Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

Sędziowie: SSO Piotr Sałamaj

SSR (del.) Rafał Lila

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2018 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z wniosku GOSPODARSTWO (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

przy udziale B. K. W. G.

o zmianę wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego

na skutek zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 3 października 2017 roku, w sprawie o sygnaturze SZ XIII Ns - Rej. KRS (...)

postanawia:

I. oddalić zażalenie;

II. zasądzić od uczestnika na rzecz wnioskodawcy kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania.

Piotr Sałamaj Leon Miroszewski Rafał Lila

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, postanowieniem z dnia 3 października 2017 roku w punkcie pierwszym oddalił wniosek uczestnika o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie referendarza sądowego z dnia 22 grudnia 2016 roku, a w punkcie 2 odrzucił skargę.

Uzasadnił, że skarga była spóźniona, a wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi był nieuzasadniony, albowiem niedochowanie terminu było przez uczestnika zawinione. Uczestnik nie zawiadomił Sądu Rejestrowego o tym, że dotychczasowy pełnomocnik – radca prawny D. S. już nie jest pełnomocnikiem, to zaś obciąża samego uczestnika. Niezależnie od tego pełnomocnik miał obowiązek działać również po wypowiedzeniu pełnomocnictwa (art. 94 § 2 k.p.c.), zaś jego bezczynność także obciąża uczestnika.

Uczestnik wniósł zażalenie na to postanowienie w zakresie odrzucenia skargi. Zarzucił zaniechanie przeprowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego, niezasadne uznanie, że brak działania pełnomocnika w czasie po wypowiedzeniu pełnomocnictwa obciąża uczestnika, podniósł naruszenie art. 168 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że brak zawiadomienia ze strony pełnomocnika samej strony o przesyłce sądowej kluczowej dla niego, obciąża samą stronę, naruszenie art. 94 k.p.c. poprzez przyjęcie, że brak zawiadomienia ze strony pełnomocnika o wypowiedzeniu pełnomocnictwa obciąża stronę.

W uzasadnieniu podniósł, że Sąd Rejestrowy nie sprawdził okoliczności niedoręczenia przez byłego pełnomocnika przesyłki sądowej zawierającej zaskarżone orzeczenie referendarza, natomiast godzi się wskazać, że uczestnik jest obcokrajowcem działa w oparciu o zaufanie do organów państwowych i na podstawie zupełnie odmiennego systemu prawnego. Uznał on, że skoro wypowiedzenie pełnomocnictwa nastąpiło z inicjatywy pełnomocnika, to on jest obowiązany do zawiadomienia o tym sądu, a nadto sąd rejestrowy nie ustalił nawet daty tego wypowiedzenia. W związku z powyższym, zdaniem uczestnika, który nie zna języka polskiego, nie zna prawa poleskiego i nie może ponosić odpowiedzialności za brak informacji ze strony pełnomocnika, który wypowiedział pełnomocnictwo, nie ponosi on winy za niedokonanie czynności procesowej w terminie.

W odpowiedzi na zażalenie wnioskodawca wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów. Podniósł, że wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego ma skutek wobec sądu, który doręcza korespondencję przeznaczoną dla strony, dopiero od momentu zawiadomienia sądu o tym fakcie. Zawiadomienia może dokonać zarówno pełnomocnik, jak i strona. Skoro tego zawiadomienia nie było, to nie można przyjąć, że doręczenie postanowienia z dnia 22 grudnia 2016 zostało dokonane nieprawidłowo.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Nie ma wątpliwości, że uczestnik uchybił terminowi do wniesienia skargi na postanowienie referendarza sądowego z dnia 22 grudnia 2016 roku, czemu zresztą nie zaprzeczył. Istotne w tym kontekście było to, czy uczestnik uchybił terminowi do tej czynności w sposób zawiniony. Od tego zależało rozstrzygnięcie, czy zachodzi podstawa do przywrócenia terminu do wniesienia skargi, a w skutek tego do nadania jej biegu.

Argumenty skarżącego zdają się wskazywać na jego przekonanie, że zaniechanie zgłoszenia Sądowi pierwszej instancji faktu wypowiedzenia pełnomocnictwa przez dotychczasowego pełnomocnika, zgłoszonego w toku trwania postępowania rejestrowego, nie obciąża samego uczestnika. Skarżący pomija to, że zgłoszenia takiego sam mógł dokonać (por. J. Gudowski [w:] T. Ereciński red.] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, tom 1, Warszawa 2009, s. 341), czemu nie sprzeciwiają się ani właściwości uczestnika (bycie obcokrajowcem nieznającym języka polskiego), ani fakt, że radca prawny wypowiadający pełnomocnictwo ma obowiązek zawiadomić o tym sąd, przed którym dotychczas występował. Nielojalność pełnomocnika, który wypowiada pełnomocnictwo wobec strony, polegająca na zaniechaniu zgłoszenia tego sądowi, nie niweczy winy strony w aspekcie obowiązku dokonywania w ustawowym terminie czynności procesowych. Wadliwa komunikacja pomiędzy stroną a jej pełnomocnikiem procesowym, również w zakresie zawiadamiania sądu o wypowiedzeniu pełnomocnictwa, nie może stanowić przyczyny wyłączającej winę w uchybieniu terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2012 roku, V CZ 25/12).

Całkowicie bezzasadny jest zarzut nieustalenia daty wypowiedzenia pełnomocnictwa uczestnikowi przez radcę prawnego D. S.. We wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi na postanowienie referendarza sądowego z dnia 22 grudnia 2016 roku wskazano, że doręczenie tego postanowienia nastąpiło w czasie, gdy radca prawny D. S. nie był już pełnomocnikiem uczestnika. Nie wskazano daty, ani przyczyny wygaśnięcia pełnomocnictwa, nie przedłożono też żadnego dokumentu, który wskazywałby na ten stan rzeczy. Opisana sytuacja ma miejsce do dzisiaj, bowiem również do zażalenia nie dołączono dokumentu rzekomego wypowiedzenia pełnomocnictwa przez radcę prawnego D. S., o którym dopiero wzmiankowano w uzasadnieniu zażalenia. Tym samym to sam uczestnik zaniechał czynności wykazania faktu zarówno wygaśnięcia pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu D. S., zarówno co do daty, jak i podstawy wygaśnięcia.

Wobec powyższego trafne było odrzucenie skargi uczestnika na postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejestrowym z dnia 22 grudnia 2016 roku, tym samym należy oddalić zażalenie na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 7 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., jako bezzasadne. Z uwagi na to, że interesy uczestnika i wnioskodawcy są sprzeczne, należało, na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 7 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, zasądzić od uczestnika, jako przegrywającego postępowanie zażaleniowe, na rzecz wnioskodawcy koszty tego postępowania, obejmujące wynagrodzenie radcy prawnego na podstawie § 8 ust.1 pkt 13 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Piotr Sałamaj Leon Miroszewski Rafał Lila