Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dominika Kurczewska

Protokolant: Joanna Żmuda- Burzyńska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa E. P.

przeciwko J. P.

o podwyższenie alimentów

powództwo oddala

Sygn. akt III RC 258/13

UZASADNIENIE

Powódka E. P. pozwem z dnia 10 kwietnia 2013r. wniosła

o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 16 sierpnia 2011r. w sprawie I C 201/10, utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 19 grudnia 2011r. w sprawie I Ca 1068/11 z dnia 19 grudnia 2011r. od pozwanego – byłego męża –J. P. z kwoty po 1500 zł miesięcznie do kwoty po 2500 zł, płatnych do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że od czasu pierwotnego ustalenia obowiązku alimentacyjnego na jej rzecz minęło 16 miesięcy, co spowodowało wzrost wydatków na bieżące utrzymanie, wywołany wzrostem cen towarów i usług. W szczególności znacznie wzrósł koszt utrzymania mieszkania przez powódkę, albowiem do lutego 2013r. wymieniona zajmowała je razem z córką, która partycypowała w opłatach, a od tego czasu samodzielniej ponosi. Opłaty wynoszą około 1200 zł miesięcznie. Podała również, że z uwagi na działania podejmowane przez pozwanego, sprawa o podział majątku dorobkowego stron, cały czas się toczy, a pozwany samodzielnie dysponuje całym majątkiem.

Powódka podkreśliła nadto, że z racji uchylenia obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz córki stron, co nastąpiło przed tut. Sądem w lutym 2013r., zobowiązania pozwanego zmniejszyły się o kwotę 1600 zł miesięcznie. Podała, że pozwany nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, z tytułu prowadzenia której osiąga znaczne dochody.

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 7 listopada 2013r. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o orzeczenie o kosztach procesu według norm przepisanych. Wniósł również o ustalenie, że obowiązek pozwanego względem powódki wygasł. W zakresie przedmiotowego żądania, Przewodniczący wydanym na rozprawie w dniu 10 stycznia 2014r. zarządzeniem nakazał wyłączyć wniosek do odrębnego postępowania.

W uzasadnieniu pisma pozwany wskazał, że kwestionuje w całości żądanie pozwu, a to z uwagi na okoliczność, że powódka dysponuje znacznym majątkiem, z którego mogłaby samodzielnie się utrzymać. Podkreślił również, że żądanie zawarte w pozwie, przekracza faktycznie usprawiedliwione potrzeby powódki, a nadto, że wymieniona, nie wykazała zmiany stosunków, w zakresie w jakim wnosi o podwyższenie alimentów na swoja rzecz. Podał,. Że powódka bez uzasadnionej przyczyny nie podejmuje zatrudnienia w ten sposób nie wykorzystuje posiadanych możliwości zarobkowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 16 sierpnia 2011r. w sprawie I C 201/10 rozwiązane zostało przez rozwód z winy pozwanego małżeństwo E. P. i J. P.. Na mocy powyższego orzeczenia, J. P. został zobowiązany do płacenia na rzecz E. P. świadczeń alimentacyjnych w wysokości po 1500 zł miesięcznie płatnych do dnia 10-go dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 19 grudnia 2011r. po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego, w ramach którego apelacje obu stron zostały oddalone wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I A Ca 1068/11.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 16 sierpnia 2011r. w sprawie I C 201/10 w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Kaliszu o sygn. akt: I C 201/10.

W dacie wydania powyższego orzeczenia, strony nie zamieszkiwały wspólnie. E. P. wyprowadziła się z należącego do nich domu w O. w dniu 31 maja 2009r. Wymieniona wraz z córką M. P. zamieszkała w mieszaniu komunalnym należącym do syna powódki. Koszty utrzymania mieszkania wynosiły około 1300 zł miesięcznie i składały się nań miesięczne wydatki na czynsz – 400 zł, energię elektryczną – 150 – 200 zł, gaz, wodę i ogrzewanie – około 600 zł, Internet – 130 zł. Córka partycypowała w kosztach utrzymania mieszkania kwotą około 600 zł miesięcznie.

