Pełny tekst orzeczenia

sygnatura akt II 1 C 68/17

POSTANOWIENIE

(...), dnia 9 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w II Wydziale Cywilnym – Sekcji Egzekucyjnej

w składzie: przewodniczący sędzia Sądu Rejonowego Bartosz Lewandowski

protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Leszczyńska

w sprawie z powództwa J. S.

przeciwko A. S. (1)

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia

1.  umorzyć postępowanie;

2.  zasądzić od A. S. (1) na rzecz J. S. kwotę 4.142 (cztery tysiące sto czterdzieści dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

sygnatura akt II 1 C 68/17

UZASADNIENIE

W pozwie, wniesionym w dniu 29 sierpnia 2017 roku, skierowanym przeciwko A. S. (1), powód J. S. domagał się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie II Nc 187/15, zaopatrzonego klauzulą wykonalności. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż strona powodowa dobrowolnie uregulowała całą należność ostatecznie w dniu 24 sierpnia 2017 roku, pozwana zaś mimo tego dąży do przymusowego wyegzekwowania należności (pozew k. 2 – 6).

W odpowiedzi na pozew pozwana wnosiła o umorzenie postępowania. Podnosiła, iż w dniu 4 września 2017 roku złożyła wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego (odpowiedź na pozew k. 37 – 39).

W dniu 8 stycznia 2018 roku, w toku rozprawy powód cofnął powództwo, nadal wnosząc o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Strona pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie powództwa, również wnosząc o umorzenie postępowania (pismo k. 42 - 46).

Sąd Rejonowy ustalił:

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, wydanym w sprawie II Nc 197/15 Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi nakazał J. S., aby zapłacił na rzecz powódki A. S. (1) kwotę 10.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.549 zł tytułem kosztów postępowania. Nakazowi temu została nadana klauzula wykonalności (tytuł wykonawczy w aktach Km 915/17 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi B. G.).

26 czerwca 2017 roku A. S. (1) złożyła komornikowi wniosek egzekucyjny dotyczący całości roszczenia wynikającego z nakazu zapłaty. Wniosek egzekucyjny został wniesiony przez fachowego pełnomocnika A. S. (1), jednak we wniosku wskazano konto wierzycielki jako właściwe do dokonywania wpłat. W toku egzekucji Komornik wyegzekwował i przekazał wierzycielce kwotę 2.045,31 zł. W dniu 11 września 2017 roku został złożony komornikowi (datowany na 4 września 2017 roku) wniosek o umorzenie egzekucji wobec zapłaty przez dłużnika całego długu (wniosek egzekucyjny k. 1, karta rozliczeniowa, pismo wierzycielki k. 83 akt KM 915/17).

Powód dokonywał dobrowolnych płatności bezpośrednio na rzecz pozwanej. Ostatnia płatność, która wpłynęła na rachunek A. S. (2) w dniu 25 sierpnia 2017 roku, wyczerpała całość zaległości dłużnika (okoliczność bezsporna).

Stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych powyżej dokumentów. Stan faktyczny sprawy w istocie nie budził zresztą kontrowersji stron.

Sąd Rejonowy zważył:

Strona powodowa cofnęła w tej sprawie pozew za zgodą drugiej strony. Nie zostały przy tym ujawnione okoliczności nakazujące uznać takie cofnięcie za niedopuszczalne. Skuteczne cofnięcie wniosku obligowało zaś sąd do umorzenia postępowania. Dlatego też orzeczono jak w punkcie 1 postanowienia, działając w tym zakresie na podstawie art. 355 § 1 K.p.c.

Z punktu widzenia odpowiedzialności za wynik postępowania pozwana musi być traktowany jako strona, która przegrała postępowanie. Złożenie wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego nastąpiło po wytoczeniu powództwo i miało miejsce wobec ujawnienia faktów przytoczonych w pozwie przeciwegzekucyjnym. Pozwany nie ponosi kosztów zasadnego powództwa tylko wówczas, gdy uznaje powództwo przy pierwszej czynności procesowej, co w tej sprawie nie miało miejsca. Nie można również zgodzić się z argumentację pozwanej, że nie powinna ponosić kosztów postępowania, gdyż powód powinien był płacić dług komornikowi, a zapłata długu bezpośrednio wierzycielce w miesiącu wakacyjnym następowała „na ryzyko” powoda. Jest przeciwnie, zapłata bezpośrednio wierzycielowi jest stanem pożądanym nie tylko przed wszczęciem egzekucji, ale też przed jej wszczęciem. O tym, że jest to stan preferowany przez ustawodawcę świadczy mniejsza stawka opłaty komorniczej w takiej sytuacji. Dlatego też, składając wniosek egzekucyjny, w którym został wskazany numer konta wierzycielki, musiała ona liczyć się z tym, że na konto to zostaną dokonane wpłaty. Stąd też brak reakcji na wpłaty dokonane przez dłużnika i brak złożenia wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego spowodowały zasadne wytoczenia powództwa w tej sprawie.

Z powyższych przyczyn pozwana ponosi co do zasady odpowiedzialność za koszty postępowania. Stosując zatem zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasądzono od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania według norm przepisanych. Na koszty tej sprawy złożyły się następujące kwoty: 3600 zł wynagrodzenia fachowego pełnomocnika powoda – ustalone na zgodnie z § 2 punkt 5 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. poz. 1800), 17 zł kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, oraz 525 zł opłaty od pozwu.

Z/

odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanej.