Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ca 490/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2018 roku.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Bojakowska

Sędziowie SO Elżbieta Zalewska – Statuch

SO Joanna Składowska

Protokolant st. sekr. sąd Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa U. M.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...) Zarządowi (...) w B.

o ochronę naturalnego środowiska człowieka

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Łasku

z dnia 29 sierpnia 2017 roku, sygn. akt I C 1118/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego Skarbu Państwa – (...) Zarządu (...) w B. na rzecz powódki U. M. 1 800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego
w postepowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I Ca 490/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Łasku, zasądził od pozwanego Skarbu Państwa – (...) Zarządu (...) w B. na rzecz powódki U. M. kwotę 35964,68 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 12 maja 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 1 i 3) umorzył postępowanie w pozostałym zakresie (pkt 2).

Ponadto Sąd Rejonowy zasądził od Skarbu Państwa - (...) Zarządu (...) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Łasku kwotę 6401,13 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłych, pokrytych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa (pkt 4).

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia i wnioski:

Powódka U. M. jest właścicielką zabudowanej działki nr (...) położonej w miejscowości T., gmina Ł.. Na przedmiotowej działce znajduje się budynek mieszkalny.

Miejscowość T. jest położona w pobliżu lotniska wojskowego. Hałas emitowany przez lotnisko przekracza dopuszczalny poziom hałasu w porze dziennej i nocnej. Z tego względu w dniu 09 lutego 2010 roku Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę Nr (...)w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania lotniska Ł.
(Dz. U. Woj. (...) nr 2010.88.689 z 29 marca 2010 roku ). Przedmiotowa uchwała weszła w życie 13 kwietnia 2010 roku. Działka nr (...) w studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest zaliczona do gruntów położonych
w strefie ekonomicznej związanej z lotniskiem. Działka nr (...) jest położona w podobszarze B obszaru ograniczonego użytkowania utworzonego w/w uchwałą. Wymieniona uchwała ogranicza właścicieli działek położonych w obszarze ograniczonego użytkowania w ten sposób, że nie mogą oni skutecznie dochodzić zaniechania emisji hałasu przez lotnisko. Ponadto w podobszarze A wymieniona uchwała wprowadziła zakaz:

- przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno- i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego oraz mieszkaniowo-usługową,

- tworzenia terenów rekreacyjno-wypoczynkowych,

- tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

- przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

- budowy budynków jedno- i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, zagrodowych, mieszkaniowo-usługowych, szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,

- zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne oraz zamieszkania zbiorowego, mieszkaniowo-usługowego oraz na zabudowę zagrodową i na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży.

W podobszarze A dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania budynków w całości lub w części na cele mieszkaniowe oraz budowę nowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych jako towarzyszących innym funkcjom, na warunkach określonych
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu miejscowego, na warunkach określonych w decyzji o warunkach zabudowy.

W podobszarze B wymieniona uchwała wprowadziła zakaz:

- tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk,

- przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

- budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym
lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

- zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części
na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy.

Wymieniona uchwała wprowadziła także następujące wymagania techniczne dotyczące budynków:

- w budynkach nowoprojektowanych należy zapewnić izolacyjność ścian zewnętrznych, okien i drzwi w ścianach zewnętrznych, dachów i stropodachów, zgodnie
z Polskimi Normami dotyczącymi izolacyjności przegród w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych,

- w budynkach istniejących należy zastosować zabezpieczenia zapewniające izolacyjność ścian zewnętrznych, okien i drzwi w ścianach zewnętrznych, dachów i stropodachów, zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi izolacyjności przegród
w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych.

Ograniczenia związane z uciążliwością w korzystaniu z nieruchomości przez konieczność znoszenia hałasu lotniska i ograniczenia możliwości zabudowy części siedliskowej działki dodatkowymi budynkami mieszkalnymi spowodowały spadek wartości nieruchomości o 25600 zł.

