Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 16/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2018 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa H. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

1. zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda H. K. tytułem zadośćuczynienia kwotę 50.400,00 (pięćdziesiąt tysięcy czterysta) złotych z odsetkami:

- ustawowymi od kwoty 30.000,00 (trzydzieści tysięcy) złotych od dnia 7 listopada 2011 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.,

- ustawowymi za opóźnienie od kwoty 30.000,00 (trzydzieści tysięcy) złotych od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie od kwoty 20.400,00 (dwadzieścia tysięcy czterysta) złotych od dnia 3 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty,

2. w pozostałym zakresie powództwa oddala,

3. zasądza od powoda H. K. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 48,22 (czterdzieści osiem złotych dwadzieścia dwa grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

4. zasądza od powoda H. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 7.096,90 (siedem tysięcy dziewięćdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda H. K. roszczenia,

5. zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.655,98 (trzy tysiące sześćset pięćdziesiąt pięć złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 16/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 4 listopada 2011 r. skierowanym do Sądu Rejonowego w Sieradzu powód H. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 30 lipca 2003 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki tego wypadku a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.417,00 zł.

(pozew- k.2-8, wniosek o wpisanie sprawy pod nowy numer- k.117, koperta- k.122)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych bądź według zestawienia kosztów, które złoży na rozprawie.

(odpowiedź na pozew- k.145-146)

Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Sieradzu w dniu 16 marca 2012 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego nie uznawał powództwa i wnosił o jego oddalenie.

(protokół rozprawy- k.154)

Pismem procesowym z dnia 5 stycznia 2018 r. pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo i wnosił o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwoty 149.400,00 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 30.000,00 zł od dnia wniesienia pozwu i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 119.400,00 zł od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty.

(pismo procesowe pełnomocnika powoda- k.437-441)

Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Sieradzu w dniu 9 stycznia 2018 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo w rozszerzonym kształcie. Pełnomocnik pozwanego, któremu na rozprawie tej doręczono pismo procesowe z rozszerzeniem powództwa, wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 9 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:03:31 – 00:06:41- koperta k.436)

Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2018 r. Sąd Rejonowy w Sieradzu stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie Sądu Rejonowego w Sieradzu- protokół rozprawy z dnia 9 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:39:38 – 00:40:03- koperta k.436)

Na rozprawie w dniu 23 lutego 2018 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:02:21 – 00:32:23- koperta k.466)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Nocą 30 lipca 2003 r. będący w stanie nietrzeźwości powód H. K., mający 1,1 promila alkoholu we krwi, szedł po jezdni ulicy (...) w S.. W tym czasie ulicą tą nadjechał jadący z nadmierną prędkością samochodem marki F. (...) nr rej. (...) D. S., który nieprawidłowo obserwując drogę nie zauważył powoda, nie podjął manewru hamowania i uderzył w niego.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, wyrok Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 12 maja 2004 r. wydany w sprawie Sądu Rejonowego w Sieradzu sygn. II K 573/03- k.132 załączonych akt sprawy Sądu Rejonowego w Sieradzu sygn. II K 573/03, kserokopia notatki policji- k.166)

Samochód, jakim poruszał się sprawca wypadku D. S., był ubezpieczony w zakresie OC w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne, potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego- k.23 akt szkodowych )

Z miejsca zdarzenia powód, który był nieprzytomny i miał niedowład prawostronny, został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitala w S., gdzie przyjęty został na Oddział (...), na którym przebywał do 1 września 2003 r. U powoda rozpoznano stłuczenie mózgu, wieloodłamowe złamanie żuchwy oraz kąta żuchwy po stronie lewej, wieloodłamowe złamanie podudzia prawego, złamanie przedramienia prawego, stłuczenie przedramienia lewego, stłuczenie klatki piersiowej i stłuczenie płuc. Początkowo powód został podłączony pod respirator i miał założony opatrunek gipsowy na prawe przedramię i szynę gipsową na prawe udo. Podawano mu antybiotyki, leki przeciwbólowe i stosowano leczenie przeciwobrzękowe. W dniu 5 sierpnia 2003 r. tymczasowo zaopatrzono u niego złamanie żuchwy za pomocą wiązań drucianych i szyny stalowej. Od respiratora powód odłączony został 14 sierpnia 2003 r. Był on wówczas przytomny ale bez kontaktu z otoczeniem. W dniu 26 sierpnia 2003 r. wykonano u niego operację zespolenia gwoździem śródszpikowym podudzia prawego i zespolono metalem przedramię prawe i miał z powrotem założoną szynę udowo – goleniową na nogę. W czasie leczenia na tym oddziale dostał on zapalenia płuc oraz posocznicy. Powód wypisany został ze szpitala do dalszego leczenia w Oddziale (...) (...)z zaleceniem diety płynnej.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.15)

W dniu 1 września 2003 r. powód przyjęty został na Oddział (...) (...) Szpitala w Ł.. Był on tam leczony chirurgicznie i ortopedycznie. W znieczuleniu ogólnym wykonano u niego zabieg repozycji odłamów żuchwy, które zespolono płytką metalową a następnie założono powodowi szynę nazębną na dolny łuk zębowy. W dalszym ciągu na oddziale tym był on też leczony farmakologicznie. Ze szpitala powód wypisany był w dniu 25 września 2003 r. z zaleceniem leczenia w Oddziale (...).