E. P. nie pracowała, jeszcze w czasie małżeństwa zajmowała się domem, pomagała także mężowi w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie miała własnych dochodów. Jako współwłaścicielka gospodarstwa rolnego, była ubezpieczona w KRUS i opłacała na ten cel składkę w wymiarze 300 zł raz na kwartał. Odchodząc od męża w maju 2009r. zabrała ze wspólnych oszczędności kwotę 40 000 zł, która wydała na bieżące utrzymanie. Wymieniona korzystała także z pomocy finansowej syna, zamieszkującego i pracującego w Anglii oraz brata pracującego we Francji. Na leczenie, w tym leczenie depresji, powódka wydatkowała około 200 zł miesięcznie.

Dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Kaliszu o sygn. akt: I C 201/10.

J. P. w dacie w/w orzeczenia prowadził działalność gospodarczą w branży usług transportowo budowlanych. Firma posiadała duży majątek, same środki trwałe miały wartość znacznie przekraczającą 500 000 zł. Firma pozwanego zatrudniała 4 pracowników na pełny etat, którym regularnie było wypłacane wynagrodzenie. Pozwany bez opóźnienia płacił należności podatkowe oraz składki na ubezpieczenie społeczne.

W 2009r. firma pozwanego wykazała stratę w wysokości 404 430,42 zł, a w 2010r. generowała dalsze straty, których wysokość po pierwszym kwartale przekraczała ponad 90 000 zł . Straty w firmie pozwanego były wynikiem kilku czynników, tj. poczynionych inwestycji i przyspieszonej amortyzacji, naliczania kar umownych za nieterminowe wykonanie robót, kompensat wstecznych z należnościami pozwanego za wykonane usługi, wzrostem cen paliwa i kradzieży paliwa z posesji.

J. P. był właścicielem kilku samochodów: -ki: M. (...), S. i dwóch samochodów m-ki M. (...).

Płacił alimenty na córkę w kwocie po 1600 zł miesięcznie.

Po odejściu żony pozwany wypłacił ze wspólnego konta i rachunków oszczędnościowych kwotę przekraczającą 700 000 zł, z których część przeznaczył na zakup środków trwałych do firmy.

Dowód: dokumenty w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Kaliszu o sygn. akt: I C 201/10.

Wyrokiem tut. Sądu z dnia 18 lutego 2013r., który uprawomocnił się w dniu 12 marca 2013r. uchylono obowiązek alimentacyjny pozwanego względem córki stron – M. P. ustalony ugodą sądową z dnia 7 października 2009r. w sprawie III RC 553/09 na kwotę 1600 zł miesięcznie.

Dowód: wyrok tut. Sadu z dna 18 lutego 2013r. w aktach sprawy tut. Sądu o sygn. akt: III RC 675/12.

Powódka nadal zamieszkuje w mieszkaniu stanowiącym własność jej syna, przebywającego w Anglii, położonym we W. przy ul. (...). Od lutego 2013r., po wyprowadzeniu się z mieszania przez jej córkę M., samodzielnie ponosi koszty jego utrzymania, które kształtują się na poziomie około 860 zł miesięcznie. Składają się nań comiesięczne opłaty za: czynsz – 400 zł, energię elektryczną 90-100 zł, gaz – 223 zł (555 zł co dwa miesiące), Internet i telewizję i telefon – 130 zł, Dodatkowo powódka ponosi koszty telefonu komórkowego w wysokości 60 zł miesięcznie.

Dowód: przesłuchanie powódki E. P. zapis na płycie CD k. 59, faktura VAT z dnia 4.01.2013r. k. 13, faktura VAT z dnia 22.01.2013r. k. 14, blankiety opłat za energię elektryczna k. 13, faktury VAT za gaz k. 16- 19.

Do jej usprawiedliwionych potrzeb należą również wydatki na wyżywienie – 400 zł miesięcznie, zakup odzieży i obuwia – 100 zł miesięcznie, zakup środków kosmetycznych i chemicznych – 100 zł, biletów komunikacji miejskiej – 80 zł miesięcznie.

