Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 312/18

POSTANOWIENIE

Dnia 10 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Jerzy Dydo

SO Agnieszka Terpiłowska

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)z siedzibą w W.

przeciwko Ł. (...)

o zapłatę

na skutek zażalenia strony powodowej na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. akt I Nc 3874/17

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(...)

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 7 listopada 2017r. Przewodniczący w Sądzie Rejonowym w (...) zwrócił pozew (...) z siedzibą w W. przeciwko Ł. (...). W uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia wskazano, że strona powodowa wniosła pozew o zapłatę kwoty 20.000 zł, uiszczając opłatę od pozwu w kwocie 300 zł. Opłata stosunkowa od pozwu, obliczona od podanej wartości przedmiotu sporu, wynosi 1.000 zł. Ustalono ją w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Mimo, że wartość przedmiotu sporu nie przekracza kwoty 20.000 zł, a dochodzone roszczenie wynika z umowy, sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, a tym samym od pozwu nie pobiera się opłaty stałej, obliczonej na podstawie art. 28 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie bowiem z art. 505 ( 3) § 3 k.p.c., jeżeli powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym. Powód wskazał w uzasadnieniu pozwu, że dochodzi jedynie części roszczenia przysługującego mu wobec pozwanego, a z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że wysokość całego roszczenia to kwota 33.871,41 zł (wezwanie do zapłaty wraz z wyliczeniem wierzytelności oraz wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności). Strona powodowa reprezentowana przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego nie uiściła opłaty od pozwu w wymaganej przepisami wysokości.

W zażaleniu na powyższe zarządzenie, strona powodowa zarzuciła naruszenie przepisu art. 13 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie, polegające na niezasadnym przyjęciu, że opłata od pozwu złożonego w niniejszej sprawie winna wynosić (...)wartości przedmiotu sporu, podczas gdy zastosowanie powinny znaleźć przepisy art. 28 pkt 4 w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jako, że powód uiścił opłatę od pozwu wniesionego w trybie postępowania uproszczonego z uwagi na wartość przedmiotu sporu (tj. 20.000 zł) oraz charakter sprawy wynikający z umowy.

Wobec powyższego skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego zarządzenia oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie podlegało oddaleniu.

Wbrew twierdzeniom skarżącej zasadnie Przewodniczący Sądu Rejonowego w (...) zarządził zwrot pozwu strony powodowej wobec braku należytego opłacenia pozwu przez zawodowego pełnomocnika reprezentującego stronę powodową.

Możliwość rozpoznania sprawy w postępowaniu uproszczonym stosownie do treści art. 505 ( 1) k.p.c. uzależniona pozostaje od podstawy roszczenia tj. spór musi wynikać z umowy a wartość przedmiotu sporu nie może przekraczać 20.000 zł. Zmiana powyższego przepisu, na którą powołuje się skarżąca dokonana ustawą z dnia 7 kwietnia 2017r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności (Dz.U.2017.933) nie zmierza do ułatwienia (pod względem kosztów sądowych) prowadzenia wszystkich sporów o wartości przedmiotu sporu do 20.000 zł. Powyższą zmianą nie doszło bowiem do zmiany treści art. 505 ( 3 )§ 3 k.p.c. Z uzasadnienia projektu ustawy (druk sejmowy nr 1185, www.sejm.gov.pl) wynika, iż celem zmiany przepisu art. 505 ( 1 )k.p.c. pozostawało jedynie dostosowanie wartości przedmiotu sporu spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym do realiów obrotu gospodarczego i w konsekwencji poprawa dostępu do skutecznego i korzystanego pod względem kosztów sądowego środka ochrony prawnej w przypadku sporów wynikających z umów.

Strona powodowa dochodzi w niniejszym postępowaniu kwoty 20.000 zł z tytułu umowy pożyczki, a zatem niniejsza sprawa podlegałaby rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jednakże z faktów jakie wynikają z uzasadnienia pozwu a także załączonych dokumentów wynika, że skarżąca dochodzi jedynie części przysługującego jej roszczenia o wartości przekraczającej 20.000 zł. Przywołany przepis art. 505 3 § 3 k.p.c. przewiduje możliwość dochodzenia części przysługującego roszczenia. Jeżeli jednak powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym. Przytoczony przepis ma na celu zapobieżenie sytuacji dzielenia roszczeń w celu wykorzystania prostszej procedury. W związku z tym rozdrobnienie roszczeń jest dopuszczalne tylko w sytuacji, gdy całość roszczenia kwalifikuje się do rozpoznania w trybie postępowania uproszczonego. Skoro więc całe roszczenie przysługujące stronie powodowej przekracza kwotę 20.000 zł wyklucza to rozstrzygnięcie niniejszej sprawy w postępowaniu uproszczonym, a tym samym skarżąca winna była uiścić opłatę od pozwu zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2018.300 j.t.), a nie na podstawie art. 28 powołanej ustawy. W konsekwencji pozew podlegał zwrotowi na podstawie art. 130 2 § 1 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

(...)