W wyniku pomiarów ustalono, że na nieruchomości powódki dochodzi
do przekroczenia wartości norm hałasu określonych w tabeli 2 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Budynek mieszkalny powódki przed wejściem w życie uchwały
nr (...) Sejmiku Województwa (...) z dnia 9 lutego 2010 roku dotyczącej utworzenia strefy ograniczonego użytkowania był dostatecznie wyciszony zgodnie z normami prawa budowlanego. Zakres prac remontowo-budowlanych koniecznych do zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego w budynku mieszkalnym powódki obejmuje wymianę 3 okien wskazanych w tabeli nr 10.1 na stronie 30 opinii Politechniki (...) na okna
o podwyższonej izolacyjności akustycznej. W celu zapobiegania nadmiernemu wzrostowi temperatury w pomieszczeniach przy zamkniętych oknach zalecono montaż wentylatorów sufitowych w pomieszczeniach podlegających ochronie przed hałasem lotniczym (łącznie 5 wentylatorów). Do uzasadnionych nakładów należy zaliczyć dokonaną wymianę okna północnego w kuchni w starej części budynku.

Koszt zakupu i montażu okien zgodnie z opinią Politechniki (...) oraz koszt zakupu i montażu wentylatorów sufitowych zgodnie z opinią Politechniki (...) wynosi 10364,68 zł.

Pełnomocnik powódki wystosował do pozwanego pisemne wezwanie do zapłaty kwoty 308209 zł w dniu 10 kwietnia 2012 roku. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu
w dniu 11 kwietnia 2012 roku. W wezwaniu tym jako termin płatności pełnomocnik powódki wskazał 14 dni od otrzymania pisma. Pozwany nie uznał roszczenia.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu szacowania nieruchomości, ponieważ w przedmiotowej sprawie dysponował już dwoma opiniami rzeczoznawców majątkowych na okoliczność tego,
czy wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości zmniejszyła się na skutek utworzenia strefy ograniczonego użytkowania.

Ustalając stan faktyczny, Sąd wziął w tym zakresie pod uwagę opinię biegłego A. D. (1), ponieważ opinia ta została oparta na racjonalnych i sprawdzonych
w rzeczywistości przesłankach.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że samoloty używane na lotnisku wojskowym w Ł. emitują duży hałas, przekraczający normy dopuszczalne dla obszarów zamieszkania.
Na skutek podjęcia uchwały Sejmiku o utworzeniu strefy ograniczonego użytkowania, właściciele nieruchomości położonych w strefie nie mogą żądać zaprzestania emisji tego hałasu. Ta okoliczność wpływa negatywnie na popyt na nieruchomości w strefie. Potencjalny inwestor będzie wolał zakupić nieruchomość położoną poza strefą niż nieruchomość obciążoną wadą w postaci hałasu lotniczego. Zmniejszenie popytu na nieruchomości w strefie musi spowodować spadek ich wartości. Okoliczność tę zaobserwowano na rynku nieruchomości w strefach ograniczonego użytkowania wokół innych lotnisk,
np. w K.. Liczba transakcji na rynku nieruchomości wokół lotniska w Ł. jest bardzo mała i dane z tego rynku nie są wystarczające do ustalenie, czy nastąpił spadek cen nieruchomości w tym obszarze i jaka jest wysokość tego spadku. Z tych względów Sąd nie uwzględnił opinii biegłego J. O..

Na podstawie art. 129 ust. 2 Prawo ochrony środowiska powódce przysługuje
od pozwanego odszkodowanie w kwocie 25600 zł. o która to sumę zmniejszyła się wartość przedmiotowej nieruchomości na skutek utworzenia strefy ograniczonego użytkowania wokół lotniska wojskowego w Ł..

Na podstawie art. 136 ust. 3 w/wym. ustawy, w celu zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego w budynku mieszkalnym powódki należy wymienić okna na okna
o podwyższonej izolacyjności akustycznej oraz zainstalować wentylatory, co będzie kosztowało 10364,68 zł.

W tych warunkach zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 35964,68 zł.

O odsetkach od zasadzonego roszczenia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.
i art. 455 k.c., zasądzając kwotę żądania głównego z odsetkami liczonymi od dnia wskazanego w pozwie, tj. od dnia 12 maja 2012 roku, ponieważ dzień ten nastąpił po terminie wskazanym przez powodów w pisemnym wezwaniu do zapłaty skierowanym do pozwanego przed wytoczeniem powództwa i dlatego w tym dniu pozwany winien był spełnić świadczenie.

Co do żądania odsetek od dnia 11 kwietnia 2012 roku do dnia 11 maja 2012 roku postępowanie umorzono na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., ponieważ powódka cofnęła w tym zakresie powództwo w sposób dorozumiany, a pozwany wyraził na to zgodę także w sposób dorozumiany.