E. P. ma rozpoznaną depresję. Od dnia 5 lutego 2010r. kontynuuje leczenie w (...) Centrum (...) przy ul. (...) we W.. Ma problemy zdrowotne z kolanami. Na leki na depresję oraz przeciwzapalne i przeciwbólowe wydatkuje około 100 zł miesięcznie.

Dowód: przesłuchanie powódki E. P. zapis na płycie CD k. 59, zaświadczenie lekarskie z dnia 15.01.2013r. k. 10, informacja o przebiegu leczenia ortopedycznego powódki k. 11.

E. P. jest objęta ubezpieczeniem społecznym rolników. Z tego tytułu uiszcza na rzecz KRUS składkę w wysokości 366 zł raz na kwartał.

Dowód: przesłuchanie powódki E. P. zapis na płycie CD k. 59, informacja z KRUS k. 22, dowód wpłaty na rzecz KRUS k. 22.

E. P. nie pracuje. Utrzymuje się z alimentów zasądzonych na jej rzecz od męża w wysokości po 1500 zł miesięcznie, które od marca 2013r. są egzekwowane na jej rzecz w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim. Korzysta ze wsparcia finansowego udzielanego jej przez syna, który odwiedza ją średnio raz na 1,5 miesiąca.

Dowód: przesłuchanie powódki E. P. zapis na płycie CD k. 59, zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego i zakazie wypłat k. 12.

Powiatowy Urząd Pracy we W. w informacji z dnia 26 listopada 2013r. podał, że dysponuje ofertami pracy dla osób bez zawodu z wynagrodzeniem 1500 zł – 1600 zł brutto miesięcznie, w tym dla osób z orzeczeniem o niepełnosprawności.

Dowód: informacja z PUP we W. z dnia 26.11.2013r. k. 132.

J. P. nadal prowadzi działalność gospodarczą w branży usług transportowo - budowlanych, w ramach której zatrudnia 4 – 5 osób. Pozwany w ramach działalności korzysta z podwykonawców. Wymieniony nie zalega z wypłatami dla pracowników, ale z należnościami na rzecz podwykonawców. Pozwany bez opóźnienia płaci należności podatkowe oraz składki na ubezpieczenie społeczne. Firma posiadała duży majątek, J. P. nadal czyni nakłady na jej rzecz, w tym w ostatnim czasie dokonał zakupu koparki i samochodu ciężarowego za kwotę 120 – 130 000 zł.

W roku podatkowym 2011 pozwany z tytułu prowadzonej działalności poniósł stratę w wysokości 113 152,83 zł, przy przychodach 1 571 130,15 i kosztach uzyskania przychodu w wysokości – 1 684,98 zł.

W okresie od 1 grudnia 2012r. do 31 maja 2013r. firma pozwanego wykazała stratę w wysokości 181 523,81. W tym okresie przychód firmy wyniósł 1 853 931,72 zł, , zakup towarów handlowych – 248 783,77, koszty wynagrodzenie – 95 792,36 zł oraz pozostałe wydatki - 1 691 032,46 zł.

Dowód: przesłuchanie pozwanego J. P. zapis na płycie CD k. 160, wydruk z księgi przychodów firmy pozwanego za okres od grudnia 2012r. do maja 2013r. k. 48, zeznanie o wysokości osiągniętego przez pozwanego dochodu w roku podatkowym 2011 k. 139 – 142, pismo z dnia 24.12.2012r. w przedmiocie kompensaty k. 142, wezwanie do zapłaty z dnia 2.06.2010r. k. 143.

Na bieżące utrzymanie pozwany wydatkuje około 1500 zł w skali miesiąca, z czego 700 – 800 zł przeznacza na wydatki mieszkaniowe, 300 – 400 zł na wyżywienie, 500 zł rocznie na podatek od nieruchomości.

Dowód: przesłuchanie pozwanego J. P. zapis na płycie CD k. 160.

Pozwany we wrześniu 2011r. był hospitalizowany w szpitalu psychiatrycznym, aktualnie z tytułu obniżonego nastroju leczy się ambulatoryjnie. Jest również pod opieką lekarza chorób wewnętrznych. Na leki wydatkuje średnio 150 zł miesięcznie.

