Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum Zachód Mirosława Olejnika

po rozpoznaniu w dniach 11.12.2017r. i 18 grudnia 2017 r.

sprawy:

przeciwko J. B. (1) urodz. (...) w K.

syna J. i S. z d. D.

oskarżonemu o to,że:

w dniu 28 sierpnia 2017r, pomiędzy godz. 10:30 a 14:00 w m.R. w mieszkaniu, w obecności innej osoby groził pozbawieniem życia wobec D. M. (1), która przekazała te groźby pokrzywdzonemu w dniu 31 sierpnia (...) o godz. 17:00 w m. (...), przy czym groźby te wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tj. o czyn z art. 190 § l kk

orzeka

I. uznaje oskarżonego J. B. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk w zw. z art. 35§1kk wymierza mu karę 2 ( dwóch) miesięcy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 ( dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 1 września 2017 r. od godz. 00.10 do godz. 10.40 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

III. na podstawie art. 34§3kk w zw. z art. 72§1 pkt 5kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;

IV. na podstawie art. 41a§1kk orzeka wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego D. M. (1) na odległość mniejszą niż 20 ( dwadzieścia) metrów na okres 1 ( jednego) roku;

V. zwalnia oskarżonego z kosztów sądowych, wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IIK 1164/17

UZASADNIENIE

J. B. (1) jest ojczymem D. M. (1). Mężczyzna jest mocno skonfliktowany ze swoją żoną oraz najbliższymi członkami jej rodziny.

W dniu 28 sierpnia 2017r. ok. godz. 10.30 J. B. udał się do swego zięcia M. J. (1) zamieszkałego w miejscowości R.. Mężczyzna przebywał w odwiedzinach przez kilka godzin. W międzyczasie obaj spożywali piwo ok. 5-6 .

Początkowo mężczyźni przebywali w domu, później udali się do garażu. Przez cały czas prowadzili rozmowę. J. B. (1) narzekał na swoje życie rodzinne, ubliżał swej małżonce i D. M. (1). W trakcie rozmowy jego wzburzenie narastało, w pewnym momencie powiedział: „ jak już będę wiedział, że nie mam nic do stracenia, to sprzedam D. kosę między żebra, a potem upierdolę łeb przy samej szyi”. Ton wypowiedzi oraz słowa J. B. wystraszyły M. J., zaczął więc zbywać J. B. (1). J. B. poddenerwowany wyszedł około 14.00. Tego samego dnia został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji i przewieziony na (...), gdyż zasnął w przydrożnym rowie.

M. J. zadzwonił do żony, aby poinformować ją o przebiegu wizyty J. B., jednakże kobieta nie odebrała telefonu, oddzwoniła do niego wieczorem. Kobieta wystraszona słowami J. B. (1) przedzwoniła z kolei do swej matki –E. B. (1).

W dniu 31.08.2017r. D. M. otrzymał informację z S. (...) T. ,iż w domu został aktywowany system alarmowy. Mężczyzna wezwał patrol policji. Po przybyciu na miejsce stwierdził, że J. B. uszkodził piwniczne okno. Strony zostały pouczone. D. M. udał się do T., natomiast J. B. pozostał na miejscu.

D. M. zdążył dojechać do T., gdy system alarmowy został ponownie uruchomiony. Wezwał po raz kolejny patrol policji. W międzyczasie zadzwonił do siostry. Telefon odebrał M. J., który zrelacjonował mu przebieg spotkania z J. B. z 28.08.2017r. D. M. poprosił szwagra, aby udał się z nim na policję i złożył zeznania. Gdy na miejsce przybył partol policji, D. M. poinformował funkcjonariuszy o groźbach wypowiedzianych pod jego adresem przez J. B..

/ dowód: wyjaśnienia J. B.-k. 51v. ;

zeznania D. M. (1) –k. 8, 52-52v. i 53;

zeznania M. J. (1)-k. 13, 52v.-53 i 53v.;

zeznania E. B. (1) –k. 35v. ;

zeznania D. S. (1)-k. 82v.

zeznania P. W.-k. 82v.-83;

zeznania T. M. (1)-k. 83/

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Potwierdził, iż w dniu 28.08. przebywał w R., gdzie wraz z M. J. spożywał piwo. Oskarżony utrzymywał jednak, iż w ogóle nie rozmawiał z M. J.. Z dalszych wyjaśnień oskarżonego wynikało, iż tego dnia został osadzony przez funkcjonariuszy Policji w (...), gdyż zasnął w rowie.

W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego tylko w nieznacznym zakresie zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, tj. w części, w której potwierdził, iż był u M. J. i spożywał alkohol, jak również, że tego dnia został zatrzymany przez policję i przewieziony na (...), albowiem w tym zakresie jego relacje były skorelowane z pozostałym materiale dowodowym.

