Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Kowalczyk

Protokolant: Agnieszka Kurzawska

w obecności Prokuratora: Moniki Szewczuk

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 07.02.2018r.

sprawy: B. M.

syna A. i A. z d. M.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

W okresie od marca 2001 r. do sierpnia 2001 r. w W., w woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających i psychotropowych w postaci 3 kilogramów marihuany i 400 gramów heroiny, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k.

orzeka:

I.  Oskarżonego B. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 43 ust. 3 w zw. z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art.4 § 1k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art.4 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych),

II.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci tymczasowe aresztowania od dnia 13 lipca 2017 r. do dnia 07 lutego 2018 r. ;

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3981,90 zł (trzy tysiące dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 2100 zł (dwa tysiące sto złotych ) tytułem opłaty;

Sygn. akt IV K 773/17

UZASADNIENIE

Mając na uwadze, iż wniosek złożony przez obrońcę oskarżonego dotyczy sporządzenia uzasadnienia do wyroku wydanego w trybie art. 387 k.p.k., sąd stosownie do treści art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.

B. M. wyrokiem wydanym w przedmiotowej sprawie w dniu 07 lutego 2018r. został uznany za winnego tego, że w okresie od marca 2001 r. do sierpnia 2001 r. w W., w woj. (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających i psychotropowych w postaci 3 kilogramów marihuany i 400 gramów heroiny, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu tj. przestępstwa z art. 43 ust. 3 w zw. z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art.4 § 1k.k.

Podstawę poczynionych przez sąd ustaleń faktycznych i prawnych stanowił materiał dowodowy w postaci: zeznania - wyjaśnienia świadka A. Z. (poprzednio O.) k. 1028-1051, 1180-1185v, 1189 od słów: „w okresie mojej współpracy z (...)” do słów: „pod parasolem P.”, 1194v- (...), 11-13, 16-21, 23-25, 27-31, 167-168, 46-47, 53-54, 62-63, 68-69, 79v-80, 113 od słów: „odnośnie (...) M.” do słów: „M. od (...)”, 164 od słów: „w okresie do marca 2001” do słów: „pieniądze te przekazywałem M. od (...)”, k. 371v od słów: „potwierdzam wszystkie swoje wyjaśnienia i zeznania” do k. 372 do słów: „ale tego nie jestem pewien”, 956-961, 964-967, (...)- (...), 1374v- (...), częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. M. złożone przed sądem w dniu 07.02.2018r. k.1668-1669, a także : k. 185-186, 191 wyjaśnienia R. U., k. 269-270, 317-318 wyjaśnienia T. J., k. 916-918, 948 wyjaśnienia D. S., k.1348-1350, 1351v-1352 wyjaśnienia R. L., k. 1355-1355v, 1356-1356v wyjaśnienia M. M. (3), k. 1361-1361v, 1370-1371, 1383-1383v wyjaśnienia W. G., k. 1364, 1368-1369 wyjaśnienia A. R., k. 1366 zeznania M. H., k. 1389 wyjaśnienia R. G., k. 1392-1392v, 1444 wyjaśnienia i zeznania M. N., k. 34-37, 42-44, 49-51, 56-60, 65-66, 73-76, 1376-1378 tablice poglądowe, k. 110-111 protokół przeszukania, k. 560-561 pismo z NFZ, k. 678 odpis skrócony aktu urodzenia, k. 1062-1053, 1217-1218 wyrok SR Praga Północ - IV K 3456/06, k. 1080-1087 wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ - IV K 905/07, k. 1090-1096 wyrok ze sprawy o sygn. VII Ka 1026/08, k. 1231 KRK, k. 1245 protokół przejęcia osoby ściganej, k. 1435-1441 odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - IX K 1094/04, k. 1505-1528 odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe - III K 133/08, k. 1546-1554 odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe - IV K 935/06, k. 1555-1558 wyrok Sądu Okręgowego Warszawa Praga - VI Ka 191/07, k. 1542 informacja z KRK,

W świetle tak ukształtowanego materiału dowodowego sąd uznał, iż okoliczności czynu i wina oskarżonego B. M. nie budzą wątpliwości, zaś uzgodnione przez strony kary są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego w wyroku czynu, uznając ponadto, iż okoliczności przedmiotowe i podmiotowe sprawy, a także postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości.

Przestępstwo z art. 43 ust. 1 Ustawy z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii [obecnie jest to art. 56 ust. 1 Ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ] w postaci nielegalnego „wprowadzenia do obrotu" lub w postaci „uczestnictwa w obrocie" polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej odpowiednio od producenta lub hurtownika przez osobę niebędącą ostatecznym konsumentem.

Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, które łączy się z przestępstwami polegającymi m.in. na ich wprowadzeniu do obrotu, uczestniczeniem w obrocie i udzielaniem innej osobie nie podlega odrębnemu ukaraniu wtedy i tylko wtedy, gdy posiadanie środka wyprzedza wprowadzenie go do obrotu lub udzielenie go innej osobie. Nie można bowiem sprzedać czy przekazać nieodpłatnie środka, którego się nie posiadało. Tylko takie posiadanie należy traktować jako współukarany czyn uprzedni.

Wskazać należy, iż samo pojęcie „obrót" zakłada dokonanie nie jednej transakcji (np. kupna-sprzedaży czy zamiany), ale wielu dotyczących tego samego przedmiotu .

W realiach niniejszej sprawy w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy wskazany powyżej zdaniem sądu mamy do czynienia z działaniem oskarżonego polegającym na aktywnym wprowadzaniu do obrotu bądź ewentualnie aktywnym uczestnictwie w obrocie środków odurzających i psychotropowych. Bezsporne jest w oparciu o relacje A. Z. ( posiadającego rozległą wiedzę na temat przedmiotowego przestępczego procederu), iż oskarżony B. M. był znaczącym odbiorcą narkotyków, który dla niego pracował, a otrzymane w komis narkotyki w postaci marihuany i heroiny następnie sprzedawał innym mniejszym odbiorcom. Z relacji w/w nie wynika, aby narkotyki B. M. brał od niego na własny użytek. Przeciwnie ilość otrzymywanych do sprzedaży narkotyków uzasadnia twierdzenie, że B. M. nie był ich ostatecznym konsumentem, choć mógł część bez wiedzy A. Z. dla siebie zatrzymywać. Jak wynika z wyjaśnień Z. on miał świadomość a także pewność, że przekazywane oskarżonemu B. M. narkotyki tj. marihuana oraz heroina trafią do dalszego obrotu, nie były mu więc przekazywane jako konsumentowi, lecz jako znaczącemu dealerowi narkotyków.

Zauważyć także należy, iż zgromadzony materiał dowodowy- nie pozwala w ocenie sądu na przypisanie oskarżonemu, iż oprócz wprowadzania, czy ewentualnie udziału w obrocie narkotyków w ilości wskazanej w wyroku, także udzielał przedmiotowych narkotyków ostatecznym konsumentom, a tylko poczynienie nie budzących w powyższym zakresie ustaleń pozwoliłoby na rozszerzenie kwalifikacji prawnej także o czyn z art. 46 ust. 1 lub ust. 2 Ustawy z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przypisując oskarżonemu znamię wprowadzenia do obrotu ,, znacznej ilości” tj. art. 43 ust.3 w/w ustawy- sąd uwzględnił, iż „znaczną ilością" środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii - jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych” wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009r. I KZP 10/09. Jak wynika natomiast z akt niniejszej sprawy ustalone ilości narkotyków, które wprowadził do obrotu w/w oskarżony to między innymi: 3 kilogramy marihuany i 400 gramów heroiny, a więc ilości, które co bezsporne mogłyby zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych.

O stałym dochodzie sprawcy o jaki mowa w art.65 k.k. będziemy mówić, gdy sprawca dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu. W orzecznictwie SN wskazuje się, że: "stałość źródła dochodu" musi się łączyć z wielokrotnością i systematycznością działalności przestępnej nacelowanej na uzyskanie dochodu. Nie może się zatem "materializować" w pojedynczym akcie czynu sprawcy (zob. wyr. SN z 20.4.2005 r., III KK 27/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 804; post. SN z 13.2.2008 r., III KK 369/07, OSNKW 2008, Nr 6, poz. 46). W innym judykacie wskazano, że: "stałe źródło dochodu nie jest równoznaczne z wyłącznym źródłem dochodu, może więc to być źródło dochodu współistniejące z innymi, byleby miało charakter stały, a nie sporadyczny. Podobnie wypowiedział się SN na gruncie art. 215 § 2 KK z 1969 r. (przestępstwo paserstwa), stwierdzając, że dochód sprawcy może mieć charakter dodatkowego źródła utrzymania, jednak "musi go cechować stałość jego uzyskiwania. Nie wystarczy zatem sporadyczne osiąganie dochodów przez sprawcę paserstwa, gdyż z pojęciem stałości łączy się wielość i systematyczność uprawiania rozciągniętej w czasie działalności przestępczej polegającej na paserstwie, przynoszącej sprawcy określone korzyści materialne" (wyr. SN z 18.10.1985 r., Rw 862/85, OSNKW 1986, Nr 7–8, poz. 52). Rację ma SN, gdy twierdzi, że określenie "stałe źródło dochodu", zamieszczone w tym przepisie jest poprzedzone słowami "(...) do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie (...)". Oba te sformułowania charakteryzują zarówno zamiar, jak i sposób oraz skutek działania sprawcy. Oznaczają, że sprawca uruchomił takie przestępcze działanie, którego modus operandi zapewnia powtarzalność osiągania bezprawnego dochodu. Przestępstwo jest wtedy dla sprawcy źródłem korzyści majątkowych, funkcjonującym permanentnie i w zasadzie przez czas nieokreślony. Ta właściwość przestępstwa, wyrażająca się w osiąganiu dochodu przez sprawcę, przejawia się w całym okresie jego dokonywania i stanowi realizację celu sprawcy. Jako taka wypełnia od początku ustawowy warunek nadzwyczajnego obostrzenia kary. Dlatego też przerwanie procederu z przyczyn niezależnych od sprawcy, np. przez organy ścigania, nie odbiera przestępstwu omawianej cechy. Jak już zauważono, przepis art. 65 k.k. nie uzależnia stosowania nadzwyczajnego obostrzenia kary wobec sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, od czasu jego trwania. Decydujące znaczenie ma w tym względzie sposób działania sprawcy, który zgodnie z jego zamierzeniem przysparza mu stałego dochodu (por. SN z 8.1.2015 r., V KK 165/14, Legali