O kosztach procesu należnych od pozwanego na rzecz powódki Sąd orzekł
na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., a o kosztach pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa na podstawie art.83 ust. 2 w związku z art.113 ust.1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych oraz art.100 zd. 2 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w całości, zarzucając naruszenie przepisów:

- art. 316 § 1 k.p.c. w związku z art.129 ust.2 ustawy - Prawo ochrony środowiska
i w związku z uchyleniem uchwały Sejmiku Województwa (...) z dnia 09 lutego 2010 roku znak (...) i uwzględnienie roszczenia powódki z tytułu spadku wartości nieruchomości powódki i orzeczenie o konieczności poniesienia przez pozwana kosztów nakładów niezbędnych na rewitalizację akustyczną budynku mieszkalnego powódki,

- art.233 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż powódce mimo zmiany stanu faktycznego
przysługuje roszczenie oparte przepisie prawa materialnego, w sytuacji gdy podstawa
faktyczna roszczenia została uchylona i zastąpiona nowym aktem prawa miejscowego, czyli
uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 25 października 2016 roku znak
(...),

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez oparcie rozstrzygnięcia o opinii biegłego A. D. (2), która została bez pozwanego zakwestionowana w piśmie z dnia 07 listopada 2016 roku, pominięcie opinii biegłego J. O., oddalenie wniosku pozwanego
o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego,

- art. 481 §1 k.c. w zw. z. art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 129 ust. 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska, wykładanych w świetle art. 316 § 1 k.p.c., poprzez błędną wykładnię – polegają na przyjęciu, że odsetki od pieniężnego świadczenia odszkodowawczego, przewidzianego w art. 129 ust. 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska należą się od daty wcześniejszej niż data wyrokowania lub data doręczenia opinii biegłego lub data skutecznego rozszerzeni powództwa przez stronę powodową.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie roszczenia powódki w całości, ewentualnie o uchylenie wyroku
i przekazanie do ponownego rozpoznania, zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego Skarbu Państwa kosztów postępowania apelacyjnego, według norm przypisanych prawem oraz dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z uchwały uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 22 listopada 2016 roku znak (...) oraz wydruku z mapy
z zaznaczonym położeniem nieruchomości powódki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola instancyjna nie wykazała uchybień przepisom prawa materialnego oraz zarzucanych przez stronę apelującą błędów dotyczących gromadzenia i oceny materiału dowodowego. Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy znajdują odzwierciedlenie w przytoczonych na ich poparcie dowodach, a ich prawna ocena w kontekście weryfikacji żądania powódki i zarzutów pozwanego oparta na logicznym rozumowaniu i zasadach doświadczenia życiowego zasługuje na jednoznaczną aprobatę. Stąd ustalenia te oraz wyprowadzone na ich podstawie wnioski prawne Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne.

Mając na uwadze zarzuty pozwanego, wskazać trzeba iż nieuzasadnionym jest zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego poprzez zasądzenie na rzecz powódki roszczenia
z tytułu utraty wartości nieruchomości stanowiącej jej własność na skutek położenia
w obszarze ograniczonego użytkowania wyznaczonym uchwałą Sejmiku Województwa (...) nr (...) z dnia 29 marca 2010 roku, podczas gdy obowiązywanie wskazanego aktu prawnego będącego podstawą materialną roszczeń powódki zostało uchylone z chwilą wejścia w życie uchwały Sejmiku Województwa (...)
nr (...) z dnia 25 października 2016 roku.

Zgodnie bowiem z art. 381 k.p.c. Sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty
i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Rolą art. 381 k.p.c. jest dyscyplinowanie stron procesu tak, aby - co do zasady - gromadzenie materiału procesowego odbywało się przed Sądem pierwszej instancji. Ma to na celu zapewnienie realizacji zasad koncentracji dowodów i sprawności postępowania. Zapobiega to przenoszeniu ciężkości rozpoznania sprawy z Sądu pierwszej instancji na Sąd Odwoławczy. Bez względu na to, kto powołuje nowe fakty i dowody (czy jest to strona apelująca, czy jej przeciwnik), a także bez względu na to, na jakim etapie postępowania apelacyjnego to czyni, powinien wykazać, że nie mógł ich powołać wcześniej, lub że potrzeba ich powołania wynikła później.

