważaniach podkreślił także, iż odbiór całej inwestycji został odebrany od pozwanej przez inwestora, co również uzasadnia brak podstaw do odmowy odbioru prac wykonanych przez powoda. Nadto Sąd Rejonowy wskazał, iż oświadczenie pozwanej o potrąceniu jest nieskuteczne, gdyż zostało złożone z ostrożności procesowej, a nadto poszczególne wierzytelności, które miały się składać na łączną wierzytelność pozwanej budzą wątpliwości. Sąd Rejonowy stwierdził, że naliczanie kar przez pozwaną było bezpodstawne, gdyż nie nastąpił odbiór prac przez pozwaną, który byłby podstawą do naliczania jakichkolwiek kar, a nadto zlecenie prac zastępczych zewnętrznej firmie nie może stanowić skutecznego roszczenia pozwanej, gdyż, jak już wspomniano, dane na zleceniu i rachunku nie są tożsame z danymi pozwanej, która nadto nie wykazała żadnego powiązania ze spółką (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Rejonowy uznał, że kwota dochodzona pozwem jest w całości zasadna.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 108 kpc w zw. art. 98 § 1 kpc.

Apelacje od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie wniosła pozwana Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna A. J. (1) i K. B. (1) w S. go w całości i wnosząc o: zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty spraw poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie: uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I Instancji oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu przed Sądami obu instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi pozwana zarzuciła:

1. naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na treść wydanego orzeczenia – art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, w tym przede wszystkim dowodów z dokumentów w postaci:

trzech umów z dnia 3 sierpnia 2015 r., poprzez nieuwzględnienie zgodnego ustalenia stron, według których powód zawierając przedmiotowe umowy i zobowiązując się do wykonania tynków mozaikowych miał pełną świadomość okoliczności dotyczących terenu budowy, jako że na podstawie § 1 ust. 2 wykonanie robót miało nastąpić na podstawie między innymi wizji lokalnej tego terenu, a zapoznanie się z warunkami na terenie budowy powód potwierdził poprzez oświadczenia zawarte w § 14 ust. 3 każdej z trzech przedmiotowych umów,

dokumentu KW z dnia 28 lipca 2015 r. (w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku określonego jako „dokument KP”), poprzez uznanie przedmiotowego dowodu za niewiarygodny i nie pozwalający na dokonanie ustaleń faktycznych, podczas gdy pozwana konsekwentnie podnosiła, że świadczy on na okoliczność wypłaty powodowi zaliczki w - kwocie 3.400 zł na poczet wynagrodzenia należnego mu na podstawie umów nr (...).2015, natomiast powód w toku procesu parokrotnie w sposób niewiarygodny zmieniał swoje twierdzenia co do tego dowodu, początkowo kwestionując zupełnie jego autentyczność i zmieniając to stanowisko dopiero wskutek przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka M. W. (2), potwierdzających autentyczność przedmiotowego dokumentu,

notatki służbowej z dnia 11 września 2015 r., poprzez nieuwzględnienie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych okoliczności wynikających z przedmiotowego dokumentu, w którego sporządzeniu uczestniczyły obie strony i z którego wynika między innymi istnienie wad tynków mozaikowych wykonywanych przez powoda na podstawie trzech umówzawartych w dniu 3 sierpnia 2015 r. oraz zobowiązanie się powoda do ich usunięcia, w tym wykonania na nowo tynkowania niektórych ze ścian w całości,

protokołu z czynności odbiorowych z dnia 12 listopada 2015 r. wraz z wiadomością elektroniczną powoda z dnia 16 listopada 2015 r., poprzez nieuwzględnienie wynikających z nich okoliczności związanych z istnieniem wad robót powoda w zakresie wykonania tynków mozaikowych na ścianach klatek schodowych, zgłoszonych do protokołu sporządzonego przez obie strony, a następnie potwierdzonych w wiadomości elektronicznej nadanej przez powoda,

protokołów odbiorów dokonywanych przez inwestora w dniach 19, 21 i 28 października 2015 r. oraz pisma inwestora z dnia 12 listopada 2015 r., poprzez nieuwzględnienie wynikających z nich okoliczności związanych z istnieniem wad tynków mozaikowych wykonywanych przez powoda na podstawie trzech umów zawartych w dniu 3 sierpnia 2015 r.,

a w konsekwencji pozwana zarzuciła również:

2. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu, przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, poprzez ustalenie, że:

pozwanej zgłaszane były uwagi co do stanu ścian klatek schodowych, na których powód zobowiązał się położyć tynk mozaikowy na podstawie trzech umów zawartych przez strony w dniu 3 sierpnia 2015 r., jako że ściany te miały nierówności, nie pozwalające na należyte położenie tynków mozaikowych, podczas gdy powód nie zgłaszał żadnych uwag dotyczących stanu przedmiotowych ścian ani przed rozpoczęciem wykonywania tynków, ani później już w czasie ich wykonywania, pomimo dokonanej przed zawarciem umów wizji lokalnej terenu budowy (§ 14 ust. 3 umów z dnia 3 sierpnia 2015 r.), a ponadto, jako podmiot w tym zakresie profesjonalny podjął się ich położenia zawierając umowy, a pierwsze zastrzeżenia związane z przygotowaniem ścian podniesione zostały przezpowoda dopiero po upływie terminu zakończenia robót i usunięciazgłoszonych wad położonych na klatkach schodowych tynkówmozaikowych, a mianowicie w piśmie z dnia 2 listopada 2015 r., a nadtonawet nie zostały przez powoda zgłoszone do protokołu odbioru z dnia 16 listopada 2015r., wobec czego prawidłowo dokonana ocena zgromadzonego materiału dowodowego świadczy, iż powód – jako podmiot profesjonalny - zawierając i wykonując umowy nie upatrywał w stanie ścian klatek schodowych przeszkód dla położenia tynków w sposób należyty, dlatego też nie zgłaszał pozwanej żadnych uwag w tym zakresie i zobowiązał się do wykonania umów,

powód należycie wykonał roboty będące przedmiotem trzech umówzawartych w dniu 3 sierpnia 2015 r., dotyczących położenia tynkówmozaikowych na ścianach klatek schodowych, wobec czego zaistniałyprzesłanki do dokonania przez pozwaną odbiorów tych robót, podczas gdytynki zostały położone nierówno, nie zostały wykończone narożadrzwiowe, jakość i estetyka robót były nienależyte, które to okolicznościnie pozwalały na dokonanie odbioru robót objętych przedmiotowymiumowami, jako że w kontekście zakresu tych robót wady miały charakter istotny, a przy tym na podstawie § 9 ust. 4 umów z dnia 3 sierpnia 2015 roku pozwana była uprawniona do powtrzymania się od dokonania robót wykonanych niezgodnych z umowa, wyznaczając termin na usunięcie stwierdzonych wad, gdyż pozwana działała jako generalny wykonawca robót, które podlegały odbiorowi przez inwestora,

Niezależnie od powyższego, na wypadek nieuwzględnienia zarzutu błędnych ustaleń faktycznych poprzez ustalenie, że:

oświadczenie o potrąceniu z wierzytelności powoda z wierzytelnościami pozwanej z tytułu naliczonych powodowi kar umownych za opóźnienie w zakończeniu robót oraz w usunięciu wad tych robót nie doprowadziło do umorzenia wierzytelności powoda, a to ze względu na brak uprawnienia pozwanej do naliczenia tych kar i tym samym nieistnienie wierzytelności w stosunku do powoda, podczas gdy w sytuacji, gdy Sąd I instancji dokonał ustalenia, zgodnie z którym roboty wykonywane przez powoda na podstawie trzech umów z dnia 3 sierpnia 2015 r. winny były zostać odebrane przez pozwaną, ponieważ całość inwestycji została odebrana przez inwestora, to w konsekwencji należało dokonać również ustalenia, że zakończenie robót przez powoda nastąpiło z naruszeniem umówionych terminów, a wady zgłoszone następnie przez pozwaną nie zostały przez niego usunięte, w związku z czym nastąpiło w tym zakresie opóźnienie, a pozwana nabyła uprawnienia do domagania się zapłaty kar umownych.

A nadto:

naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 651 kc, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji uznanie, że okoliczności takie jak brak odpowiedniego oświetlenia na klatkach schodowych oraz stan ścian klatek schodowych powodowały brak możliwości należytego wykonania umów z dnia 3 sierpnia 2015 r. przez powoda, wobec czego jego odpowiedzialność za wady tych robót została wyłączona, a winę za ich zaistnienie ponosi pozwana, podczas gdy zawierając umowy oraz przystępując do wykonywania robót powód - jako podmiot w tym zakresie profesjonalny - nie zgłaszał pozwanej żadnych okoliczności skutkujących niemożliwością należytego położenia tynków mozaikowych, w tym uwag co do stanu ścian lub braku odpowiedniego oświetlenia, wobec czego powód działający jako profesjonalny podmiot na rynku usług budowlanych i stale zajmujący się wykonywaniem w ramach swojej działalności prac tynkarskimi był zgodnie z zawartymi umowami oraz art. 647 kc odpowiedzialny za należyte wykonanie robót, do których się zobowiązał, mając przy tym pełną świadomość okoliczności związanych z warunkami prowadzenia tych robót, co oświadczył w § 14 ust. 3 każdej z trzech umów z dnia 3 sierpnia2015 r.

