Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Korzonek

Protokolant: st. sekr. sądowy Helena Chrubasik

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Funduszu (...) w W.

przeciwko: E. M. (1)

o zapłatę

1. oddala powództwo,

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 7.234,00 złote (siedem tysięcy dwieście trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 812/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 9 marca 2016 roku w postępowaniu upominawczym w Sądzie Rejonowym w Żyrardowie powód (...) Fundusz (...) w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego E. M. (1) kwoty 62 377,98 zł z odsetkami ustawowymi maksymalnymi od kwoty 20 856,63 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty
oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 41 521,35 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podał, że pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda w dniu 31 października 2007 roku umowę kredytu, z której to pozwany się nie wywiązał.
Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 roku powód nabył wierzytelność względem pozwanego z tytułu wyżej opisanej umowy.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 16 marca 2016 roku przekazano sprawę tut. Sądowi jako miejscowo właściwemu.

Nakazem zapłaty z dnia 20 czerwca 2016 roku uwzględniono żądanie pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw. Wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia i bezzasadności powództwa uznając je za niewykazane. Nadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podał, że powód nie wykazał roszczenia co do wysokości. Zaprzeczył wysokości roszczenia. Zakwestionował także sposób naliczania odsetek. Nadto wskazał, że nie otrzymał od powoda zawiadomienia o cesji wierzytelności oraz wezwania do zapłaty.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Nadto zaprzeczył w całości twierdzeniom pozwanego zawartym w sprzeciwie od nakazu zapłaty, poza tymi wyraźnie przyznanymi. Odnosząc się do braku legitymacji czynnej
po stronie powoda wskazał, że zgodnie z ust. 2.1. umowy przelewu wierzytelności cedent przeniósł na cesjonariusza wierzytelności wskazane w załączniku nr 1 do umowy. W treści załącznika wskazano dane pozwanego, datę zawarcia umowy, kapitał z tytułu umowy
i odsetek. W ocenie pozwanego wykazał on w sposób należyty swoją legitymację. Postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 23 sierpnia 2010 roku, sygn. akt I Co 1437/10 potwierdza natomiast wysokość oraz datę wymagalności wierzytelności wskazanej w (...) nr (...) dochodzonej pozwem. Dalej powód wskazał sposób wyliczenia odsetek. Nadmienił, że w jego ocenie zarzut przedawnienia jest chybiony, albowiem na podstawie wyżej wskazanego tytułu wykonawczego wszczęte zostało w dniu 21 października 2010 roku przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu Rafała Majewskiego postępowanie egzekucyjne (Km 1367/10), prowadzone następnie przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu Rafała Łyszczka (Km 554/11), a następnie w 2016 roku przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Raciborzu Remigiusza Korca (Km 554/11).

Przedawnienie roszczenia z tytułu zawartej umowy kredytu spoczywało co najmniej do litego 2016 roku tj. do momentu zajęcia przez komornika w dniu 18 lutego 2016 roku świadczeń emerytalno-rentowych pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 kwietnia 2010 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. sporządziła bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) przeciwko E. M. (2) z tytułu zawartej umowy kredytu z dnia 31 października 2007 roku na kwotę 55 575,24 zł.

Dowód:

- bte k. 66.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 23 sierpnia 2010 roku, sygn. akt I Co 1437/10 wyżej opisanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nadano klauzulę wykonalności do kwoty nie wyższej niż 86 523,90 zł.

Dowód:

- postanowienie k. 39 akt Sądu Rejonowego w Raciborzu o sygn. I Co 1437/10.

W dniu 22 kwietnia 2015 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. zawarła z (...) Funduszem (...) w W. umowę przelewu wierzytelności. Zgodnie z § 2 pkt 1 powyższej umowy (...) Bank Spółka Akcyjna
w W. przeniósł na (...) Funduszem (...) w W. wierzytelności wskazane w załączniku nr 1 do umowy.

Dowód:

- umowa k. 13-14.

Z wydruku z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) Bank Spółka Akcyjna w W. zawarła z (...) Funduszem (...) W. wynika, że ten ostatni nabył wierzytelność względem E. M. (1) z tytułu umowy kredytu z dnia 31 października 2007 roku.

Dowód:

- wydruk k. 27.