Od 25 września 2003 r. do 24 października 2003 r. powód przebywał na Oddziale Rehabilitacyjnym Szpitala w S.. Był tam nadal leczony farmakologicznie, miał robione opatrunki na odleżyny, wykonywano z nim ćwiczenia usprawniające kończyn prawych oraz ćwiczenia oddechowe oraz poddany był też innym zabiegom rehabilitacyjnym.

Następnie od 24 października 2003 r. do 21 listopada 2003 r. powód przebywał na (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w S., gdzie w dalszym ciągu był rehabilitowany. Stwierdzono tam, że ma on uszkodzony splot barkowy prawy. W oddziale tym był on pionizowany na stole pionizacyjnym, miał wykonywane ćwiczenia oddechowe i ćwiczenia rąk. Nadal też był leczony farmakologicznie.

Od 26 listopada 2003 r. do 19 grudnia 2003 r. powód ponownie przebywał na Oddziale Rehabilitacyjnym Szpitala w S.. Był tam nadal leczony farmakologicznie, miał wykonywane ćwiczenia usprawniające prawej ręki i barku oraz nóg. Był on też pionizowany bez obciążania kończyny dolnej prawej.

Następnie od 8 stycznia 2004 r. do 30 stycznia 2004 r. powód przebywał na (...) Szpitala (...) w S., gdzie w dalszym ciągu pobierał zabiegi rehabilitacyjne i wykonywano z nim ćwiczenia usprawniające na prawą kończynę górną i prawy bark. Nadal też był tam leczony farmakologicznie. Ze szpitala został on wypisany z zaleceniem dalszej rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych.

W okresie od 8 lutego 2004 r. do 20 lutego 2004 r. powód przebywał na Oddziale(...) Szpitala w S., gdyż miał powtarzające się bóle w podbrzuszu z wysoką gorączką. Wykonano mu tam urografię, leczono go farmakologicznie i zlecono dietę lekkostrawną.

(bezsporne, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.22)

Od 20 lutego 2004 r. do 1 marca 2004 r. powód przebywał na Oddziale (...) Szpitala w S., gdzie był cewnikowany, miał wykonaną uretrotomię i był leczony farmakologicznie.

(bezsporne, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.21)

W dniu 28 kwietnia 2004 r. powód trafił do (...) Szpitala (...) we W. na Oddział (...) (...) i (...) (...). W dniu 14 czerwca 2004 r. wykonano u niego w związku z uszkodzeniem splotu ramiennego prawego zabieg, w czasie którego zrekonstruowano przerwane gałęzie brzuszne nerwów rdzeniowych z użyciem przeszczepów kablowych. W dniu 26 czerwca 2004 r., został on wypisany do domu z zaleceniem utrzymania unieruchomienia przez 3 tygodnie od zabiegu.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopia kart informacyjnych leczenia szpitalnego- k.24, k.25)

Od 14 lipca 2004 r. do 4 sierpnia 2004 r. powód ponownie przebywał na Oddziale Rehabilitacyjnym Szpitala w S.. Był tam nadal leczony farmakologicznie i wykonywał ćwiczenia kończyny górnej prawej.

Ponownie na Oddział (...) Szpitala w S. powód trafił w dniu 8 września 2004 r. W dalszym ciągu leczony był tam farmakologicznie i miał wykonywane ćwiczenia usprawniające. Został on wypisany w dniu 22 września 2004 r. z zaleceniem dalszego leczenia w POZ i poradni rehabilitacyjnej, wykonywania wyuczonych ćwiczeń i przyjmowania leków.

W dniu 23 września 2004 r. powód ponownie przyjęty został na Oddział (...) (...)w Ł.. W znieczuleniu ogólnym wykonano u niego zabieg usunięcia 2 płytek metalowych oraz 8 śrub. W dalszym ciągu na oddziale tym był on też leczony farmakologicznie. Ze szpitala powód wypisany był w dniu 1 października 2004 r. z zaleceniem dalszego leczenia rehabilitacyjnego.

W okresie od 18 października 2004 r. do 7 listopada 2004 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w B. gdzie był rehabilitowany.

Od 23 marca 2005 r. do 13 kwietnia 2005 r. powód ponownie przebywał na Oddziale (...) Szpitala w S.. Był tam nadal leczony farmakologicznie i wykonywał ćwiczenia usprawniające kończyny górnej prawej i pobierał zabiegi rehabilitacyjne na tą kończynę i na krtań.

W dniu 2 maja 2005 r. powód trafił do (...) Szpitala (...) we W. na Oddział (...) (...) i (...) (...). W dniu 5 maja 2005 r. wykonano u niego zabieg usunięcia metalu po zespoleniu kości promieniowej prawej. W dniu 7 maja 2005 r. został on wypisany do domu.

Ponownie do (...) Szpitala (...) we W. na Oddział (...) (...) i (...) (...) powód trafił w dniu 23 czerwca 2005 r. W dniu 22 czerwca 2005 r. wykonano u niego zabieg usunięcia gwoździa śródszpikowego z kości piszczelowej prawej. W dniu 1 lipca 2005 r. został on wypisany do domu z zaleceniem konsultacji w poradni pulmonologicznej.