Uzasadniając powyższe pozwana wskazała, że Sąd I instancji niesłusznie ustalił, że roboty wykonane przez powoda – jako podwykonawcę pozwanej na podstawie trzech umów zawartych przez strony w dniu 3 sierpnia 2015 roku powinny być odebrane przez pozwaną, podnosząc, iż roboty posiadały wady, które nie pozwalały na dokonanie ich odbioru a nadto zwracając uwagę, iż o dopuszczalności dokonania odbioru nie może świadczyć odbiór inwestycji przez inwestora, w tym zakresie podając, iż inwestor, dokonując jej odbioru zgłaszał przy tym szereg wad i usterek, które jako generalny wykonawca była obowiązana usunąć, a które dotyczyły przede wszystkim tynków mozaikowych. Pozwana podniosła, że wbrew ustaleniom Sądu I Instancji powód zdawał sobie sprawę z istnienia wad i poczuwał się do odpowiedzialności za ich usunięcie. Nadto, podniosła, że zgodnie z postanowieniami umowy miała prawo do odmowy dokonania odbiory w przypadku stwierdzenia wad, do usunięcia których miała w takim przypadku wyznaczyć powodowi dodatkowy termin. Podała, że również w późniejszym okresie powód nie zaprzeczał istnieniu wad i w korespondencji z pozwaną nie zgłaszał żadnych okoliczności, które miałyby mu uniemożliwiać należyte wykonanie robót. Pozwana powołała się wiadomość elektroniczną z dnia 16 listopada 2015 roku podnosząc, iż pomimo okoliczności wynikających z materiału dowodowego w sprawie, które stanowiły dokumenty oraz korespondencja stron, Sąd ustalił, iż tynki nie zostały wykonane wadliwie.

W dalszej części uzasadnienia pozwana zakwestionowała, aby ponosiła winę za wadliwe wykonanie robót tynkarskich na klatkach schodowych ze względu na niewłaściwy stan ścian, na których miał zostać położony tynk oraz brak odpowiedniego oświetlenia klatek, iż okoliczności takiej powód nie podnosił w trakcie wyceny oraz zawierania umowy z pozwaną, ani w momencie przystępowania do robót i w trakcie ich prowadzenia. Wskazała, że powód zapoznał się z terenem budowy, do którego nie zgłosił uwag. W konsekwencji, w ocenie pozwanej to powód ponosi odpowiedzialność za nienależyte wykonanie przedmiotu z każdej z tech umów. W tym zakresie pozwana zwróciła uwagę na profesjonalny charakter prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej. W konsekwencji pozwana stwierdziła, że z uwagi na nienależyte wykonanie robót objętych umowami z dnia 3 sierpnia 2015 roku nie podlegało ono odbiorowi przez pozwaną, a tym samym roszczenie powoda o zapłatę wynagrodzenia powinno ulec oddaleniu.

Niezależnie od powyższego, w przypadku przyjęcia, iż pozwana była zobowiązana do dokonania odbioru prac, podniosła, iż w tej sytuacji niekonsekwentnym jest uznanie, że nie była ona uprawniona do obciążenia powoda karami umownego. Datą odbioru prac byłby bowiem wówczas dzień 18 września 2015 roku, a więc dzień w którym inwestor odebrał inwestycje, zaś zgodnie z zapisami umowy powód zobowiązany był zakończyć prace do dnia 4 września 2015 roku. W ocenie pozwanej była więc uprawniona do kary umownej w kwocie 100 zł za każdy dzień opóźnienia w zakończeniu robót będących przedmiotem umowy, przy czym kara ta ulegała podwojeniu przy opóźnieniu powyżej 10 dni. W uzasadnieniu pozwana wskazała, że potrącenie, wbrew stanowisku Sądu I Instancji było więc skuteczne. Podkreśliła, że powód miał świadomość wadliwości robót co najmniej od dnia 11 września, kiedy to strony wspólnie sporządziły notatkę służbową na tę okoliczność, zaś na podstawie postanowienia umowy w przypadku nieterminowego usunięcia wad z tytułu gwarancji wykonawca winien zapłacić jej kwotę 50 zł za każdy dzień trwania uchybienia, która ulegała podwojeniu w przypadku opóźnienia powyżej 10 dni. W konsekwencji również potrącenie w odniesieniu do tej wierzytelności należało uznać, w ocenie pozwanej, za skuteczne.

Dalej pozwana podniosła, że Sąd I Instancji nietrafnie zdezawuował wartość dowodową dokumentu z dnia 28 lipca 2015 roku, podkreślając, iż prawdzie jego treść nie zawiera odniesienia do konkretnej umowy na poczet której zaliczka ta miałaby zostać wpłacona, niemniej jednak niewątpliwie wynika z niego fakt dokonania wpłaty oraz wysokość pobranej kwoty, a nadto powód w toku procesu wycofał się z kwestionowania autentyczności tego dokumentu. Pozwana zwróciła uwagę, iż świadek M. W. (2) potwierdziła, że dokument ten został sporządzony z udziałem jej oraz powoda. Stąd, pozwana uznała, że oczywistym był fakt przekazania powodowi wskazanej kwoty, a więc obowiązek jej zwrotu na rzecz pozwanej. Podkreśliła, że powód nie wykazał, aby w dniu sporządzenia dokumentu strony łączył inny stosunek prawny (poza dwiema umowami zawartymi w lipcu), który mógłby stać się podstawą do zapłaty kwoty 3.400 zł.

