Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marcin Krakowiak

Protokolant: Sylwia Grędzińska

przy udziale Prokuratora ----

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2017 r.

z oskarżenia Prokuratora Prokuratury Rejonowej W. P.

sprawy M. M.

syna R. i E. z d. B.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

W dniu 24 czerwca 2017 roku w W. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym, jechał jako kierujący pojazdem mechanicznym m-ki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości badanie nr I. 0,44 mg/l, badanie nr II. 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

I.  Oskarżonego M. M. uznaje za winnego tego, że w dniu 24 czerwca 2017 roku w W. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym, jechał jako kierujący pojazdem mechanicznym m-ki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości badanie nr I. 0,44 mg/l, badanie nr II. 0,43 mg/l, badanie nr III. 0,51 mg/l, badanie nr IV. 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

III.  Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 24 czerwca 2017 r. do dnia 23 lutego 2018 r.;

IV.  Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł (pięć tysięcy złotych);

V.  Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 24.06.2017 r. od godz. 02:05 do godz. 12:55;

VI.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 zł (sto dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IV K 582/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 czerwca 2016 roku około godziny 01:50 w W. funkcjonariusze Policji E. P. oraz P. P. pełniący tego dnia służbę patrolową radiowozem oznakowanym znajdując się na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...) ujrzeli jadący bez włączonych świateł mijania pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Z uwagi na powyższą okoliczność postanowili zatrzymać spostrzeżony przez siebie samochód do kontroli drogowej. Funkcjonariusz E. P. po podejściu do tego pojazdu od strony kierowcy ujrzał wewnątrz kierującego, oraz siedzącego obok pasażera. Po wylegitymowaniu kierowcą okazał się być M. M., zaś siedzącym obok na przednim siedzeniu pasażerem J. K.. Ponieważ w stosunku do kierowcy z uwagi na wyraźnie wyczuwalną od niego woń alkoholu oraz bełkotliwą mowę zachodziło podejrzenie, iż znajduje się on pod wpływem alkoholu funkcjonariusze wykonali badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem bezkontaktowym typu AlcoBlow. Wobec uzyskania wyniku pozytywnego, w tym oświadczenia podczas rozpytania M. M., że spożył on alkohol w postaci dwóch piw i 30 ml wódki funkcjonariusze udali się wraz z nim do KP B., celem jego przebadania na zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu urządzeniem typu alcosensor. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że zawartość alkoholu w 1 dm ^{( 3)} wydychanego powietrza wyniosło u M. M. w I próbie o godzinie 02:20 – 0,44 mg/l, w II próbie o godzinie 02:22 - 0,43 mg/l, w III próbie o godzinie 02:58 – 0,51 mg/l, zaś w IV próbie o godzinie 03:00 - 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Z uwagi na znajdowanie się M. M. w stanie nietrzeźwości w tym oświadczenia kierującego, iż nie może przekazać pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) osobie wskazanej, przedmiotowy samochód został odholowany na parking policyjny, zaś kierowca został zatrzymany i następnie osadzony w Pomieszczeniu Dla Osób Zatrzymanych w (...) (...). W związku ze znajdowaniem się kierującego w stanie nietrzeźwości dokonano również zatrzymania za pokwitowaniem posiadanego przez niego prawa jazdy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka E. P. (k. 8v – 9, 56 - 57); częściowych wyjaśnień oskarżonego M. M. (k. 15, 56); protokołu zatrzymania (k. 2); protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwami wzorcowania (k. 4 - 7); oraz postanowienia (k. 18).

