Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 11.05.2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant: Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu 11.05.2017r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa: (...) Sp. z o. o. z/s w O. W..

przeciwko: (...) Sp. z o. o. z/s w B.

1.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o. o. z/s w B. na rzecz powódki (...) Sp. z o. o. z/s w O. W.. kwotę 1 045,50 euro ( jeden tysiąc czterdzieści pięć euro pięćdziesiąt eurocentów ) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 14.02.2015r do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o. o. z/s w B. na rzecz powódki (...) Sp. z o. o. z/s w O. W.. kwotę 168,33 zł (sto sześćdziesiąt osiem złotych trzydzieści trzy grosze ) ;

3.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o. o. z/s w B. na rzecz powódki (...) Sp. z o. o. z/s w O. W.. kwotę 1317zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1217zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 621/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 lutego 2016r. powódka (...) sp. z o.o. z/s w O. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Sp. z o.o. z/s w B. kwoty 1.045,50 euro oraz kwoty 168,33 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 1.045,50 euro liczonymi od dnia 14 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, a także kwoty 17 zł. z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki podniósł, że powódka nabyła od firmy Usługi (...) w następstwie przelewu wierzytelności, wierzytelności wobec pozwanej wynikającą z tytułu nieuiszczonej kwoty, której dotyczy pozew, a która wynika z faktury VAT i jest to kwota 1.045,50 euro. O fakcie zawarcia umowy o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń pozwana została zawiadomiona. Poza tym pełnomocnik powódki wskazał, iż powódka domaga się także zasądzenia kosztów odzyskiwania należności w kwocie 168,33 zł. na podstawie art. 10 ustawy z dnia 08 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Powódka po nabyciu wierzytelności przesłała pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty, której pozew dotyczy, jednakże pozwana nie zapłaciła dochodzonej pozwem kwoty.

(pozew k. 2-3 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 14 marca 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie Referendarza Sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 729/16, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który wpłynął w dniu 07 kwietnia 2016r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Ponadto wniosła o zasądzenie od powódki na swoja rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanej podniósł, że pozwana potwierdza, iż w dniu 11.12.2014r. zleciła F. G. wykonanie usługi transportowej objętej zleceniem transportu nr (...). Przedmiotem zlecenia było przewiezienie towaru. Jednym z warunków prawidłowego wykonania transportu było rozliczenie się przez kierowcę z pobranych drewnianych palet służących do przewozu towaru(europalety). Transport wykonywał pracownik cedenta J. N., który przy załadunku towaru otrzymał pokwitowanie pobrania europalet. Następnie w miejscu rozładunku towaru powinien zdać otrzymane europalety i otrzymać na w/w pokwitowaniu potwierdzenie pozostawienia europalet. J. N. wraz z kompletem dokumentów związanych z wykonaniem transportu powinien przekazać pozwanej również podpisany dokument pozostawienia europalet w miejscu rozładunku. Taki dokument został przekazany pozwanej niepodpisany. Pozwana przesłała komplet dokumentów do spółki (...), która odmówiła pozwanej zapłaty do czasu przedłożenia podpisanego potwierdzenia pozostawienia na miejscu rozładunku towaru pobranych europalet. Pomimo wezwania cedent nie uzupełnił brakującego dokumentu. Ponadto pełnomocnik podniósł, iż z uwagi na brak dokumentu potwierdzającego zwrot europalet należy uznać, iż zgodnie z warunkami transportu nie rozpoczął biegu 60 dniowy termin na zapłatę faktury, czyli żądanie powódki jest przedwczesne.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 34-37 akt)

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty pełnomocnik powódki podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w pozwie, wskazując ponadto, że cedent wykonał zlecenie w sposób prawidłowy. Treść zlecenia została potwierdzona na piśmie, z którego wynika, iż elementem zlecenia nie był obowiązek zwrotu czy rozliczenia się z palet. Zatem takiego obowiązku cedent nie miał. Okoliczność, czy pozwany miał obowiązek takiego rozliczenia się z palet w stosunku do swojego zleceniodawcy pozostaje bez znaczenia w niniejszej sprawie. Ponadto pełnomocnik powódki wskazał, iż pozwana do chwili otrzymania wezwania do zapłaty od powodowej spółki w żaden sposób nie kwestionowała prawidłowości wykonania przez cedenta usługi, nie wskazywała również na obowiązek zwrotu palet.

(odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty k. 75-77 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powódka (...) sp. z o.o. z/s w O. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 6-7

akt)

Pozwana (...) Sp. z o.o. z/s w B. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 94-

99 akt)

Na podstawie zlecenia transportowego z dnia 11 grudnia 2014r. cedent F. G. jako zleceniobiorca zobowiązał się wobec pozwanej jako zleceniodawcy do przewiezienia towaru o wadze 18 ton z miejscowości M. (Niemcy) do M. i S. (Niemcy). Zgodnie z treścią zlecenia załadunek miał nastąpić w dniu 11.12.2014r. natomiast rozładunek miał nastąpić w dniu 12.12.2014r. Ponadto stosownie do zlecenia wynagrodzenie za transport ustalono w kwocie 850 euro netto plus VAT. W treści zlecenia w pkt. 7 uwagi wskazano, iż prosi się o zabranie dokumentów przesyłki w oryginale-faktura, specyfikacja towaru, dokument WZ. Z kolei zgodnie z pkt. 11 termin płatności za usługę 60 dni od daty otrzymania faktury, oryginalnego Listu Przewozowego i CMR potwierdzonego przez nadawcę i odbiorcę oraz innych dokumentów wskazanych w niniejszym zleceniu.

(dowód: zlecenie przewozowe nr (...) k. 18-19 akt;

zeznania świadka F. G. e-protokół z dnia 10.11.201r. 00:09:51 min)

Zlecony transport został wykonany. Kierowca J. N. zrealizował zlecenie zgodnie z poleceniami spedytora również w zakresie rozładowania palet. Pozwana nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń oraz przyjęła fakturę. Pozwana na etapie zlecenia usługi transportowej jak również później nie zastrzegła cedentowi obowiązku, iż kierowca ma posiadać dokument potwierdzający pozostawienie europalet. Po przekazaniu pozwanej wszystkich dokumentów, które miał kierowca, pozwana nie zgłaszała zastrzeżeń, że brakuje jej jakiegokolwiek dokumentu. Cedent o zarzucie pozwanej w tym przedmiocie dowiedział się „jak oddał sprawę do prawnika”, co miało miejsce po roku od przekazania faktury.

(dowód: dokument CMR k. 20 akt;

zeznania świadka F. G. e-protokół z dnia 11.05.2017r.

00:03:53, 00:06:48 min;

zeznania świadka J. N. e-protokół z dnia 11.05.2017r. 00:11:11 min)

Stosownie do zlecenia jakie otrzymała pozwana od firmy (...) w miejscu zwrotu: „uwaga” wpisano wymienić europalety lub oddać w D. S., do dyspozycji (...) z przedłożeniem wszystkich dokumentów dostawy.

(dowód: zlecenie transportu w jęz. niemieckim wraz z tłumaczeniem k. 40-51 akt)

W dniu 09 stycznia 2015r. firma (...) wezwała pozwaną do rozliczenia się z zaległych środków załadunkowych w postaci europalet w terminie 14 dni. Po upływie tego terminu zastrzeżono odszkodowanie w wysokości 12 euro za paletę.

(dowód: pismo w jęz. niemieckim wraz z tłumaczeniem k. 52-55 akt)

W dniu 08 lutego 2016r. powódka (...) Sp. z o.o. z/s w O. zawarła z F. G. umowę o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń. Przedmiotem umowy było określenie zasad powierniczego przelewu (cesji) wierzytelności tj. przeniesienie przez powierzającego na rzecz przejmującego wymagalnej wierzytelności przysługującej powierzającemu wobec pozwanej w celu ich wyegzekwowania od dłużnika na zasadach określonych w umowie. Stosownie do w/w umowy powierzający oświadczył, że przysługuje mu względem dłużnika (...) Sp. z o.o. z/s w B. bezsporna i wymagalna wierzytelność na kwotę 1.045,50 euro wynikającą z faktury VAT, a związaną z prawidłowym wykonaniem usługi transportowej.

