Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Ewelina Wolny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

przy udziale Asesora prokuratury Rejonowej w szczytnie Anny Szelugi-Skłodowskiej i funkcjonariusza celno-skarbowego Pawła Chabko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25 września, 23 października 2017 roku i 26 lutego 2018 roku

sprawy

B. K.

syna M. i S. z domu G., ur. (...) w S.,

oskarżonego to, że:

w dniach 28 i 29 kwietnia 2008r. w S., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, zajmując się faktycznie sprawami finansowymi i gospodarczymi wspólników (...) K. sp. j. będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, z naruszeniem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), podał nieprawdę w złożonych Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w S. zeznaniach I. K. i W. K. o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2007 poprzez zawyżenie kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej spółki o 196 984,71 zł zaliczając do nich wydatek na zakup trzech ciągników siodłowych od (...) na podstawie sfałszowanej faktury nr (...) z 14 marca 2007r., którego w rzeczywistości Spółka nie poniosła, przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych o 37428 zł,

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 56 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i art. 7 § 1 kks

I.  oskarżonego B. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 56 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i w zw. z art. 7 § 2 kks, opierając wymiar kary o art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks, wymierza mu karę 220 (dwustu dwudziestu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości stawki dziennej 90 (dziewięćdziesiąt) zł,

II.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości i opłatę w kwocie 1980 (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt) zł

UZASADNIENIE

Oskarżony B. K. był wspólnikiem oraz prokurentem (...) spółki jawnej z siedzibą w S. przy ulicy (...). Pod tym samym adresem mieściło się biuro (...) prowadzone przez J. M., zajmujące się obsługą księgową i podatkową przedmiotowej spółki, a także odbiorem kierowanej do niej korespondencji. Poza oskarżonym i jego żoną I. udziały w spółce (...) posiadał do roku 2007r. jego brat W. K..

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, związaną między innymi z transportem drogowym, B. K. poznał obywatela Federacji Rosyjskiej, O. M., współudziałowca w przedsiębiorstwie (...), zaś za jego pośrednictwem – jego teścia, mieszkającego w K. A. G., zawierając z nim w imieniu spółki (...) w dniu 03 lipca 2006r. umowę o współpracy, zobowiązującej wymienionego do zakupu i odbioru używanych ciągników samochodowych w ilości około 10 sztuk miesięcznie, od dostawcy w cenie 120.000 – 160.000 zł każdy, zakupu i odbioru innych używanych pojazdów samochodowych ciężarowych specjalistycznych w ilości minimum 2 sztuk miesięcznie w cenie 100.000 zł – 300.000 zł, zakupu i odbioru używanych naczep samochodowych w ilości około 5 sztuk w cenie 20.000 zł – 100.000 zł. Spółka (...) jako pośrednik została zobowiązana do zawarcia na terenie Unii Europejskiej umowy dostawy i wynegocjowania warunków dostarczenia towaru do odbiorcy, a także ustanowiona płatnikiem umowy ustawy, z zastrzeżeniem przekazania przez odbiorcę środków na konto pośrednika w czasie pozwalającym na terminowe wpłacanie należności określonych w umowie dostawy. Zgodnie z §4 ust.1 wspomnianej umowy, pośrednik był uprawniony do wystawienia na koniec każdego miesiąca faktury za wykonane usługi pośrednictwa w transakcji sprzedaży na rzecz odbiorcy, z prawem do potrącenia swojej należności kwoty przekazanej mu przez odbiorcę na rzecz pośrednika.

Reprezentowana przez oskarżonego jako prokurenta spółka pośredniczyła także przy zawarciu tego samego dnia przez A. G. umowy z przedsiębiorstwem (...) z T., mającej dostarczać wymienionemu używane ciągniki i naczepy samochodowe. Wybór towaru, określenie jego ceny rzeczywistej, terminów i warunków dostawy pozostawiono pośrednikowi, zobowiązanemu do złożenia dostawcy gwarancji bankowej na kwotę 350.000 zł, na wypadek opóźnienia w zapłacie należności za dostarczone pojazdy, odbiorca miał natomiast ustanowić na rzecz spółki (...) hipotekę na swoich nieruchomościach lub udzielić innego zabezpieczenia aprobowanego przez pośrednika, a także był zobowiązany do uiszczania należnej spółce z racji pośrednictwa prowizji. Spółka (...) poza zobowiązaniem do gwarancji bankowej wystawiła w dniu 06 lipca 2006r. na rzecz przedsiębiorstwa (...) weksel in blanco.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. K. na k. 1272v od słów „firma współpracowała” do słów „poręczyłem wekslowo”, zeznania świadków: J. M. na k. 619 na k. 1273 do słów „VAT-owskiego”, I. K. na k. 481v do słów „były kupione” i na k. 1279v od słów „była umowa” do słów „pieniądze przelewał”, M. B. na k. 1280 od słów „dość często byłem świadkiem” do słów „pana G.” i na k. 1280v od słów „współwłaścicielem O. (...) do słów „pan K.”, odpis pełny z rejestru przedsiębiorców na k. 7 – 8v, faktury VAT wystawione przez spółkę (...) dla A. G. z tytułu prowizji za okres sierpień 2006 – styczeń 2007 na k. 366 – 371 i k. 1232 – 1238, kserokopia umowy pomiędzy B. I. K. i A. G. na k. 1227 – 1229, kserokopia umowy pomiędzy (...)Gigant, A. G. i B. I. K. na k. 1225 – 1226, kserokopia porozumienia wekslowego na k. 72 załącznika RKS (...))

