Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II C 30/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSO Barbara Konińska

Protokolant: st. sekretarz sądowy Małgorzata Kotlarz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018r. w R.

sprawy z powództwa małoletniego K. M., S. M.

przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Szpitalowi (...) w R., (...) SA w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanych Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala (...) w R. i (...) SA w W. na rzecz powoda K. M. kwotę 150.000 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia ogłoszenia wyroku z tym zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego z nich;

2.  zasądza od pozwanych Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala (...) w R. i (...) SA w W. na rzecz powoda K. M. kwotę 2.720 zł (dwa tysiące siedemset dwadzieścia złotych) z tytułu odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia ogłoszenia wyroku z tym zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego z nich;

3.  zasądza od pozwanych na rzecz powoda K. M. rentę w kwocie po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie płatną do dnia 20-go każdego miesiąca począwszy od lutego 2018r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności z tym zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego z nich;

4.  umarza postępowanie w przedmiocie żądania zasądzenia na rzecz powoda kwoty 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) oraz renty w kwocie po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie za okres od dnia 24 września 2012r. do dnia 31 sierpnia 2017r.;

5.  oddala powództwo wniesione przez powoda K. M. w pozostałym zakresie;

6.  oddala powództwo wniesione przez powódkę S. M.;

7.  odstępuje od obciążania powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanych;

8.  nakazuje pobrać od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 15.750,60 zł (piętnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych sześćdziesiąt groszy) z tytułu kosztów sądowych.

SSO Barbara Konińska

Sygn. akt II C 30/174

UZASADNIENIE

Małoletni powód K. M. pozwem wniesionym dnia 3 lutego 2014r. /k. 1-86 akt/ domagał się zasądzenia od pozwanego Szpitala (...) w R. kwoty 30.000 zł z tytułu odszkodowania w związku z poniesionymi i przyszłymi kosztami leczenia powoda oraz kwoty 150.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę w związku z przebiegiem porodu powoda, wskutek którego urodził się z dystocją barkową z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego renty w kwocie po 900 zł miesięcznie z tytułu zwiększonych potrzeb począwszy od dnia 24 września 2012r. wraz z odsetkami od dnia 12 września 2012r., ustalenie odpowiedzialności pozwanej za szkody mogące postać u powoda w przyszłości z tego samego zdarzenia polegającego na uszkodzeniu ciała i rozstroju zdrowia powoda w dniu 24 września 2012r., to jest w dniu porodu powoda.

Powódka S. M. tym samym pozwem wniosła o zasądzenie na swoją rzecz odszkodowania w kwocie 20.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od doręczenia pozwanemu odpisu pozwu z tytułu utraty zarobku związanej z koniecznością opieki nad małoletnim powodem oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego żądania powodowie podali, że powódka w okresie ciąży
z powodem przebywała pod stałą kontrolą ginekologa położnika M. K.. Dodali, że w dniach 27 sierpnia 2012r. – 30 sierpnia 2012r. przebywała na oddziale patologii ciąży pozwanego, gdzie następnie w dniu (...) urodziła małoletniego powoda. Zarzucając nieprawidłowe przeprowadzenie porodu siłami natury zamiast w drodze cesarskiego cięcia wskazali, że po porodzie u powoda stwierdzono niedotlenienie okołoporodowe, niewydolność oddechową, zapalenie płuc, wcześniactwo, hipertrofię
i porażenie splotu barkowego prawego. Dodali, że w związku z tym powód wymagał długotrwałego leczenia i rehabilitacji, zwiększonej opieki i nakładów na leczenie.

Pozwany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital (...)
w R. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania /k. 146-230 akt/. Pozwany zarzucił, że powódka otrzymała u pozwanego rzetelną i profesjonalną pomoc medyczną bez jakiegokolwiek błędu medycznego ze strony pozwanego. Zarzucił też brak wykazania przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego.

(...) SA w W. zawiadomiony na wniosek pozwanego o możliwości zgłoszenia swego udziału w sprawie nie zgłosił przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego /k. 237 i 245 akt/.

