Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. J.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki E. J. kwotę 7.000 zł (siedem tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lutego 2015 r. do dnia zapłaty.

II. Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Krośnie kwotę 1.135,75 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści pięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy) tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych.

III. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki E. J. kwotę 3.167 zł (trzy tysiące sto sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sędzia

Sygn. akt I C 490/15

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 5 grudnia 2017 r.

Powódka E. J. (poprzednio G.) pozwem z dnia 16.04.2015 r. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A w S., tytułem zadośćuczynienia kwoty 7.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10.02.2015 r. do dnia zapłaty, kosztów postępowania oraz dopuszczenia zawnioskowanych dowodów.

Na uzasadnienie powyższego żądania podała, że w dniu 19.10.2014 r. doszło do kolizji drogowej, spowodowanej przez osobę posiadającą u pozwanego ubezpieczenie OC. W wyniku tej kolizji powódka doznała uszkodzenia ciała oraz rozstroju zdrowia, co zostało zgłoszone ubezpieczycielowi.

Strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, nie uznała roszczenie powódki i odmówiła wypłaty dochodzonego zadośćuczynienia

W związku z tym zdarzeniem u powódki rozpoznano uraz szyjnego kręgosłupa, co wiązało się z koniecznością noszenia kołnierza ortopedycznego, przez okres ok 4 tygodni. Odczuwa ona ból podczas wykonywania podstawowych czynności życia codziennego, ma problemy ze snem. Niejednokrotnie budzi się z uwagi na pojawiające się drętwienie ramion, rąk, sztywnienie karku.

Dochodzone roszczenie, zdaniem powódki jest w pełni uzasadnione, mając na uwadze zakres jego obrażeń, cierpienia, krzywdy i bólu.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, dopuszczenia zawnioskowanych dowodów.

Zarzuciła, że brak jest podstaw merytorycznych żądania zadośćuczynienia w wysokości 7.000 zł. Żądania powódki są nieuzasadnione, albowiem nie doznała ona krzywdy wymagającej wyrównania zadośćuczynieniem. Przyznała, że w dniu 19.04.2014 r. doszło do kolizji drogowej, której sprawca posiadał polisę OC u pozwanego. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ustalone zostało, że opisywane przez powódkę dolegliwości związane są ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, natomiast zdarzenie z dnia 19.10.2014 r. nie spowodowało jakiegokolwiek rozstroju zdrowia, czy trwałych następstw.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

W dniu 19.10.2014 r., w R. osoba posiadająca u pozwanego ubezpieczenie OC, nie zachowała szczególnej ostrożności i doprowadziła do zderzenia, wyjeżdżając z drogi podporządkowanej i uderzyła w prawidłowo jadące auto, którego pasażerem była powódka.

Po wypadku powódka wróciła do K. własnym autem. Już w czasie jazdy zaczęła drętwieć jej szyja, dlatego od razu pojechała do Szpitala w K., gdzie przeprowadzono stosowne badania i skierowano ją do neurologa. Stwierdzono u niej zerwanie wiązadeł i ograniczenie ruchomości głowy, co skutkowało koniecznością noszenia przez niego kołnierza ortopedycznego przez okres 6 tygodni. Dostała również silne leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, które przyjmowała przez ok. 5 miesięcy. Przez te leki miała problemy by normalnie funkcjonować, gdyż zaburzały one jej orientację, nie mogła po nich jeździć samochodem. Odczuwała silne bóle głowy, miała problemy ze snem, często budziła się z powodu bólu. Przeszła też serię zabiegów rehabilitacyjnych. Po wypadku musiała korzystać z pomocy osób trzecich – rodziców, którzy również pomagali jej finansowo, gdyż świadczyła ona pracę w ramach umowy o świadczenia usług agencyjnych, polegającą na kontaktach i spotkaniach z klientami. Natomiast po zdarzeniu w dniu 19.10.2014 r. zostało to znacznie ograniczone, a tym samym została pozbawiona środków do życia.

E. J. (zmiana nazwiska powódki k. 124) wcześniej była osobą aktywną – taniec był jej hobby Do chwili obecnej uskarża się na ból kręgosłupa szyjnego, głowy, wybudza się w nocy z powodu bólu, drętwienia rąk.