Na podstawie umowy o współpracy zawartej przez spółkę (...) z A. G. przeprowadzono jedynie jedną transakcję, zakupu sześciu ciągników siodłowych marki R. (...) od brytyjskiej spółki (...). Po uprzedniej rezerwacji pojazdów obejrzanych przez znajomego B. K. na terenie Wielkiej Brytanii, na adres spółki oskarżonego wpłynęła przesłania faksem faktura nr (...) z dnia 18 września 2006r., wskazująca A. G. jako nabywcę pojazdów o numerach VIN: (...), (...), (...), (...), (...), (...), zaś firmę (...) jako płatnika ceny, podanej w walucie brytyjskiej i opiewającej na łączną kwotę 67.800 funtów. W jej treści nie podano wartości ciągników w euro, nie wskazano kosztów ich transportu ani portu przeznaczenia.

(dowód: kserokopia faktury nr (...) na k. 365 i k. 1196)

Właściwa faktura potwierdzająca dokonanie zaplanowanej transakcji, z dnia 13 października 2006r. nr (...), która wpłynęła na adres korespondencyjny pośrednika, także wskazywała jako nabywcę pojazdów A. G., a jako płatnika transakcji spółkę (...), łączną cenę zakupu 6 ciągników określono na 95.700 Euro, wraz z kosztami transportu z (...) do G. - na 101.400 Euro.

(dowód: kserokopia faktury nr (...) na k. 748 i k. 1194, kserokopia tłumaczenia faktury z języka angielskiego na k. 1051 i k. 1065)

Reprezentowana przez B. K. spółka jako płatnik faktury z dnia 13 października 2006r. nr (...) przekazała należność na rzecz (...) z rachunku spółki, w czterech ratach: pierwsza w kwocie 9.900 Euro w dniu 28 sierpnia 2006r., druga w kwocie 35.000 Euro w dniu 04 września 2006r. (ta sama kwota tego samego dnia wpłynęła na konto B. I. K. sp. j. z rachunku bankowego A. G. w banku (...) w Panamie), trzecia w kwocie 15.500 Euro w dniu 07 września 2006r. (poprzedniego dnia 06 września 2006r. kwota 18.850 Euro została przekazana przez nabywcę z tego samego konta w banku panamskim na rachunek pośrednika), ostatnia w kwocie 41.400 Euro w dniu 11 października 2006r. ( w dniu 10 października 2006r. A. G. przekazał na konto spółki państwa K. kwotę 89.300 Euro za pośrednictwem Rondo (...) LTD (...) na Wyspach Dziewiczych). Poza wymienionymi przelewami na rachunek (...) spółki (...) z kont banków mających siedzibę w tzw. rajach podatkowych kwota 10.000 Euro została przekazana B. K. w gotówce przez O. M..

(dowód: potwierdzenie przelewów na k. 384 – 387, kserokopie wyciągów z rachunku spółki w Banku (...) S.A. na k. 484 – 593 i Banku (...) na k. 827 – 844, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14 wraz z uzasadnieniem na k. 780 – 798v, kserokopia akt II K 147/14 na k. 965 - 967

Po przetransportowaniu wspomnianych ciągników siodłowych z portu w S. do G., a następnie przewiezieniu ich do S., w trzech z nich przerobiono układ kierowniczy celem dostosowania do ruchu prawostronnego, po czym wyeksportowano do Rosji. Przed dokonaniem takich samych zmian w pozostałych pojazdach doszło do zmiany rosyjskich przepisów celnych, w konsekwencji wywóz zakupionych przez A. G. ciągników siodłowych z uwagi na rok ich produkcji stał się nieopłacalny. Trzy pozostałe w S. ciągniki, o numerach (...), (...), (...), miały zostać przekazane firmie (...). W toku dalszych uzgodnień pomiędzy nabywcą pojazdów a oskarżonym B. K. miał sprzedać pojazdy i przekazać uzyskane pieniądze (...) kontrahentowi A. G., jako rozliczenie jego należności wobec tejże firmy, reprezentowanej przez prezesa M. K.. Powyższe ustalenia zostały zawarte w piśmie z dnia 21 lipca 2007r., wystawionym przez spółkę (...), podpisanym przez oskarżonego.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. K. na k., zeznania J. M. na k. 619 v od słów „ciągniki z firmy (...)” do słów „jest faktura” k. 1273v od słów „z tego, co wiem” do słów „Federacji Rosyjskiej”, I. K. na k. 1280 od słów „ firma (...) poniosła koszt” do słów „prawostronny”, M. K. na k. 14v – 15 akt II Ko 83/17, kserokopie akt II K 147/14 na k., informacja Urzędu Celnego w G. na k. 954 – 961, wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14 wraz z uzasadnieniem na k. 780 – 798v, pismo z dnia 21.07.2007 na k. 5 załącznika RKS (...))