W odpowiedzi na wniesioną apelacje powód wniósł o oddalenie apelacji jako bezzasadnej oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu powód odniósł się szczegółowo do zarzutów apelacyjnych sformułowanych przez pozwaną.

W pierwszej kolejności wskazał, że zarzuty procesowe pozwanej sprowadzały się w istocie do dwóch kwestii: brak roszczenia wskutek wadliwego wykonania robót budowalnych oraz nieistnienia roszczenia z uwagi na skuteczność złożenia oświadczenia o potrąceniu, które w ocenie powoda pozostają w sprzeczności. W tym zakresie powód bowiem wskazał, że z jednej strony pozwana podnosi, że roboty wykonane zostały wadliwie, zaś z drugiej strony zarzut potrącenia nie ma na celu zakwestionowania roszczenia co do zasady i wysokości, zaś ma na celu umorzenie się wzajemnych wierzytelności. Zdaniem powoda oświadczenie o potrąceniu należało ocenić jako uznanie niewłaściwe będące przyznaniem przez dłużnika wobec wierzyciela istnienia długu.

Dalej powód wskazał, że zarzut apelacyjny dotyczący nieuznania skuteczności potrącenia pozwana ograniczyła wyłącznie do oceny potrącenia wierzytelności powoda z wierzytelnością powódki z tytułu kar umownych za opóźnienie w zakończeniu robot oraz usunięciu wad tych robót. Powód wyjaśnił w tym zakresie, że w trakcie postepowania przed sądem I Instancji pozwany podnosił zarzut potrącenia nie tylko z karami umownymi, ale także kosztami dotyczącymi zakupu tynku, zaliczką w kwocie 3.400 zł oraz kosztami prac naprawczych. Powód podniósł, że pozwana wówczas dokonała potrącenia tych dodatkowych, nieujętych w apelacji wierzytelności z wynagrodzeniem powoda ujętym w fakturze VAT z dnia 16/15 w kwocie 7.992 zł. W konsekwencji, powód stanął na stanowisku co do braku skutecznego podniesienia przez apelującego zarzutu błędnych ustaleń faktycznych co do kwoty 7.992 zł.

W dalszej części uzasadnienia powód zawarł ocenę kar umownych, w pierwszej kolejności podnosząc, iż z treści apelacji wynika ograniczenie kar umownych, gdyż pozwana odniosła się jedynie do dwóch tego rodzaju obciążeń (nie natomiast wszystkich trzech). W odniesieniu do kary umownej za opóźnienie w wykonaniu robót powód podniósł, iż wykonane zostały one przed umownym terminem, a więc z końcem sierpnia 2015 roku co potwierdza treść dziennika umowy. Odnosząc się do kary umownej za opóźnienie w usunięciu usterek powód podniósł, że nie można czynić użytku z prawa do kary umowy z tytułu nieusunięcia usterek w okresie trwania gwarancji, skoro pozwana odmówiła odbioru prac – w tej sytuacji nie można mówić bowiem o trwaniu gwarancji czy jej biegu. Nadto powód podniósł, że w listopadzie 2015 roku został pozbawiony przez inwestora możliwości dysponowania budową, nie miał także wiedzy o momencie odbioru prac pomiędzy inwestorem a pozwaną, a ustalona przez nią w kontekście tej kary data 6 października 2015 roku ma charakter abstrakcyjny. Powód zwrócił również uwagę, iż pozwana w kontakcie z inwestorem kwestionowała fakt istnienia usterek w zakresie prac wykonanych przez powoda. W odniesieniu do kary umownej na kwotę 522, 45 zł powód wskazał, że brak było zapisu umowy, który uprawniałby pozwaną do obciążenia go karą umową w wysokości 5 % za nienależyte wykonanie umowy. Wyjaśnił, że kara w takiej wysokości przewidziana była w przypadku nieprzedłożenia przez wykonawcę oświadczenia o otrzymanym wynagrodzeniu, zaś powód wynagrodzenia przecież nie otrzymał.

Dalej powód w nawiązaniu do potrącenia kwoty 3.400 zł, wskazał, że kwota ta została wypłacona tytułem zaliczki na poczet robót budowalnych, których wykonania podjął się w wyniku ustaleń z pozwaną, i które dotyczyły pomalowania parteru budynku, uzupełnienia dylatacji silikonem, obrobienie akrylem oraz pomalowanie przejść rur, które miały zostać rozliczone kosztorysem przed dokonaniem odbioru robót przez inwestora.

