Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 07 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski (spr.)

Sędziowie: SO Zbigniew Krepski, SO Małgorzata Bartczak-Sobierajska

po rozpoznaniu w dniu 07 lutego 2018 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w T.

przeciwko M. M.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na pkt 3 (trzeci) postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 31 października 2017r., sygn. akt V GC 1856/17

postanawia

1. zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w T. kwotę 3.898,00 zł (trzy tysiące osiemset dziewięćdziesiąt osiem) złotych tytułem kosztów procesu,

2. zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 265,00 zł (dwieście sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego

Jerzy P. Naworski

Zbigniew Krepski Małgorzata Bartczak-Sobierajska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.898,00 zł tytułem kosztów procesu wskazując, że powód cofnął pozew w związku z dokonaniem przez pozwanego zapłaty należności głównej wraz z odsetkami po wytoczeniu powództwa. Według tego Sądu powoda, jako że cofnął pozew po wniesieniu sprzeciwu, należy uznać za przygrywającego w świetle art. 98 § 1 i 3 k.p.c. (k. 54-54, s. 2).

Powód w zażaleniu na to postanowienie wniósł o jego zmianę i zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwotę 3.898,00 zł tytułem kosztów procesu oraz o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. Skarżący zakwestionował przedstawione stanowisko Sądu Rejonowego podnosząc, że wystąpienie z pozwem było niezbędne do celowego dochodzenia praw, a cofnięcie pozwu było konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego po wytoczeniu powództwa wymagalnego roszczenia powoda (k. 58-60).

Pozwany wniósł o oddalenie zażalenia i o zasądzenie od powoda kosztów postępowania zażaleniowego podkreślając m.in., że u podstaw braku zapłaty należności powoda wynikającej z faktury był spór co do jakości dostarczonego towaru, a pozew został wniesiony przed upływem wyznaczonego w wezwaniu przedsądowym terminu (k. 71-72).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wprawdzie skarżący nie sprecyzował w petitum zażalenia zarzutów, ale z treści uzasadnienia wynika, że kwestionuje uznanie go w świetle art. 98 § 1 k.p.c. za przegrywającego sprawę.

Sąd Rejonowy nie uzasadnił rozstrzygnięcia w tej materii, ograniczając się do stwierdzenia, że skoro powód cofnął pozew po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty należy go uznać, ze przegrywającego sprawę. Na marginesie zwrócić trzeba uwagę na niezrozumiałe ujęcie w kosztach procesu zasądzonych od powoda na rzecz pozwanego opłaty od pozwu, której przecież pozwany nie poniósł.

Za przegrywającego sprawę w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. uznaje się powoda, którego żądanie nie zostało uwzględnione, lub pozwanego, którego obrona okazała się nieskuteczna. Ocena, kto wygrał sprawę w razie umorzenia postępowania zależy od przyczyn takiego rozstrzygnięcia. Cofnięcie pozwu w zasadzie oznacza przegraną powoda (art. 203 § 3 k.p.c.), jednakże cofnięcie pozwu jako konieczna czynność powoda w razie spełnienia świadczenia w toku procesu, jeżeli powództwo nie było przedwczesne, oznacza przegraną pozwanego i zasądzenie od niego kosztów w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c.

Wbrew pozwanemu rację ma skarżący co do naruszenia tego przepisu przez Sąd pierwszej instancji. Zapłata dochodzonej należności przez pozwanego nastąpiła w dwóch częściach: 3.835,10 zł w dniu wytoczeniu powództwa, tj. w dniu 31 maja 2017 r., pozostała część należności w dniu 06 czerwca 2017 r., co przyznał pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 27, s. 2). W dniu wniesienia pozwu roszczenie powoda było wymagalne, gdyż termin płatności należności upłynął w dniu 12 stycznia 2017 r. (faktura, k. 13). W związku z tym w próżnię trafia argument pozwanego, że wystąpienie z pozwem było przedwczesne. Pomijając to, że pozwany w terminie wyznaczonym w wezwaniu z dnia 29 maja 2017 r. zapłacił tylko część należności, to powód przed wniesieniem pozwu podejmował także inne działania zmierzające do odzyskania należności, o czym świadczy wezwanie do zapłaty z dnia 07 lutego 2017 r. (k.49-51) oraz mejl z dnia 06 marca 2017 r. (k. 47). Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia o kosztach mają natomiast kwestie związane z kwestionowaniem przez pozwanego jakości towaru, skoro ostatecznie pozwany zaspokoił całe roszczenie.

W konsekwencji i skoro zarzut naruszenia art. 98 § 1 k.p.c. jest zasadny należało na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. zmienić zaskarżone postanowienie i zasądzić od pozwanego na rzecz powoda koszty procesu, na które składa się opłata od pozwu (281,00 zł) wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości wynikającej z taryfy radcowskiej (3.600,00 zł) i opłata od pełnomocnictwa (17,00 zł), ogółem 3.898,00 zł (art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c.) oraz, w oparciu o art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 i art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c., koszty postępowania zażaleniowego w wysokości 265,00 zł (opłata od zażalenia, 40,00 zł) i wynagrodzenie pełnomocnika (225,00 zł).

Jerzy P. Naworski

Zbigniew Krepski Małgorzata Bartczak-Sobierajska

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

T., (...)