Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 95/18

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Bartosz Paszkiewicz

Protokolant: Justyna Krawczyk

w obecności Prokuratora Beaty Góralskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2018 roku

sprawy A. Ł. , syna B. i A. z domu N. , ur. (...) w K.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 26 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 11/14 za czyn z art. 244 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 869/14 obejmującym skazania w sprawach II K 387/13 i II K 748/13 oraz II K 1141/13 i II K 1307/13 Sądu Rejonowego w Bełchatowie i określającym dwie kary łączne po 1 roku i 2 miesiące pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 16 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 546/15 za czyn z art. 244 k.k na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda;

IV.  łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 27 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 640/15 obejmującym skazania w sprawach II K 345/15 i II K 323/15 Sądu Rejonowego w Bełchatowie i określającym karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 386/16 za czyn z art.178a § 4 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, która została w całości odbyta;

VI.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 20 stycznia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 868/16 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, czyn stał się wykroczeniem i karę zamieniono na 30 dni aresztu,

VII.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 16 maja 2017 roku w sprawie sygn. akt II K 173/17 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

1.  na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k., 85 a k.k. i art. 86 § 1 k.k. podlegające wykonaniu kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Bełchatowie w sprawach sygn. akt. II K 11/14 , II K 869/14, II K 546/15, II K 640/15, II K 173/17 opisanych w punktach od I do IV oraz VII łączy i wymierza skazanemu karę łączną 5 (pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności ;

2.  stwierdza, że w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym podlegające łączeniu wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej – (...). E. W. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej, udzielonej skazanemu obrony z urzędu;

4.  zwalnia skazanego od kosztów postępowania związanych z wydaniem wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 95/18

UZASADNIENIE

A. Ł. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 26 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 11/14 za czyn z art. 244 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 869/14 obejmującym skazania w sprawach II K 387/13 i II K 748/13 oraz II K 1141/13 i II K 1307/13 Sądu Rejonowego w Bełchatowie i określającym dwie kary łączne po 1 roku i 2 miesiące pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 16 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 546/15 za czyn z art. 244 k.k na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda;

IV.  łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 27 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 640/15 obejmującym skazania w sprawach II K 345/15 i II K 323/15 Sądu Rejonowego w Bełchatowie i określającym karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 386/16 za czyn z art.178a § 4 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, która została w całości odbyta;

VI.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 20 stycznia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 868/16 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, gdzie czyn stał się wykroczeniem i karę zamieniono na 30 dni aresztu,

VII.  Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 16 maja 2017 roku w sprawie sygn. akt II K 173/17 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

(dowód: karta karna k. 24-28, odpis wyroku łącznego SR w Bełchatowie k. 30-31, obliczenie kary k. 32, odpis wyroku łącznego SR w Bełchatowie k. 33-34, postanowienie o zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności k. 35, obliczenie kary k. 36, odpis wyroku w sprawie II K 386/16 k. 37, odpis wyroku w sprawie II K 686/16 k. 39-40, postanowienie SR w Bełchatowie sygn. akt II Ko 169/18, obliczenie kary k. 42, wyrok w sprawie II K 173/17, obliczenie kary k.44, akta sprawy II K 869/14, II K 640/15, II K 386/16, II K 868/16, II K 173/17)

A. Ł. przebywa w izolacji penitencjarnej od dnia 20 lutego 2017 roku (doprowadzony do odbycia kary). Skazany karę pozbawienia wolności odbywa w systemie półotwartym. W oddziale mieszkalnym funkcjonuje prawidłowo, nie sprawia problemów wychowawczych. Od momentu osadzenia był 11 razy nagradzany. Wobec przełożonych zachowuje się regulaminowo.

