Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2012 r. w Szczecinie

sprawy J. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

na skutek apelacji ubezpieczonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn. akt IV U 270/12

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 511/12

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 stycznia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił przyznania ubezpieczonej J. D. emerytury wskazując, że do dnia 01.01.1999r. nie udowodniła ona wymaganego 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jednocześnie organ rentowy podniósł, że nie uwzględnił jako pracy w warunkach szczególnych okresu pracy ubezpieczonej od 01.10.1973r. do 30.11.1990r., gdyż świadectwo pracy w szczególnych warunkach zostało wydane przez archiwum, a nie macierzysty zakład pracy. Natomiast decyzją z 18 stycznia 2012r. ustalił ubezpieczonej wysokość kapitału początkowego.

W odwołaniu ubezpieczona J. D. wniosła o ponowne rozpatrzenie jej wniosku o emeryturę powołując się na świadectwo pracy w szczególnych warunkach oraz angaże, świadczące o pracy w kontroli międzyoperacyjnej i kontroli jakości produkcji w OSM S. w latach 01.10.1973r. do 30.11.1990r. Stwierdziła również, że ma wątpliwości co do ustalonego kapitału początkowego

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania przytaczając argumenty, jak w zaskarżonej decyzji. Ponadto wyjaśnił, że w decyzji z 18.01.2012r. mylnie wykazano nie uwzględnione okresy od 01.09.1965r. do 22.06.1968r. i od 01.10.1997r. do 15.10.1997r. które dotyczyły innej osoby i wskazał, że w dniu 06.03.2012r. wydał nową decyzję o ponownym ustaleniu kapitału początkowego. W związku z tym wniósł o umorzenie postępowania w części dotyczącej odwołania od decyzji z 18.01.2012r.

Na rozprawie ubezpieczona sprecyzowała swoje żądanie i oświadczyła, że odwołuje się od decyzji dotyczącej odmowy przyznania jej emerytury.

Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych - wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2012 r., oddalił odwołanie ubezpieczonej od decyzji z dnia 31 stycznia 2012 r., znak (...). W ustaleniach faktycznych podał, że J. D. urodziła się 10 lipca 1953r. W dniu 5 stycznia 2012r. złożyła wniosek o emeryturę. Do wniosku dołączyła świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 23.12.2011 r. wydane przez Archiwum (...) S.A. S. w którym stwierdzono, że od 01.10.1973r. do 30.11.1990r. pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w kontroli jakości produkcji na stanowisku brakarza, od 01.10.1981r. - starszego laboranta to jest na stanowiskach wymienionych w dziale XIV poz.24 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) z 27 czerwca 1983r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy spółdzielczości mleczarskiej. Ubezpieczona na dzień 01.01.1999r. udowodniła wymagany co najmniej 20 letni okres składkowy i nieskładkowy, nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego a w dniu złożenia wniosku o emeryturę posiadała ukończone 55 lat. W okresie od 15.11.1972r. do 30.11.1994r. ubezpieczona zatrudniona była w (...) Spółdzielni (...) w S. z tym, że od 01.12.1990r. do 28.02.1993r. w (...), gdyż jej zakład pracy, w wyniku reorganizacji zmienił nazwę na (...). W okresie od 15.11.1972r. do 15.01.1973r. ubezpieczona zatrudniona była w D. O. - Osobowym na wstępnym stażu pracy, a od 1 marca 1973r. na stanowisku referenta w tym dziale. Od 13.06.1973r. powierzono ubezpieczonej obowiązki brakarza, od 1 lutego 1978r. stanowisko asystenta laboratorium, a od 01.10.1981r. stanowisko starszego laboranta. Następnie, na podstawie umowy o pracę z 01.12.1990r. ubezpieczonej powierzono ponownie obowiązki starszego laboranta w dziale Kontroli Jakości - Laboratorium, a z dniem 01.11.199lr. ubezpieczona rozpoczęła pracę na stanowisku sprzedawcy. W ramach obowiązków brakarza i laboranta ubezpieczona pobierała na produkcji próby surowca, półproduktów i produktów i w laboratorium dokonywała analizy chemicznej i mikrobiologicznej a także badań organoleptycznych. Badała też czystość środków transportu i urządzeń produkcyjnych butelek. Prace wykonywała w pełnym wymiarze czasu pracy.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie. Uzasadniając stanowisko powyższe wskazał, iż zgodnie z art. 184 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. nr 153 poz.1227 z późn. zm.) ubezpieczonej urodzonej po 31.12.1948r. która nie osiągnęła wieku 60 lat, przysługuje emerytura po osiągnięciu 55 lat, jeżeli na dzień 01.01.1999r. udokumentowała ona co najmniej 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a ponadto nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego i rozwiązała stosunek pracy - w przypadku ubezpieczonej będącej pracownikiem. W niniejszej sprawie sporną okolicznością, a przesądzającą o prawie ubezpieczonej, do tzw. wcześniejszej emerytury, był posiadany przez ubezpieczoną okres pracy w szczególnych warunkach.

