Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I 1 C 1035/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni

Wydział I Cywilny – Sekcja d.s. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Protokolant: sekr. sąd. Monika Welka

po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2017 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S.A. w W.

przeciwko: A. K. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  obciąża powoda kosztami procesu i uznaje je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w W. wystąpił z żądaniem zasądzenia od pozwanego A. K. (1) kwoty 756,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. Jak wskazano w treści pozwu objęta żądaniem kwota stanowiła należność główną wynikającą z polisy (...) w kwocie 634 zł oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie wynikające z tej polisy naliczone za okres od dnia 19 września 2014 r. do dnia 7 lutego 2017 r.

W uzasadnieniu wskazano nadto jedynie, że: "Pozwany w umowie zobowiązał się do opłacania płatność roczna rat składki w zamian za ochronę udzielaną przez powoda." oraz że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w przypadku braku zawiadomienia o wypowiedzeniu umowy, nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, uważa się, że została zawarta umowa na kolejne 12 miesięcy. Powód podał też, że pozwany nie zapłacił wymagalnej składki w terminie oraz że powód zawiadomił o tym fakcie pozwanego oraz wezwaniem z dnia 12 stycznia 2015 r. wezwał do zapłaty składki wynikającej z umowy, a nadto, że w chwili żądania pozwu pozwany zalega z zapłatą w kwocie 756,67 zł.

Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie, prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się na posiedzenie, nadto nie wniósł o rozpoznanie sprawy pod jego nieobecność. Z tej też przyczyny w dniu 8 grudnia 2017 r. został wydany wyrok zaoczny.

Wobec treści artykułu 505 1 kpc niniejsza sprawa była rozpatrywana w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 września 2013 r. A. K. (2), jako ubezpieczający, podpisała polisę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr (...) wystawioną w imieniu powoda przez Agencję (...) na okres od dnia 19 września 2013 r. do dnia 19 września 2014 r., w treści której wskazano, że ubezpieczającym i właścicielem pojazdu r. (...) o nr rej. (...), którego dotyczyła polisa indywidualnego ubezpieczenia komunikacyjnego jest A. K. (1). W treści tego dokumentu wskazano też, że składka polisy z tytułu OC wynosi 631 zł oraz że jest ona płatna w dwóch ratach. W dokumencie tym zawarto także pokwitowanie odbioru I-ej raty (gotówką) w wysokości 315,50 zł oraz podano, że druga rata składki powinna być zapłacona do dnia 19 marca 2014 r.

W dniu 15 października 2015 r. powód wydrukował polisę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr (...) na okres od 19 września 2014 r. do dnia 19 września 2015 r., w której wskazano, że pozwany jest ubezpieczającym pojazd r. (...) o nr rej. (...) oraz że składka z tytułu ubezpieczenia wynosi 631 zł i jest płatna w 2 ratach: 315,50 zł w dniu 28 października 2014 r. i 315,50 zł w dniu 19 marca 2015 r.

W dniu 12 stycznia 2015 r. powód zredagował kierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty składki z tytułu polisy (...) zawartej na pojazd r. (...) w wysokości 634 zł, której termin płatności, jak wskazano w tym piśmie - minął w dniu 18 września 2014 r.

dowód: kserokopia polisy - k. 17; wydruk polisy - k. 16; wezwanie do zapłaty - k. 15

Pozwany nie zapłacił na rzecz powoda należności dochodzonej pozwem.

okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonego na podstawie wyżej opisanych dokumentów prywatnych stanu faktycznego sprawy Sąd uznał, iż roszczenie dochodzone pozwem nie zostało przez powoda udowodnione. Wbrew twierdzeniom pozwu brak było bowiem podstaw do twierdzenia, że to pozwany pozostawał osobą obowiązaną do opłacenia składki w zamian za ochronę udzielaną przez powoda, skoro po pierwsze powód w żaden sposób nie uzasadnił w jaki sposób i w oparciu o jakie czynności umowa zawarta w dniu 19 września 2013 r. przez A. K. (2) skutkowała ustaleniem przez osoby ją podpisujące, iż stroną tej umowy jest pozwany, a nie osoba podpisująca ją jako ubezpieczający.