W odniesieniu do zarzutów pozwanej dotyczących dowolnej oceny dowodów co zaskutkować miało błędnymi ustaleniami faktycznymi, powód podniósł, iż u podstaw dokonanej oceny stał szereg okoliczności dotyczących postawy pozwanej. W dalszej części uzasadnienia powód szczegółowo odniósł się do ceny zapisów umowy, oceny dokumentu KW, notatki służbowej oraz protokołów odbiorowych. Wskazał, że powołany przez pozwaną przepis nie świadczy o tym, iż znany był mu stan techniczny ścianek schodowych, gdyż wskazane w umowie warunków terenu budowy nie można utożsamiać z jakością położonego przez pozwaną tynku, co więcej zwrócił uwagę, iż pozwana miała świadomość jakości tego tynku, w tym z informacji przekazywanych przez powoda. W odniesieniu do notatki z dnia 11 września 2015 roku protokołu oraz korespondencji mailowej stron powód wyjaśnił, że dokumenty te obejmującą informacje o wskazywanych usterkach dotyczących prac dodatkowych, oraz w mniejszym zakresie położenia tynku mozaikowego, które nie powstały z przyczyn leżących po stronie powoda. Powód podał, że korespondencja mailowa potwierdza fakt, iż pozwana mimo pozbawienia go przez inwestora możliwości dysponowania budową prowadził dalsze rozmowy z powodem co do napraw. Powód zwrócił uwagę, iż częścią prac naprawczych pozwana obciążyła innego podwykonawcę. Odnosząc się do treści protokołów powód podał, że pozwana w sposób odmienny dokonywał oceny jakości wykonania prac tj. zależnie od tego czy dokonywał ich w relacji z powodem czy też z inwestorem. Powód stwierdził, że celem obciążenia go kosztami rzekomej naprawy pozwana przedłożyła fakturę VAT wystawioną jednak innemu podmiotowi. W odniesieniu do kosztów materiałów, powód zwrócił uwagę, iż kwestionował aby kiedykolwiek otrzymał dodatkową partie materiału, a nadto wskazał, że ilość materiału wykazana na fakturze przekracza ilość materiału użytą do wykonania umów. Na końcu uzasadnienia odpowiedzi na apelacje powód wskazał, iż pozostawał w pełnej gotowości do wywiązania się z warunków umowy, a więc oddania prac.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna.

Sąd Odwoławczy rozpoznaje ponownie merytorycznie materiał dowodowy, ponownie więc dokonuje oceny zgromadzonego w sprawie materiału, w szczególności dowodów z dokumentów, zeznań świadków oraz przesłuchania stron, i dokonuje jego samodzielnej oceny prawnej, w granicach zakreślonych wniesioną apelacją, co wynika z dyspozycji art. 378§1 k.p.c.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, a zebrany materiał dowodowy poddał – wbrew twierdzeniom apelującej - wszechstronnej ocenie stosownie do treści art. 233§1 k.p.c. Sąd Rejonowy, na podstawie ustalonego stanu faktycznego poczynił także prawidłowe rozważania prawne. Zarówno ustalenia faktyczne, jak i rozważania prawne Sąd II instancji w pełni podziela i przyjmuje za własne, bez potrzeby ich ponownego przytaczania.

Wstępnie zwrócić należy uwagę, iż przedstawione przez pozwaną w apelacji zarzuty koncentrowały się wokół naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów sformułowanej w przepisie art. 233 § 1 k.p.c. i będącej tego konsekwencją wadliwej oceny materiału dowodowego, w szczególności poprzez uznanie, iż pozwanej zgłaszane były uwagi co do stanu ścian klatek schodowych oraz uznanie, iż powód należycie wykonał roboty będące przedmiotem umowy z dnia 3 sierpnia 2015 roku, a nadto w przypadku nieuwzględnienia powyższego, pozwana podniosła zarzut błędnych ustaleń faktycznych co do uznania, iż oświadczenie o potrąceniu było nieskuteczne. Niezależnie od powyższego pozwana podniosła również zarzut naruszenia prawa materialnego – przepisu art. 551 k.c. poprzez jego błędną wykładnie i w konsekwencji uznanie braku odpowiedzialności powoda za nienależyte wykonanie robót.

Mając na uwadze powyższe, zaznaczyć należy, iż w świetle art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Wymieniony przepis nakłada na sąd orzekający obowiązek wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału i uwzględnienia wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu. Nadto obowiązkiem sądu jest skonkretyzowanie okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności oraz wskazania jednoznacznego kryterium i argumentacji pozwalającej na weryfikację dokonanej oceny w przedmiocie uznania dowodu za wiarygodny bądź też jego zdyskwalifikowanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 1966 r., sygn. II CR 423/66, niepubl.; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 24 marca 1999 r., sygn. I PKN 632/98, OSNAPiUS 2000, nr 10, poz. 382; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 18 lipca 2002 r., IV CKN 1256/00, niepubl.). Przyjmuje się przy tym, że ramy swobodnej oceny dowodów muszą być zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia oraz pewnego poziomu świadomości prawnej, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. W orzecznictwie wskazuje się, że do naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. dochodzi wówczas, gdy ocena dowodów dokonana przez Sąd jest sprzeczna z regułami logicznego myślenia, uchybia zasadom wynikającym z doświadczenia życiowego lub też narusza zasady właściwego kojarzenia faktów (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 2005r., III CK 314/05, Lex nr 172176). Z kolei zarzut błędu w ustaleniach faktycznych odnosi się stricte do elementu faktycznego orzeczenia. Sąd Odwoławczy bada w takim wypadku czy w stanie faktycznym sprawy nie zachodzą sprzeczności między poszczególnymi ustaleniami oraz czy stan faktyczny stanowi harmonijną całość. Innymi słowy sprzeczność zachodzi wówczas, gdy istnieje dysharmonia między materiałem zgromadzonym w sprawie a konkluzją, do jakiej doszedł Sąd na jego podstawie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 19 sierpnia 2009 r., I ACa 507/09, Lex nr 756625, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 16 listopada 2005 r., I ACa 447/05, Lex nr 177024).