Podkreślić zatem trzeba, iż na materiał procesowy sprawy składają się fakty i dowody zgromadzone przede wszystkim w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, gdyż postępowanie takie stanowi to stadium postępowania, przed którym powinno mieć miejsce gromadzenie materiału procesowego. W postępowaniu przed Sądem Odwoławczym powoływanie nowych faktów i dowodów jest ograniczone art. 381 k.p.c. W piśmiennictwie uznaje się, że ograniczenie możliwości powoływania nowych faktów i dowodów w postępowaniu apelacyjnym stanowi przejaw kontrolnego aspektu tego stadium postępowania (T. Wiśniewski, w: H. Dolecki, T. Wiśniewski (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. II, 2010, s. 85).

Mając zatem powyższe na uwadze, zdaniem Sądu Odwoławczego, zarzut zasądzenia na rzecz powódki roszczenia z tytułu utraty wartości jej nieruchomości, mimo
iż nieruchomość ta zgodnie z uchwałą Sejmiku Województwa (...) nr (...)
z dnia 25 października 2016 roku znajduje się poza obszarem ograniczonego użytkowania należy uznać za sprekludowany, gdyż w okolicznościach sprawy obiektywnie istniała możliwość jego podniesienia już przed Sądem Rejonowym, ale w istocie wówczas pozwany nie podejmował próby podważania roszczeń powódki w oparciu o wskazany zarzut, mimo posiadania wiedzy w tym zakresie.

Wskazać bowiem należy, iż że uchwała nr (...) Sejmiku Województwa (...) z dnia 25 października 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) z dnia 22 listopada 2016 r. i weszła w życie od 7 grudnia 2016 r, co sprawia, iż pozwany do dnia wydania wyroku w pierwszej instancji miał ponad osiem miesięcy na podniesienie wskazanego zarzutu, czego nie uczynił, mimo że w tym okresie składał szereg pism procesowych.

Ponadto skarżący nie wykazał w żaden sposób, iż nie miał możliwości wcześniejszego podniesienia tego twierdzenia oraz że potrzeba powołania się na ten zarzut wynikła dopiero na etapie postępowania apelacyjnego, a więc tak sformułowany zarzut podlegał w całości pominięcia przez Sąd Okręgowy rozpatrujący przedmiotową sprawę.

Zdaniem Sądu Okręgowego, niezasadny jest także sformułowany przez pozwanego zarzut dotyczący oparcia rozstrzygnięcia o opinii biegłego A. D. (2), która została bez pozwanego zakwestionowana w piśmie z dnia 07 listopada 2016 roku, pominięcie
opinii biegłego J. O., oddalenie wniosku pozwanego o dopuszczenie
i przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego.

Odnośnie powyższego zarzutu Sąd Okręgowy wskazuje, że biegły J. O. rozważania na które powołuje się skarżący uczynił bez zlecenia Sądu, wychodząc poza tezę dowodową, a więc w tym zakresie nie mogą one korzystać ze statusu opinii biegłego. Wychodząc jednak naprzeciw oczekiwaniom apelującego i mając na uwadze treść art. 381 k.p.c., Sąd Okręgowy uzupełnił materiał dowodowy i na etapie postepowania apelacyjnego dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego A. D. (1).

W swojej opinii uzupełniającej biegły wskazał, iż ograniczenia związane
z uciążliwością w korzystaniu z nieruchomości przez konieczność znoszenia hałasu lotniska spowodowały spadek wartości rynkowej nieruchomości o 25600 zł, która to kwota o jaką potencjalny kupujący jest skłonny obniżyć cenę zakupu nieruchomości godząc się jednocześnie na w/w niedogodności. Określenia wartości dokonano zgodnie z zeszytem metodycznym wydanym przez (...) Federację Stowarzyszeń (...) nieruchomości na obszarach oddziaływania hałasu lotniczego. W. 2013 r. 1 strona zeszytu w załączniku. Podstawą opracowania jest zalecenie,
aby ubytek wartości nieruchomości wskutek oddziaływania hałasu lotniczego, był szacowany przy użyciu tych samych metod i technik jakie wykorzystują rzeczoznawcy dla oceny innych cech wpływających na wartość. (opinia uzup. – k. 182 – 187).

W tym kontekście Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zakwestionowania poprawności wniosków biegłego, a w szczególności do podważenia kalkulacji dokonanej przez biegłego w postępowaniu pierwszo i drugoinstancyjnym jako nierzetelnej czy nieprawidłowej.