Oskarżony M. M. podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego (k. 15) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił że w dniu 23.06.2017r. wspólnie z kolegą J. K. spożył przed północą alkohol w postaci dwóch kieliszków wódki oraz dwóch piw. Wódkę i jedno piwo spożył w miejscu zamieszkania, zaś drugie piwo wewnątrz samochodu z wyłączonym silnikiem, gdzie słuchał muzyki. Samochód zaparkowany był na miejscu postojowym przy ul. (...). Oskarżony M. M. nadmienił, że po wypiciu alkoholu, kolega z którym go spożywał zaproponował wówczas, by udali się do ich znajomego zamieszkującego na ul. (...). Wtedy też zasiadł za kierownicą pojazdu i po włączeniu silnika ruszył nim kierując się pod ten adres. W trakcie jazdy został jednak zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji. Powodem zatrzymania miało być kierowanie przez niego autem bez włączonych świateł mijania. Oskarżony wyjaśnił, że po przebadaniu na miejscu na zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu w związku z wynikiem pozytywnym został zabrany na Komisariat, gdzie ponownie zbadano go na zawartość alkoholu w organizmie. Po przebadaniu został zatrzymany. Oskarżony M. M. wyraził przy tym wolę dobrowolnego poddania się karze. Na rozprawie (k. 56) oskarżony M. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na zadawane mu pytania.

Sąd zważył co następuje:

Zarówno wina oskarżonego M. M. jak i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą najmniejszych wątpliwości. O popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa świadczą bowiem nie tylko wyjaśnienia samego oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego ale także pokrywające się z nimi zeznania przesłuchanego w przedmiotowej sprawie świadka E. P., które w powiązaniu z nieosobowym materiałem dowodowym zawartym w aktach, w szczególności protokołami użycia alkometru tworzą jasny obraz zdarzenia.

Wiarygodnym dowodem są zeznania świadka E. P. (k. 8v – 9, 56 - 57), a więc funkcjonariusza Policji, który podczas pełnienia służby w patrolu zmotoryzowanym wspólnie z funkcjonariuszem P. P. spostrzegł pojazd kierowany przez oskarżonego poruszający się bez włączonych świateł mijania, dokonał zatrzymania, wylegitymowania, a następnie przebadania oskarżonego na okoliczność jego znajdowała się w stanie nietrzeźwości. Z zeznań świadka E. P. bezsprzecznie wynika, że w chwili zbadania oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Nadto jak wynika z treści zeznań złożonych przez w/w świadka od chwili spostrzeżenia kierowania przez oskarżonego pojazdem do momentu jego zatrzymania i wylegitymowania funkcjonariusze nie stracili kierowanego przez oskarżonego samochodu z pola widzenia. Z zeznań tych wynika również, że oskarżony już po zatrzymaniu nigdzie się nie oddalał i przez cały ten czas pozostawał w zasięgu wzroku obydwu funkcjonariuszy. Sąd nie widzi żadnych podstaw do zakwestionowania prawdziwości przytoczonych przez świadka okoliczności, a tym samym ich niezgodności z rzeczywistością z uwagi na fakt, że zeznania te znajdują potwierdzenie w protokołach użycia alkometru i korelują z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego. Zważyć także należy, że E. P. jest osobą obcą dla oskarżonego i nie posiada jakiegokolwiek powodu, aby fałszywie go obciążać, pomawiając go o coś czego się nie dopuścił, a tym samym doprowadzając do jego celowego skazania.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego M. M. (k. 15, 56) w zakresie w jakim są sprzeczne z treścią zeznań złożonych przez świadka E. P. i pozostałymi dowodami zawartymi w aktach sprawy. Sąd uznał więc za niezgodne z prawdą jedynie te wyjaśnienia, które oskarżony złożył podczas rozprawy, gdzie w zasadzie ograniczył się on do nieprzyznania się do winy. Tak zaprezentowane przez oskarżonego stanowisko nie znajduje bowiem jakiegokolwiek pokrycia w zebranym materiale dowodowym, w tym wyraźnie kłóci się z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego, kiedy wyjaśniał niejako „na gorąco” w sposób spontaniczny. Wiarygodnością Sąd obdarzył te wyjaśnienia, które oskarżony M. M. złożył w postępowaniu przygotowawczym. Oskarżony przyznał się wówczas do popełnienia zarzuconego mu czynu i w żaden sposób nie kwestionował, że w dniu 24 czerwca 2017r. kierował pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, która to okoliczność znajduje potwierdzenie w treści zeznań przesłuchanego w sprawie funkcjonariusza Policji oraz koreluje z protokołami z przebiegu badania stanu trzeźwości oskarżonego. Jednocześnie oskarżony w wyjaśnieniach tych wskazał na ilość i rodzaj spożytego przez siebie alkoholu podając także motywację dla której kierował samochodem, co także jest przekonywujące.