Pismem z dnia 10 lipca 2017r. nadanym w urzędzie pocztowym operatora wyznaczonego w dniu 12 lipca 2017r. małoletni powód sprecyzował, że żądanie odszkodowania w kwocie 30.000 zł obejmuje dotychczasowe wydatki i koszty poniesione na jego rehabilitację w kwocie 29.000 zł oraz dojazdy na rehabilitację w kwocie 1.000 zł. Nadto rozszerzył żądanie pozwu domagając się wyłożenia z góry przez pozwanego odpowiedniej sumy pieniężnej w kwocie 10.000 zł na dalsze koszty leczenia małoletniego powoda,
w szczególności koszty rehabilitacji /k. 546- 553 akt/.

Odpis pisma z dnia 10 lipca 2017r. doręczono pełnomocnikowi pozwanego szpitala
w dniu 20 lipca 2017r. /k. 555 akt/.

Na rozprawie w dniu 10 lipca 2017r. pełnomocnik powodów wskazał, iż błąd medyczny pozwanego polegał na przeprowadzeniu niewłaściwej diagnostyki powódki
w przebiegu ciąży i braku stwierdzenia cukrzycy, co uniemożliwiło prawidłowe przygotowanie porodu i zakwalifikowanie powódki do rozwiązania ciąży w drodze cesarskiego cięcia w związku z makrosomią płodu /k. 555v. akt/.

Pełnomocnik powodów w dniu 15 września 2017r. zgłosił wniosek o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) SA
w W. powołując się na to, iż zakład ten ubezpieczał od odpowiedzialności cywilnej nieżyjącego już lekarza prowadzącego ciążę powódki M. K., który nie rozpoznał
w przebiegu ciąży powódki cukrzycy i makrosomii płodu, co skutkowało w konsekwencji porażeniem barkowym u małoletniego powoda /k. 581v. w zw. z k. 577-578 akt/.

Postanowieniem z dnia 15 września 2017r. Sąd wezwał do udziału w sprawie
w charakterze pozwanego (...) SA w W..

Pismem wniesionym dnia 29 września 2017r. /k. 598-602 akt/ pełnomocnik powodów wniósł o:

1.  zasądzenie od pozwanych In solidum na rzecz powoda K. M. kwoty 30.000 zł
z tytułu odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu szpitalowi do dnia 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016r.;

2.  zasądzenie od pozwanych In solidum na rzecz powoda K. M. kwoty 150.000 zł
z tytułu zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu szpitalowi do dnia 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016r.;

3.  zasądzenie od pozwanych In solidum na rzecz powoda K. M. renty w kwocie po 900 zł miesięcznie płatnej do 20 dnia każdego miesiąca począwszy od 24 września 2012r. z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2012r. do 31 grudnia 2015r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016r.;

4.  ustalenie odpowiedzialności pozwanych In solidum za szkody mogące postać u powoda
w przyszłości za szkody mogące powstać z tego samego zdarzenia polegającego na uszkodzeniu ciała i rozstroju zdrowia powoda w dniu 24 września 2012r.;

5.  zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powódki S. M. zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany (...) SA w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasadzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych /k. 613-624 akt/. Pozwany przyznał, że udzielał ochrony ubezpieczeniowej doktorowi M. K. w okresie od 18 grudnia 2011r. do 5 marca 2014r.

Na rozprawie w dniu 16 listopada 2017r. pełnomocnik powodów wskazał, że na odszkodowanie w kwocie 30.000 zł które jest odszkodowaniem – jak sprecyzował – za dotychczas poniesione wydatki składa się koszt profesjonalnej rehabilitacji, to jest koszt samych zabiegów bez kosztu dojazdów /k. 630- 631 akt/. Dodał też, że na dochodzoną rentę ani przeszłą ani na przyszłość nie składają się koszty leczenia, w szczególności koszty rehabilitacji profesjonalnej. Wskazał natomiast, że na rentę składają się zwiększone potrzeby małoletniego i zmniejszone widoki na przyszłość.

Nadto pełnomocnik powodów na tejże rozprawie cofnął żądanie zasądzenia kwoty 10.000 zł ze zrzeczeniem się roszczenia. Pełnomocnik pozwanego szpitala wniósł
o zasądzenie na rzecz pozwanego szpitala kosztów procesu od cofniętego żądania.