Sąd negatywnie zweryfikował jednak wyjaśnienia oskarżonego w zakresie odnoszącym się do meritum sprawy. Wiarygodność wyjaśnień oskarżonego dezawuuje bowiem sprzeczność z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie sposób bowiem racjonalnie przyjąć, iż oskarżony przebywał w domu M. J. przez kilka godzin, gdzie spożywał alkohol i w ogóle nie rozmawiał z gospodarzem. Należy przy tym zauważyć, iż oskarżony w dniu 28.08.2017r. znajdował się w stanie silnego upojenia alkoholowego, co skutkowało umieszczeniem go w(...), nie można zatem wykluczyć, iż poszczególne sekwencje zdarzeń z tego dnia uległy zatarciu w jego pamięci.

Abstrahując od powyższych uwag podnieść należy ,iż wiarygodność deskrypcji oskarżonego we wskazanym powyżej zakresie dyskredytowała sprzeczność z pozostałym materiałem dowodowym, a w szczególności zeznaniami D. M., M. J. i E. B.. Aczkolwiek oskarżony wywodził, iż ich zeznania nie polegają na prawdzie, zostały bowiem ustalone, aby pozbyć się go z domu, jednakże należy zauważyć, że ( co akcentował sam oskarżony) D. M. i M. J. przed tym zdarzeniem od wielu lat byli silnie skonfliktowani. W związku z tym M. J. nie miał powodów, by złożyć zeznania korzystne dla D. M..

Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować rzetelność zeznań świadka D. M.. Wprawdzie świadek jest mocno skonfliktowany z oskarżonym, jednakże jego zeznania znajdowały odzwierciedlenie w deskrypcjach świadków M. J. i E. B.. Ponadto znamionowała je jasność i spójność relacji.

Z tożsamych względów sąd pozytywnie zweryfikował wiarygodność zeznań świadka M. J.. W swych relacjach świadek w sposób jasny i konsekwentny opisał przebieg spotkania w dniu 28.08.2017r., jak również późniejszy obieg informacji w rodzinie o tym zdarzeniu. Zeznania tego świadka były jasne i konsekwentne, a ponadto były koherentne z zeznaniami świadków D. M. i E. B.. Dokonując analizy zeznań tego świadka sąd nie mógł tracić z pola widzenia faktu, iż M. J. od lat był skonfliktowany z pokrzywdzonym, w związku z tym nie miał interesu w tym, by przedstawić opisywane przez siebie fakty w świetle korzystnym dla pokrzywdzonego D. M..

W ocenie sądu również zeznania świadka E. B. zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności. Świadek zrelacjonowała skąd powzięła wiedzę odnośnie gróźb oskarżonego wypowiedzianych pod adresem pokrzywdzonego, jak również opisała zdarzenia z 31.08.2017r. Zeznania tego świadka były jasne i spójne, a ponadto korespondowały z zeznaniami D. M. i M. J..

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków D. S., P. W. i T. M.. Świadkowie w sposób jasny i konsekwentny opisali przebieg interwencji podjętych w dniu 31.08.2017r., ich relacje wzajemnie się pokrywały i uzupełniały tworząc spójną i przejrzystą całość.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oraz okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości.

W art. 190 § 1kk zakresem penalizacji objęte zostały zachowania polegające na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona.

Zachowanie realizujące znamiona występku określonego w art. 190 § 1 kk polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej. Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ. Najczęściej zło to ma spotkać zagrożonego w wypadku niepoddania się woli grożącego. Możliwa jest jednak groźba, której celem nie jest podporządkowanie woli zagrożonego woli sprawcy, lecz jedynie wywołanie u sprawcy stanu obawy przed spełnieniem groźby. Groźba może być wyrażona za pomocą wszystkich środków, mogących przekazać do świadomości odbiorcy jej treść. Zapowiedź popełnienia przestępstwa może więc być dokonana ustnie, na piśmie, ale także za pomocą gestu czy też innego zachowania (np. wyjęcia niebezpiecznego narzędzia i pokazania, jaki zostanie zrobiony z niego użytek). Nie jest konieczne, aby grożący miał w rzeczywistości zamiar zrealizowania groźby. Wystarczy, że treść groźby zostaje przekazana zagrożonemu. Jest to bowiem przestępstwo przeciwko wolności, a nie przeciwko dobrom, które narusza przestępstwo będące treścią groźby (zob. K. Daszkiewicz-Paluszyńska, Groźba w polskim prawie karnym , Warszawa 1958, s. 74, a także wyrok SA w Lublinie z 30 stycznia 2001 r., II AKa 8/2001, OSA 2001, z. 12, poz. 88). Przestępstwo określone w art. 190 § 1 należy do kategorii przestępstw materialnych. Do dokonania tego przestępstwa konieczne jest zatem wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Groźba musi więc, aby przestępstwo mogło być dokonane, dotrzeć do pokrzywdzonego i wywołać u niego określony stan psychiczny. Skutkiem, który stanowi znamię czynu zabronionego, określonego w art. 190 § 1, jest zmiana w sferze psychicznej sprawcy, wywołana groźbą. Pokrzywdzony musi więc potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Nie jest wymagane natomiast obiektywne niebezpieczeństwo realizacji groźby. Subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, tzn. że zarówno okoliczności, w jakich groźba została wyrażona, jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym, normalnie wrażliwym obserwatorze, iż groźba wyrażona została na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy. Trafnie ujął ten problem SA w K. w wyroku z 4 lipca 2002 r. (II AKa 163/2002, KZS 2002, z. 7-8, poz. 44) stwierdzając: "Dla bytu przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. wystarczy wykazać, iż groźba subiektywnie (w odbiorze zagrożonego) wywołała obawę spełnienia i zweryfikować to obiektywnie (przez sąd), czy zagrożony istotnie mógł w danych okolicznościach w ten sposób groźbę odebrać".