Przenosząc cytowane zasady na grunt badanej sprawy stwierdzić należało, że Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób kompletny i zgodny z logicznymi zasadami rozumowania. Dokonując ponownej oceny pełnego materiału dowodowego Sad II instancji uznał, iż jego ocena dokonana przez Sąd Rejonowy nie nosi w sobie cech dowolności, a uwzględniając zebraną w sprawie dokumentację, zeznania świadków oraz przesłuchanie stron, Sąd Okręgowy stwierdził, że ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy i wysnute na ich podstawie wniosku pozostały słuszne i w pełni logiczne. W tym miejscu zaznaczyć również należy, iż Sąd I Instancji w sposób wyczerpujący wskazał na jakich źródłach dowodowych oparł się w spornym zakresie, a nadto szczegółowo wyjaśnił przyczyny uznania zeznania pozwanej za niewiarygodne oraz sprzeczne z twierdzeniami wyrażanymi w roku całego postępowania.

Przechodząc zatem do odniesienia się do poszczególnych zarzutów apelacyjnych w pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że brak było podstaw do odmowy odbioru robót, które były przedmiotem umów zawartych z pozwaną w dniu 3 sierpnia 2015 roku , a w konsekwencji do odmowy wypłaty powodowi wynagrodzenia za wykonanie tychże prac. Podkreślenia bowiem wymaga, iż na gruncie zebranego w sprawie materiału dowodowego brak jest podstaw do przyjęcia, iż powód w sposób nienależyty wykonał zlecone mu prace w zakresie położenia tynku mozaikowego, w tym aby był on odpowiedzialny za powstałe usterki, co mogłoby uzasadniać odmowę przez pozwaną odbioru tych prac. Wprawdzie z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodnego wynika, iż usterki w zakresie tynków mozaikowych rzeczywiście wystąpiły, jednakże podkreślenia wymaga, że z materiału tego wynika również, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd I Instancji, iż w momencie przystąpienia do wykonania prac przez powoda, podłoże na które miał być kładziony tynk, nie był należycie przygotowany. Analiza zeznań świadków, w tym zeznań R. W. daję podstawę do przyjęcia, iż powód zgłaszał kierownikowi budowy uwagi co przygotowania podłoża – nierówności ścian, a nadto, na co wskazywał Sąd Rejonowy, na terenie budowy prace wykonali także inni podwykonawcy, co utrudniało realizowanie robót, a także mogło doprowadzić do uszkodzenia położonych tynków mozaikowych. Podkreślenia bowiem wymaga, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż doszło do uszkodzenia prac wykonanych przez powoda przez innego podwykonawcę – S. S., który również usuwał usterki, wady, które zostały spowodowane przez działanie jego oraz jego pracowników. Nadto, świadek R. W. pełniący funkcje inspektora nadzoru wskazywał, że w trakcie wykonywania prac przez powoda na terenie inwestycji roboty realizowały także inne ekipy co doprowadzało do uszkodzenia wykonanych już tynków.

W tym kontekście zwrócić należy także uwagę na istotną niekonsekwencje pozwanej – która z jednej strony – w relacji z powodem podnosiła fakt wystąpienia usterek i brak ich prawidłowego usunięcia (w konsekwencji czego nie chciała dokonać odbioru prac), z drugiej zaś strony – w relacji w inwestorem, co wynika wprost treści protokołów powykonawczych, nie zgadzała się ze stwierdzeniami komisji co do dalszego istnienia usterek co do prac w zakresie tynku mozaikowego, a więc prac wykonywanych przez powoda. Podkreślenia bowiem również wymaga, iż ostatecznie inwestycja, a więc prace budowalne w skład którego wchodziły również prace wykonane przez powoda, została przez inwestora odebrane. Zauważyć należy, iż w protokole z dnia 18 września 2015 roku wyszczególnione zostały usterki dotyczące tynków w szczególności nierówności tego tynku, nierówności przy ościeżach. W protokołach pousterkowych mimo wskazywania przez inwestora na to, iż nadal występują usterki w tych pracach, pozwana nie zgadzała się z takimi ustaleniami inwestora, twierdząc, iż zostały one usunięte.