Dowód: przesłuchanie pozwanego J. P. zapis na płycie CD k. 160, skierowanie do szpitala k. 38, karta informacyjnego leczenia szpitalnego pozwanego z dnia 23.09.2011r. k.39 , informacja z dnia 12.11.2012r., zaświadczenie nr 12/03/12., zaświadczenie nr 11/04/12 k. 40-47.

Między stronami przed Sądem Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim toczy się postępowanie o podział majątku dorobkowego, w skład którego wchodzi m.in. gospodarstwo rolne o powierzchni 8 ha.

Dowód: bezsporne.

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na zgromadzonych w sprawie dokumentach oraz dokumentach zawartych w aktach tut. Sądu o sygnaturze III RC675/12 a także dokumentach zgromadzonych w aktach Sądu Okręgowego w Kaliszu o sygn. akt: I C 201/10, którym dał wiarę w całości.

Podstawą ustaleń faktycznych stały się również dowody w postaci przesłuchania powódki, które Sąd uznał za wiarygodne w przeważającej części, z wyjątkiem deklarowanych przez nią kosztów utrzymania mieszkania, która ta określiła na poziomie 1200 zł miesięcznie, podczas, gdy z przedłożonych przez nią faktur VAT i rachunków dokumentujących czynione przez nią na ten cel wydatki wynika, że nie przekraczają one kwoty 860 zł miesięcznie. W szczególności na takie ustalenia miał wpływ, że podawane przez powódkę koszty zużycia gazu w kwocie 455 zł miesięcznie, są przez nią ponoszone, jak wynika z w/w faktur VAT raz na dwa miesiące. Nadto Sąd na niższym poziomie tj. w kwocie 100 zł miesięcznie, a nie 150 zł ustalił czynione przez nią wydatki na leki, które powódka przyjmuje. Wymieniona nie przedłożyła na tę okoliczność żadnych imiennych potwierdzeń zakupu wspomnianych leków, co w świetle okoliczności, że m.in. przedmiotowe wydatki były przez pozwanego kwestionowane, uznać należało za nieudowodnione w podawanym zakresie.

Podstawą ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, Sąd uczynił również dowód z przesłuchania pozwanego, w zakresie okoliczności dotyczących jego aktualnych możliwości zarobkowych i majątkowych, w tym czynionych na swoją rzecz wydatków, które uznał za wiarygodne. Pozwany na poparcie swoich twierdzeń w tym zakresie przedłożył dokumenty finansowe firmy oraz zeznania o wysokości osiągniętego dochodu, a także dokumentacje lekarska, co pozwoliło Sądowi na weryfikację podawanych przez niego okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 16 sierpnia 2011r. w sprawie I C 201/10 rozwiązane zostało przez rozwód z winy pozwanego małżeństwo E. P. i J. P.. Na mocy powyższego orzeczenia, J. P. został zobowiązany do płacenia na rzecz E. P. świadczeń alimentacyjnych w wysokości po 1500 zł miesięcznie płatnych do dnia 10-go dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 19 grudnia 2011r. po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego, w ramach którego apelacje obu stron zostały oddalone wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie I A Ca 1068/11.

Podstawą powyższego świadczenia był przepis art. 60 § 2 k.r.o., który stanowi, że jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Z artykułu 61 k.r.o. wynika z kolei, że do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego z małżonków rozwiedzionych drugiemu stosuje się odpowiednio przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi. Tym samym mają do niego zastosowanie regulacje artykułów od 136 k.r.o. do art. 140 k.r.o.

Powódka domagając się podwyższenia alimentów oparła się na regulacji art. 138 k.r.o. w zw. z art. 61 kr.o. zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego.