W nieustalonych okolicznościach na adres biura (...), będącego także uprzednio siedzibą spółki (...), wpłynęła faktura z datą 14 marca 2007r. o numerze (...), nosząca oznaczenie wystawcy (...), wskazująca w pozycji nabywcy trzech ciągników marki R. (...) o numerach VIN (...), (...) i (...) oraz płatnika dostawy, w łącznej kwocie 50.700 Euro, B. I. K. Sp. j. Wspomniany dokument, zawierający wzmiankę o sześciu ciągnikach (6x2 tractor units) oraz wadze 42000 kg, tożsamej z wagą 6 ciągników siodłowych wskazaną w fakturze nr (...) z 13 października 2006r., nie został wystawiony przez (...) i nie był dokumentem oryginalnym, lecz kompilacją obrazu graficznego fragmentów faktury oryginalnej oraz działań edycyjnych z wykorzystaniem biurowego edytora tekstu. Został zaksięgowany przez pracowników biura (...) i przedłożony Urzędowi Skarbowemu w S. wraz z wystawioną 31 marca 2007r. fakturą wewnętrzną nr (...) na wartość brutto 240.321,35 zł, netto 196.984,71 zł, VAT 22% tj. 43.336,64 zł, przyjmując kurs Euro na 3,8853 zł oraz deklaracją VAT-7. Odprowadzony podatek VAT w kwocie 43.336,64 zł spółka (...) zaewidencjonowała w rejestrze dostaw i rozliczyła w deklaracji VAT-7 za w/w miesiąc.

( dowód: zeznania świadka J. M. na k. 619v od słów „potem w marcu” do słów „w marcu 2007” i na k. 1273 od słów „w kwietniu” do słów „to samo”, kserokopia faktury nr (...) na k. 749 i k. 1195, kserokopia tłumaczenia faktury z języka angielskiego na k. 1053 – 1054 i k. 1066, raport z systemu RemDat US w S. na k. 26 – 56v, protokół przeszukania na k. 352 – 354, protokół oględzin dokumentacji na k. 363 – 364, kserokopie opinii biegłego z zakresu badania dokumentów na k. 414 – 427, k.858 – 863, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14 wraz z uzasadnieniem na k. 780 – 798v)

W dniach 27 lipca – 24 sierpnia 2007r. pracownicy Urzędu Skarbowego w S. przeprowadzili kontrolę rozliczenia podatku od towarów i usług w spółce (...) za okres od 01 stycznia do 31 marca 2007r. W protokole kontroli zwrócono uwagę na brak potwierdzenia transakcji nabycia trzech pojazdów marki R. (...) samochodów od (...) Ltd. przez zbywców z systemie (...), w księdze przychodów i rozchodów spółki (...) za marzec 2007, brak wpisów odnośnie sprzedaży samochodów, brak w ewidencji środków trwałych, brak w tabeli amortyzacyjnej. Spółka została zobowiązana do złożenia wyjaśnień i potwierdzenia posiadania przedmiotowych samochodów.

(dowód: raport z systemu (...) spółek (...) i (...) K. na k. 9 – 21, raport z systemu (...) spółki (...) na k. 61 – 67, wydruk z rejestru informacji o transakcjach wewnątrzwspólnotowych dot. B. - (...) i B. – k. 287 -291protokół kontroli podatkowej na k. 372 – 382, księga przychodów i rozchodów spółki za rok 2007 na k. 428 - 467)

W dniu 24 sierpnia 2007r. na podstawie faktury nr (...) wskazującego na własność wymienionych w niej pojazdów, dwa z nich zostały sprzedane przez spółkę reprezentowaną przez oskarżonego (...) S.A. we W. Oddział w O. za kwotę 244.000 zł. 31 sierpnia 2007r. te same spółki zawarły umowy leasingu operacyjnego nr (...), na mocy których firma oskarżonego otrzymała te same ciągniki, wycenione po 100.000 zł, z płatnością 35 rat po 2394 zł i depozyt gwarancyjny po 21.000 zł za ciągnik. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży ciągników (...) zostały wykorzystane na bieżące potrzeby spółki (...).

31 października 2007r. spółka jawna (...) zmieniła nazwę na (...) K., zaś w dniu 10 grudnia 2007r. działający w jej imieniu B. K. zbył ostatni ze wspomnianych ciągników siodłowych, nr (...), O. M., za kwotę 18.500 Euro, stanowiącą równowartość 66.117,15 zł.

(dowód: kserokopie umowy leasingu z załącznikami na k. 8 – 17 załącznika RKS (...), kserokopia faktury z 10.12.2007r. na k. 57 załącznika RKS (...))