Nie budzą żadnej wątpliwości co do swej autentyczności, a także prawdziwości stwierdzonych nim okoliczności zaliczone do materiału dowodowego protokoły użycia urządzeń kontrolno – pomiarowych do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu (protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwami wzorcowania (k. 4 - 7) z których wynika niezbicie, iż bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego zawartość alkoholu wydychanym przez niego powietrzu wyniosła: w I próbie o godzinie 02:20 – 0,44 mg/l, w II próbie o godzinie 02:22 - 0,43 mg/l, w III próbie o godzinie 02:58 – 0,51 mg/l, zaś w IV próbie o godzinie 03:00 - 0,43 mg/l. Załączone zatem do materiału dowodowego protokoły użycia tych urządzeń elektronicznych w tym posiadających aktualną legalizację potwierdzają, że oskarżony M. M. w chwili kierowania samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Pozostałe dowody zgromadzone i zaliczone w poczet materiału dowodowego w postaci protokołu zatrzymania (k. 2), postanowienia (k. 18) ,w tym umowa o pracę (k. 41), oraz karta karna (k. 53) miały znaczenie uzupełniające w sprawie.

Uwzględniając powyższe Sąd uznał oskarżonego M. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Zarówno sprawstwo, wina jak i wszystkie okoliczności zdarzenia w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzą najmniejszych nawet wątpliwości.

Jednocześnie w tym miejscu należy wskazać, że Sąd uzupełnił zarzucany oskarżonemu czyn o wskazanie wszystkich czterech podjętych prób badań na zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu.

Bezspornym jest bowiem, że oskarżony naruszył umyślnie zasady w ruchu lądowym określone w art. 45 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy zawartości alkoholu w 4 kolejnych próbach: I próbie – 0,44 mg/l, w II próbie - 0,43 mg/l, w III próbie – 0,51 mg/l, zaś w IV próbie - 0,43 mg/l, w wydychanym powietrzu, kierował samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym, znajdując się na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), gdy w jego organizmie znajdował się alkohol. Powyższe zachowanie oskarżonego wypełnia zatem znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. albowiem zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu znacznie przekraczała granicę stanu nietrzeźwości, która określona jest w art. 115 § 16 k.k. i wynosi 0,25 mg/1dm ³. Nie budzi przy tym jakichkolwiek wątpliwości, że badania sprawnymi, posiadającymi aktualną legalizację urządzeniami kontrolno – pomiarowymi do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone zostały w sposób prawidłowy, a uzyskane wyniki jednoznacznie wskazały, że badany kierowca tj. oskarżony M. M. był nietrzeźwy.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące jak i przemawiające na niekorzyść oskarżonego.

Okolicznością obciążającą jest dość znaczne przekroczenie granicy stanu nietrzeźwości.

Na korzyść Sąd zaliczył brak uprzedniej karalności oskarżonego.