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy zauważyć należy, iż słowa, które zostały wypowiedziane przez J. B. miały wyraźnie pejoratywny wydźwięk, świadczący o zamiarze wyrządzenia krzywdy pokrzywdzonemu. W kontekście długotrwałego konfliktu wypowiedzi te mogły wzbudzić obawę u pokrzywdzonego co do ich urzeczywistnienia, a tym samym wskazane zachowania mogły wypełnić znamiona występku z art. 190 § 1 kk.

Jak relacjonował M. J. oskarżony w dniu 28 sierpnia 2017r. przez cały czas wypowiadał krytyczne uwagi pod adresem rodziny pokrzywdzonego, sprawiał wrażenie osoby zdesperowanej, jednocześnie jego wypowiedzi znamionowała coraz bardziej nasilona agresja, czego najdobitniejszym przejawem była groźba wypowiedziana pod adresem pokrzywdzonego. Sposób i treść wypowiedzi wzbudziła u rozmówcy oskarżonego obawy, iż może zostać spełniona, dlatego usiłował się skontaktować z żoną, by zrelacjonować jej przebieg tej wizyty. Dodatkowo to negatywne wrażenie było spotęgowane stanem nietrzeźwości oskarżonego. Zdaniem sądu fakt,iż J. B. wracając od M. J. zasnął w przydrożnym rowie wskazuje na ograniczony zakres kontroli nad własnym zachowaniem.

Prawidłowości ustaleń sądu we wskazanym powyżej zakresie nie może dyskredytować fakt, iż pokrzywdzony złożył zawiadomienie o przestępstwie po upływie 3 dni od zdarzenia, wszak, jak wynika z zeznań świadków, zwłoka w tym zakresie wynikała z faktu, iż informacje o tym zdarzeniu powziął dopiero w dniu 31.08.2018r..

Sąd przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące poczytał fakt, iż zachowanie oskarżonego było przejawem jego desperacji spowodowanej długotrwałym konfliktem z rodziną żony. Z drugiej jednak strony jako okoliczności obciążające sąd uwzględnił uprzednią karalność oskarżonego oraz działanie pod wpływem alkoholu.

Mając powyższe względy na uwadze sąd wymierzył oskarżonemu karę łagodniejszego rodzaju o charakterze wolnościowym tj. karę 2 miesięcy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i spełni swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, będzie bowiem stanowiła dla oskarżonego wymierną dolegliwość i przestrogę na przyszłość.

Mając na względzie fakt, iż czynnikiem dekompensującym, który w znacznej mierze przyczynił się do naruszenia porządku prawnego przez J. B. był alkohol, na podstawie art. 34§3kk w zw. z art. 72§1 pkt 5kk, sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. W/w środek probacyjny wzmocni oddziaływanie w zakresie prewencji indywidualnej.

Mając natomiast na względzie ochronę praw pokrzywdzonego, aby zagwarantować mu poczucie bezpieczeństwa, sąd orzekł względem oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego D. M. na odległość mniejszą niż 20 metrów na okres 1 roku.

Nadto na podstawie art. 63§1kk sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres zatrzymania oskarżonego w dniu 1 września 2017r. od godz. 00.10 do godz. 10.40 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

W ocenie sądu zastosowane sankcje karne są adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, spełnią swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 624§1kpk. Z ustaleń poczynionych przez sąd wynika, iż oskarżony jest osobą bezrobotną, utrzymuje się z prac dorywczych. Z tego tytułu uzyskuje dochody oscylujące w graniach 600-700 zł miesięcznie, w związku z tym miałby problemy z pozyskaniem środków na pokrycie w/w należności sądowych.