Oskarżony, zajmując się faktycznie sprawami finansowymi (...) spółki (...) K., to jest żony I. i brata W., podał nieprawdę w złożonych w dniach 28 i 29 kwietnia 2008r. do Urzędu Skarbowego w S. zeznaniach o wysokości osiągniętego przez wymienionych dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej, zaliczając do kosztów uzyskania przychodu z działalności spółki w roku 2007 cenę fikcyjnego zakupu przez spółkę trzech ciągników siodłowych za kwotę 196.984,71 zł, na podstawie podrobionej faktury nr (...) z 14 marca 2007r. Na skutek powyższego działania oskarżonego doszło do uszczuplenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych o kwotę 37.428 zł.

(dowód: raport z systemu RemDat US w S. dot. B. K. na k. 68 – 78 i k. 94 – 99, raport z systemu RemDat US w S. dot. I. K. na k. 79 – 93v i k. 100 – 101v, raport z systemu RemDat US w S. dot. W. K. – k.102 – 103v, PIT 36, PIT/B W. K. za 2007 na k. 172 – 175v, PIT 36L, PIT/B i PIT 37 I. K. za 2007 na k. 176 – 180, PIT 36, PIT/B i PIT 37 B. K. za 2007 na k. 181 – 186v)

O przywłaszczenie trzech przedmiotowych ciągników siodłowych B. K. został oskarżony przez A. G., działającego jako subsydiarny oskarżyciel posiłkowy, postępowanie w tejże sprawie toczyło się przed Sądem Okręgowym w Olsztynie za sygnaturą akt II K 199/12 i II K 147/14. Sąd ten wyrokiem z dnia 19 lipca 2016r. ustalił, iż B. K. w dniu 24 sierpnia 2006r. przywłaszczył kwotę 244.000 zł uzyskaną ze sprzedaży tego dnia (...) S.A. we W. Oddział w O. dwóch powierzonych mu do sprzedaży ciągników siodłowych o numerach VIN (...) i (...), to jest mienia znacznej wartości na szkodę A. G. i umorzył postępowanie na podstawie art. 1 § 2 kk w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 kk, przyjmując znikomą społeczną szkodliwość czynu oskarżonego.

Jak wynika z ustaleń przytoczonych w uzasadnieniu powyższego, prawomocnego orzeczenia, podzielonych przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku, utrzymujący w mocy zaskarżony wyrok w dniu 27 stycznia 2017r. w sprawie II AKa 155/16, treść umowy o współpracę z dnia 03 lipca 2006r. zawartej między B. I. K. a A. G., wskazywała, iż firma ta była tylko pośrednikiem – płatnikiem dostawy, a pieniądze na zakup ciągników samochodowych miały być przekazywane przez odbiorcę – A. G. na konto tej spółki, w terminie niezbędnym na terminowe wpłacenie należności dla dostawcy. Zwrócono uwagę, że firma (...) na koniec miesiąca wystawiała faktury za to pośrednictwo, nadto mogła też dokonać potrącenia swojej należności z pieniędzy przekazywanych przez kontrahenta, nielogiczny tym samym byłby zapis §4 ust. 2 umowy, dotyczący potrącenia, gdyby to oskarżony wykładał swoje środki na zakup ciągników. Przywołano zeznania A. G., który kategorycznie i konsekwentnie podawał, że przelewał swoje pieniądze na konto spółki (...) z banków mających siedziby w tzw. rajach podatkowych, nie będąc z tego względu w stanie okazać potwierdzenia tych przelewów, gotówkę przywozili także kierowcy, zaś oskarżony otrzymywał prowizję. Zwrócono uwagę, że B. K. nie kwestionował faktu, iż na konto firmy (...) wpływały pieniądze z tzw. rajów podatkowych, które następnie przelewano na rachunek spółki (...) tytułem zapłaty za zamówione ciągniki, utrzymywał zarazem, że były to wpłaty od innych klientów, jednakże nie miał on wówczas innych kontrahentów.