W dniu 22 kwietnia 2015 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. sporządziła zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności względem E. M. (1).

Dowód:

- pismo k. 28.

W dniu 5 maja 2015 roku (...) Funduszem (...)1 w W. sporządził dla E. M. (2) wezwanie do zapłaty na kwotę 66 178,31 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 29.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zaoferowanych przez strony, których prawdziwość nie była kwestionowana.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał powództwo

za bezzasadne. Dochodząc do powyższej konstatacji Sąd Rejonowy kierował się następującą wykładnią przepisów prawa.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe
(t.j.: Dz.U z 2012 roku, poz. 1376 z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej
na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz
z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W niniejszej sprawie powód nie przedłożył oryginału umowy kredytu, z której wywiódł swoje roszczenie, nadto nie przedłożył żadnych dowodów nadania ani doręczenia pozwanemu zawiadomienia o cesji wierzytelności i wezwania do zapłaty.

Umowa przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 została wprawdzie sporządzona na piśmie z podpisami notarialnie poświadczonymi, jednakże w jej treści brak jest wskazania konkretnych praw i wierzytelności podlegających przeniesieniu. W treści umowy zawarte zostało ogólne oświadczenie zbywcy, iż przenosi na nabywcę wierzytelności wskazane w Załączniku nr 1 do umowy. Powód złożył także załącznik w postaci wyciągu
z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 roku zawierający informację, iż E. M. (1) jest dłużnikiem zbywcy. Wyciąg, w którym została zawarta informacja nie jest jednakże dokumentem urzędowym ani dokumentem prywatnym z podpisem poświadczonym urzędowo. Treść tego załącznika nie mogła również zostać uznana za integralną część aktu notarialnego, ponieważ treść ta nie ma formy aktu notarialnego. W literaturze podkreśla się, że nie jest dopuszczalne, aby treść aktu notarialnego objęta była załącznikami (zob. S. Kalusiński: Prawo o notariacie – uwagi wizytatora, NPN 1999/1/27). Sąd podziela również stanowisko Sądu Okręgowego
w Gliwicach, zgodnie z którym wymogi z art. 788 k.p.c. dotyczą wszystkich dokumentów stwierdzających przejście uprawnień z tytułu egzekucyjnego (a zatem i załączników
do umowy cesji precyzujących przenoszone wierzytelności), (postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 22 stycznia 2013 roku, sygn. akt III Cz 1459/12, niepubl.).

Tym samym w ocenie Sądu powód nie udowodnił, aby skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanego, z której wywiódł roszczenie o zapłatę. Zgodnie z art. 6 k.c. i 232 zd. 1 k.p.c. ciężar udowodnienia faktu zawarcia umowy przelewu wierzytelności obciążał powoda, jako stronę wywodzącą z tego faktu korzystne dla siebie skutki prawne.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że powód nie udowodnił roszczenia również co do wysokości, nie wykazał, że pozwany zaprzestał płacenia rat, nie wykazał w jakiej części pozwany uregulował raty kredytu, ponadto należy podkreślić, że obecnie jest nadal prowadzona egzekucja przez (...) Bank, która niewątpliwie ma wpływ na wysokość ewentualnego zadłużenia pozwanego.

Wobec powyższego bezprzedmiotowym, wobec niewykazania roszczenia co do zasady, jak i wysokości stało się odnoszenie do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia.

Reasumując powód nie wykazał, że przysługuje mu wierzytelność wobec pozwanego, tak zatem nie wykazał zasadności żądania od pozwanego kwoty 62 377,98 zł z odsetkami ustawowymi maksymalnymi od kwoty 20 856,63 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty
oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 41 521,35 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W konsekwencji Sąd oddalił powództwo.

Orzeczenie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu uzasadniał art. 98 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 109 k.p.c. Zgodnie
z art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony,
a do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach
i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd stawiennictwa strony. W niniejszej sprawie niezbędne koszty procesu pozwanego wyniosły 7234 zł, z czego: 4800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego przez radcę prawnego (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie [Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800]) i 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw.

Mając powyższe na uwadze, w punkcie II wyroku, zasądzono od powoda (...) Funduszu (...) w W. na rzecz pozwanego E. M. (1) kwotę 7234 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.