Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2018r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant: p. o. sekr. Sylwia Laskowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. Janusza Wałach

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2018r.

sprawy

M. K.

s. J. i K. z d. W.

ur. (...) w G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 27.05.2015r. w sprawie o sygn. akt IIK 108/15 za przestępstwo popełnione w bliżej nieustalonym okresie czasu od kwietnia 2013r. do 08 kwietnia 2014r. z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 08 kwietnia 2014r. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Łącząc powyższe kary jednostkowe wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, oddając w tym czasie skazanego pod dozór kuratora sądowego. Wymierzono nadto na podstawie art. 71§1 kk karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przyjmując, że wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 zł, na poczet której zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r. uznając grzywnę za uiszczoną do wysokości 4 stawek dziennych. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 27.03.2017r. w sprawie II Ko 245/17 zarządzono wykonanie orzeczonej wyrokiem kary łącznej 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono, że kara łączna pozbawienia wolności ulega skróceniu o 23 dni co odpowiada uiszczonej grzywnie w wysokości 46 stawek dziennych i grzywna w pozostałej części nie podlega już wykonaniu, zaliczono na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania skazanego w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r., tj. 2 dni.

II.  Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 20.01.2017r. w sprawie o sygn. akt IIK 466/16 za przestępstwo popełnione w dniu 02 marca 2016r. z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 02 marca 2016r. z art. 263§2 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Łącząc powyższe kary jednostkowe wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu 2 dni rzeczywistego pozbawienia wolności w związku z zatrzymaniem od dnia 02 marca 2016r. godz. 13:30 do dnia 03 marca 2016r. godz. 14:50.

orzeka

1.  Na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk, art. 569§1 kpk, art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86§1 i 4 kk łączy karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem opisanym w pkt I (sygn. akt IIK 108/15) oraz karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem opisanym w pkt II (sygn. akt IIK 466/16) i wymierza skazanemu M. K. karę łączną 2 (dwa) lat i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w pkt 1 wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres zatrzymania w sprawie IIK 108/15 w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r., tj. 2 (dwa) dni, okres 23 (dwadzieścia trzy) dni, o które kara łączna pozbawienia wolności w sprawie IIK 108/15 została skrócona z tytułu uiszczonej grzywny w wysokości 46 stawek dziennych i okres kary dotychczas odbytej w sprawie IIK 108/15 oraz okres zatrzymania w sprawie IIK 466/16 od dnia 02 marca 2016r. do dnia 03 marca 2016r., tj. 2 (dwa) dni.

3.  Na podstawie art. 576§1 kpk stwierdza, iż połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu.

4.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. R. tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych powiększoną o kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych podatku VAT, tj. łącznie kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych.

5.  Kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 377/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

III.  Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 27.05.2015r. w sprawie o sygn. akt IIK 108/15 za przestępstwo popełnione w bliżej nieustalonym okresie czasu od kwietnia 2013r. do 08 kwietnia 2014r. z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 08 kwietnia 2014r. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Łącząc powyższe kary jednostkowe wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, oddając w tym czasie skazanego pod dozór kuratora sądowego. Wymierzono nadto na podstawie art. 71§1 kk karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przyjmując, że wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 zł, na poczet której zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r. uznając grzywnę za uiszczoną do wysokości 4 stawek dziennych. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 27.03.2017r. w sprawie II Ko 245/17 zarządzono wykonanie orzeczonej wyrokiem kary łącznej 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono, że kara łączna pozbawienia wolności ulega skróceniu o 23 dni co odpowiada uiszczonej grzywnie w wysokości 46 stawek dziennych i grzywna w pozostałej części nie podlega już wykonaniu, zaliczono na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania skazanego w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r., tj. 2 dni.

IV.  Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 20.01.2017r. w sprawie o sygn. akt IIK 466/16 za przestępstwo popełnione w dniu 02 marca 2016r. z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za przestępstwo popełnione w dniu 02 marca 2016r. z art. 263§2 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Łącząc powyższe kary jednostkowe wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu 2 dni rzeczywistego pozbawienia wolności w związku z zatrzymaniem od dnia 02 marca 2016r. godz. 13:30 do dnia 03 marca 2016r. godz. 14:50.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku w sprawie IIK 108/15, postanowienie Sądu Rejonowego w Giżycku w sprawie IIKo 245/17, wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku w sprawie IIK 466/16, których odpisy dołączono do akt.

Aby zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, muszą być spełnione zarówno warunki procesowe jak i materialnokarne. Podstawowym warunkiem procesowym wynikającym z art.569§1kpk jest wymaganie prawomocności skazań podlegających łączeniu. O tym, czy zachodzą warunki materialnokarne decydują przede wszystkim przepisy art.85-90 kk. Przepis art. 85§1 kk przewiduje warunek tożsamości rodzajowej kar wymierzonych za przypisane temu samemu sprawcy przestępstwa oraz alternatywny warunek różnorodności rodzajowej wymierzonych kar, wobec których ustawodawca wskazuje, iż podlegają one łączeniu. Podstawowy warunek materialnokarny do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym został zawarty w art. 85§2 kk, zgodnie z którym podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu - z zastrzeżeniem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania - w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85§1 kk.