Sąd Okręgowy zaakcentował, iż ubezpieczona domaga się zaliczenia do tego okresu- pracy wykonywanej w (...) Spółdzielni (...) od 01.10.1973r. do 30.11.1990r. na stanowiskach brakarza, asystenta laboratorium i starszego laboranta. W wydanym przez Archiwum świadectwie pracy w szczególnych warunkach wskazane zostało, że była to praca wymieniona w dziale XIV poz.24 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) z 27 czerwca 1983r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy spółdzielczości mleczarskiej. Z treści przepisu art. 184 ust. 1 cyt. wyżej ustawy wynika, że okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych, a więc zastosowanie ma rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w. sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych waru nkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. nr 8 poz. 43 z późn. zm.). Z § 1 ustęp 1 cyt. rozporządzenia wynika też, że rozporządzenie stosuje się do pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4 - 15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Jednocześnie w ust. 2 § 1 rozporządzenia właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych upoważnieni zostali do ustalenia w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazach A i B rozporządzenia. Na podstawie wskazanego przepisu, uchwałą nr 16/83 Zarząd Centralnego Związku Spółdzielni (...) wskazał stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach w spółdzielczości mleczarskiej. W dziale XIV wskazanej uchwały zatytułowanym Prace różne w pozycji 24 wymieniono kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno - techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienionej w wykazie, z zaznaczeniem w pkt 1, że chodzi o stanowiska pracy, na których prace wykonywane są stale i bezpośrednio przy stanowiskach wymienionych w wykazie. Przedmiotowe stanowiska wymienione zostały natomiast w dziale X poz. 7 i poz. 13 wyżej wymienionej uchwały i wynika z nich, że chodzi o pracowników w chłodniach składowanych i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0°, jak i o pracowników zatrudnionych przy obsłudze pras filtracyjnych wirówek i suszarek w przemyśle mleczarskim.

Powyższe prace wymienione zostały również w wykazie A Dział X i XIV załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. W szczególności pkt. 24 Działu XIV jako pracę w szczególnych warunkach wskazuje kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno - techniczny na oddziałach i wydziałach w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Sąd Okręgowy podkreślił, że ubezpieczona w spornym okresie, zatrudniona jako brakarz, asystent laboratorium i starszy laborant istotnie wykonywała pracę, którą można zaliczyć do kontroli jakości produkcji, jednakże pomimo powyższego faktu, praca ta nie spełniała wymogu pracy w szczególnych warunkach, bowiem nie była wykonywana stale i bezpośrednio przy stanowiskach wyżej wymienionych. Jak wynika ze zgromadzonego materiału ubezpieczona swoją podstawową pracę wykonywała w odrębnym pomieszczeniu - laboratorium. Tam dokonywała analizy i badań pobranych na produkcji próbek, zaś okoliczności powyższe potwierdzili słuchani w sprawie świadkowie jak i sama ubezpieczona.

Sąd meriti wskazał, że nie ma przy tym znaczenia, że większość czasu pracy była, według twierdzeń ubezpieczonej, wykonywana w dziale produkcji przy pobieraniu materiału do badań w laboratorium, chociaż taka sytuacja wydaje się nieprawdopodobna, gdyż z pewnością pobranie próbek do badania zajmuje mniej czasu niż dokonanie analizy i opisanie wyników badań na miejscu w laboratorium. Jednakże, ta okoliczność, przy fakcie że ubezpieczona nie wykonywała pracy stale i bezpośrednio na produkcji czy też w chłodniach składowych, nie ma istotnego znaczenia.

Zgodnie bowiem z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku, a taka sytuacja w przypadku ubezpieczonej nie miała miejsca.

Z tych względów na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji wyroku.