(dowód: umowa o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń z dnia 08

lutego 2016r. nr (...)/77/ (...)/16/RO/KOS k. 8-11 akt;

załącznik nr 1 k. 12 akt;

oświadczenie k. 21 akt)

Powódka zawiadomiła pozwaną o przelewie wierzytelności i jednocześnie wezwała ją do zapłaty kwoty 1.127,68 euro, na którą składała się kwota należności głównej w wysokości 1.045,50 euro oraz odsetki w kwocie 82,18 euro. Pozwana odebrała w/w dokumenty w dniu 15.02.2016r. W piśmie z dnia 19 lutego 2016r. pozwana poinformowała cedenta, że jego roszczenie jest przedwczesne, z uwagi na wadliwe wykonanie zlecenia w postaci braku dostarczenia potwierdzenia zwrotu palet. Z kolei w piśmie z dnia 16 marca 2016r. skierowanym do powódki pozwana poinformowała ją, że roszczenie nie jest wymagalne, a ponadto zostało wskazane w nieprawidłowej wysokości. Brak zapłaty z faktury VAT nr (...) wynika z faktu, iż jeszcze nie nadszedł termin zapłaty, ponadto roszczenie jest przedwczesne, z uwagi na wadliwe wykonanie zlecenia w postaci braku dokumentu potwierdzającego zwrot palet.

(dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności k.13 akt;

wezwanie do zapłaty k. 14-15 akt;

potwierdzenie odbioru k. 16-17 akt

pisma k. 56,78-79 akt)

Kurs waluty euro w dniu 25 lutego 2016r. wynosił 4,3739 zł.

(dowód: Tabela nr (...) k. 22 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała. Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadka F. G. i J. N. bowiem w sposób logiczny, spójny i rzeczowy uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach.

Natomiast Sąd nie dał wiary twierdzeniom świadka M. R., że cedent zgodnie ze zleceniem miał dostarczyć potwierdzony kwit paletowy jak również, iż cedent został poinformowany, że ma obowiązek dostarczenia dokumentu potwierdzającego zwrot europalet, oraz, że prawidłowość zlecenia została zakwestionowana pierwszy raz na pewno przed upływem terminu płatności, a także, że prosił cedenta aby pojechał do Niemiec i załatwił kwit bowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a przede wszystkim dokumencie zlecenia transportowego.

Podobnie Sąd nie dał wiary twierdzeniom świadka A. S., że zgodnie ze zleceniem cedent miał dostarczyć dokument potwierdzający, że zdał palety bowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a przede wszystkim dokumencie zlecenia transportowego.

Sąd zważył co następuje:

Mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należy uznać, iż cedenta spornej wierzytelności i pozwaną łączyła umowy przewozu, zgodnie z którą cedent jako przewoźnik zobowiązała się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem towaru. Ponieważ przedmiotem sporu jest umowa, która nie ma cech umowy międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), to nie podlega ona ocenie według przepisów Konwencji genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962, Nr 49, poz. 238). Stosownie do art. 1 tejże umowy międzynarodowej, stosuje się ją do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Z akt sprawy wynika, że miejsce przyjęcia przesyłki jak również miejsce jej dostawy znajdowały się na terytorium tego samego państwa tj. Niemiec. Wobec powyższego umowę łączącą strony należy oceniać w oparciu o przepisy krajowe regulujące umowę przewozu, którymi są kodeks cywilny oraz ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2015r. poz. 915 t.j.).

Zgodnie z art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Stosownie zaś do art. 775 k.c. przepisy tytułu niniejszego stosuje się do przewozu w zakresie poszczególnych rodzajów transportu tylko o tyle, o ile przewóz ten nie jest uregulowany odrębnymi przepisami. W niniejszej sprawie szczegółowe prawa i obowiązki stron umowy przewozu regulowane są w przepisach ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 915 t.j.).

Przedmiotem roszczenia strony powodowej w niniejszej sprawie jest żądanie zapłaty przewoźnego, to jest wynagrodzenia za wykonany przez cedenta przewóz na zlecenie strony pozwanej. Przy czym jak wynika to z materiału faktycznego sprawy cedent wykonywał usługę transportową na rzecz pozwanej jako podwykonawca.