Od 10 sierpnia 2005 r. do 31 sierpnia 2005 r. powód ponownie przebywał na Oddziale (...)Szpitala w S.. Był tam nadal leczony farmakologicznie i wykonywał ćwiczenia usprawniające. Po raz kolejny na Oddziale tym powód przebywał w okresie od 26 października 2005 r. do 16 listopada 2005 r. i wówczas nadal leczony był farmakologicznie i wykonywał ćwiczenia usprawniające.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopie kart informacyjnych leczenia szpitalnego- k.34, k.35)

W okresie od 20 marca 2006 r. do 21 marca 2006 r. powód przebywał w (...) Szpitala (...) we W. na Oddział (...) (...) i (...) (...) celem kontroli. Stwierdzono u niego wówczas zaniki mięśni obręczy barkowej całej kończyny górnej prawej z jej dysfunkcją i zaburzeniami czucia. Ponownie na Oddziale tym w celu kontroli powód przebywał w okresie od 10 lipca 2006 r. do 11 lipca 2006 r. Zalecono mu wówczas bardzo intensywną rehabilitację najlepiej w warunkach sanatoryjnych. Po raz kolejny powód przebywał na tym Oddziale w celu kontroli w okresie od 8 stycznia 2007 r. do 10 stycznia 2007 r. Przy wypisie zalecono mu dalszą rehabilitację.

W okresie od 19 lutego 2007 r. do 6 marca 2007 r. powód przebywał w Klinice (...) w W., gdzie stwierdzono u niego zwężenie pointubacyjne tchawicy. W dniu 27 lutego 2007 r. wykonano u niego zabieg resekcji odcinkowej tchawicy z zespoleniem koniec do końca. Był on tam też leczony farmakologicznie.

Od 30 maja 2007 r. do 20 czerwca 2007 r. powód ponownie przebywał na Oddziale Rehabilitacyjnym Szpitala w S., gdzie nadal był usprawniany za pomocą ćwiczeń i zabiegów rehabilitacyjnych w związku z uszkodzeniem splotu ramiennego prawego i porażeniem wiotkim prawej kończyny górnej.

W okresie od 26 września 2007 r. do 16 października 2007 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w L. gdzie był rehabilitowany.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopia karty informacyjnej- k.52)

Od 14 lipca 2008 r. do 4 sierpnia 2008 r. powód przebywał na Oddziale (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w S., gdzie w dalszym ciągu był rehabilitowany i leczony farmakologicznie.

W okresie od 3 stycznia 2009 r. do 23 stycznia 2009 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w C. gdzie był rehabilitowany.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopia zaświadczenia i karty informacyjnej- k.53)

W okresie od 30 marca 2009 r. do 10 kwietnia 2009 r. powód przebywał w Oddziale O. – (...) Szpitala (...) w P. Miał tam wykonany w dniu 8 kwietnia 2009 r. zabieg artrodezy nadgarstka z użyciem płyty i śrub. Był on tam też leczony farmakologicznie. Ze szpitala został wypisany z zaleceniem dalszej opieki w poradni chirurgii ręki lub ortopedycznej.

W okresie od 2 listopada 2009 r. do 6 listopada 2009 r. powód przebywał w Oddziale (...) i (...) (...) Szpitala (...) w P.. Miał tam wykonany w dniu 4 listopada 2009 r. zabieg artrodezy stawu nadgarstkowego – śródręcznego I i stabilizacji drutami K, artenotomii mięśnia przywodziciela kciuka i plastyki spoidła kciuka.

Od 18 listopada 2009 r. do 9 grudnia 2009 r. powód przebywał na Oddziale (...) Szpitala w S. gdzie w dalszym ciągu był rehabilitowany w związku z uszkodzeniem splotu ramiennego prawego i leczony farmakologicznie.

W okresie od 8 lutego 2010 r. do 13 lutego 2010 r. powód przebywał w Oddziale (...) i (...) Ręki Szpitala (...) w P.. W dniu 10 lutego 2010 r. usunięto mu płyty i śruby z nadgarstka i 2 druty K z kciuka i wykonywano z nim ćwiczenia usprawniające prawej kończyny górnej. Ze szpitala został wypisany z zaleceniem dalszej opieki w poradni chirurgii ręki lub ortopedycznej.

Od 12 maja 2010 r. do 2 czerwca 2010 r. powód przebywał na (...) Szpitala w S., gdzie w dalszym ciągu był rehabilitowany w związku z uszkodzeniem splotu ramiennego prawego i porażeniem prawej kończyny górnej i leczony farmakologicznie.

Po wypadku powód zaczął leczyć się w poradni dermatologicznej, gdyż na skutek powypadkowego obrzęku mózgu dostał łojotokowego zapalenia skóry i u okulisty, gdyż po wypadku zaczął mieć wadę wzroku. Poza tym rozpoczął on leczenie w poradni zdrowia psychicznego. W związku ze skutkami wypadku leczył się on też w poradni rehabilitacyjnej i u lekarza rodzinnego. Przed wypadkiem powód był zdrowy.

