Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 marca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r.

na posiedzeniu niejawnym

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 18 sierpnia 2017 r., sygn. akt I C 126/17

p o s t a n a w i a :

odrzucić apelację.

SSA Ewa Solecka SSA Ewa Tkocz SSA Tomasz Ślęzak

Sygn. akt I ACa 43/18

UZASADNIENIE

W niniejszej sprawie, toczącej się przed Sądem pierwszej instancji przeciwko (...)
Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, dnia 23 października 2017 r. do tego Sądu wpłynęła apelacja powoda od wyroku z dnia 18 sierpnia 2017 r. Wyrokiem tym zasądzono na rzecz skarżącego od pozwanej kwotę 100 złotych, a w pozostałej części oddalono powództwo, które po ostatecznym sprecyzowaniu zawierało żądanie zapłaty kwoty 100.000,- zł. Powód w apelacji – obok pierwotnego pozwanego – wskazał też czworo innych osób, określając ich mianem „przypozwanych”, podał że zaskarża wyrok w całości i wniósł o jego zmianę przez zasądzenie od pięciu pozwanych solidarnie kwoty po 50.000,- zł. Wyrokowi temu zarzucił „prawie to wszystko, co wymienił w skardze do Krajowej Rady Sądownictwa” załączonej do apelacji.

Na wezwanie Sądu Okręgowego z dnia 7 listopada 2017 r. do usunięcia braków formalnych tego środka odwoławczego przez zwięzłe przedstawienie zarzutów i ich uzasadnienie, a także powołanie w razie potrzeby nowych faktów i dowodów (k. 333), powód w piśmie z dnia 22 listopada 2017 r., zakwestionował taką potrzebę zarzucając Sądowi pierwszej instancji stronniczość i zagroził skargą do Krajowej Rady Sądownictwa.

Po przekazaniu akt do Sądu Apelacyjnego w Katowicach skarżący został wezwany do sprecyzowania wniosków apelacyjnych przez podanie, czy od pozwanego i każdego ze wskazanych w apelacji „przypozwanych” domaga się zasądzenia kwot po 50.000,- zł, czy też od nich wszystkich solidarnie innej kwoty, a jeżeli tak to jakiej oraz do podania zarzutów apelacyjnych.
W wezwaniu pouczono, że żądania powoda wzajemnie się wykluczają, a podana w apelacji wartość przedmiotu zaskarżenia nie odpowiada sumie wskazanych w niej kwot. Zaznaczono też, że uzupełnienie braków winno nastąpić
w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia apelacji (k. 355).

Wezwanie powyższe powód odebrał dnia 16 lutego 2018 r. i do chwili obecnej nie złożył na nie żadnej odpowiedzi (k. 356).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja skarżącego podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 368 § 1 k.p.c. apelacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać:

1)  oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości, czy w części,

2)  zwięzłe przedstawienie zarzutów,

3)  uzasadnienie zarzutów,

4)  powołanie, w razie potrzeby nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe, albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później,

5)  wniosek o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany, lub uchylenia.

Nadto w § 2 zdaniu pierwszym artykuł ten stanowi, że w sprawach
o prawa majątkowe należy oznaczyć wartość przedmiotu zaskarżenia.

W świetle tego co przedstawiono wyżej, apelacji powoda nie można uznać za spełniającą warunki formalne. Abstrahując nawet od faktu, że wskazano
w niej jako pozwanych inne podmioty, niż ten, którego dotyczył wyrok Sądu pierwszej instancji, a także wyższą wartość przedmiotu zaskarżenia, niż wynikałaby z żądania dochodzonego przed tym Sądem (w świetle art. 383 k.p.c. w postępowaniu odwoławczym nie można rozszerzyć żądania pozwu, ani występować z nowymi roszczeniami), nie jest możliwe do ustalenia samo stanowisko procesowe skarżącego i tym samym przedmiot postępowania odwoławczego, warunkujący między innymi takie kwestie, jak faktyczna wartość przedmiotu zaskarżenia (podlegająca sprawdzeniu przez sąd z mocy art. 368 § 2 zdanie 3 k.p.c.). Określenie objętej apelacją należności jako żądanej od pozwanych solidarnie (stosownie do art. 366 k.p.c. wierzyciel może się wówczas domagać od każdego dłużnika całości jednej kwoty, za którą odpowiadają wszyscy) wyklucza bowiem wskazywanie innych kwot przypadających od każdego z pozwanych z osobna. Wyjaśnienia tej kwestii nie przybliża podana przez powoda jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwota 200.000,- zł, która nie może być uznana za prawidłową, nie odpowiada wszak ani kwocie 50.000,- zł, ani jej pięciokrotności.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, apelacji skarżącego nie można też uznać za odpowiadającą warunkom przewidzianym w pkt. 2 i 3 wyżej cytowanego przepisu. O ile bowiem samo odwołanie się w apelacji do innego pisma do niej dołączonego można by uznać za dopuszczalne, to jednak powód odwołał się do niego jedynie wybiórczo, wskazując, że zarzuca „prawie to wszystko” co w nim wymieniono. Nie ulega wątpliwości, że za spełniającą wyżej wskazane warunki formalne można uznać tylko apelację zawierającą konkretne zarzuty.
Art. 370 k.p.c. stanowi, że sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Stosownie zaś do
art. 373 k.p.c. sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których uzupełnienia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu.

Sąd Apelacyjny jest więc nie tylko upoważniony, ale i obowiązany kontrolować formalną prawidłowość wniesionego środka odwoławczego, jak również odrzucać go w przypadku, gdy jego braki nie zostaną usunięte.
W niniejszej zaś sprawie powód wezwany do usunięcia braków formalnych apelacji do wezwania tego nie zastosował się.

Mając zatem powyższe na względzie, w oparciu o wyżej wymieniony
art. 373 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.

SSA Ewa Solecka SSA Ewa Tkocz SSA Tomasz Ślęzak