(dowód: opinia o skazanym k. 50-51)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 kpk – wyrok łączny może być wydany jedynie wówczas, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Te zaś, w przypadku A. Ł. określa art. 85 § 1 i 2 kk w brzmieniu obowiązującym od 01 lipca 2015 r., o czym przesądza art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2015 r. poz. 396). Zachodzi bowiem potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem mającym miejsce po dniu 1 lipca 2015 r.

W myśl art. 85 § 1,2 kk kara łączna może być orzeczona, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Oczywistym jest przy tym, iż uwzględniając treść przepisów dotyczących orzekania w przedmiocie kary łącznej podstawą orzeczenia kary łącznej są kary jednostkowe, orzeczone za zbiegające się przestępstwa jak i kary łączne, które w chwili orzekania podlegają jeszcze wykonaniu.

Analiza dopuszczalności wydania wyroku łącznego przez pryzmat ww. warunków wskazuje, że pozostającymi do wykonania karami są jednostkowe i łączne kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Bełchatowie w sprawach sygn. akt. II K 11/14 , II K 869/14, II K 546/15, II K 640/15, II K 173/17. Natomiast kara pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 386/16 nie podlega łączeniu, gdyż została w całości odbyta. Natomiast kara pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 868/16 uległa przekształceniu w karę 30 dni aresztu.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk, przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd ma możliwość orzeczenia jej w wysokości od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 20 lat pozbawienia wolności.

W przypadku połączenia w/w kar, kara łączna winna zatem plasować się w przedziale od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności (próg ten wyznacza najwyższa z kar jednostkowych orzeczona w sprawie Sądu Rejonowego w Bełchatowie II K 345/15, która następnie była podstawą orzeczenia kary łącznej w sprawie II K 640/15) do 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności ( suma kar jednostkowych oraz łącznych pozbawienia wolności) wymierzonych w/w sprawach.

Wymierzając karę w wyroku łącznym pamiętać należało o tym, że Sąd nie powinien brać pod uwagę tych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar wymierzonych prawomocnymi wyrokami podlegającymi połączeniu. Należy jednak tak ukształtować wymiar kary łącznej, by z jednej strony oddać ustaloną zawartość bezprawia, a z drugiej nie epatować nadmierną surowością kary. Zgodnie z art. 85 a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te mają - w pewnym uproszczeniu rzecz stawiając - dwojaki charakter. Obowiązek wzięcia pod uwagę celów wychowawczych oraz zapobiegawczych względem skazywanego na karę łączną. Wpisuje się to bowiem w indywidualnoprewencyjne jej oddziaływanie, natomiast obowiązek wzięcia pod uwagę potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa jest pokłosiem postrzegania kary jako reakcji ogólnoprewencyjnej. Warto podkreślić, że wskazane obowiązki nie wypełniają bez reszty okoliczności rzutujących na wymiar konkretnej kary łącznej. Znajdujący się w przedmiotowym przepisie zwrot „przede wszystkim” sprawia jednak, że mają one kluczowe znaczenie w kwestii tego wymiaru.

Orzekając w przedmiocie kary łącznej Sąd miał na względzie w zasadzie to, że skazany pomimo wielu wyroków nadal popełnia nowe przestępstwa. Co prawda ma pozytywną opinię, ale nie jest ona na tyle ważka by nadmiernie łagodzić jego sytuację z uwagi na jego postawę prezentowaną na wolności.

Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, iż w okolicznościach niniejszej sprawy Skazany nie zasługuje by wyrokiem łącznym nadto łagodzić karę. Adekwatnym było wymierzenie A. Ł. kary łącznej 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Nie można pominąć faktu, że i tak orzeczona kara łączna jest korzystniejsza dla skazanego niż odbywanie sumy kar z w/w wyroków.

O wynagrodzeniu za obronę skazanego wykonywaną z urzędu orzeczono w oparciu o przepisy Rozp. Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Uznając, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby obecnie dla skazanego zbyt uciążliwe ze względu na prognozowany pobyt w ZK, brak majątku i jakichkolwiek dochodów, z mocy art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił go z tego obowiązku.