(bezsporne, zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopie historii choroby- k.54-65, k.71-82, k.284-314, koperta k.330, kserokopie historii zdrowia i choroby- k. 66-70, k.83-89)

Po wypadku powód odczuwał bóle wynikające z doznanych w nim obrażeń ciała i bóle po zabiegach operacyjnych, jakie przechodził. Po wyjściu z (...) miał on opuchniętą tchawicę

(zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopie historii choroby- k.54-65)

Po wypadku orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do 30 listopada 2010 r.

kserokopia orzeczenia lekarza orzecznika ZUS- załączone akta szkodowe)

W chwili wypadku powód miał 19 lat, był w pełni sprawny, nigdzie się nie leczył i pracował jako stolarz. Ćwiczył on sporty walki i ćwiczył na siłowni. Miał w planach studiowanie informatyki. Po wypadku ma on krótszą nogę i niesprawną prawą rękę. Prawą dłonią nie jest w stanie on teraz nic zrobić a przy dużym wysiłku może tylko lekko zgiąć tą rękę w łokciu. W związku z tym, że był on osoba praworęczną po wypadku musiał nauczyć się obsługiwać lewą ręka i nauczyć się pisać tą ręką, jednak nie wszystkie czynności jest w stanie wykonać samodzielnie. Po wypadku powód często odczuwa bóle głowy i bóle prawej ręki na zmianę pogody. Przy gryzieniu twardszych pokarmów odczuwa on bóle szczęki promieniujące na całą czaszkę. Ponieważ ma krótszą nogę czuje też bóle kręgosłupa. Powód nie może teraz znaleźć na dłużej zatrudnienia, gdyż w czasie podejmowanych przez niego prac wychodzą jego ograniczenia wynikające z niepełnosprawności. Próbował on pracować w zawodzie ochroniarza, portiera i sprzedawcy ale najdłużej pracę udało mu się utrzymać przez półtora roku. Powód ma też po wypadku problemy z zapamiętywaniem i w związku z tym przyjmuje cały czas leki od psychiatry. Ma on też po wypadku zaburzenia snu i w związku z tym przyjmuje leki nasenne. Bierze on też leki na depresję. Wada wzroku, jaka zrobiła się mu po wypadku, cały czas się pogłębia i obecnie wynosi – 2,00 dioptrie. W 2011 r. powód założył rodzinę i ma dziecko. Jest jednak w trakcie rozwodu z żoną, gdyż żona nie zdawała sobie sprawy jak wyglądać będzie życie z osobą niepełnosprawną. Po wypadku powodowi udało się też dzięki pomocy mamy, która przepisywała mu notatki, ukończyć zaocznie w 2007 r. liceum i w 2010 r. studia informatyczne. Maturę powód jako jedyny pisał na komputerze w związku z niesprawnością ręki. Po wypadku powód czuje się gorszy, gdyż nie jest w pełni sprawny. Zmienił się on też psychicznie, jest nadpobudliwy i szybko się denerwuje. Przed wypadkiem miał on więcej znajomych, teraz ciężko mu nawiązać nowe znajomości, gdyż czuje się gorszy od innych. Na skutek uszkodzenia tchawicy po intubacji powód ma problemy z oddychaniem i wypowiadaniem się. Powód nie może znaleźć pracy w zawodzie informatyka, gdyż profil studiów informatycznych, jakie skończył a jaki narzuciła mu szkoła, wymaga sprawności fizycznej.

(zeznania powoda H. K.- protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2018 r. na płycie CD 00:09:18 – 00:29:39- koperta k.466 w zw. z k.154v, kserokopie historii choroby- k.54-65, kserokopia ukończenia liceum ogólnokształcącego dla dorosłych- załączone akta szkodowe, kserokopia świadectwa dojrzałości- załączone akta szkodowe)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał urazu wielomiejscowego i wielonarządowego z czego schorzenia ortopedyczne to złamanie kości podudzia prawego i złamanie kości przedramienia prawego. Ze względu na skrócenie podudzia prawego o 1,5 cm oraz nieznaczne zaniki mięśniowe a także zaburzenie osi kości piszczelowej prawej kończyny dolnej przy pełnym zakresie ruchomości stawów biodrowego, kolanowego i skokowego, złamanie kości podudzia prawego skutkuje uszczerbkiem na zdrowiu powoda w wysokości 10 %. Zaburzenia funkcji całej prawej kończyny górnej powoda są spowodowane następstwami uszkodzenia układu nerwowego kończyny a nie złamaniami kości przedramienia w związku z czym nie można określić procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego następstwami wynikającymi ze złamania trzonów kości przedramienia prawego. Dysfunkcja prawej kończyny dolnej jest nieznaczna, następstwa złamania podudzia mogą powodować okresowe dolegliwości bólowe. Skrócenia podudzia można wyeliminować odpowiednim zaopatrzeniem ortopedycznym i nie będą one rzutować istotnie na aktywność życiowa i zawodową powoda. Złamanie kości podudzia prawego uległo wygojeniu przez pierwsze 3 miesiące po wypadku. W tym okresie była upośledzona funkcja chodu i konieczne było poruszanie się przy asekuracji kul łokciowych. Dolegliwości bólowe wynikające ze złamania kości podudzia prawego miały znaczne nasilenie przez pierwsze 2 – 3 tygodnie a potem się zmniejszały. Ze względu na utrudnione poruszanie się w związku ze złamaniem kości podudzia prawego i jednoczesne złamanie kości przedramienia prawego wykonywanie przez powoda podstawowych czynności życia codziennego było ograniczone lub wręcz niemożliwe przez pierwsze 3 – 4 miesiące od wypadku i wymagał on opieki osób trzecich przez 3 – 4 godziny dziennie. Zastosowanie odpowiedniego zaopatrzenia ortopedycznego eliminującego skrócenie prawej kończyny dolnej zlikwiduje czynnościowe nieprawidłowe wygięcie kręgosłupa i usunie czynnik mogący być odpowiedzialny za przedwczesne wystąpienie zmian zwyrodnieniowych. Funkcja stawów prawej kończyny dolnej jest prawidłowa i przebyty wypadek nie spowodował i nie powinien spowodować żadnych negatywnych następstw zdrowotnych ze strony wygojonego złamania kości podudzia prawego.