Elementy istotne umowy przewozu określone są w art. 774 k.c., w myśl którego przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do przewiezienia, za wynagrodzeniem, osób lub rzeczy. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy przewozu są: oznaczenie punktów początkowego i końcowego świadczenia przewozowego, określenie wielkości wynagrodzenia należnego przewoźnikowi oraz wskazanie przedmiotu przewozu (por. C., Zobowiązania, 2009, (...), s. 505). Umowa przewozu jest umową o świadczenie usług, a z uwagi na charakter świadczenia, do jakiego przewoźnik jest zobowiązany, zbliża się do umów rezultatu (M. Stec (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2001, s. 526). Nadawca czy frachtujący, zainteresowani są nie tylko w podjęciu pewnej aktywności przewoźnika, ale ich interes w sposób należyty zostanie zrealizowany tylko wtedy, gdy przesyłka (towar) osiągną miejsce przeznaczenia. Jest to umowa dwustronnie zobowiązująca, wzajemna i odpłatna, zaś odpłatność jest składnikiem przedmiotowo istotnym umowy przewozu.

W niniejszej sprawie okoliczności związane z zawarciem umowy i jej wykonaniem co do zasady przez cedenta nie budziły wątpliwości. Natomiast strona pozwana odmawiając zapłaty za wykonaną usługę transportową podniosła zarzut, iż roszczenie powódki jest przedwczesne bowiem wierzytelność wynikającą z dostarczonej pozwanej faktury nie jest jeszcze wymagalna, co też wynika z braku dostarczenia przez cedenta dokumentu pozostawienia europalet w miejscu rozładunku. Zdaniem pozwanej jednym z warunków prawidłowego wykonania transportu było rozliczenie się przez kierowcę z pobranych drewnianych palet służących do przewozu towaru(europalety).

Otóż odnosząc się do w/w zarzutu należy wskazać, iż strona pozwana nie wykazała, iż de facto na cedencie ciążył obowiązek dostarczenia pozwanej przedmiotowego dokumentu. Wbrew twierdzeniom pozwanej taki obowiązek nie wynika z zaakceptowanego przez cedenta zlecenia transportowego. Ponadto istnieniu takiego obowiązku, który miałby wynikać z ustnych uzgodnień pomiędzy stronami konsekwentnie zaprzeczył cedent jak również jego pracownik, który fizycznie realizował przewóz towaru. W ocenie Sądu brak jest wiarygodnych dowodów wskazujących na to, iż taki obowiązek został nałożony i zaakceptowany przez cedenta na dalszym etapie wykonania przyjętego zlecenia.

Ponadto jeśli w rzeczywistości pozwana poinformowałaby cedenta o konieczności przekazania podpisanego dokumentu pozostawienia europalet w miejscu rozładunku towaru to już po zwrocie kompletu dokumentów przez pracownika cedenta powinna poinformować go o niewłaściwym wykonaniu zlecenia. Do tego jednak nie doszło. Pozwana nie wykazała, że chociażby sygnalizowała cedentowi nieprawidłowe wykonanie zlecenia. Poza tym wbrew twierdzeniom pozwana nie wykazała, że wzywała cedenta do przedłożenia dokumentu potwierdzającego pozostawienie europalet w miejscu rozładunku.

Natomiast skoro w tej sytuacji pozwana przesłała komplet dokumentów do spedytora to należy przyjąć, iż miała świadomość, że cedent nie był zobowiązany do przekazania jej dokumentu potwierdzającego pozostawienie europalet w miejscu rozładunku. Wobec tego, iż spedytor domagał się od niej w/w dokumentu, to na pozwanej spoczywa odpowiedzialność za jego brak bowiem w zleceniu przyjętym przez cedenta regulującym warunki jego wykonania pominęła okoliczność związaną z obowiązkiem przedłożenia dokumentu potwierdzającego pozostawienie europalet w miejscu rozładunku.