Przyjęcie w kwalifikacji prawnej art.12 k.k. tj. działania w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ocenie sądu uzasadnia ustalenie, iż oskarżony B. M. sprzedając narkotyki faktycznie pracował w okresie wskazanym w wyroku dla A. Z. ( poprzednio O.), uzyskując z tej sprzedaży systematyczne, powtarzalne korzyści majątkowe, a podejmowane bezprawne działania stały się dla niego stałym źródłem dochodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przyjmując ostateczną kwalifikację prawną czynu jakiego dopuścił się oskarżeni - sąd kierował się dyrektywą z art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy- co też zostało poddane analizie przez sąd i uwzględnione w realiach przedmiotowej sprawy.

Odnosząc powyższe rozważania karno - prawne do realiów niniejszej sprawy, w tym zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wyjaśnień oskarżonego bezspornym jest w ocenie sadu, iż oskarżony B. M. swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu w wyroku przestępstwa.

Przy wymiarze kary oskarżonemu sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych jakie zaistniały w niniejszej sprawie, z jednej strony sąd miał wzgląd na bardzo wysoka społeczną szkodliwość popełnionego przez oskarżonego czynu, wieloletnie ukrywanie się przed wymiarem sprawiedliwości, z drugiej strony okoliczność, iż na chwilę wyrokowania był nie karany sądownie ( k. 1542), przyznał się do winy, wyraził skruchę za swoje bezprawne postępowanie. Mając powyższe na uwadze sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych),

Zdaniem sądu wymierzone kary są one adekwatne zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa, a także wystarczające dla realizacji wobec oskarżonego celów wychowawczych i poprawczych oraz celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższe kary w ocenie sądu powinny pozytywnie wpłynąć na zachowanie oskarżonego w przyszłości, uświadamiając mu bezprawność dotychczasowego postępowania. Oskarżony dopuścił się bowiem przestępstwa w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej, czyniąc sobie z niego stałe źródło dochodu, nie bacząc na krzywdę jaką przy tym wyrządza innym osobom, które w wyniku jego przestępczego działania coraz bardziej pogrążają się w swoim uzależnieniu od narkotyków. Wymierzając oskarżonemu karę bezwzględną pozbawienia wolności sąd uwzględnił także ilość i rodzaj przypisanych oskarżonemu w wyroku narkotyków, a także rozmiar i czasookres przestępczego procederu, którego oskarżony był aktywnym uczestnikiem, co świadczy o znacznym stopniu jego demoralizacji, braku respektu dla obowiązującego porządku prawnego. Mając powyższe okoliczności na uwadze, sąd rozważył ,czy całokształt zebranych w toku sprawy okoliczności musi skutkować orzeczeniem bezwzględnej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, czy też wystarczającym będzie jej orzeczenie z warunkowym zawieszeniem. Zdaniem sądu bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu w wyroku czynu, znaczny stopień demoralizacji przejawiający się w jego zachowaniu po popełnieniu przestępstwa związany z unikaniem odpowiedzialności karnej przez wiele lat poprzez ucieczkę z kraju, nie uzasadniają domniemania, że mimo niewykonywania kary, będzie on przestrzegał w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. W ocenie sądu, odizolowanie oskarżonego od społeczeństwa powinno uświadomić mu wagę karno -prawną przestępstwa jakiego się dopuścił przed laty oraz nieuchronność kary za popełnianie przestępstw cechujących się tak wysokim stopniem społecznej szkodliwości.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci tymczasowe aresztowania od dnia 13 lipca 2017 r. do dnia 07 lutego 2018 r. ;

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.981,90 zł (trzy tysiące dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 2.100 zł (dwa tysiące sto złotych ) tytułem opłaty albowiem faktyczna sytuacja finansowa, majątkowa oskarżonego uzasadnia i umożliwia mu ich uiszczenie.

Z tych wszystkich względów, sąd orzekł jak w wyroku.