(opinia biegłego ortopedy Z. P.- k.172-174, uzupełniająca opinia pisemna biegłego ortopedy Z. P.-365)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał urazu wielonarządowego w tym stłuczenia mózgu, uszkodzenia splotu barkowego prawego, złamania kości podudzia prawego, złamania kości przedramienia prawego i wieloodłamowego złamania żuchwy. Stłuczenie mózgu i uszkodzenie splotu barkowego prawego skutkuje trwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda w wysokości 50 %. Powód do końca życia będzie odczuwał skutki wypadku związane z utratą funkcji prawej kończyny górnej związaną z uszkodzeniem pourazowym splotu barkowego i będzie to wpływało na jego aktywność życiową i zawodową w znacznym stopniu. Obrażenia, jakich doznał powód, powodowały znacznego stopnia dolegliwości bólowe przez pierwsze 2 – 3 tygodnie od urazu. W tym czasie powód był nieprzytomny. Po odzyskaniu przytomności mógł odczuwać niewielkiego stopnia dolegliwości bólowe, które mogą utrzymywać się nadal i mogą nasilać się okresowo. Obecnie powód nie wymaga pomocy w codziennym funkcjonowaniu. Nie powinny też ujawnić się u niego dodatkowe negatywne następstwa zdrowotne związane z urazem.

(opinia biegłego neurochirurga K. S.- k.197-199)

W wyniku wypadku powód doznał urazu wielonarządowego w tym stłuczenia klatki piersiowej i stłuczenia płuc powikłanego zapaleniem płuc. Z powodu pointubacyjnego zwężenia tchawicy miał wykonaną resekcję odcinkową tchawicy. Uszkodzenie tchawicy spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu a uszkodzenie płuc i opłucnej także 20 % uszczerbku na zdrowiu, przy czym nie były to uszczerbki trwałe. U powoda nie powinny wystąpić negatywne następstwa zdrowotne ze względów pulmonologicznych.

(opinia biegłej pulmonolog B. M.- k.222-223)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał urazu wielonarządowego w tym potrójnego złamania trzonu żuchwy z przemieszczeniem odłamów, które nie spowodowało u niego uszczerbku na zdrowiu. Natomiast 5 % uszczerbku na zdrowiu powoda wywołują szpecące obustronne blizny pooperacyjne okolicy podżuchwowej. Obrażeniom żuchwy towarzyszyły dolegliwości bólowe w pierwszym okresie o znacznym nasileniu, wycofujące się po zabiegu operacyjnym. Obecnie mogą u niego występować okresowo dolegliwości bólowe o niewielkim natężeniu, które nie rzutują na jego aktywność zawodową i życiową. Niedogodnością dla powoda była dieta płynna, którą w związku z tymi obrażeniami musiał stosować. Na przyszłość nie należy spodziewać się negatywnych skutków przebytego urazu.

(opinia biegłego chirurga szczękowego L. R.- k.256-257, uzupełniająca opinia pisemna biegłego chirurga szczękowego L. R.- k.265, uzupełniająca opinia ustna biegłego chirurga szczękowego L. R.- protokół rozprawy z dnia 9 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:07:27 – 00:17:03- koperta k.436 )

Na skutek udziału w wypadku powód doznał poważnych obrażeń w tym stłuczenia mózgu. Konsekwencją doznanych obrażeń jest trwałe uszkodzenie tkanek mózgu występujące w postaci zmian organicznych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. W wyniku tych zaburzeń u powoda w obrazie klinicznym występuje wtórne obniżenie wyższych czynności psychicznych objawiające się zaburzeniami myślenia, krytycyzmu, umiejętności wykorzystywania doświadczeń w nowych sytuacjach, problemami w obszarze kontroli emocji, impulsów, aktywności celowej.

(opinia biegłego psychologa A. B.- k.328-329, uzupełniające opinie pisemne biegłego psychologa A. B.- k.372-373, k.401-402, k.415, uzupełniająca opinia ustna biegłego psychologa A. B. protokół rozprawy z dnia 9 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:17:03 – 00:36:06- koperta k.436 )

W wyniku wypadku u powoda wystąpił uraz głowy ze stłuczeniem mózgu skutkującym wystąpieniem uszkodzenia (...) klinicznie przejawiającym się organicznymi zaburzeniami osobowości. U powoda występują trudności w kontroli zachowań, wybuchowość, skłonność do drażliwości, labilność emocjonalna, bezkrytyczna postawa w stosunku do popełnianych błędów, trudności w korygowaniu zachowań. Przejawia on zachowania impulsywne. Uszkodzenie (...) spowodował u niego uraz mózgu a nie kontakt z narkotykami i alkoholem. Uraz głowy ze stłuczeniem mózgu skutkuje u powoda trwałym uszkodzeniem (...) i powoduje 30 % uszczerbku na zdrowiu a skutki wypadku mają charakter trwały i rzutują na aktywność zawodową powoda, który jest częściowo niezdolny do pracy. Organiczne zaburzenia osobowości powodują zaburzenia funkcjonowania emocjonalnego i psychospołecznego powoda i determinują występowanie nieprawidłowych zachowań społecznych. Świadomość występowania dysfunkcji powoduje u powoda frustrację. Nie można wykluczyć, że w przyszłości nastąpi u powoda wcześniejsze starzenie się mózgu w związku z przebytym urazem.