Tym samym przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie była, w myśl art. 138 k.r.o., ocena zmiany stosunków uzasadniająca zmianę wysokości obowiązku alimentacyjnego. Sąd przeanalizował tym samym sytuację powódki w kontekście jej potrzeb oraz sytuację pozwanego w zakresie jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Tym samym poprzez porównanie warunków istniejących w dacie wyroku ustalającego obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec powódki na kwotę po 1500 zł miesięcznie z warunkami obecnymi, Sąd mógł ocenić, czy zachodzi przesłanka z art. 138 k.r.o., będąca jedyną podstawą uwzględnienia żądania zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie Sądu podniesione przez powódkę żądanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności nie można zgodzić się z powódką, że upływ 16 miesięcy, od daty ustalenia na jej rzecz przez Sąd Okręgowy w Kaliszu alimentów do daty zainicjowania niniejszego postępowania, jest okresem, uzasadniającym podwyższenie należnych jej świadczeń już tylko ze względu na upływ czasu i co za tym idzie wzrostu towarów cen i usług. Zdaniem Sądu w tym czasie nie doszło do istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza, a sytuacja społeczno – ekonomiczna w Polsce nie zmieniła się na tyle, by móc przyjąć jej rozumowanie w tym zakresie za przekonujące.

Zdaniem tut. Sądu jest wręcz przeciwnie, okres tych 16 miesięcy, nie może być traktowany samodzielnie jako istotna zmiana okoliczności w rozumieniu art. 138 krio.

Analiza twierdzeń powódki i dowodów zgromadzonych w niniejszym postępowaniu pozwala natomiast przyjąć, że okolicznością mającą wpływ zarówno na zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki, jak i możliwości zarobkowych pozwanego w porównaniu z datą wydania poprzedniego rozstrzygnięcia w sprawie, był fakt w pierwszej kolejności fakt uchylenia przez tut. Sąd wyrokiem z dnia 18 lutego 2013r. obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz córki stron, który opiewał na kwotę 1600 zł miesięcznie. Niewątpliwie przedmiotowa okoliczność wpłynęła na poprawę kondycji finansowej pozwanego. Nadto w tym samym czasie, tj. w lutym (...) córka stron, wyprowadziła się z dotychczas zajmowanego wspólnie z matką mieszkania, co w konsekwencji spowodowało wzrost kosztów jego utrzymania, obciążający powódkę. W dacie sprawy o rozwód, koszty te kształtowały się na poziomie 1200 zł miesięcznie, z czego kwotą 600 zł miesięcznie do ich zaspokajania przyczyniała się M. P.. Aktualnie zaś koszty związane z utrzymaniem mieszkania wynoszą, jak zostało ustalone około 860 zł miesięcznie i są w całości ponoszone przez powódkę. Innymi słowy wymieniona aktualnie ponosi o 260 zł miesięcznie wyższe koszty na ten cel. Powyższe jednak jest rekompensowane chociażby czynionymi przez nią wydatkami na leczenie, które w ramach poprzedniego postępowania był ustalone na poziomie 200 zł miesięcznie, aktualnie zaś nie przekraczają kwoty 100 zł miesięcznie.

Pozostałe potrzeby powódki kształtują się na podobnym do ustalonego w poprzednim postępowaniu, poziomie i składają się nań wydatki na: na wyżywienie – 400 zł miesięcznie, zakup odzieży i obuwia – 100 zł miesięcznie, zakup środków kosmetycznych i chemicznych – 100 zł, biletów komunikacji miejskiej – 80 zł ubezpieczenie społeczne rolników – 122 zł miesięcznie. Łącznie kształtują się one na poziomie 1800- 1860 zł miesięcznie, z czego kwotę 1500 zł powódka czerpie właśnie z alimentów przekazanych jej przez pozwanego.