Za niewątpliwą uznano okoliczność wejścia oskarżonego w posiadanie podrobionej faktury z 14 marca 2007r o nr (...) wskazującej B. - (...) jako nabywcę 3 ciągników i posłużenie się tą fakturą posłużył się sprzedając dwa z nich w dniu 24 sierpnia 2007r. (...) S.A. i przekazując pieniądze spółce (...). Zacytowano twierdzenia przedstawicieli firmy (...), którzy zaprzeczyli wystawieniu tejże faktury, podnieśli, iż środki pieniężne w kwocie łącznej 101.400 Euro dotyczyły płatności za fakturę (...) z 13 października 2006r., nie było innych płatności za tę fakturę bądź 6 ciągników, w rejestrach firmy są tylko dokumenty sprzedaży z 13 października 2006r., nie ma zapisu dotyczącego sprzedaży z faktury (...), nie jest ona dokumentem oryginalnym, gdyż wymienione w niej pozycje pokrywają się z figurującymi na fakturze (...), waga brutto odpowiada ciężarowi 6, a nie 3 sztuk, zaś widniejący na niej podpis nie został złożony przez pracownika spółki. Zwrócono nadto uwagę na odzwierciedlenie zeznań wyżej wymienionych w opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, wskazującego, iż faktura (...) nie jest dokumentem oryginalnym, lecz skompilowanym obrazu graficznego fragmentów faktury oryginalnej oraz działań edycyjnych z wykorzystaniem edytora tekstu, o czym świadczy między innymi przebieg liniatury wydrukowanych zapisów, biegnących równolegle w stosunku do całości nadruku w górnej części dokumentu, zaś w dolnej – skośnie. Kompilacja ta została w całości, wraz z odwzorowaniem pieczątki i obrazem podpisu, wydrukowana przy użyciu drukarki atramentowej, natomiast nadesłane jako materiał porównawczy faktury (...) zostały wydrukowane techniką offsetową na papierze ze znakiem wodnym, zapisy czarną czcionką nadrukowane na nich przy użyciu drukarki laserowej. Zdaniem biegłego, oryginalne faktury przedmiotowej firmy brytyjskiej cechują się wyższą gramaturą papieru. Ustosunkowując się do zastrzeżenia B. K., dotyczącego badania kopii faktury, zaznaczono, iż nawet wielokrotne kopiowanie nie zniekształciłoby jej treści, gdyż z każdej z kopii można odczytać zapisy wskazujące, iż nie jest dokument oryginalny.

Odwołano się wreszcie do treści dokumentu z dnia 21 lipca 2007r. zatytułowanego (...), sporządzonego przez oskarżonego jak prokurenta firmy (...), zawierającego informacje, iż spółka ta, działając na zlecenie A. G., we wrześniu 2006r. zakupiła 6 samochodów ciężarowych, z których 3 zostały wyeksportowane do K., zaś 3 pozostały na parkingu firmy, ze względu na zmianę prawa rosyjskiego i niemożność ich eksportu, pieniądze uzyskane ze sprzedaży tych 3 samochodów miały być przeznaczone na spłatę zadłużenia A. G. w firmie (...). Zapisy te jednoznacznie zinterpretowano jako potwierdzenie, iż A. G. był właścicielem wyżej wymienionych pojazdów, zaś B. K. nie wyrażał zgody na przekazanie 3 ciągników firmie (...) nie dlatego, że był ich właścicielem, lecz dlatego, że jako osoba gwarantująca spłatę zadłużenia A. G. był niewątpliwie zainteresowany dokonaniem jak najkorzystniejszej transakcji.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14 wraz z uzasadnieniem na k. 780 – 798v, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w sprawie II AKa 155/16 wraz z uzasadnieniem na k. 799 – 805)

Oskarżony B. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, podkreślając, iż spółka (...) zasadnie ujęła w kosztach poniesiony przez nią faktycznie wydatek na zakup trzech ciągników siodłowych od angielskiej firmy (...), co potwierdzają zeznania pracowników przedmiotowej brytyjskiej spółki, potwierdzenia przelewów oraz faktura z 14 marca 2007r. Podniósł zarazem brak wiedzy na temat sfałszowania wspomnianej faktury, wyjaśniając, że stanowiła ona rezultat uzgodnień z O. M. i A. G., zdejmując z nich obowiązek rozliczenia przed polskim urzędem celnym, a nadto była korzystna dla firmy (...). Nadmienił, że umowa o współpracę z A. G., polegającej na pośredniczeniu w zakupie ciągników siodłowych i naczep samochodowych, wiązała się z angażowaniem środków własnych przez spółkę (...), z prawem potrącania prowizji, kontrahent co do zasady zwracał poniesione przez spółkę koszty zakupu pojazdów, w przypadku wspomnianych trzech ciągników siodłowych tego nie uczynił, podobnie jak za zakup innych pojazdów nabytych od (...) firmy (...), których zakup poręczył wekslowo oskarżony. Dodał, iż po zakupie sześciu ciągników przez A. G. doszło do zmiany rosyjskich przepisów podatkowych, w związku z powyższym zrezygnował on z nabycia trzech ciągników od spółki (...), a czując się zobowiązanym do rozliczenia przed polskim organem celnym, w związku z procedurą tranzytową, zadeklarował wystąpienie do firmy (...) o stosowne zmiany w dokumentacji, w wyniku tych uzgodnień w marcu 2007r. w biurze (...) pojawiła się faktura dotycząca zakupu trzech ciągników przez spółkę (...), nie potrafił zarazem wskazać nadawcy dokumentu. Zaznaczył, że w tej sytuacji koniecznym było zaksięgowanie faktury , co uczynili pracownicy biura rachunkowego, a także zarejestrowanie transakcji w Urzędzie Skarbowym w S.. W ocenie oskarżonego, jeśli kupujący oświadczy zbywcy zmianę uprzedniej woli i wskaże innego nabywcę, prosząc o wystawienie korekty faktury, jest to postępowanie prawidłowe i każda z firm na tej czynności korzystała. Zwrócił uwagę, iż zarówno spółka (...), jak i Urząd Celny w G. musieli mieć świadomość, iż rzeczone trzy ciągniki siodłowe nie opuściły obszaru UE. Zakwestionował także opinię biegłego z zakresu badania dokumentów, sporządzoną w toku innego postępowania, wskazując, że nie miał on wiedzy, jak są tworzone faktury w spółce (...), zaś z doświadczenia oskarżonego wynika, iż mogą być one tworzone w różny sposób, w tym przy użyciu edytowalnych szablonów, nadto biegły nie dysponował oryginałami dokumentów, zaś pracownik spółki (...) niewiele pamiętał z okoliczności wystawienia faktury z 13 października 2006r., nie wykluczył także kategorycznie autorstwa podpisu na fakturze z 14 marca 2007r. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 1272v – 1273).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższe wyjaśnienia B. K. stanowią w istocie próbę podważenia prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14, stwierdzającego w sposób jednoznaczny fakt przywłaszczenia przez oskarżonego powierzonego mu mienia należącego do A. G., ocenionego wszakże jako czyn o znikomej społecznej szkodliwości. W kontekście cytowanego rozstrzygnięcia nie ulega tym samym wątpliwości, iż ani oskarżony, ani reprezentowana przez niego spółka nie byli właścicielami trzech ciągników marki R. (...) o numerach (...), (...) i (...), wywodząc swoje uprawnienia na podstawie fałszywego dokumentu, mającego stanowić potwierdzenie nie zaistniałej transakcji, zaś polemizowanie oskarżonego z powyższymi ustaleniami nie zasługuje na aprobatę.

Podana przez B. K. wersja, iż A. G. stawał się właścicielem przedmiotowych ciągników siodłowych dopiero po ich eksporcie do Federacji Rosyjskiej, zaś wcześniej należały one do spółki (...), ponoszącej faktycznie koszty ich zakupu, pozostaje bowiem w sprzeczności z treścią umowy o współpracę z 03 lipca 2006r. i warunkami transakcji wynikającymi z faktury (...) z 13 października 2006r., jednoznacznie określającymi rolę reprezentowanej przez oskarżonego spółki jako płatnika dostawy, z prawem pobierania prowizji, w tym w drodze jej potrącenia z należności otrzymywanych od nabywcy tytułem ceny kupna ( o czym świadczą wystawione przez spółkę faktury z tytułu należnej prowizji za okres sierpień 2006 – styczeń 2007 na k. 366 – 371 i k. 1232 – 1238). Poza sporem pozostaje także fakt dokonania płatności przez firmę (...) kwoty wynikającej ze wspomnianej faktury nr (...) w czterech ratach, zbieżnych w czasie z wpływami na rachunek spółki przelewów z banków posiadających siedzibę w Panamie, M. i na Wyspach Dziewiczych, odpowiadających wysokością poszczególnym ratom, ze wskazaniem należności za pojazdy w tytule płatności (vide potwierdzenie przelewów na k. 384 – 387, kserokopie wyciągów z rachunku spółki w Banku (...) S.A. na k. 484 – 593 i Banku (...) na k. 827 – 844), przy jednoczesnym braku późniejszych płatności na rzecz (...). Nie sposób nie odnotować zarazem wewnętrznej sprzeczności w wyjaśnieniach oskarżonego, wywodzącego, iż nabywcą pojazdów był podmiot ponoszący koszt zakupu, to jest przedsiębiorstwo (...), powołującego się zarazem na prawo własności jedynie trzech z sześciu pojazdów, w sytuacji, gdy sprzedawca otrzymał zapłatę za wszystkie ciągniki z rachunku bankowego spółki.

Na podkreślenie zasługują także rozbieżności w zeznaniach świadka J. M., notabene autora wspomnianej umowy o współpracy z dnia 03 lipca 2006r., powołującego się początkowo (vide k. 619 – 620) na wiedzę o nabyciu wszystkich sześciu ciągników przez spółkę (...) i następnie przekazaniu trzech z nich A. G. celem przewiezienia do K., pozostawienie trzech ciągników w Polsce miało uzasadniać wystąpienie o korektę faktury. W ocenie Sądu byłaby ona zbyteczna przy założeniu własności spółki w odniesieniu do wszystkich pojazdów, bez względu na ich przeznaczenie, zaznaczenia nadto wymaga, iż dokument z dnia 14 marca 2007 o nr (...) nie nosi żadnych oznaczeń wskazujących na korygowanie jakiejkolwiek uprzedniej transakcji (vide kserokopia faktury nr (...) na k. 749 i k. 1195, kserokopia tłumaczenia faktury z języka angielskiego na k. 1053 – 1054 i k. 1066). W dalszym toku postępowania świadek wskazał natomiast, iż pierwotnie sześć ciągników było zakupionych przez A. G., na co opiewała faktura nr (...), jednakże transakcja ta nie doszła do skutku w następstwie zmiany przepisów celnych i nieopłacalności eksportu, dyspozycja A. G. i pozostawieniu trzech ciągników w Polsce stanowiła podstawę do skorygowania faktury. (vide k. k. 1273 – 1273v).

