Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności przedstawiciela Naczelnika (...) w T. - J. Ś.

po rozpoznaniu na rozprawie 24 marca 2017 r., 27 czerwca 2017 r., 8 września 2017 r. oraz 27 listopada 2017 r.

sprawy z oskarżenia Naczelnika (...) w T. przeciwko

P. K.,

c. A. i K. z d. K., ur. (...) w G., obywatelstwa polskiego, zam. (...)-(...) G., ul. (...), PESEL (...), nie karanej

oskarżonej o to, że:

od dnia 1 czerwca 2016 r. do dnia 26 lipca 2016 r. w sklepie Spożywczo-Przemysłowym, (...), (...)-(...) M., urządzała gry na automacie H. (...) oznaczony w celu identyfikacji plombą UC T., nr (...), wbrew przepisom art. 6 ust. 1 art. 14 ust. 1 i art. 23a ust.1 ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 r. (Dz. U. z 2016 roku, poz. 471), bez wymaganego zezwolenia, tj. przestępstwa skarbowego określonego w art. 107 § 1 kks

o r z e k ł :

Na podstawie art. 2 § 2 k.k.s. stosując przepisy k.k.s. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2017 r.

1.  Oskarżoną P. K. uznaje za winną tego, że w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2016 r. do 26 lipca 2016 r. w sklepie Spożywczo-Przemysłowym, (...), (...)-(...) M., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, urządzała gry na automacie H. (...) oznaczonym w celu identyfikacji plombą UC T., nr (...), poza kasynem i bez koncesji, a więc wbrew przepisowi art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (t.j. z 2016 r. Dz. U. poz. 471), tj. przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks i za to, na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza jej karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej z nich za równoważną kwocie 70 zł (siedemdziesięciu) złotych.

2.  Na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. oraz art. 31 § 5 k.k.s. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu H. (...) oznaczonego plombą UC T., nr (...), przechowywanego w magazynie Urzędu Celnego w T. pod poz. mag. (...), zarządzając jego zniszczenie,

3.  Na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. orzeka przepadek środków pieniężnych znajdujących się w automacie w kwocie 5,00 zł, wypłaconej przez automat w trakcie eksperymentu, zaś przechowywanej na koncie Izby Celnej w T. ( (...)- (...)).

4.  Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 zł (trzystu pięćdziesięciu złotych) opłaty oraz kwotę 100 zł (stu złotych) wydatków postępowania.

UZASADNIENIE

Dnia 26 lipca 2016 r. funkcjonariusze Służby Celnej przeprowadzili kontrolę w sklepie spożywczo-przemysłowym mieszczącym się w miejscowości (...), gm. M.. W trakcie kontroli ujawnili oni automat do gier o nazwie H. (...) bez numeru, oznaczony w celu identyfikacji plombą UC nr (...). Automat ten został wstawiony do lokalu na początku czerwca 2016 r. w wykonaniu umowy najmu powierzchni zawartej 1 czerwca 2016 r. przez P. K. oraz właściciela lokalu J. T.. Umowę podpisaną przez P. K. przyniósł do lokalu nieustalony mężczyzna.

dowód: protokół kontroli (k. 2-3), umowa najmu (k. 11), zeznania świadka J. T. (k. 27v.)

Gry na automacie o nazwie H. (...) bez numeru, oznaczony w celu identyfikacji plombą UC nr (...) miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza, a nadto automat wypłacał bezpośrednio graczom pieniądze.

dowód: protokół kontroli (k. 2-3), zeznania świadka J. T. (k. 27v.), zeznania świadka K. D. (k. 26v.)

P. K. nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

dowód: wiadomość Ministerstwa Finansów (k. 77)

W trakcie kontroli w automacie ujawniono monetę 5 złotych, która została wpłacona na rachunek depozytowy Urzędu Celnego w T..

dowód: protokół kontroli (k. 2-3), dowód wpłaty (k. 12)

P. K. nie była uprzednio karana za przestępstwa skarbowe.

dowód: zapytanie o karalność (k. 72)