Odnosząc się natomiast do kwestii skuteczności dokonanego przez pozwaną potrącenia, zwrócić należy uwagę, iż to na pozwanej spoczywał obowiązek wykazania istnienia, zasadności wierzytelności, które do potrącenia przedstawiła. Tymczasem obowiązkowi temu pozwana, w ocenie Sądu Okręgowego, nie sprostała. Wstępnie wskazać należy, iż niewątpliwie w treści zawartych pomiędzy stronami umowach, których przedmiotem było wykonanie tynków mozaikowych zastrzeżone zostały kary umowne zarówno za opóźnienie w wykonaniu robót jak i za opóźnienie w usunięciu usterek.

Co do kary za nienależyte wykonanie przedmiotu umów z dnia 3 sierpnia 2015 roku, którą pozwana ustaliła na kwotę 522, 45 zł (nota księgowa nr (...)) podkreślenia wymaga, iż brak jest podstaw do przyjęcia, iż kara umowna w tym zakresie w ogóle została zastrzeżona. Pozwana w żaden sposób nie wyjaśniła na czym opiera swoje żądanie co tej kwoty (na jakim postanowieniu umownym przewidującym tego typu karę), w tym aby kara taka miała wynosić 5 % wynagrodzenia. Niezależnie jednak od powyższego, podkreślenia wymaga, jak wskazane zostało już powyżej, iż w okolicznościach sprawy brak jest podstaw do przyjęcia, iż to powód ponosi odpowiedzialność, odpowiada za usterki występującego w wykonanych przez niego pracach na podstawie umów z dnia 3 sierpnia 2015 roku, zwłaszcza, iż jak ustalone zostało to w sposób prawidłowy przez Sąd Rejonowy zgłaszał nieprawidłowe wykonanie ścian pozwanej, co potwierdził w swoich zeznaniach świadek R. W. pełniący funkcje inspektora nadzoru.

W dalszej kolejności wskazać również należy, iż konsekwencją ustalenia braku odpowiedzialności powoda za powstałe usterki jest również brak podstaw do obciążenia go przez pozwaną karą umowną za opóźnienie w ich usunięciu. Należy mieć bowiem na względzie, że nie zostało wykazane, iż za ewentualne wady prac w całości odpowiada strona powodowa. Niezależnie jednak od tego, przy przyjęciu, że usterki w pracach wystąpiły, a powód podejmował się ich usunięcia, podkreślenia wymaga, iż pozwana w żaden sposób nie wykazała, aby powód pozostawał w opóźnieniu w tym zakresie. Również w tym kontekście należy zwrócić na szerzej opisaną powyżej, daleko idącą niekonsekwencje pozwanej – która w kontakcie z inwestorem kwestionowała fakt występowania usterek, twierdziła, że zostały one usunięte, natomiast w kontakcie z powodem podnosiła, iż wadliwość prac występuje.

W zakresie kary za opóźnienie w wykonaniu robót wskazać należy, iż argumentacja pozwanej co do sprzeczności ustaleń pozostaje nieuzasadniona. Prawidłowo bowiem ustalone zostało, iż pozwana niezasadnie odmówiła odbioru prac. Nadto, pozwana w żaden sposób nie wykazała, aby roboty wykonane zostały po ustalonym pomiędzy stronami terminie. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego brak jest natomiast podstaw do przyjęcia, iż powód opóźnił się w wykonaniu prac, w szczególności aby do ich odbioru miało dojść dopiero wraz z odbiorem całej inwestycji, a więc w dniu 18 września 2015 roku. Zwrócić należy bowiem uwagę, iż w dzienniku budowy (k. 184) dokonany został przez kierownika budowy – P. S. wpis o zakończeniu robót budowlanych związanych z budową budynku wraz z zagospodarowaniem terenu pod koniec sierpnia 2015 roku (dokładnie wpis ten został opatrzony datą 21 sierpnia 2015 roku), a więc jeszcze przed terminem ustalonym w umowie (3 września 2015 roku). Podkreślenia także wymaga, iż notatka z dnia 11 września 2015 roku (k. 98), która podpisana została również przez kierownika budowy ze strony pozwanej – P. S. odnosi się do prac wykonanych przez powoda, zawiera ich ocenę, została sporządzona już po wykonaniu prac powierzonych powodowi. Nadto należy mieć na uwadze, iż również pozostali świadkowie w swoich zeznaniach potwierdzili, że prace były wykonywane przez powoda terminowo.

W dalszej kolejności podzielić należy pogląd Sądu I Instancji, iż pozostałe przedstawione do potrącenia wierzytelności budzą istotne wątpliwości.

W zakresie wynagrodzenia na naprawę tynków niezależnie od przywołanych wyżej okoliczności wskazujących na brak odpowiedzialności powoda za wystąpienie usterek zwrócić należy uwagę, iż jako podmiot obciążony tym kosztem, a więc zlecający prace wskazana została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nie zaś pozwana (spółka jawna). Pozwana w żaden sposób nie wyjaśniła tej rozbieżności, w konsekwencji powyższego nie można przyjąć, iż koszt ten obciążał ją, a więc iż poniosła w tym zakresie uszczerbek w swoim majątku.