W powyższej sprawie stwierdzić należy, iż wszystkie wyżej opisane wyroki są prawomocne, a więc spełniony jest warunek z art.569§1 kpk. Spełniony został nadto w odniesieniu do obu skazań warunek określony w art. 85§2 kk.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zgodnie z treścią art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86§1 i 4 kk połączył karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem w sprawie o sygn. akt IIK 108/15 oraz karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem w sprawie o sygn. akt IIK 466/16 i wymierzył skazanemu M. K. karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 86§1 i 4 kk dolną granicę kary łącznej pozbawienia wolności wyznacza najwyższa z kar wymierzonych jednostkowo, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar jednostkowych, co odpowiada systemowi kumulacji oraz górna granica dla danego rodzaju kary wskazana w tym przepisie. Wskazaną zasadę wymiaru kary łącznej stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna. Stosownie do art. 85a kk Sąd orzekając karę łączną bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Podstawowym celem instytucji kary łącznej jest zapewnienie racjonalnego i humanitarnego stosowania kar i środków karnych. Absorpcja czy też wymierzenie kary łącznej zbliżonej w swej wysokości do najsurowszej kary jednostkowej jest uzasadnione głównie w przypadku zbiegu bardzo poważnego przestępstwa z przestępstwem bądź przestępstwami wyraźnie mniej groźnymi oraz w sytuacji, gdy przyjęcie wielu przestępstw zamiast jednego jest merytorycznie wątpliwe, tzn. gdy między przestępstwami istnieje ścisły związek rzeczowy, chociaż brak jest podstaw do przyjęcia czynu ciągłego w rozumieniu art. 12 kk. Oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy, jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16.03.2010r.,sygn. akt II Aka 57/10, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25.03.2010r., sygn. akt II Aka 59/10, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20.05.2008r., sygn. akt II AKa 129/08, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.03.2008 r., sygn. akt V KK 45/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27.11. 2008r., sygn. akt II AKa 198/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18.11.2008r., sygn. akt II AKa 178/08).

Orzekając wobec M. K. karę łączną w wymiarze 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności Sąd kierował się częściowo zasadą absorpcji (najsurowsza kara została orzeczona w sprawie o sygn. akt IIK 108/15 – kara łączna w wysokości 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności), częściowo zaś zasadą kumulacji (suma kar łącznych z wyroków jednostkowych wynosi 3 lata i 4 miesiące pozbawienia wolności).

Wymierzając karę łączną w tym rozmiarze Sąd miał na względzie jako okoliczności przemawiające na niekorzyść skazanego wagę przestępstw, których się dopuścił oraz ich ilość. Powyższe okoliczności przemawiały za przyjęciem zasady kumulacji. Z drugiej jednak strony należało uwzględnić bliskość czasową przestępstw, tj. uwzględnić, że były to przestępstwa popełnione w stosunkowo krótkim odstępie czasu oraz podobieństwo trzech przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jako okoliczność przemawiającą na korzyść skazanego Sąd wziął też pod uwagę opinię o skazanym z Aresztu Śledczego w S. z okresu dotychczas odbywanej kary pozbawienia wolności (opinia k. 12), która dowodzi, iż proces resocjalizacji w warunkach izolacyjnych przebiega prawidłowo i daje podstawy do pozytywnej prognozy na przyszłość. Wynika z niej, iż zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary jest właściwe i stabilne. W stosunku do przełożonych jest regulaminowy i kulturalny, w środowisku współosadzonych funkcjonuje właściwie, nie był nagradzany regulaminowo ani karany dyscyplinarnie. Jest wprawdzie uczestnikiem podkultury przestępczej, ale na jej tle nie odnotowano niewłaściwego zachowania. Jest zatrudniony w oddziale mieszkalnym jako świetlicowy i z obowiązków tych wywiązuje się dobrze. Na temat popełnionych przestępstw i dotychczasowego trybu życia prezentuje postawę krytyczną. W świetle powyższego Sąd doszedł do przekonania, że zastosowanie zasady mieszanej, tj. częściowej kumulacji i częściowej absorpcji kar podlegających łączeniu i w konsekwencji ich wydatna redukcja jest w pełni uzasadnione. Z uwagi na wskazane wyżej okoliczności, jak również mając na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć wobec skazanego, Sąd uznał za odpowiednią karę łączną w wymiarze 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

W myśl art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres zatrzymania w sprawie IIK 108/15 w dniach 08 i 09 kwietnia 2014r., tj. 2 dni, okres 23 dni, o które kara łączna pozbawienia wolności w sprawie IIK 108/15 została skrócona z tytułu uiszczonej grzywny w wysokości 46 stawek dziennych i okres kary dotychczas odbytej w sprawie IIK 108/15 oraz okres zatrzymania w sprawie IIK 466/16 od dnia 02 marca 2016r. do dnia 03 marca 2016r., tj. 2 dni.

W oparciu o treść art.576§1 kpk orzeczono o odrębnym wykonaniu połączonych wyroków w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym.

Kosztami postępowania obciążając Skarb Państwa, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. R. tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu kwotę 120 złotych powiększoną o kwotę 27,60 złotych podatku VAT, tj. łącznie kwotę 147,60 złotych. Wysokość tego wynagrodzenia ustalono na podstawie §4 ust. 1 w zw. z §17 ust. 5 i §4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016, poz. 1714 z późn. zm.).