(opinia biegłego psychiatry J. K.- k.345-350, uzupełniająca opinia pisemna biegłego psychiatry J. K.- k.385-386)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę powstałą na skutek udziału w wypadku w dniu 4 grudnia 2013 r. a pismem z dnia 11 grudnia 2013 r. zażądał wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 10.000,00 zł. Do zgłoszenia szkody załączona została dokumentacja medyczna powoda. Decyzją z 20 stycznia 2004 r. pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 10.000,00 zł.

(bezsporne, zgłoszenie szkody- k.1-2 załączonych akt szkodowych, załączniki do zgłoszenia szkody- 3-8 załączonych akt szkodowych, decyzja- k.36 załączonych akt szkodowych)

Decyzją z 7 września 2004 r. pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w łącznej kwocie 50.000,00 zł i uznając, że powód przyczynił się do zaistnienia wypadku w 50 % i odejmując wypłacone mu już zadośćuczynienie w kwocie 10.000,00 zł dopłacił mu kwotę 15.000,00 zł.

(bezsporne, decyzja- k.69 załączonych akt szkodowych)

Ponieważ komisja lekarska pozwanego stwierdziła u powoda orzeczeniem z dnia 15 czerwca 2005 r. 100 % trwały uszczerbek na zdrowiu decyzją z 6 lipca 2005 r. pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w łącznej kwocie 100.000,00 zł i uznając, że powód przyczynił się do zaistnienia wypadku w 50 % i odejmując wypłacone mu już zadośćuczynienie w kwocie 25.000,00 zł dopłacił mu kwotę 25.000,00 zł.

(bezsporne, orzeczenie lekarskie- załączone akta szkodowe, decyzja- załączone akta szkodowe)

Pismem z dnia 3 kwietnia 2009 r. powód zażądał od pozwanego ponownego rozpoznania sprawy i przyznania mu zadośćuczynienia w kwocie 200.000,00 zł. Do pisma tego załączył dalszą dokumentację medyczną. Pismo to pozwany otrzymał w dniu 8 kwietnia 2009 r.

(pismo powoda z załącznikami- załączone akta szkodowe)

Decyzją z 29 czerwca 2009 r. pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w łącznej kwocie 166.000,00 zł i uznając, że powód przyczynił się do zaistnienia wypadku w 40 % i odejmując wypłacone mu już zadośćuczynienie w kwocie 50.000,00 zł dopłacił mu kwotę 49.600,00 zł.

(bezsporne, decyzja- załączone akta szkodowe)

Pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. powód wezwał pozwanego do dopłaty zadośćuczynienia w kwocie 30.000,00 zł.

(bezsporne, kserokopia przesądowego wezwania do zapłaty- k.103)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania powoda, które korespondowały z jego dokumentacją medyczną a także w oparciu o opinie biegłego z zakresu ortopedii Z. P., biegłego z zakresu neurochirurgii K. S., biegłej z zakresu pulmonologii B. M., biegłego z zakresu chirurgii szczękowej L. R., biegłej z zakresu psychologii A. B. i biegłej z zakresu psychiatrii J. K. oraz o zgromadzone w aktach sprawy i załączonych aktach szkodowych dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Jeśli chodzi o opinie biegłych to w ocenie Sądu były one rzetelne, oparte na wnikliwej analizie przedstawionej przez powoda dokumentacji lekarskiej i jego bezpośrednim badaniu a ich wnioski końcowe są przekonywujące.

Jeśli chodzi o opinię biegłego ortopedy, to biegły w sposób logiczny wskazał z jakiej przyczyny nie stwierdził uszczerbku na zdrowiu powoda z punktu widzenia swojej specjalności jeśli chodzi o dysfunkcję prawej kończyny górnej powoda. W świetle opinii biegłego neurochirurga oczywistym jest bowiem, że dysfunkcję tej kończyny powoduje nie złamanie kości przedramienia a uraz splotu barkowego, na co w swojej opinii wskazywał biegły ortopeda.

Co do opinii biegłego chirurga szczękowego, to zdaniem Sądu logicznie i przekonywująco wyjaśnił on z jakich powodów nie uznał, by złamanie żuchwy powoda, które uległo wygojeniu w ustawieniu anatomicznym, nie powodowało uszczerbku na zdrowiu powoda.