Odnosząc się do skarżonej kwestii zasądzenie odsetek od świadczenia z tytułu odszkodowania od daty wcześniejszej niż data wyrokowania, wskazać trzeba, iż dłużnik odpowiedzialny za wyrównanie szkody pozostaje w opóźnieniu z zapłatą świadczenia bezterminowego jakim jest odszkodowanie za wyrządzoną szkodę na zasadach ogólnych,
tj. od dnia wezwania go przez poszkodowanego do spełnienia świadczenia (art. 455 k.c.).
Od tego momentu wierzyciel ma zatem prawo żądać odsetek ustawowych za opóźnienie
na podstawie art. 481 k.c. Dotyczy to także odszkodowań dochodzonych w oparciu o przepisy art. 129 ust. 2 oraz art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Wskazać należy, iż obowiązany do wypłaty odszkodowania może pozostawać w tak rozumianym opóźnieniu obowiązku wyrównania szkody, której wysokość jest znana
w dacie wezwania, choćby została ona ustalona dopiero w okresie późniejszym, w tym
w wyniku postępowania sądowego. Dłużnik popada w opóźnienie, jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne, także wtedy,
gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia.

W niniejszej sprawie pozwany został wezwany do zapłaty odszkodowania pismem doręczonym już w dniu 11 kwietnia 2012 roku (k. 13), zaś wierzyciel wyznaczył termin spełnienia świadczenia na 14 dni od otrzymania pisma, co sprawiło, iż roszczenie stało się wymagalne od dnia 25 kwietnia 2015 roku. Skoro jednak powód cofnął żądanie o odsetki
od dnia 11 kwietnia 2012 roku do dnia 11 maja 2012 roku, to dłużnik pozostawał zatem bez wątpienia w opóźnieniu od dnia wskazanego w piśmie powódki, czyli od dnia 12 maja 2012 roku.

W tych warunkach nie można zatem zgodzić się ze skarżącym, iż zasądzając
odsetki ustawowe od tak ustalonej daty Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia
art. 363 § 2 k.c.

Stwierdzić bowiem trzeba, iż pozwany co najmniej od daty doręczenia mu wezwania do zapłaty miał możliwość dokonać we własnym zakresie oszacowania odszkodowania
i jego wypłaty, a nie czekać biernie na rozstrzygnięcie sądu. Zaniechanie tego obowiązku doprowadziło do konieczności wykonania stosownej kalkulacji przy pomocy biegłego sądowego. Skarżący nie przedstawił analizy na ile zaskarżone rozstrzygnięcie oparto
na wyliczeniu odszkodowania z niekorzyścią dla niego, tj. na ile odszkodowanie byłoby odmienne kwotowo, gdyby zostało wyliczone według cen z innej daty. Przyznanie odsetek ustawowych za okres wskazany w wyroku stanowi rekompensatę za korzystanie przez pozwanego z kapitału. Jeżeli zobowiązany nie płaci odszkodowania w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 k.c. uprawniony nie ma możliwości czerpania korzyści z odszkodowania, jakie mu się należy już w tym terminie. Odsetki ustawowe mają przede wszystkim zapewnić swego rodzaju zryczałtowane wynagrodzenie dla wierzyciela za korzystanie ze środków pieniężnych jemu należnych przez dłużnika.

Powyższe nie jest sprzeczne z funkcją odsetek z art. 481 § 1 k.c. i nie przysparza stronie powodowej korzyści finansowych, nieuzasadnionych zakresem zobowiązania pozwanego, określonym w przepisach art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Wbrew stanowisku apelacji, całkowicie nieuprawnionym jest także wiązanie początkowej daty biegu odsetek od zasądzonej na rzecz powódki kwoty z datą otrzymania odpisu pisma rozszerzającego powództwo, gdyż wyrok w niniejszej sprawie nie ma charakteru konstytutywnego. Źródłem szkody dla powódki było wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania, co ograniczyło ją w sposobie korzystania z nieruchomości
i pogorszyło klimat akustyczny budynku.

Dlatego też, rację miał Sąd Rejonowy zasądzając kwoty odszkodowania na rzecz powódki od dnia 12 maja 2012 roku, gdyż w okolicznościach przedmiotowej sprawy,
wymagalność roszczenia należy właśnie ustalić od tej daty.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację pozwanego jako całkowicie bezzasadna, o czym orzeczono jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego, należnych od pozwanego na rzecz powódki Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 2 wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.
w zw. z art. 99 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, który pozwany przegrał w instancji odwoławczej w całości.

Wysokość kosztów profesjonalnego zastępstwa prawnego po stronie powódki
Sąd Odwoławczy ustalił w oparciu o § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).