Od powyższego wyroku apelację wniosła ubezpieczona, która wydanemu rozstrzygnięciu zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że nie wykonywała ona pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Tak podnosząc, apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uznanie, że ubezpieczona wykonywała pracę w szczególnych warunkach w okresie od 01. 10. 1973 r. do 30. 11. 1990 r. zgodnie ze świadectwem pracy w szczególnych warunkach z dnia 23.12.2011 r.

Uzasadniając powyższe apelująca wskazała, iż wbrew świadectwu pracy w szczególnych warunkach wystawionemu przez Archiwum (...) S.A. S. oraz zeznaniom świadków i ubezpieczonej sąd nieprawidłowo uznał, iż jej praca w charakterze brakarza, laboranta i starszego laboranta nie była pracą w szczególnych warunkach, podczas gdy zgodnie z uchwałą nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) jej pracę zalicza się do kontroli jakości produkcji. Nieuprawnionym jest także twierdzenie, że pracowała w odrębnym pomieszczeniu tj. laboratorium. Oczywistym jest, iż ze względu na specyfikę, jej praca musiała być wykonywana poza halą produkcji, ale w przeważającej mierze kontrola całego procesu produkcji odbywała się na produkcji. Poza tym, zgodnie z definicją brakarz - laborant to pracownik kontroli technicznej w zakładzie produkcyjnym oceniający jakość gotowych wyrobów, który to w swojej pracy spotyka się z różnymi zagrożeniami.

Organ rentowy nie ustosunkował się do apelacji ubezpieczonej.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja ubezpieczonej okazała się niezasadna. Przeprowadzona przez Sąd Apelacyjny kontrola instancyjna zaskarżonego rozstrzygnięcia prowadzi do wniosku, iż orzeczenie Sądu pierwszej instancji jest trafne, a postawione w apelacji zarzuty, chybione. Prawidłowo Sąd Okręgowy zaakcentował na wstępie rozważań, iż kwestią sporną w sprawie była kwalifikacja posiadanego przez ubezpieczoną okresu zatrudnienia w spółdzielni mleczarskiej, jako pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach, uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne bądź otoczenia. Stosownie do treści ust. 4 wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Wykładani pojęcia „przepisy dotychczasowe” dokonał Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 r., III ZP 30/01 orzekając, że odesłanie do tych przepisów nie upoważnia do tworzenia wykazów obejmujących stanowiska na których wykonuje się prace w szczególnych warunkach. Aktem prawnym normującym tę problematykę jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). W kwestii przepisów dotychczasowych - ta linia orzecznicza była podtrzymywana w kolejnych wyrokach Sądu Najwyższego, w których podkreślano, iż upoważnienie dla właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych i centralnych związków spółdzielczych- nie stwarzało ani podstawy prawnej do wydawania aktów niezgodnych z powszechnie obowiązującym prawem, ani nie przewidywało możliwości wykraczania poza wykazy prac wykonywanych w szczególnych warunkach wymienionych w załączniku do rozporządzenia (v. wyroki Sądu Najwyższego z: 16 listopada 2010 r., I UK 124/10, 29 stycznia 2008 r., I UK 192/07, 20 października 2005 r., I UK 41/05, 23 listopada 2004 r., teza 2 I UK15/04, 21 kwietnia 2004 r. II UK 337/03).

W bogatym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Decydującą rolę w analizie charakteru pracy ubezpieczonego z punktu widzenia uprawnień emerytalnych ma zatem możliwość jej zakwalifikowania pod którąś z pozycji wspomnianego załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów. W świetle art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych pracami w szczególnych warunkach nie są bowiem wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami, lecz jedynie takie, które zostały rodzajowo wymienione w tymże rozporządzeniu. Przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia stanowi zresztą, że akt ten ma zastosowanie do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4 - 15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do niego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., I UK 393/10).

Z przedłożonego przez ubezpieczoną świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionego przez Archiwum (...) S.A. S. z dnia 23 grudnia 2011 r. wynika co prawda, iż w spornym okresie wykonywała prace w kontroli jakości produkcji na stanowisku brakarza a od 1 października 1981 r., starszego laboranta, na stanowiskach wymienionych w dziale XIV poz. 24 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) z 27 czerwca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy spółdzielczości mleczarskiej, to również z powyższego apelująca nie może wywodzić żadnych skutków prawnych.