Oskarżona P. K. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu zabronionego i odmówiła składania wyjaśnień (k. 54). W toku postępowania sądowego oskarżona także nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, wskazując, że nie była świadoma, iż na prowadzenie działalności związanej z automatami potrzebne jest zezwolenie, a nadto gry na automacie nie były losowe (k. 69v.). Składając kolejny raz wyjaśnienia oskarżona skorzystała ze swojego prawa i odmówiła składania wyjaśnień (k. 82). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej co do tego, że podpisała umowę najmu powierzchni lokalu w celu wstawienia urządzeń rozrywkowych, gdyż w tym zakresie były one zbieżne z umową najmu powierzchni (k. 11). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonej co do tego, że gry na automacie nie miały charakteru losowego, gdyż w tej części były sprzeczne z zeznaniami świadka J. T. (k. 27, k. 75v.) oraz zeznaniami świadka K. D. (k. 26v., k. 76), którzy zgodnie podali, że automat bezpośrednio wypłacał pieniądze graczom, jak również treścią protokołu kontroli (k. 2-3), z którego wynikało, że gracza nie miał wpływu na wynik gry. Sąd dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

P. K. została oskarżona o to, że od dnia 1 czerwca 2016 r. do dnia 26 lipca 2016 r. w sklepie Spożywczo-Przemysłowym, (...), (...)-(...) M., urządzała gry na automacie H. (...) oznaczony w celu identyfikacji plombą UC T., nr (...), wbrew przepisom art. 6 ust. 1 art. 14 ust. 1 i art. 23a ust.1 ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 r. (Dz. U. z 2016 roku, poz. 471), bez wymaganego zezwolenia, tj. przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc od 1 czerwca 2016 r. do 26 lipca 2016 r. sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym okresie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżona, wbrew przepisom ustawy, urządzała gry na automacie wymienionym w akcie oskarżenia. Oskarżona P. K. w swych wyjaśnieniach nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżoną zarzucanego jej czynu nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z treści umowy najmu powierzchni użytkowej lokalu podpisanej przez oskarżoną (k. 11), której autentyczności i prawdziwości Sąd dał wiarę. Na tej podstawie sąd przyjął, że oskarżona zawarła umowę, w wykonaniu której do lokalu został wstawiony automat wymieniony w akcie oskarżenia. Wbrew wyjaśnieniom oskarżonej, gry na tym automacie były niedozwolone. Na podstawie treści protokołu kontroli (k. 2-3), zeznań świadka J. T. (k. 27v.), zeznania świadka K. D. (k. 26v.) należało przyjąć, że gry na automacie ujawnionym w trakcie kontroli miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza, a nadto gry na tym automacie przynosiły graczom wygrane pieniężne.

Zdaniem sądu zawarcie przez oskarżoną P. K. umowy najmu lokalu w celu urządzania gier, a następnie wstawienie przez inne nieustalone osoby w wykonaniu tej umowy do tego lokalu automatu do gier mającego charakter losowy należy uznać za urządzanie gier na automacie w rozumieniu użytym w art. 107 § 1 k.k.s. Oskarżona urządzała gry na automatach przy udziale innych osób, które fizycznie wstawiły automat do tego lokalu i zajmowały się jego serwisowaniem, co uzasadniało użycie w opisie czynu przypisanego oskarżonej wyrażeń „wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami”.

Ustalenie, że oskarżona P. K. prowadziła gry na automacie w dalszej kolejności powodowało konieczność rozważenia, czy jej zachowanie miało miejsce wbrew przepisom ustawy. Przytoczone wymaganie przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s., aby prowadzenie gier na automatach miało miejsce „wbrew przepisom ustawy” powoduje, że warunków prowadzenia tego typu gier należy poszukiwać w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Oceniając spełnienie przez oskarżoną P. K. tych warunków sąd odwołał się do treści art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Z tego punktu widzenia należało przyjąć, że oskarżona nie spełniła wymagania przewidzianego w art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy o grach hazardowych. Wedle dyspozycji tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 3 września 2015 r. do 31 marca 2017 r. urządzanie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu. Jak wynika z informacji Ministerstwa Finansów oskarżona nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automacie w lokalu, w którym ujawniono ten automat (k. 77).

Mając na względzie stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżona P. K. urządzała gry na automacie poza kasynem i bez wymaganej koncesji, czym wyczerpała znamiona art. 107 § 1 k.k.s.

Wyczerpanie przez oskarżoną przedmiotowych znamion czynu zarzucanego z art. 107 § 1 k.k.s. w części dotyczącej urządzania gier na automacie poza kasynem bez wymaganej koncesji skutkowało podjęciem rozważań, czy w niniejszej sprawie były wystarczające podstawy do przyjęcia, że zostały przez oskarżoną wyczerpane również podmiotowe znamiona zarzucanego jej czynu zabronionego. Czyn przestępny określony w art. 107 § 1 k.k.s. można popełnić wyłącznie umyślnie, co oznacza, że dany sprawca musi chcieć albo godzić się z tym, że jego zachowanie wyczerpujące przedmiotowe znamiona czynu zabronionego ma charakter bezprawny. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie oskarżona godziła się z tym, że jej zachowanie ma charakter bezprawny. Wbrew wyjaśnieniom oskarżonej w ocenie sądu należało przyjąć, że oskarżona nie działała pod wpływem błędu co do tego, że nie musiała posiadać zezwolenia na prowadzoną przez siebie działalność w zakresie gier na automacie.