Biorąc pod uwagę w/w okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu M. M. karę w wysokości 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Sąd uznał, że w stosunku do w/w oskarżonego tak orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także spełni wobec oskarżonego wychowawcze i zapobiegawcze cele o których mowa w art. 53 § 1 k.k. Kara ta będzie nadto sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Jednocześnie biorąc pod uwagę zarówno okoliczności przedmiotowe jak i podmiotowe niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż kara pozbawienia wolności byłaby w tym przedmiotowym przypadku nieadekwatna i nazbyt surowa. Sąd uznał, iż biorąc pod uwagę ww. okoliczności, jak również charakter popełnionego przestępstwa, że karą adekwatną do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, sprawiedliwą w odczuciu społecznym oraz odczuwalną dla oskarżonego będzie kara ograniczenia wolności. Orzeczony wymiary kary jest również w realiach niniejszej sprawy absolutnie adekwatny do wagi czynu i postawy oskarżonego, oraz konieczny dla zrozumienia przez niego powagi sytuacji i zapobieżenia powtórnym czynom przestępczym w przyszłości. Jednocześnie w żadnym razie nie sposób uznać tak wymierzonej kary za surową. Należy bowiem wskazać, że oskarżony bez żadnego istotnego powodu zasiadł za kierownicą pojazdu w stanie upojenia alkoholem prowadząc następnie pojazd po drodze publicznej. Za wysokością i rodzajem kary przemawia nie tylko wysoka szkodliwość społeczna popełnionego czynu, ale także stwierdzona w jego organizmie zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, która wynosiła w największym stężeniu 0,51 mg/l, a więc w znacznym stopniu przekraczającym granicę stanu nietrzeźwości. Kierowanie przez oskarżonego pojazdem w tym stanie pokazuje, że do oskarżonego nie przemawia fakt, że jazda samochodem po spożyciu alkoholu zagraża bezpieczeństwu innym uczestnikom biorącym udział w ruchu, a co za tym idzie czyn ten charakteryzuje się wysokim stopniem szkodliwości społecznej. Kierowanie pojazdem po spożyciu alkoholu stwarza bardzo duże zagrożenie dla zdrowia i życia innych osób. Alkohol zmniejsza bowiem szybkość reakcji, powoduje błędną ocenę odległości i szybkości, ogranicza pole widzenia, ponadto pogarsza także koordynację, oraz koncentrację. Prowadzenie pojazdu po spożyciu alkoholu nawet na krótkich dystansach, w porach nocnych, a nawet bocznych drogach o czym oskarżony powinien wiedzieć, nigdy nie jest bezpieczne. Jednocześnie nie można wykluczyć, że zatrzymanie oskarżonego mogło w porę zapobiec dalszemu, tragicznemu w skutkach zdarzeniu. Jednocześnie nie trzeba nikogo przekonywać, że żadna osoba postronna nie może ponosić ujemnych konsekwencji braku wyobraźni wsiadających do samochodów po alkoholu. Reasumując, kara 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym winna zatem uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania.

Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 3 lat. Należy wskazać, że okres 3 lat jest w realiach niniejszej sprawy absolutnie adekwatny do wagi czynu i postawy oskarżonego, oraz wystarczający dla zapewnienia bezpieczeństwa innym uczestnikom ruchu. Zdaniem Sądu konieczne jest w takim czasookresie wyeliminowanie oskarżonego od kierowania pojazdami mechanicznymi, albowiem reprezentuje on taki stopień nieodpowiedzialności o czym niezbicie świadczy stan w jakim się znajdował, że kierowanie przez niego pojazdami poważnie godzi w zdrowie i życie ludzkie, których ochrona jest obowiązkiem organów państwa. Tak orzeczony środek karny zapewni bezpieczeństwo innym uczestnikom biorącym udział w ruchu drogowym, a jednocześnie będzie stanowić istotną dolegliwość dla oskarżonego uświadamiając mu wagę i znaczenie naruszonych przez niego przepisów i w efekcie zapobiegnie popełnieniu ich w przyszłości.

W myśl art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5 000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd orzekając świadczenie pieniężne, wziął pod uwagę charakter czynu przypisanego oskarżonemu, jego sytuację materialną i rodzinną. W ocenie Sądu orzeczona wysokość świadczenia pieniężnego jest w realiach niniejszej sprawy adekwatna do czynu oskarżonego i w wystarczającym stopniu spełni swoje cele.

Na poczet orzeczonego środka karnego w oparciu o przepis art. 63 § 4 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 24 czerwca 2017r. do dnia 23 lutego 2018r.

Na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył także okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w niniejszej sprawie tj. w dniu 24.06.2017r. od godz. 02:05 do godz. 12:55.

O kosztach sądowych w tym opłaty Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. uznając, iż obecna sytuacja finansowa oskarżonego, nie uzasadnia zwolnienia go od obowiązku ich poniesienia.