W odniesieniu natomiast do szkody, która miała powstać w majątku pozwanej, a obejmować miała koszt zakupu tynku celem poprawy prac wykonanych przez powoda, podzielić należy stanowisko Sądu I Instancji, iż faktura VAT potwierdzająca zakup tego rodzaju materiału jest ogólnikowa, nie wskazuje w jakim celu dany materiał został zakupiony czy też na co został przeznaczony. W ocenie Sądu Okręgowego strona pozwana nie wykazała natomiast przede wszystkim zasadności wysokości przedstawionej do potrącenia kwoty, w szczególności bowiem część wskazanego w fakturze materiału wykorzystywana była także przez innych podwykonawców wykonujących prace poprawkowe. Należy zwrócić uwagę, iż powód konsekwentnie podnosił, iż na terenie budowy, po wykonywanych przez niego pracach pozostał jeszcze materiał w postaci tynku, co potwierdzili świadkowie. Przy wykonywaniu prac poprawkowych, dokonywaniu usunięcia usterek tychże prac mógł więc być wykorzystywany także materiał, który pozostał. Podkreślenia także wymaga, iż wysokość wskazanego w fakturze kosztu budzi poważne wątpliwości jako że ilość wskazanego w nim materiału przewyższa ilość materiału potrzebną do wykonania przez powoda prac w tym zakresie. Nadto, nie można tracić z pola widzenia, iż na terenie budowy pracowali także inni podwykonawcy, w tym S. S., który obciążony został przez pozwaną karą umową za uszkodzenie tynku mozaikowego, co skutkowało koniecznością wykonania jego naprawy. Odnośnie tego podwykonawcy należy mieć także na względzie, iż z porozumienia wynika zawartego w dniu 26 lutego 2016 roku wynika, że obciążony został kwotą 2.951, 91 zł tytułem konieczności wykonania naprawy tynków mozaikowych, która to kwota stanowić miała wyłącznie koszt materiałów.

Na końcu rozważań odnosząc się do przedstawionej przez pozwaną do potrącenia kwoty 3.400 zł zwrócić należy uwagę na niekonsekwencje strony pozwanej, która w sprzeciwie podnosiła, iż stanowi ona zaliczkę na poczet umowy (...) oraz umowy nr (...). Podkreślenia jednak wymaga, iż nalezności z umowy nr (...) zostały w całości rozliczone we wrześniu 2015 roku, natomiast nalezności wynikające z umowy nr (...) strona pozwana rozliczyła przedstawiając do potrącenia fakturę za zakup dodatkowej ilości materiału w postaci tynku. Pozwana powinna była dołożyć należytą staranność w wykazaniu zasadności tej kwoty, tymczasem formułując swoje stwierdzenia nawet nie wyjaśniła w sposób szczegółowy i nie budzący wątpliwości jakich umów miałaby dotyczyć, co do jakiej należności (wynagrodzenia za wykonanie jakich robót) miałaby stanowić zaliczkę. Brak jasnego i precyzyjnego przypisania wskazanej kwoty do danego stosunku zobowiązaniowego będącego przedmiotem rozpoznawanej sprawy wynika także z faktu, iż dokument ten datowany jest na 28 lipca 2015 roku, natomiast faktura obejmująca wynagrodzenia za wykonanie robót objętych umową nr (...) została zapłacona we wrześniu, a oświadczenie o potrąceniu co do wynagrodzenia za prace objęte umową nr (...) złożone zostało w grudniu 2015 roku. Słusznie więc Sąd Rejonowy wskazał, że dokument KW mający być potwierdzeniem przekazania powodowi przez pozwaną spornej kwoty, budzi wątpliwości, gdyż nie jest zrozumiałe w jakim celu został on wystawiony oraz czy dotyczy on przedmiotu objętego niniejszym powództwem. Wskazać należy także, że strona pozwana nie wskazała precyzyjne z jaką należnością potrąca kwotę 3 400 zł. Ogólnikowe stwierdzenie, że pozwana była uprawniona do dokonania potrącenia kwoty 3 400 zł z wierzytelnościami A. P. (1) powoduje, że brak jest jednoznacznego stanowiska do przypisania tej kwoty do konkretnej wierzytelności.

Reasumując, ponowna analiza dostępnego materiału dowodowego – w ocenie Sadu Odwoławczego - pozwoliła na uznanie, że Sąd I instancji przeprowadził prawidłową ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, a wnioski wyprowadzone z przedstawionego przez strony materiału dowodowego pozostały słuszne i prawidłowe. Stąd też zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c nie znajdował uzasadnienia. W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego zarzuty apelacyjne podniesione przez stronę pozwaną nie podważyły wyroku wydanego przez Sąd I Instancji.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał apelację za bezzasadną i na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł o jej oddaleniu.

O kosztach postępowania przed Sądem Odwoławczym orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwana przegrała w całości postępowanie odwoławcze jest zatem zobowiązana w myśl ogólnych reguł odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c.) zwrócić powodowi koszty, które poniósł on dla celowej obrony. Na koszty te składa się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego reprezentującego powoda w kwocie 1.800 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1667).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

SSO (...)SSO (...)SSR del. (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)