Na rozprawie w dniu 16 listopada 2017r. pełnomocnik powodów sprecyzował też żądanie renty w ten sposób, że domaga się jej zasądzenia na rzecz małoletniego powoda od dnia 1 sierpnia 2017r. w kwocie po 900 zł miesięcznie i cofnął żądanie zasądzenia renty
w pozostałym zakresie ze zrzeczeniem się roszczenia.

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018r. zastępca pełnomocnika powoda wniósł
o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Sąd ustalił:

Powódka S. M. jest matką małoletniego powoda K. M. /okoliczność bezsporna/.

Powódka w okresie ciąży z małoletnim powodem pozostawała pod stałą kontrolą ginekologa położnika M. K., który nie zlecił odpowiednich badań i nie wykrył
u powódki cukrzycy ciężarnej, mimo stwierdzenia tej cukrzycy w czasie jej wcześniejszej ciąży i mimo nieprawidłowych badań poziomu cukru powódki. W czasie ciąży z powodem powódka w dniach od 27 sierpnia 2012r. do 30 sierpnia 2017r. przebywała na oddziale patologii ciąży Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala (...) w R.. W szpitalu tym również wobec braku przeprowadzenia odpowiednich badań i braku zlecenia badania poziomu cukru na czczo nie wykryto u powódki cukrzycy ciężarnych. Zarówno lekarz prowadzący ciążę ani też pozwany szpital w związku z niewykryciem u powódki cukrzycy ciężarnej nie zalecił powódce dalszego leczenia w poradni diabetologicznej, mimo istniejących wskazań do podjęcia takowego leczenia. W wyniku tego zaniechania lekarza prowadzącego i pozwanego szpitala powód na skutek braku leczenia przeciwcukrzycowego osiągnął zbyt dużą masę urodzeniową w postaci makrosomii płodu, co w trakcie porodu przeprowadzonego w dniu 24 września 2012r. siłami natury skutkowało wystąpieniem u niego dystocji barkowej.

/opinia biegłego z zakresu ginekologii i położnictwa K. R.
k. 283-286, 315-316, 454-456, 707 akt, protokół rozprawy z dnia 15 września 2017r. – 00:02;10-01:02:18/

Przeprowadzenie porodu w związku z jego stopniem zaawansowania uniemożliwiało wykonanie cesarskiego cięcia i wymagało zastosowanie tzw. rękoczynów w celu umożliwienia porodu dziecka /zeznania świadków D. K. – protokół rozprawy z dnia 12 czerwca 2014r. – 00:08:21-00:16:31, T. C. – protokół rozprawy z dnia 12 czerwca 2014r. – 00:16:43-00:31:10, opinia biegłego z zakresu ginekologii i położnictwa K. R. – k. 283-286, 315-316, 454-456 akt, protokół rozprawy z dnia 15 września 2017r. – 00:02;10-01:02:18/.

Po urodzeniu u powoda stwierdzono niedotlenienie okołoporodowe z niewydolnością oddechową, zapaleniem płuc, porażeniem prawego splotu barkowego i hipertrofią. Powód wymagał resuscytacji krążeniowo-oddechowej bezpośrednio po porodzie.

/dokumentacja medyczna – k. 21-85, 97-144, 174-220, 257-258, 261-264 akt, opinia biegłej z zakresu neonatologii H. S. – k. 349-352, 386-387 akt/.

Orzeczeniem z dnia 17 stycznia 2013r. powód został zaliczony do osób niepełnosprawnych od urodzenia m.in. z koniecznością stałego współdziałania opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji /orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 20 akt/.