Jeśli chodzi o opinię biegłej psycholog to Sąd uznał jej wnioski w zakresie przyczyny uszkodzenia u powoda (...) za prawidłowe. Biegła w sposób logiczny wyjaśniła bowiem, że o uszkodzeniu (...) w konsekwencji używania substancji psychoaktywnych można mówić dopiero po wieloletnim używaniu takich substancji i po stwierdzeniu zespołu uzależnienia od nich. Zgromadzony materiał dowodowy nie wskazywał, by takie uzależnienie u powoda kiedykolwiek było stwierdzone, przeciwnie – wskazywał on na to, iż powód incydentalnie miał kontakt z substancjami psychoaktywnymi i alkoholem. Biegła wyjaśniła też, że na skutek wieloletniego używania substancji psychoaktywnych dochodzi do uszkodzenia innych obszarów (...) niż u powoda. Biegła wskazała też, że po wypadku u powoda rozpoznano zespół psychoorganiczny, co wskazywało na to, iż już wówczas były u niego objawy uszkodzenia (...) będące następstwem wypadku. Tym samym biegła wykazała zasadność swojego wniosku, że przyczyną uszkodzenia (...) u powoda był doznany przez niego w wypadku uraz głowy. Podkreślić przy tym należy, iż opinia biegłej psycholog w zakresie pourazowego uszkodzenia (...) korespondowała z opinią biegłej psychiatry. Uznając zatem, iż opinia biegłej psycholog jest pełna i wyczerpująca i nie zawiera błędów logicznych, Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychologa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.) postępowania dotyczące roszczeń odszkodowawczych wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych. Ustawa ta weszła w życie w dniu 1 stycznia 2004 r.

Powód zgłosił szkodę pozwanemu przed dniem 1 stycznia 2004 r. tj. w czasie obowiązywania przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (Dz.U. Nr 26, poz. 310 ze zm.) wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 ze zm.).

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., będący właścicielem samochodu, który w dniu 30 lipca 2003 r. uderzył w powoda, zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Stosownie do § 10 ust. 3 cytowanego rozporządzenia ubezpieczeniem OC objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę ruchem tego pojazdu. § 10 ust. 4 stanowi, iż, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych 600.000 euro, ustalona przy zastosowaniu kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego według tabeli kursów nr 1 każdego roku, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki objęte są ubezpieczeniem, bez względu na liczbę poszkodowanych osób.

Podstawą odpowiedzialności (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., będącego właścicielem ubezpieczonego pojazdu, jest art. 436 § 1 kc stanowiący, iż samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego mechanicznego środka komunikacji. Odpowiedzialność ta nie ma charakteru absolutnego i z powodów wymienionych wyczerpująco w art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 § 1 kc może być wyłączona. Powodami tymi są natomiast siła wyższa, okoliczność, że szkoda nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego albo okoliczność, że szkoda nastąpiła wyłącznie z winy osoby trzeciej, za której czyny samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji nie ponosi odpowiedzialności.

Pozwany w toku likwidacji szkody ustalił, iż kierujący pojazdem D. S. ponosi winę za spowodowanie wypadku, w wyniku którego obrażeń ciała doznał powód. Został on bowiem skazany prawomocnym wyrokiem sądu za spowodowanie tego wypadku. Stwierdzenie odpowiedzialności za spowodowanie wypadku kierowcy ubezpieczonego pojazdu, przesądziło, iż nie zachodzą w tym przypadku okoliczności egzoneracyjne, które wyłączałyby odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu za szkodę powstałą na skutek wypadku. Ustalenie tej okoliczności jest natomiast równoznaczne z ustaleniem odpowiedzialności pozwanego za tą szkodę na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany zresztą w przedmiotowym procesie nie kwestionował swojej odpowiedzialności za szkodę.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 445 § 1 kc.

Uznając swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda, pozwany wypłacił mu tytułem zadośćuczynienia kwotę 99.600,00 zł. Wypłacając zadośćuczynienie w tej kwocie pozwany pomniejszył należne powodowi zadośćuczynienie w kwocie 166.000,00 zł o 40 % uznając, iż w takim stosunku procentowym powód przyczynił się do powstania szkody. W przedmiotowym procesie powód, który nie kwestionował swojego przyczynienia się do powstania szkody na poziomie 40 %, dochodził dalszego zadośćuczynienia ostatecznie w kwocie 149.400,00 zł.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Proces leczenia i rehabilitacji powoda był wieloletni i bolesny. Wiązał się on z wielomiesięcznym leżeniem w łóżku, stosowaniem diety płynnej oraz szeregiem pobytów w szpitalach i uzdrowiskach oraz wieloma zabiegami operacyjnymi. Zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne, jakim był on poddany, przysporzyły mu bólu. Przez długi czas powód był intubowany i wtedy jak i też przez długi czas później musiał pozostawać w wymuszonej pozycji leżącej. Ponadto w czasie całej hospitalizacji odczuwał on znaczne dolegliwości bólowe ze strony prawej nogi, prawej ręki, głowy i żuchwy. W mniejszym stopniu powód odczuwa zresztą te bóle do dziś. Dolegliwością dla powoda było z pewnością również to, iż z osoby czynnej zawodowo i sprawnej fizycznie stał się całkowicie niesprawny i przez długi czas zależny od pomocy innych osób. Stracił on na długi czas samodzielność, gdyż przy większości czynności życia codziennego wymagał pomocy ze strony osób trzecich. Intensywna i wielomiesięczna rehabilitacja, jakiej poddał się powód, przyniosła tylko częściową poprawę jego stanu zdrowia. Dalej bowiem powód ma całkowicie niesprawną prawą rękę, którą przy dużym wysiłku może tylko trochę zgiąć w łokciu. W związku z tym, iż przed wypadkiem powód było osobą praworęczną, musiał nauczyć się posługiwać lewą ręką i pisać nią. Poza tym na skutek urazu doznanego w wypadku powód ma krótszą nogę, co powoduje u niego skrzywienie kręgosłupa i dolegliwości bólowe z jego strony. Powód ma też po wypadku szpecące blizny na twarzy, ma też problemy z mówieniem i oddychaniem. Niewątpliwie brak nadziei, jakich powodowi nie dają lekarze, na odzyskanie sprawności sprzed wypadku, jest dla niego dotkliwy, gdyż wie, że musi pogodzić się z istniejącą niepełnosprawnością. Niepełnosprawność ta powoduje, że powód ma trudności ze znalezieniem pracy, w której nie będą przeszkadzać jego ograniczenia i utrzymaniem jej. Na skutek wypadku powód stał się niesprawny i musiał zrezygnować z uprawiania sportu. Poza tym czuje się on gorszy od innych i ma problemy z nawiązywaniem nowych znajomości a małżeństwo zawarte przez niego po wypadku rozpadło się.