J. M. powołał się nadto na informację zasłyszaną od oskarżonego, iż w kwestii korekty faktury miał się kontaktować z pracownikami spółki (...) (vide k. 1273 – 1273v), tymczasem I. K. wskazywała, że inicjatywa w tym zakresie miała wyjść od córki A. G. W. M. (vide k. 1279v – 1280), przy czym obie wersje odbiegają od treści wyjaśnień samego B. K.. Twierdzenia obojga świadków, będących odpowiednio wspólnikiem oraz osobą odpowiedzialną za prowadzenie rachunkowości przedsiębiorstwa, w części dotyczącej współpracy spółki (...) z A. G. oraz przebiegu transakcji zakupu ciągników siodłowych od (...), pozostają przy tym w sprzeczności z cytowanymi wyżej dokumentami, w postaci umowy z dnia 03 lipca 2006r., faktury z dnia 13 października 2006r. oraz wyciągów z rachunków bankowych, wskazując na nieznajomość faktycznego charakteru transakcji zawieranych przez spółkę.

Dodać w tym miejscu należy, iż pozostali przesłuchani w niniejszej sprawie świadkowie, prezes przedsiębiorstwa (...) (vide II Ko 83/17 – k. 14v – 15) i współpracownik oskarżonego M. B. (vide k. 1280 – 1280v), podali okoliczności dotyczące współpracy reprezentowanej przez B. K. spółki z O. M. i A. G., nie posiadali natomiast bliższej wiedzy odnośnie transakcji pomiędzy spółką (...) a firmą (...), zwłaszcza zaś mającej ją dokumentować faktury z dnia 14 marca 2007r.

Nie ulega zdaniem Sądu wątpliwości fakt wejścia przez oskarżonego w posiadanie faktury z dnia 14 marca 2007r., której autentyczność została skutecznie podważona prawomocnym orzeczeniem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie II K 147/14, najpóźniej w dacie przedłożenia jej Urzędowi Skarbowemu w S. wraz z wystawioną 31 marca 2007r. fakturą wewnętrzną nr (...) na wartość brutto 240.321,35 zł, netto 196.984,71 zł, VAT 22% tj. 43.336,64 zł, przyjmując kurs Euro na 3,8853 zł oraz deklaracją VAT-7, jakkolwiek samo odprowadzenie podatku nie może być utożsamione z dokonaniem transakcji i poniesieniem jej kosztów, w kontekście pozostałych dowodów. Na przytoczenie zasługują w tym miejscu zastrzeżenia poczynione w protokole kontroli rozliczenia podatku od towarów i usług w spółce (...) za okres od 01 stycznia do 31 marca 2007r. przeprowadzonej w dniach 27 lipca – 24 sierpnia 2007r. przez pracowników Urzędu Skarbowego w S., dotyczące braku potwierdzenia transakcji nabycia trzech pojazdów marki R. (...) samochodów od (...) Ltd. przez zbywców z systemie (...), w księdze przychodów i rozchodów spółki (...) za marzec 2007, brak wpisów odnośnie sprzedaży samochodów, brak w ewidencji środków trwałych, brak w tabeli amortyzacyjnej. Spółka została zobowiązana do złożenia wyjaśnień i potwierdzenia posiadania przedmiotowych samochodów. (vide raport z systemu (...) spółek (...) i (...) K. na k. 9 – 21, raport z systemu (...) spółki (...) na k. 61 – 67, wydruk z rejestru informacji o transakcjach wewnątrzwspólnotowych dot. B. - (...) i B. – k. 287 -291protokół kontroli podatkowej na k. 372 – 382, księga przychodów i rozchodów spółki za rok 2007 na k. 428 – 467. Cytowane zapisy podważają tym samym wiarygodność B. K. i J. M., powołujących się na poddanie weryfikacji transakcji opisanej w fakturze nr (...) i brak zastrzeżeń ze strony organu skarbowego.

Na uwagę zasługuje przy tym fakt, iż po powołaniu się na nabycie trzech ciągników siodłowych przez spółkę (...) w postępowaniu podatkowym, oskarżony sporządził i podpisał dokument datowany na 21 lipca 2007r., z którego treści wynikało, że B. K. na podstawie uzgodnień z A. G. miał sprzedać pozostałe w Polsce pojazdy i przekazać uzyskane pieniądze firmie (...), w rozliczeniu zadłużenia kontrahenta, dodać należy, iż zarządzane przez oskarżonego przedsiębiorstwo było gwarantem zobowiązań A. G. wobec (...) spółki. Możliwość dysponowania pozostałymi w Polsce ciągnikami siodłowymi służyło zatem oskarżonemu jako zabezpieczenie interesów kierowanej przez niego spółki w relacjach z pokrzywdzonym oraz odzyskanie kosztów poniesionych w związku z zawarciem umowy trójstronnej.