W związku z występującym u małoletniego powoda uszkodzeniem splotu barkowego i związaną z nim atrofią prawej kończyny górnej powód wymaga stałej pomocy przy czynnościach życiowych w znacznie większym stopniu niż wynika to z wieku dziecka. Wymaga też stałego wsparcia drugiej osoby w wykonywaniu codziennych czynności życiowych, zabiegów higienicznych, umożliwieniu nawiązania kontaktów z rówieśnikami, ułatwiania uczestnictwa w zabawach zbiorowych. Powód wymaga stałej, specjalistycznej rehabilitacji dostosowanej do jego indywidualnych potrzeb co najmniej do 18 roku życia. Należy liczyć się z tym, że pozostanie niepełnosprawny do końca życia i wymagać będzie przysposobienia do pracy w warunkach zakładu pracy chronionej. Dysfunkcja barku upośledza jego sprawność we wszystkich czynnościach życiowych wymagających oburęczności, w tym oburęcznej precyzji, symetrii i synchronizacji działania oburęcznego.

/opinia biegłego z zakresu chirurgii dziecięcej J. H. – k. 412-413 akt, opinia biegłej z zakresu neurologii dziecięcej – k. 465-468 akt/

Powód wymaga też okresowej kontroli neurologicznej /opinia biegłej z zakresu neurologii dziecięcej – k. 465-468 akt/.

Obecnie małoletni powód nie jest świadomy swej niepełnosprawności, z czasem ta świadomość będzie się zwiększać pod wpływem dojrzewania i szerszych kontaktów społecznych, co może skutkować cierpieniami w sferze psychicznej. Komplikacje okołoporodowe zwiększają ryzyko wystąpienia wielu zaburzeń psychicznych, deficytów rozwojowych, w tym specyficznych trudności w uczeniu się.

/opinia biegłych z zakresy psychologii – L. B. i z zakresu psychiatrii – M. I. – k. 505-507 akt/

Powódka zapewnia powodowi transport na zabiegi rehabilitacyjne, których koszt wynosi 50 zł za jedne zajęcia. Rehabilitacja ta prowadzona jest trzy razy w tygodniu. Nadto uczęszcza z powodem do logopedy i psychologa. Powód korzysta z piłki ortopedycznej do ćwiczeń w domu.

/zeznania powódki – protokół rozprawy z dnia 16 stycznia 2018r. – 00:03:36-00:37:29, protokół rozprawy z dnia 12 czerwca 2014r. – 00:31:21-01:02:27/

Koszty rehabilitacji powoda nie zrekompensowane przez fundację, z której pomocy korzysta powód wyniosły dotychczas 2.720 zł /faktury – 265-274, zaświadczenie – k. 250 akt/.

Powódka w związku z urodzeniem powoda i koniecznością sprawowania nad nim wzmożonej opieki wypowiedziała umowę o pracę, w której osiągała dochody
w wysokości około 962 zł netto miesięcznie /świadectwo pracy – k. 18, zaświadczenie
o dochodach – k. 19 akt/. Powódka w związku z ustaniem stosunku pracy otrzymuje szereg świadczeń rodzinnych, które w ostatecznym rozrachunku rekompensują powódce utratę wynagrodzenia za pracę /zaświadczenie Ośrodka Pomocy (...) k. 14-15 akt, zeznania powódki – protokół rozprawy z dnia 16 stycznia 2018r. – 00:03:36-00:37:29/.

Pozwana (...) S.A. w W. udzielała ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej doktorowi M. K.
w czasie udzielania przez niego świadczeń medycznych powódce w okresie ciąży z powodem /okoliczność bezsporna/. Udzielała też ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej pozwanemu szpitalowi w czasie hospitalizacji powódki i okresie okołoporodowym /polisa – k. 153-167 akt/.

Sąd ograniczył dowód z przesłuchania stron do przesłuchania powódki wobec zrzeczenia się przez pozwanych przesłuchania ich w charakterze strony. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka D. J. jako zbędny dla rozstrzygnięcia i nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka M. K. wobec jego zgonu.

Sąd zważył, co następuje:

Małoletni powód domagał się m.in. zasądzenia na swoją rzecz od pozwanych In solidum kwoty 150.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznał w związku
z niezapewnieniem jego matce prawidłowej opieki medycznej w okresie ciąży przez lekarza prowadzącego ciążę M. K. i pozwany szpital, co skutkowało doznanym przez niego uszczerbkiem na zdrowiu. Zatem podstawę prawną tego żądania stanowiły przepisy art. 445
§ 1 k.c.
w zw. z art. 415 § 1 k.c. a także w zw. z art. 822 § 1 i 4 k.c.