Ponadto, jak wynika to z dokumentów pozwana otrzymała pismo firmy spedycyjnej z (...) w styczniu 2015r. (pismo datowane na dzień 09.01.2015r.) Natomiast pierwsze pismo do cedenta w przedmiocie braku przedmiotowego dokumentu opatrzone jest datą 19.02.2016r. Zatem gdyby w rzeczywistości pozwana zobowiązała cedenta do przedłożenia dokumentu potwierdzającego pozostawienie europalet w miejscu rozładunku to niezwłocznie, a zapewne najpóźniej z chwila uzyskania odmowy zapłaty swojej należności przez firmę (...) poinformowałaby czy też wezwałaby cedenta do przedłożenia przedmiotowego dokumentu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż pozwana nie wykazała, iż cedent lub też bezpośrednio jego pracownik J. N. przekazali jej dokument potwierdzający pozostawienie europalet bez podpisu. Poza tym okoliczność ta budzi wątpliwości chociażby z tej przyczyny, że w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana twierdziła, że otrzymała w/w dokument, ale niepodpisany. Z kolei w piśmie do powódki z dnia 16.03.16r. i cedenta z dnia 19.02.2016r. pozwana twierdziła, że nie otrzymała w/w dokumentu.

Reasumując należy uznać, iż warunkiem prawidłowego wykonania zlecenia przez cedenta nie było przesłanie dokumentu potwierdzającego pozostawienie europalet w miejscu rozładunku do pozwanej.

W związku z powyższym pozwana niezasadnie przyjmuje, iż zgodnie z warunkami transportu nie rozpoczął biegu 60 dniowy termin na zapłatę faktury, co też czyni bezzasadnym twierdzenie pozwanej, iż żądanie powódki jest przedwczesne.

Ponadto wbrew twierdzeniom pozwanej powódka w sposób prawidłowy określiła wysokość należności głównej bowiem stosownie do zlecenia transportowego wynagrodzenie za przewóz uzgodniono na kwotę 850 euro netto plus VAT.

Stosownie do art. 509 k. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Pozwana nie kwestionowała skuteczności umowy powierniczego przelewu wierzytelności przysługującej cedentowi na rzecz powódki. Wobec powyższego należy uznać, że powódka skutecznie nabyła przedmiotową wierzytelność w związku z czym posiada legitymację czynną do domagania się zasądzenia na jej rzecz kwoty należności głównej wynikającej z pozwu wraz z odsetkami.

Reasumując skoro cedent swoje zobowiązanie wykonał w całości, poprawnie i terminowo to należało uznać, że przysługuje mu wynagrodzenie w wysokości wynikającej z wystawionej faktury, co też mając na uwadze sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sąd uwzględnił roszczenie powódki w zakresie kwoty 168,33 zł dochodzonej z tytułu zryczałtowanej rekompensaty za koszty odzyskania należności, gdyż znajduje ono uzasadnienie na gruncie przepisów ustawy z dnia 08 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U.2013.403). Otóż stosownie do art. 10 ustęp 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015r. (w związku z treścią art. 55 ust. 1 ustawą z dnia 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw Dz. U z 2015r. poz. 1830, w niniejszej sprawie ma zastosowanie w/w ustawa w tym właśnie brzmieniu) wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności. Ponadto co warte podkreślenia przedmiotowa rekompensata przysługuje powódce bez konieczności wykazania, że koszty te zostały poniesione (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie III CZP 94/15 Biul.SN 2015/12/11).

O odsetkach sąd orzekł w oparciu o art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. oraz art. 359 k.c. Przy czy skoro powódka wniosła pozew po dniu 01.01.2016r. to należało uznać, iż domaga się zasądzenia odsetek ustawowych wg stawki wynikającej z treści art. 359 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Stosownie do w/w przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powołany przepis ustanawia dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. statuują niezbędne koszty procesu, i tak stosownie do § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Kosztami postępowania sąd obciążył pozwaną jako stronę, która przegrała proces i zasądził ich zwrot od pozwanej na rzecz powódki w całości. W niniejszej sprawie koszty postępowania po stronie powodowej wyniosły 1.317 zł. i złożyły się na nie: opłata sądowa w kwocie 100 zł., wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 1.200 zł., ustalone w oparciu o § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie .(Dz.U.2015.1800) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.