Sąd Apelacyjny zauważa, iż dokument w postaci świadectwa pracy nie jest dokumentem abstrakcyjnym, w tym sensie, że treści z niego wynikające choćby były wątpliwe w świetle innych dowodów, należy bezwarunkowo przyjmować za prawdziwe. Świadectwo pracy, podobnie jak i inne dowody podlega weryfikacji co do zgodności z prawdą w kontekście całokształtu materiału dowodowego. W razie więc wszczęcia postępowania sądowego (zob. art. 473 § 1 k.p.c.), toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rentowego w sprawie przyznania uprawnień do emerytury w wieku obniżonym, dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia zarówno wtedy, gdy pracodawca wystawił świadectwo pracy, a ZUS kwestionuje jego treść, jak i wówczas, gdy dokument taki nie może być sporządzony (teza 1 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 grudnia 2004 r., III AUa 2474/03, LEX nr 151770; zob. też wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 8 kwietnia 1999 r., II UKN 619/98 z glosą 1 T. B.-M. oraz z dnia 7 października 2003 r., II UK 87/03, OSNP 2004/14/248).

W załączniku 1 do uchwały nr 16/83 z dnia 27 czerwca 1983 r., w dziale XIV Prace różne wymieniono faktycznie kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, ale przedmiotowe stanowiska odnoszą się do Działu X - W rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym i pracowników w chłodniach składowych i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0 ⁰ , jak i do pracowników zatrudnionych przy obsłudze prac filtracyjnych wirówek i suszarek w przemyśle mleczarskim tj. wskazanych w poz. 7 i 13, a nie stanowisk, na których swoją pracę wykonywała ubezpieczona.

Również w wykazie A Dział XIV załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w pkt. 24 Działu XIV jako pracę w szczególnych warunkach wskazuje się kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno - techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, ale i do tej kategorii nie można zaliczyć pracy ubezpieczonej. Czynności ogólnie pojętego nadzoru lub kontroli w procesie produkcji wykonywanej w tych wydziałach i oddziałach, w których zatrudnieni są pracownicy wykonujący pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., objęte poz. 24 działu XIV Wykazu A, to wyłącznie te czynności, które wykonywane są w warunkach bezpośrednio narażających na szkodliwe dla zdrowia czynniki, a więc polegające na bezpośrednim nadzorze i bezpośredniej kontroli procesu pracy na stanowiskach pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Jeśli zatem czynności te wykonywane są w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na stanowisku pracy związanej z kontrolą międzyoperacyjną, kontrolą jakości produkcji i usług oraz dozorem inżynieryjno-technicznym, to okres wykonywania tej pracy jest okresem pracy uzasadniającym prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu. Natomiast jeśli pracownik zatrudniony na stanowisku związanym z kontrolą międzyoperacyjną, kontrolą jakości produkcji i usług oraz dozorem inżynieryjno-technicznym wykonuje - poza bezpośrednim nadzorem procesu produkcji - inne czynności, istotne znaczenie z punktu widzenia uprawnień do emerytury na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ma ustalenie, jaką część obowiązującego czasu pracy zajmowały te czynności. Jak wynika z niekwestionowanych ustaleń faktycznych apelująca w spornym okresie na stanowisku brakarza, laboranta a następnie starszego laboranta wykonywała część pracy rzeczywiście bezpośrednio przy stanowiskach produkcyjnych, ale pracowała także w laboratorium zakładowym, badała też czystość środków transportu i urządzeń produkujących, butelek. Zaakcentowania zatem wymaga, że zatrudnienie na tych stanowiskach miało charakter branżowy – spółdzielczość mleczarska możliwa do przyporządkowania działowi X W rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym wykazu A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., analogicznie jak w wykazie prac w szczególnych warunkach –załącznika 1 do powołanej w sprawie uchwały nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) z 27 czerwca 1983 r. Skoro zajmowane stanowiska nie zostały wymienione w powyższych wykazach, działów X, to nie można było zakwalifikować spornego okresu do prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Taka ocena znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 2010 r., II UK 21/10. A zatem ubezpieczona na tych stanowiskach nie mogła równocześnie sprawować kontroli jakości produkcji stale i bezpośrednio na wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace, wymienione w wykazie, a co za tym idzie kwalifikacja jej pracy również z przywołaniem Działu XIV pkt 24 jest niemożliwa. Takie ustalenie znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2011 r., III UK 3/11, rozważającego kwalifikacje pracy skarżącej zatrudnionej na stanowisku laboranta, wykonującej część prac w laboratorium zakładowym, a część pracy bezpośrednio przy stanowiskach produkcyjnych.

Mając powyższe na względzie apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c. oddalono.

SSA Romana Mrotek SSA Zofia Rybicka - Szkibiel SSA Anna Polak