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Doznane przez niego złamanie kości podudzia prawego skutkowało uszczerbkiem na jego zdrowiu w wysokości 10 % Stłuczenie mózgu i uszkodzenie splotu barkowego prawego skutkowało u niego natomiast trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 50 %. Ponadto uszkodzenie tchawicy spowodowało u niego 20 % uszczerbku na zdrowiu a uszkodzenie płuc i opłucnej także 20 % uszczerbku na zdrowiu. 5 % uszczerbku na zdrowiu spowodowały u powoda szpecące obustronne blizny pooperacyjne okolicy podżuchwowej. Powód na skutek urazu głowy ze stłuczeniem mózgu doznał trwałego uszkodzenia (...) co powoduje u niego 30 % uszczerbku na zdrowiu.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa byłoby zadośćuczynienie w kwocie 250.000,00 zł. Orzekając o tym zadośćuczynieniu Sąd nie mógł jednak nie wziąć pod uwagę faktu, iż powód, który poruszał się w nocy w stanie nietrzeźwości po jezdni, przyczynił się do powstania szkody. Przyczynienie się powoda do powstania szkody powoduje natomiast zmniejszenie zadośćuczynienia na podstawie art. 362 kc, który stanowi, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

W ocenie Sądu stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody ocenić należy na 40 %, na jaki zresztą oceniły je same strony, a w związku z tym o taki też procent winno być pomniejszone zadośćuczynienie. Przy uwzględnieniu zatem stopnia przyczynienia się powoda do powstania szkody należy się mu zadośćuczynienie w kwocie 150.000,00 zł. Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 99.600,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego wypłaconą częścią w kwocie 50.400,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Zgodnie z § 32 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów pozwany obowiązany był do wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jednakże jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, stosownie do treści § 32 ust. 2 odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od wyjaśnienia tych okoliczności z tym, że bezsporna część odszkodowania powinna być wypłacona w terminie określonym w § 32 ust. 1.

Powód zawiadomił pozwanego o wypadku w dniu 4 grudnia 2003 r. Zgłaszając szkodę nie określił on jednocześnie jej wysokości. Po wypłacie przez pozwanego zadośćuczynienia w łącznej kwocie 50.000,00 zł, powód pismem z dnia 3 kwietnia 2009 r., które pozwany otrzymał w dniu 8 kwietnia 2009 r., zażądał od niego wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 200.000,00 zł. Przy piśmie tym załączył dalszą dokumentację medyczną.

W związku ze zgłoszonymi roszczeniami dotyczącymi zadośćuczynienia pozwany dokonał ponownej analizy dokumentacji medycznej powoda i w dniu 29 czerwca 2009 r. przyznał mu dalsze zadośćuczynienie w kwocie 49.600,00 zł. Powinien on natomiast wypłacić mu w tym dniu dalsze zadośćuczynienie w kwocie 100.000,00 zł. Wobec powyższego Sąd uznał, iż od dnia 29 czerwca 2009 r. pozostawał on w opóźnieniu z zapłatą zadośćuczynienia w kwocie 50.400,00 zł.

W pozwie powód żądał zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 30.000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, czyli 4 listopada 2011 r., do dnia zapłaty. W dniu 3 stycznia 2018 r. powód rozszerzył powództwo żądając dalszego zadośćuczynienia w kwocie 119.400,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty. Mając na uwadze powyższe rozważania i treść żądania powoda Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki od kwoty 30.000,00 zł, żądanej pierwotnie pozwem, od dnia 7 listopada 2011 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 20.400,00 zł od dnia 3 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie zasądzenia kwoty 149.400,00 zł. Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 50.400,00 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 34 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 1.500,00 zł, wynagrodzenie biegłych w kwocie 600,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 2.400,00 zł ustalone stosownie do treści § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 w zw. z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U poz. 1800 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Łącznie więc poniósł on koszty w kwocie 4.517,00 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 2.400,00 zł ustalone stosownie do treści w § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 w zw. z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

Łącznie zatem koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły 6.917,00 zł. Powód powinien ponieść 66 % tych kosztów a więc kwotę 4.565,22 zł. Ponieważ poniósł on niższe koszty, Sąd zasądził od niego na rzecz pozwanego kwotę 48,22 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte: opłata od rozszerzonego powództwa w kwocie 5.970,00 zł i koszty opinii biegłych w kwocie 4.782,88 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 10.752,88 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018, poz. 300 ze zm.) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 66 % tych kosztów czyli kwotę 7.096,90 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.655,98 zł, która stanowi 34 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.

I C 16/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE