Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 996/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

po rozpoznaniu w dniach 30.08.2017 r., 26.10.2017 r.

sprawy z oskarżenia Komendy Miejskiej Policji w G.

przeciwko

A. K.s. J. i T. z domu S., ur. (...) w K.,
zam. (...)-(...) M., ul. (...), PESEL (...),

obwinionemu o to, że:

w dniu 05 marca 2017 roku około godz. 15:50 w G. w miejscowości S. kierując pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość
w obszarze zabudowanym o 24 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a kw

o r z e k ł :

1.  Obwinionego A. K. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu we wniosku
o ukaranie, tj. wykroczenia z art. 92a kw i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 zł (dwieście złotych).

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go kosztami postępowania w wysokości 100 zł (sto złotych).

Sygn. akt II W 996/17

UZASADNIENIE

Obwiniony A. K. był w przeszłości karany za wykroczenia drogowe.

D o w ó d : karta informacyjna k. 18

Dnia 5 marca 2017 r. w miejscowości S. służbę pełnił Ł. K., który mierzył prędkości pojazdów przejeżdżających przez tą miejscowość.

Prędkość mierzył radarem marki I. (...)., który posiadał ważną legalizację

D o w ó d : świadectwo legalizacji k. 6

Policjant rozpoczął służbę o godzinie 13.00. Warunki atmosferyczne pozwalały na pomiar prędkości. O godzinie 15:50 przez miejscowość S., gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h przejeżdżał samochodem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) obwiniony.

Obwiniony jechał z prędkością 74 km/h.

Tą prędkość zarejestrował na radarze Ł. K., który zatrzymał obwinionego do kontroli. Pokazał mu z jaką prędkością jechał oraz jaki jest czas od dokonanego pomiaru. Obwiniony zapytał funkcjonariusza jakiego urządzenia używał i gdy dowiedział się, że to I. – odmówił przyjęcia mandatu. W tym miejscu tego dnia Ł. K. stwierdził, że J. C. i A. Z. przekroczyły prędkości na terenie zabudowanym. Obie kobiety nie kwestionowały faktu przekroczenia prędkości i przyjęły mandaty karne.

D o w ó d : zeznania Ł. K. k. 47v

Obwiniony nie przyznał się do winy a on i jego obrońca złożyli wnioski dowodowe zmierzające w istocie do ustalenia tego, czy dokonano w sposób prawidłowy pomiaru prędkości i czy urządzenie typu I. spełnia w tym zakresie wymogi określone przez rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17.02.2014 r. (pismo procesowe k. 50).

Zdaniem Sądu wnioski te w sposób oczywisty zmierzają do przedłużenia postępowania. Ł. K. posługiwał się w czasie kontroli urządzeniem sprawnym, którego termin kolejnej legalizacji upływał 31.01.2018 r. Potrafił też się nim posługiwać skoro zatrzymał w tym samym miejscu na przekroczeniu prędkości innych kierowców, którzy nie kwestionowali ani legalności tego urządzenia, ani sposobu i warunków w jakich został dokonany pomiar prędkości. Innymi słowy Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. K., że obwiniony przekroczył dozwoloną prędkość jazdy, a pomiar został dokonany urządzeniem sprawnym, zgodnie z instrukcją określającą między innymi warunki atmosferyczne w jakich może zostać użyty. Świadczy o tym nie tylko aktualna legalizacja, ale i logika sytuacji. Gdyby Ł. K. nie potrafił posługiwać się radarem lub posługiwał się niesprawnym urządzeniem, wszyscy kierowcy kwestionowaliby jego czynności – co przecież nie miało miejsca. Innym słowy Sąd nie dał wiary obwinionemu, że nie przekroczył dozwolonej prędkości, bowiem są nielogiczne i niespójne z tymi dowodami jak i logiką sytuacji.

W tym stanie rzeczy wina obwinionego nie budzi wątpliwości.

Wykroczenie z art. 92a kw popełnia, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, a sprawca tego wykroczenia podlega karze grzywny.

Obwiniony popełnił to wykroczenie, bowiem w dniu 05 marca 2017 roku około godz. 15:50 w G. w miejscowości S. kierując pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość w obszarze zabudowanym o 24 km/h.

Za to Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 200 zł. Przy wymiarze tej kary Sąd miał na względzie jako okoliczności obciążające uprzednią karalność obwinionego za wykroczenia drogowe oraz to, że obwiniony w sposób znaczny przekroczył dozwoloną prędkość. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał sytuację materialną obwinionego.

O kosztach orzeczono po myśli art. 627 k.p.k., uznając, że skoro obwinionego stać na utrzymanie dwóch samochodów, to może również uiścić koszty postępowania.