Dowód :

1.  akta szkodowe (płyta CD) – k. 70;

2.  odpis dokumentacji medycznej – k. 14-21;

3.  odpis oświadczenia sprawcy kolizji – k. 11;

4.  odpis oświadczenia dotyczącego uczestników wypadku – k. 12;

5.  odpis oświadczenia z 21.10.2014 r. – k. 13;

6.  odpis zgłoszenia szkody – k. 23-24;

7.  odpis pisma pozwanego – k. 27;

8.  zeznania świadka L. J. – k. 90/2-91;

Biegły neurolog J. B. (1) po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz stosownym wywiadzie z powódką stwierdził, że w następstwie doznanych obrażeń odczuwała dolegliwości bólowe karku, drętwienie i cierpnięcie rąk w nocy, bóle głowy. Stwierdził również ograniczenie ruchowe kręgosłupa szyjnego. Biegły długotrwały uszczerbek na zdrowiu w związku z przebytym zdarzeniem o charakterze stresu powypadkowego ocenił na 3%.

Biegły ortopeda M. B. (1) na podstawie przeprowadzonego wywiadu, badania lekarskiego oraz dokumentacji medycznej ustalił, że pod kątem skutków ortopedycznych uraz spowodowany wypadkiem z dnia 19.10.2014 r. nie spowodował trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powódki. Biegły zdecydowanie wykluczył powstanie pourazowej dyskopatii szyjnej. Uraz, jaki doznała powódka winien ocenić biegły neurolog

Dowód :

1.  opinia biegłego J. B. – k. 94;

2.  opinia biegłego M. B. – k. 127-139;

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia (art. 822 kc). W niniejszej sprawie strona pozwana kwestionowała swoją odpowiedzialności, odmawiając wypłaty zadośćuczynienia argumentując, że obrażenia, jakie wskazuje powódka nie są następstwem wypadku z 19.10.2014 r., a związane są ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa.

W przypadku naruszenia czynności narządu ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 kc). Przepisy kodeksu cywilnego nie precyzują kryteriów, jakimi powinien kierować się Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia. Na podstawie jednak orzecznictwa Sądu Najwyższego i ustaleń doktryny wskazać należy, że są nimi: rozmiar cierpień, ich intensywność, trwałość, nieodwracalność, przebieg leczenia i jego skuteczność, utrudnienia, jakie doznany uszczerbek powoduje w życiu codziennym (por. wyrok SN z dnia 4.07.1969 r., I PR 178/69, OSNCP 1970, z.4, poz. 71, wyrok SN z dnia 22.06.2006 r., II CK 392/04 LEX nr 177203). Zadośćuczynienie ma być odpowiednie. Nie może być ono wygórowane i prowadzić do wzbogacenia się strony. Jednocześnie musi stanowić dla powoda realną wartość ekonomiczną, dostosowaną do aktualnych stosunków majątkowych w społeczeństwie (np. wyrok SN z dnia 26.02.1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok SN z dnia 24.06.1965 r.. I PR 203/65, OSPiKA z 1966, poz. 92).

Dowody z dokumentów nie budzą żadnych zastrzeżeń, co do ich rzetelności i wiarygodności i nie były kwestionowane przez strony, dlatego Sąd dał im wiarę.

Opinie biegłych L. B. i M. B. (1) są logiczne, fachowe, zbieżne i również zasługują na wiarę.

Zeznania świadka L. J. (2) oraz samej powódki są logiczne, spójne i generalnie pokrywają się ze sobą i z dowodami z dokumentów i opinią biegłych. W zasadniczych kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy nie ma między nimi sprzeczności. Dlatego Sąd uznał je za wiarygodne.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia na kwotę 7.000 zł, Sąd uznał, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, że będzie ona stanowić pełną rekompensatę za doznaną krzywdę, a równocześnie nie jest ona wygórowana.

Kwota ta jest, bowiem dostosowana do negatywnych skutków, jakie powódka odczuwa do dnia dzisiejszego. Przede wszystkim z uwagi na fakt, że w życiu codziennym pojawiły się pewne ograniczenia, niemające miejsca przed wypadkiem, chociażby rezygnacja z możliwości realizacji hobby, jakim był taniec.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści art. 98 kpc.

Powódka w swoim żądaniu utrzymała się w 100 %. Na koszty postępowania złożyło się – opłata sądowa od pozwu w kwocie 350 zł, koszty opinii biegłych 1.635,75 zł, koszty zastępstwa procesowego powódki 2.417 zł i pozwanego 2.417 zł.

Powód poniósł koszty w łącznej wysokości 3.267 zł (opłata sadowa od pozwu – 350 zł, zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych – 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa – 2.417 zł). Koszty zaś, jakie poniósł pozwany to 2.417 zł (wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa).

Mając powyższe na uwadze, nakazano ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Krośnie kwotę 1,135,75 zł, tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych (pkt II), zasądzono od pozwanego na rzecz na rzecz powoda kwotę 3.267 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt III).

Sędzia :

Z../

1.  (...)

⚫

(...)

⚫

(...)

2.  (...)