Jak wynika z opinii biegłego K. R. zarówno lekarz prowadzący ciążę jak i pozwany szpital w czasie pobytu powódki na oddziale patologii ciąży nie rozpoznali u niej cukrzycy ciężarnych. Powódka już wcześniej rodziła dzieci z dużą masą urodzeniową i w czasie wcześniejszej ciąży stwierdzono u niej cukrzycę ciężarnych. To zaś w opinii biegłego powinno było skutkować zleceniem przez lekarza prowadzącego, a w przypadku braku takowego zlecenia przez pozwany szpital, diagnostyki cukrzycowej i przeprowadzenie badania w postaci tzw. krzywej cukrowej. Badania te zresztą, jak wynika to jednoznacznie z opinii tego biegłego powinny być powódce zlecone w związku z podwyższonym poziomem cukru w wynikach jej badań. Co więcej z opinii tego biegłego wynika, iż przeprowadzenie tegoż podstawowego badania było obowiązkiem lekarza ginekologa prowadzącego ciążę a w związku z brakiem tego badania – obowiązkiem pozwanego szpitala w czasie hospitalizacji powódki w dniach 27 sierpnia 2012r. do 30 sierpnia 2017r. Z opinii tego biegłego jednoznacznie wynika też, że przeprowadzenie tego badania umożliwiłoby podjęcie leczenia diabetologicznego powódki
i w efekcie istotnie zmniejszyło masę urodzeniową powoda, co pozwoliłoby uniknąć dystocji barkowej u powoda. W efekcie, jak wynika to jednoznacznie z opinii biegłego K. R., pomiędzy zaniechaniem pozwanego szpitala i lekarza prowadzącego ciążę
a następnie wystąpieniem u powoda makrosomii płodu, ciężkim przebiegiem jego porodu
i dystocją barkową zachodzi bezpośredni związek przyczynowy (art. 361 § 1 k.c.). Tym samym pozwani ponoszą odpowiedzialność za krzywdę, jakiej w związku z zaniechaniem przeprowadzenia badań skutkującym uszczerbkiem na zdrowiu doznał małoletni powód.

Krzywda zaś w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. obejmuje cierpienia zarówno fizyczne (ból
i inne dolegliwości) jak i psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi) (por. wyrok SN z dnia 04.07.1969, I PR, OSNC 1970/4/71). Przyjmuje się, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, a zatem ma ono wynagrodzić doznane przez poszkodowanego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz utratę radości życia. Ma także ułatwić poszkodowanemu przezwyciężenie ujemnych przeżyć.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze, iż krzywda chociaż wynagradzana jest w sposób pieniężny, jest szkodą niemajątkową. Charakter takiej szkody decyduje o jej niewymierności. Chociaż pojęcie odpowiedniej sumy użyte w art. 445 § 1 k.c. ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, m.in. wieku poszkodowanego, czasu trwania oraz stopnia nasilenia jego cierpień fizycznych i psychicznych i to zarówno już doznanych, jak i tych, które zapewne wystąpią w przyszłości. Należy brać pod uwagę również długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia i konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (por. wyrok SN z dnia 10.06.1999r. II UKN 681/98, wyrok SN z dnia 28.09.2001r., III CKN 427/00, LEX nr 52766SN, por. także wyrok SN z dnia 03.02.2000r., I CKN 969/98).

Małoletni powód w związku z doznanym uszczerbkiem na zdrowiu jest osobą niepełnosprawną od urodzenia. Skutki tej niepełnosprawności – jak wynika to z opinii biegłych wydanych w oparciu o aktualną wiedzę medyczną - będzie odczuwał do końca życia. Co prawda w chwili obecnej jego świadomość niepełnosprawności nie jest wysoka, z czasem jednak ta świadomość, jak wynika to z opinii biegłego psychologa i psychiatry, będzie się zwiększać pod wpływem dojrzewania i szerszych kontaktów społecznych, co zapewne będzie skutkować cierpieniami w sferze psychicznej. Nadto u powoda występuje w związku z komplikacjami okołoporodowymi zwiększone ryzyko ujawnienia się wielu zaburzeń psychicznych, deficytów rozwojowych, w tym specyficznych trudności w uczeniu się. Powód do końca życia będzie miał problem z czynnościami wymagającymi koordynacji obu rąk i wymagać będzie zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Z tym wszystkim związane są liczne ograniczenia, które powód będzie odczuwał praktycznie w każdej sferze życia.

W efekcie, biorąc pod uwagę rozmiary krzywdy, jakiej doznał powód należało zasądzić na jego rzecz żądaną kwotę 150.000 zł z tytułu zadośćuczynienia, o czym Sąd orzekł w pkt. 1 wyroku na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 415 § 1 k.c. oraz w zw. z art. 822 § 1 i 4 k.c.

O odsetkach od kwoty zasądzonej z tytułu zadośćuczynienia Sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c. orzekając o nich od dnia ogłoszenia wyroku. Sąd wziął przy tym pod uwagę, iż dopiero na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018r. powódka przedłożyła dowód potwierdzający wystąpienie u niej w czasie wcześniejszej ciąży cukrzycy ciężarnych oraz okoliczność, iż wyjaśnienie sprawy wymagało przeprowadzenia opinii wielu biegłych w celu ustalenia odpowiedzialności pozwanych za uszczerbek na zdrowiu powoda. Trudno zatem uznać, by przed wyjaśnieniem tychże okoliczność pozwani mieli pozostawać w opóźnieniu co do spełnienia świadczenia, skoro dopiero pod koniec trwania procesu powód wywiódł ich odpowiedzialność za uszczerbek na zdrowiu powoda z nieprawidłowej diagnostyki, zaś wcześniej wywodził ją z rzekomych błędów pozwanego przy opiece przy porodzie i nieprawidłowym przebiegu porodu, co jak wynikało z opinii biegłych nie miało miejsca. W związku z tym w pozostałym zakresie Sąd oddalił żądanie odsetek jako niezasadne w świetle art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 5 k.c.

W punkcie 2 wyroku Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 2.720 zł z tytułu zwrotu kosztów rehabilitacji. Powód wykazał za pomocą odpowiednich rachunków, dokumentacji medycznej, zeznań powódki i opinii biegłych konieczność poniesienia wydatków na ten cel
w łącznej wysokości 2.720 zł. Wobec tego Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda powyższą kwotę w pkt. 2 wyroku na zasadzie art. 444 § 1 zd. 1 k.c. O odsetkach od tej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając je od dnia ogłoszenia wyroku i oddalając
w pozostałym zakresie, z argumentacją jak wyżej w zakresie obejmującym odsetki od kwoty 150.000 zł.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił żądanie zwrotu kosztów rehabilitacji, jako niezasadne w świetle art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. Nie można bowiem uznać, by powód doznał szkody majątkowej w związku z koniecznością przeprowadzenia jego rehabilitacji w wysokości ponad kwotę 2.720 zł skoro pozostałe koszty rehabilitacji zostały ostatecznie pokryte przez uzyskane świadczenia w ramach fundacji.

Powód domagał się też zasądzenia na swoją rzecz renty w kwocie po 900 zł miesięcznie podając, że na dochodzoną rentę nie składają się koszty rehabilitacji profesjonalnej. Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda rentę w wysokości po 500 zł miesięcznie uwzględniając, iż w związku z uszczerbkiem na zdrowiu powoda zwiększyły się istotnie jego potrzeby i zmniejszyły się widoki na przyszłość. Co prawda powód w ramach renty nie domagał się kosztów samej rehabilitacji, jednakże jej przeprowadzenie wymaga dodatkowych nakładów w postaci kosztów dojazdu trzy razy w tygodniu i zapewnienia przy tym opieki innej osoby. Powód wymaga też dowożenia na wizyty u logopedy i psychologa i zwiększonego udziału opiekunów przy czynnościach życia codziennego, co w ocenie Sądu uzasadnia zasądzenie na jego rzecz renty w kwocie po 500 zł miesięcznie, o czym Sąd orzekł na zasadzie art. 444 § 2 k.c. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż wobec niepełnosprawności powoda zwiększyły się jego potrzeby w stosunku do innych sprawnych dzieci i ich pokrycie wymaga odpowiednich nakładów finansowych. Owe potrzeby mogą być też np. realizowane przez opiekę innych osób, a nie wyłącznie przez powódkę, co może wiązać się z dodatkowymi kosztami. W pozostałym Sąd oddalił żądanie zasądzenia renty jako wygórowane w świetle art. 444 § 2 k.c.

Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie żądania zasądzenia na rzecz powoda kwoty 10.000 zł oraz renty w kwocie po 900 zł miesięcznie za okres od 24 września 2012r. do dnia 31 sierpnia 2017r. wobec cofnięcia pozwu w tym zakresie ze zrzeczeniem się roszczenia, o czym orzekł na podstawie art. 355 § 1 k.c. uznając, iż cofnięcie pozwu nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa.

Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania ustalenia odpowiedzialności na przyszłość stwierdzając, iż powód nie ma interesu prawnego w uwzględnieniu takowego żądania
w rozumieniu art. 189 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż uwzględnienie żądania zasądzenia zadośćuczynienia przesądza w sposób jednoznaczny odpowiedzialność pozwanych za szkody mogące powstać w przyszłości w związku z tym samym zdarzeniem.

Sąd oddalił powództwo wniesione przez powódkę, która domagała się na swoją rzecz odszkodowania w kwocie 20.000 zł z tytułu utraty zarobku związanej z koniecznością opieki nad małoletnim powodem. Powódka obciążona w tym zakresie ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c. nie wykazała, by doznała z tego tytułu jakiejkolwiek straty w dochodach. W miejsce wynagrodzenia za pracę uzyskała bowiem świadczenia w postaci zasiłków, zaś z jej zeznań wynikało, iż w pewnych okresach zasiłki te były wypłacane jej w kwocie wyższej niż uzyskiwane wynagrodzenie i z tego tytułu ostatecznie nie doznała szkody.

Sąd orzekając na zasadzie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanych biorąc pod uwagę jej trudną sytuację materialną. Powódka nie pracuje, utrzymuje się z wynagrodzenia męża i zasiłków i nie jest w stanie podjąć zatrudnienia w związku z koniecznością zapewnienia troskliwej i wymagającej zwiększonego wysiłku opieki małoletniemu powodowi, który doznał uszczerbku na zdrowiu, za który odpowiedzialność cywilną ponoszą pozwani. To zaś w ocenie Sądu stanowi szczególny wypadek uzasadniający brak obciążenia powódki kosztami procesu na rzecz pozwanych.

O kosztach procesu w związku z żądaniem powoda Sąd orzekł na zasadzie art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednol. Dz.U. z 2014r., poz. 1025) na zasadzie stosunkowego rozdzielenia kosztów. Sąd wziął pod uwagę, iż żądanie małoletniego powoda zostało uwzględnione w 79%. Na koszty procesu w tym zakresie złożyły się opłata od pozwu w kwocie 10.040 zł. W ich skład weszły również wydatki związane z opiniami biegłych w łącznej sumie 7.241,96 zł a także wynagrodzenie pełnomocników w kwocie po 3.600 zł od każdego z nich oraz koszty pełnomocnictw wynoszące łącznie 51 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocników procesowych Sąd ustalił na podstawie § 6 pkt. 6 i § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednol. Dz.U. z 2013r., poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800 ze zm.) a także w zw. z § 6 pkt. 6 i § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.).

Sędzia:

/SSO B. K./

Sygn. akt II C 30/14

R., dnia 28 lutego 2018r.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wpływ uzasadnienia wyroku;

2.  doręczyć odpis wyroku wraz z uzasadnieniem:

- pełnomocnikowi powodów – adw. J. P.,

- pełnomocnikowi pozwanego – adw. S. S.,

- pełnomocnikowi pozwanej - r.pr. E. J.;

3.  przedłożyć akta po upływie 21 dni od wykonania lub z wpływem.

SSO Barbara Konińska