Urządzanie gier na automatach, bez koncesji lub zezwolenia uprawnionego organu, może być rozpatrywane w kategorii błędu co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego (art. 10 § 1 k.k.s.), bądź też w kategorii błędu co do nieświadomości karalności (art. 10 § 4 k.k.s.). Pierwszy z wymienionych błędów wyłącza umyślność działania sprawcy, zaś drugi powoduje wyłączenie odpowiedzialności karnej tylko wtedy, gdy ma charakter usprawiedliwiony. Zdaniem Sądu urządzanie gier na automatach bez stosownego zezwolenia lub koncesji powinno być rozpatrywane w kategorii błędu z art. 10 § 4 k.k.s. Z tego punktu widzenia nie można było przyjąć, że oskarżona P. K. działała pod wpływem przytoczonej postaci błędu. Wyjaśnienia oskarżonej odwołującej się do argumentacji dotyczącej błędu były zdaniem Sądu nieszczere. Wysłuchując na rozprawie wyjaśnień oskarżonej można było odnieść wrażenie, że były one przez nią wyuczone na potrzeby postępowania karnego, przy czym sąd dokonując takiej oceny miał na uwadze, że oskarżona nie jest prawnikiem. Wyjaśnienia oskarżonej w części dotyczącej błędu były również gołosłowne, gdyż oskarżona nie przedstawiła żadnych rzeczowych lub osobowych dowodów na to, że podejmowała jakieś indywidualne czynności mające na celu ustalenie, czy prowadzona przez nią działalność jest legalna, czy nielegalna. Oceniając w opisany sposób wyjaśnienia oskarżonej w części dotyczącej błędu w zakresie posiadania zezwolenia na urządzenie gier na automacie sąd miał również na względzie czasookres działalności oskarżonej. Zastrzeżenia co do legalności urządzenia gier na automatach, czy prowadzenia gier na automatach, odwołujące się do braku tzw. notyfikacji przepisów nowelizujących ustawę o grach hazardowych były podnoszone w stanie prawnym obowiązującym do 2 września 2015 r. Tymczasem w niniejszej sprawie chodzi o urządzanie gier na automacie przez oskarżoną w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2016 r. do 26 lipca 2016 r., kiedy to wymienione zastrzeżenia były już nieaktualne.

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych, karą pozbawienia wolności albo obu karom łącznie. Rozważając wymiar kary wobec oskarżonej P. K. w tych granicach Sąd miał na względzie następujące okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd na korzyść oskarżonej wziął przede wszystkim pod uwagę liczbę automatów, a więc to, że urządzała gry na 1 automacie. Z kolei na niekorzyść oskarżonej sąd potraktował czasookres urządzania gier na tym automacie od nieustalonego dnia czerwca 2016 r. do 26 lipca 2016 r. Na korzyść oskarżonej Sąd wziął pod uwagę jej uprzednią niekaralność. Sąd nie mógł na niekorzyść oskarżonej wziąć pod uwagę dochodów uzyskiwanych z urządzania gier, gdyż nie zostały one ustalone w tym postępowaniu. W świetle całokształtu powyższych okoliczności branych łącznie pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że należało oskarżonej wymierzyć karę 50 stawek dziennych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonej stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu przestępnego. Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonej, a także odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Wymierzona kara nie pomija również względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska oskarżonej, że popełnienie wymienionego czynu nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 § 3 k.k.s., na uwadze miesięczne dochody oskarżonej w kwocie ok. 1500 złotych (k. 69). Dlatego też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 70 zł, a więc wyższą od 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z tych względów orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku.

O przepadku automatu do gier oraz środków pieniężnych znajdujących się w automacie orzeczono na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. oraz art. 31 § 5 k.k.s. jak w punkcie 2-gim i 3-cim wyroku.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) sąd w punkcie 4-tym wyroku zasądził od oskarżonej opłatę oraz obciążył ją wydatkami postępowania. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie miesięczne dochody oskarżonej w kwocie ok. 1500 złotych (k. 69) w zestawieniu z tym, że nie ma nikogo na utrzymaniu.