W kontekście dotychczasowych rozważań bez znaczenia pozostaje zdaniem Sądu kwestia ówczesnej sytuacji finansowej spółki państwa K. i hipotetycznej możliwości zakupu przez nią ciągników siodłowych od firmy (...), albowiem do tego rodzaju transakcji, opisanej w zakwestionowanej fakturze nr (...), w rzeczywistości nie doszło, wynikające z tegoż dokumentu wydatki nie zostały poniesione, a tym samym nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu spółki (...).

Zaznaczyć trzeba, iż oskarżony nie negował zajmowania się sprawami gospodarczymi i finansowymi spółki, a także wspólników – I. K. i W. K., potwierdził fakt złożenia w dniach 28 i 29 kwietnia 2008r. deklaracji podatkowych PIT-36L dokumentujących przychody osiągnięte w roku 2007 przez żonę i brata z tytułu prowadzonej działalności gospodarcze, przyznając pomniejszenie tychże przychodów o kwotę wynikającą z omawianej faktury (...) jako koszt ich uzyskania, jakkolwiek konsekwentnie oceniał powyższe odliczenie jako prawidłowe, co w świetle dotychczasowych rozważań nie może zasługiwać na aprobatę. Posiadając bowiem jako jedyny ze wspólników faktyczną wiedzę na temat działalności B. I. K. sp. j, zdawał sobie sprawę z fikcyjnego charakteru rzekomej transakcji udokumentowanej przedmiotową, nieautentyczną fakturą nr (...) mającej posłużyć do zalegalizowania posiadania trzech ciągników siodłowych pozostawionych w S., świadomie posłużył się powyższym wadliwym dokumentem, wprowadzając w błąd organ podatkowy co do zaistnienia wspomnianej czynności prawnej, podając nieprawdę w złożonych deklaracjach podatkowych pozostałych udziałowców reprezentowanej przez siebie spółki, poprzez odliczenie nie poniesionych wydatków od kosztów uzyskania przychodów przez wspólników, naraził tym samym na uszczuplenie należny podatek dochodowy od osób fizycznych, w kwocie 37.428 zł. Jego zachowanie, popełnione w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wyczerpuje tym samym znamiona czynu ciągłego oszustwa podatkowego określonego – z uwagi na wysokość kwoty uszczuplonego podatku – w art. 56 § 2 kks oraz naruszenia procedur rachunkowych z art. 62 § 2 kks, popełnionych przez sprawcę stypizowanego w art. 9 § 3 kk, pozo zostających w kumulatywnym zbiegu, wskazanym w art. 7 § 1 kks.

B. K. działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i w sposób przemyślany, stopień jego winy uznać tym samym należy za znaczny.

Jako wyższy niż nieznaczny oceniono także stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa skarbowego. Na niekorzyść oskarżonego potraktowano zwłaszcza sposób i okoliczności jego działania, stanowiącego następstwo dążenia do zabezpieczenia interesów własnej spółki przed konsekwencjami udzielenia gwarancji za kontrahenta w ramach umowy trójstronnej i podjęcie kroków zmierzających do przejęcia na własność powierzonego mu jako pośrednikowi mienia. Podkreślić trzeba, że wymieniony wykorzystał okoliczność faktycznie jednoosobowego prowadzenia przedmiotowej spółki jawnej, posiadania szczegółowej wiedzy na temat zawieranych transakcji oraz ich następstw, a także nadużył zaufania, jakim darzyli go pozostali współudziałowcy, będący zarazem członkami jego rodziny. Jego postępowanie naruszało zarówno powinności płatnika należności publicznoprawnych, jak i gwaranta rzetelnego obrotu dokumentami rachunkowymi.

Okoliczności łagodzące stanowią natomiast zdaniem Sądu uprzednia niekaralność B. K. (vide informacja z Krajowego Rejestru Karnego na k. 818) oraz wysokość narażonego na uszczuplenie podatku, zakwalifikowana jako kwota małej wartości.

Mając powyższe na uwadze, wymierzoną oskarżonemu karę grzywny uznać należy za adekwatną do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa skarbowego. Jakkolwiek realnie dolegliwa, nie nosi cech rażącej surowości, w kontekście górnej granicy ustawowego zagrożenia, wynoszącej 720 stawek dziennych, nie przekracza także możliwości majątkowych i finansowych B. K., nadal prowadzącego działalność gospodarczą i osiągającego z tytułu dochód miesięczny rzędu 50.000 zł (vide k. 1272). Stanowi zarazem wystarczającą reakcję prawnokarną na czyn oskarżonego, nie dopuszczającego się uprzednio naruszenia porządku prawnego, w tym norm podatkowych, spełniając zarówno zadania w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, jak i kształtowania społecznej świadomości prawnej, unaoczniając nieopłacalność podobnych zachowań.

W konsekwencji wydania wyroku skazującego, obciążono oskarżonego kosztami postępowania i opłatą, zgodnie z art. 113 § 1 kks w zw. z art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.