Oceniając negatywnie żądanie Sąd miał też na względzie, treść normy wyrażonej w art. 28 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (w brzemieniu obowiązującym we wrześniu 2014 r.). Przepis ten stanowi zaś, że zawarcie następnej umowy nie następuje, pomimo braku powiadomienia, o którym mowa w ust. 1 art. 28, jeżeli nie została opłacona w całości określona w umowie składka za mijający okres 12 miesięcy. Stąd bezpodstawnie powód wywodził, iż już przez tylko sam fakt niewypowiedzenia umowy zwartej na okres wcześniejszy dochodzi pomiędzy jej stronami do skutecznego zawarcia umowy na okres kolejnych 12-nastu miesięcy. Ust. 2 art.28 przywołanej ustawy określa równocześnie, że w przypadkach, o których mowa w ust. 2, odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń kończy się z upływem okresu 12 miesięcy.

Uszło zatem uwadze pełnomocnika powoda, że uczyniony podstawą prawną żądania przepis art. 28 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy przewiduje, iż uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu – jednakże z zastrzeżeniem ust. 2 tegoż przepisu. Przepis ust. 2 art. 28 – jak już to wyżej wskazano – warunkiem koniecznym dla przyjęcia, iż pomiędzy stronami dotychczasowej umowy ubezpieczenia doszło do zawarcia kolejnej umowy na następny okres statuuje zaś, między innymi, również wymóg opłacenia w całości określonej w umowie składki za mijający okres 12 miesięcy.

W toku procesu powód nie tylko zaś nie wykazał, ale też nawet nie twierdził by cała składka przewidziana w treści polisy potwierdzającej zawarcie umowy ubezpieczenia pomiędzy powodem a wskazywanym przez niego jako stroną polisy wcześniejszej pozwanym została zapłacona. Dokumenty przestawione przez powoda wskazywały zaś i dowodziły, że została opłacona jedynie część tej składki odpowiadająca wysokości jej pierwszej raty. Tym samym powód uchybił jednej z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązkowi zgłaszania i udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określonej w dyspozycji art. 6 kc. Rzeczą powoda było zaś przedstawienie Sądowi stosownych twierdzeń, a następnie i zgromadzenie i przedstawienie Sądowi należytego rodzaju dowodów na ich poparcie. Wszelkie zaniechania podejmowania takich działań przez stronę powodową, jej ewentualne zaniedbania i przeoczenia, pociągały za sobą niekorzystne dla tej strony skutki procesowe. Taka rezygnacja z wykazania ponad wszelką wątpliwość zasadności roszczenia dochodzonego przez powoda spowodowała, iż Sąd nie znalazł podstaw, aby skorzystać z możliwości prowadzenia dowodów z urzędu. Sąd nie ma bowiem obowiązku uzupełnienia materiału dowodowego ani wyjaśniania jakichkolwiek okoliczności z urzędu i zarządzania w tym celu dochodzeń. Po wyczerpaniu przez strony inicjatywy dowodowej Sąd nie ocenia, czy sprawa została dostatecznie wyjaśniona do jej stanowczego rozstrzygnięcia. Zadaniem Sądu jest bowiem rozstrzygnięcie sporu na podstawie zgromadzonego przez strony materiału dowodowego. Wskazana w zdaniu drugim art. 232 kpc możliwość dopuszczenia dowodu z urzędu, winna mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy strona nie potrafi, ze względu na swoją nieporadność, udowodnić przedstawionych twierdzeń, co z oczywistych względów nie odnosi się do powódki, która od samego początku w toku postępowania rozpoznawczego reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radą prawnym.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż zawarcie pomiędzy stanami procesu umowy na okres wskazany w przywołanej w uzasadnieniu pozwu polisie nr (...) nie zostało przez powoda wykazane. Faktu tego nie dowodził wydruk tej polisy sporządzony przez powoda w dniu 15 października 2015 r., ani wcześniejsze wezwanie pozwanego do zapłaty składki. Były to bowiem dokumenty przez pozwanego nie podpisane, pochodzące od powoda, który prawdziwości zawartych w nich treści powód nie wykazał, same zaś te dokumenty były ze sobą niespójne, skoro rozbieżnie wskazano w nich nie tylko wysokość składki, ale też sposób jej uregulowania i termin.

Powyższe stanowiło podstawę oddalenia powództwa, o czym orzeczono w pkt. I wyroku w oparciu o przepis art. 805 §1 kc a contario w zw. z art. 6 w zw. z art. 28 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

W konsekwencji powód, jako strona przegrywająca, został obciążony w całości powstałymi w sprawie kosztami procesu, o czym orzeczono na mocy art. 98 kpc w zw. z art. 108 kpc. Wobec uiszczenia ich przez powoda już w toku postępowania koszty te zostały uznane przez Sąd za uiszczone w całości.