Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Ka 145/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Radomiu V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Maciej Gwiazda

Protokolant: st. sekr. sądowy Edyta Słonecka

Przy udziale Prokuratora Marty Głogowskiej

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2018 r.

sprawy I. W.

syna E. i B. z domu G., urodzonego (...) w K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomiu

z dnia 20 kwietnia 2017r. Sygn. akt II K 802/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Radomiu do ponownego rozpoznania.

SSO Maciej Gwiazda

Sygn. akt V Ka 145/18

UZASADNIENIE

I. W. został oskarżony o to, że:

w dniu 8 sierpnia 2015 roku w R., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę (...)Sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) podrabiając na niej podpis F. Z. powodując swoim działaniem straty w wysokości 1054,52 zł n/s (...) Sp. z o.o. Al. (...) W.

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Radomiu w sprawie sygn. akt II K 802/16 oskarżonego I. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, przy czym sprecyzował, że umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie posiadała numeru, i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. przy zastosowaniu art. 37 lit. a k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł (dwudziestu złotych); Na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzekł przepadek umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej w dniu 6 sierpnia 2016 roku na nazwisko F. Z. i znajdującej się na karcie 25 akt sprawy; Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...)Sp. z o.o. Al. (...) W. kwoty 1054, 52 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt dwa grosze); Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem opłaty, zaś na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od uiszczenia wydatków obciążając w tym zakresie kosztami Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Zaskarżył wyrok w całości i zarzucił mu:

1) na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 6 k.p.k., art. 374 § 1 k.p.k., art. 139 § 1 k.p.k., art. 117 § l i § 2 k.p.k. poprzez naruszenie prawa do obrony oskarżonego wskutek błędnego uznania, że zawiadomienie o terminie rozprawy zostało doręczone pomimo, że wysłane zostało na adres pod którym oskarżony nie przebywał, inny niż wskazany przez I. W. jako adres do doręczeń, a w konsekwencji zaniechania prawidłowego zawiadomienia oskarżonego o terminie rozprawy i prowadzenia postępowania bez jego udziału pozbawiony został możliwości złożenia wyjaśnień i podjęcia inicjatywy dowodowej celem wykazania swej niewinności;

Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Radomiu do ponownego rozpoznania.

Z ostrożności procesowej na wypadek nieuwzględnienia powyżej wskazanego zarzutu i wniosku

2) na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k. zarzucił naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 k.p.k., polegające na dowolnej ocenie zgromadzonego w prawie materiału dowodowego wyrażające się w bezkrytycznym oparciu ustaleń li tylko na opinii biegłego grafologa i zeznaniach F. Z., które to dowody budzą wątpliwości i nie prowadzą do niezawodnego logicznie wniosku o sprawstwie oskarżonego I. W. w obliczu nieuwzględnienia wniosku oskarżonego i zaniechania zweryfikowania czy podpis F. Z. nie mógł zostać nakreślony przez jego bliskich, tj. syna, bądź żonę; co doprowadziło do

3) błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na uznaniu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu choć wniosek taki nie jest uprawniony w świetle materiału dowodowego ocenionego zgodnie z regułami k.p.k. Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 2 k.p.k.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodzić się należy z twierdzeniami skarżącego, że Sąd orzekający dopuścił się naruszenia prawa procesowego, które miało wpływ na treść wyroku. I. W. nie był bowiem prawidłowo zawiadamiany o terminach rozprawy i nie wiedział, że postępowania karne wobec niego jest już na etapie postępowania sądowego. Wszystkie pisma kierowane do niego w trakcie postępowania przed Sądem I Instancji były wysyłane na adres jego zameldowania na pobyt stały – ul. (...)w K., a nie na jego adres do doręczeń – ul. (...)w K.. Podkreślić należy, że oskarżony w protokole przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 14 października 2016 roku wskazał taki właśnie adres do doręczeń i pisma do niego w postępowaniu przygotowawczym były tam kierowane.

Prawo do rzetelnego procesu jest fundamentalnym prawem każdej osoby w demokratycznym państwie prawa. Pod tą zwięzła formuła kryje się bogaty katalog zasad. Każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do posiadania odpowiedniego czasu lub możliwości do przygotowania obrony oraz przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony w takich samych warunkach jak świadków oskarżenia (art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności). Oskarżony – poprzez brak prawidłowego zawiadomienia o toczącym się wobec niego postępowaniu karnym- nie miał możliwości podjęcia obrony swoich praw, składania wniosków, zadawania pytań świadkom czy złożenia wyjaśnień bezpośrednio przed Sądem orzekającym. Stanowi to naruszenie prawa, które musi skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku.

Te wszystkie okoliczności wskazują, że wyrok niniejszy ostać się nie może. W związku z powyższym zaistniały podstawy wskazane w art. 437 § 2 kpk do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomiu. Sąd odwoławczy nie odnosi się natomiast do tej części apelacji, w której obrońca oskarżonego zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych i naruszenie przepisów postępowania dotyczących oceny zgromadzonego materiału dowodowego w związku z tym, że na obecnym etapie postępowania – wobec uchylenia orzeczenia – są one bezprzedmiotowe.

W ponownym postępowaniu sąd orzekający mając na uwadze powyższe rozważania przeprowadzi przewód sądowy w całości bezpośrednio przesłuchując oskarżonego oraz świadków, w razie potrzeby skonfrontuje świadka i oskarżonego, rozważy potrzebę dopuszczenia innych dowodów zawnioskowanych przez oskarżonego lub jego obrońcę. Ponadto rozważy sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego w kontekście ewentualnego wymierzania kary i środków karnych, o ile ustali oczywiście czy oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Wykonanie wyżej wskazanych zaleceń oznacza, iż konieczne jest przeprowadzenie przewodu w całości (art. 437 § 2 kpk). Dopiero tak zgromadzony materiał dowodowy podda dogłębnej analizie dokonanej w sposób zgodny z wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania.

SSO Maciej Gwiazda