Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 526/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. –asp. szt. Sylwestra Piotrowicza

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 roku sprawy

M. K.

syna M. i K. z d. P.

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że: W dniu 12 grudnia 2017 r. około godz. 10.30 w miejscowości S. gm. R., nie zachował zwykłych środków przy trzymaniu psów, dopuszczając do przebywania ich bez smyczy i kagańca oraz opieki poza posesją

tj. o czyn z art. 77 kw

I.  Obwinionego M. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, którego opis uzupełnia w ten sposób, że po słowie „środków” dodaje słowo „ostrożności” i za to na podstawie art. 77 kw w zw. z art. 36§1 kw skazuje go na karę nagany.

II.  Zwalnia obwinionego od ponoszenia opłat i kosztów sądowych.

Sygn. akt II W 526/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. B. (1) i D. B. prowadzą gospodarstwo rolne w miejscowości S. gm. R.. W dniu 12 grudnia 2017 r. około godz. 10.30 w/w usłyszeli, jak z pastwiska, gdzie pasło się bydło, dochodzą głośne ryki. Mężczyźni postanowili udać się w tamtym kierunku i sprawdzić co się dzieje. Zobaczyli dwa biegające „luzem” psy należące do M. K.. Psy nie mały kagańców, szczekały - strasząc bydło. Niepokojące ryki bydła usłyszał również P. K., który zobaczył dwa psy będące w oborze, na widok i zachowania których bydło wystraszyło się i połamało kojce.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań G. B. (2) (k. 32v), D. B. (k.32v) oraz P. K. (k. 33: 14-15).

M. K. nie przyznał się do winy i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 32v: 12-13).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając, że nie polegają one na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą przez obwinionego linię obrony. Nadto przeczy im pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy.

W ocenie Sądu nie ma żadnych powodów, by odmówić wiary zeznaniom

G. B. (2) (k. 32v), D. B. (k.32v) oraz P. K. (k. 33: 14-15), którzy w sposób spójny, zgodny i wzajemnie się uzupełniający zrelacjonowali, jak w dniu 12 grudnia 2017 r. około godz. 10.30 zachowywały się dwa psy w miejscowości S., gm. R., na pastwisku, gdzie pasło się bydło oraz w oborze. G. B. (1) i D. B. nie mieli żadnych wątpliwości, że te dwa psy należą do M. K.. Psy nie mały kagańców, biegały „luzem”, szczekały - strasząc bydło.

Artykuł 77 kw stanowi, że odpowiedzialności podlega ten, kto nie zachowuje zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia. Chodzi o panowanie nad zwierzęciem w stopniu gwarantującym bezpieczeństwo. Zwykłe środki ostrożności to takie, które wynikają ze zdrowego rozsądku, są oparte na powszechnym doświadczeniu i zwyczaju. Obwiniony zaniechał zachowania zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów tj. niewłaściwe zabezpieczył psy, co skutkowało, że biegały one po okolicy „luzem” i bez kagańca.

Mając na uwadze treść art. 5 kw, stwierdzić trzeba, że wykroczenia z art. 77 kw można dopuścić się zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. Zdaniem Sądu obwiniony przedmiotowego czynu dopuścił się co najmniej nieumyślnie - nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnił je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tych czynów przewidywał albo mógł przewidzieć. Obwiniony mógł zapobiec określonym zachowaniom swoich psów chociażby umieszczając je w tak skonstruowanym kojcu, żeby nie mogły go samowolnie opuszczać.

Sąd uznając M. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, uzupełnił jednocześnie opis tego czynu w ten sposób, że po słowie „środków” dodał słowo „ostrożności” – i na podstawie art. 77 kw w zw. z art. 36§1 kw skazał obwinionego na karę nagany, stwierdzając, iż, jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, spełni ona cele w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej.

O kosztach rozstrzygnięto na zasadzie art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1 kpk.