Sąd uznał dalej, że w zakresie nie zaspokajanych z jej dochodów potrzeb, wymieniona winna samodzielnie czynić starania o ich pokrycie. W tym celu zdaniem Sądu, winna ona podjąć zatrudnienie, chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy, czy też rozważyć założenie działalności gospodarczej. Wymieniona ma 55 lat, z zawodu jest krawcową. Zdaniem Sądu, przy dołożeniu należytej staranności, powódka byłaby w stanie prowadzić działalność chociażby w zakresie drobnych usług krawieckich. Sąd przy tym miał na uwadze fakt, że wymieniona nadal leczy się na depresje, nie mniej od rozwodu minął już okres ponad dwóch lat, od tego czasu powódka pozostaje pod stałą opieką poradni psychiatrycznej, przyjmuje leki, stąd zapewne jej aktualny stan zdrowia poprawił się i umożliwia jej podjęcie zatrudnienia. Za takim rozumowaniem przemawia również okoliczność, że E. P. nie legitymuje się zaświadczeniem ani o przeciwwskazaniu do podjęcia zatrudnienia, ani o niepełnosprawności czy niezdolności do pracy.

Sąd w celu ustalenia aktualnych możliwości zarobkowych powódki zwrócił się do Powiatowego Urzędu Pracy we W.. Z informacji (...) dnia 26 listopada 2013r.wynika, że dysponuje on ofertami pracy dla osób bez zawodu z wynagrodzeniem 1500 zł – 1600 zł brutto miesięcznie, w tym dla osób z orzeczeniem o niepełnosprawności na stanowisku sprzątaczki biurowej, czy pracownika ochrony mienia.

Już tylko z tych przyczyn, Sad uznał, że mimo opisanych wyżej zmiany okoliczności, do których doszło po orzeczeniu rozwodu między stronami, powództwo nie może zostać uwzględnione.

Sąd nadto w ramach niniejszego postępowania, badał także możliwości zarobkowe i majątkowe J. P. oraz zmiany w tym zakresie po orzeczeniu rozwodu miedzy stronami.

Na podstawie materiału dowodowego jakim dysponował w sprawie ustalił, że J. P. nadal prowadzi działalność gospodarczą w branży usług transportowo - budowlanych, w ramach której zatrudnia nadal 4 – 5 osób i nie zalega z wypłatami dla pracowników ani z należnościami podatkowymi czy na ubezpieczenie społeczne. Ma za to zaległości z należnościami na rzecz podwykonawców. Jak zostało ustalone w roku 2009r. firma pozwanego osiągnęła stratę w wysokości 404 430,42 zł. W roku podatkowym 2011 pozwany z tytułu prowadzonej działalności poniósł stratę w wysokości 113 152,83 zł, przy przychodach 1 571 130,15 i kosztach uzyskania przychodu w wysokości – 1 684,98 zł, a więc znacznie niższą aniżeli w dacie wydania wyroku ustalającego jego obowiązek alimentacyjny. W okresie od 1 grudnia 2012r. do 31 maja 2013r. firma pozwanego wykazała stratę w wysokości 181 523,81. Sam fakt wykazywania przez firmę pozwanego strat, nie przesądza o tym, że jej kondycja finansowa jest zła. Wymieniony nadal działalność prowadzi, ma nowe zlecenia, regularnie wywiązuje się ze zobowiązań podatkowych, płaci wynagrodzenie. Skoro już co najmniej od 2009r. forma co roku przynosi straty, a pozwany nadal kontynuuje jej prowadzenie, potwierdza to fakt, że jej działalność musi się pozwanemu opłacać. Wysokie koszty uzyskania dochodów są wynikiem także faktu, że pozwany cały czas w firmę inwestuje, dokonując chociażby bardzo drogich środków trwałych: samochodów ciężarowych, koparek. Nie można jednak stwierdzić na podstawie porównania samych rozliczeń podatkowych pozwanego, że jego możliwości zarobkowe uległy istotnemu wzrostowi.

Co więcej od daty wydania orzeczenia w przedmiocie obciążenia go alimentami na rzecz powódki, pogorszeniu uległ stan zdrowia pozwanego, który także leczy się psychiatrycznie, pozostaje pod opieką lekarza chorób wewnętrznych. Na leki wydatkuje około 150 zł miesięcznie. Na pozostałe bieżące koszty utrzymania kwotę 1500 zł miesięcznie, z czego 300 – 400 zł na żywność, 700 – 800 zł miesięcznie na koszty mieszkaniowe.

Niewątpliwe jednak na poprawę kondycji finansowej pozwanego, jak już zostało wskazane wyżej, miało wpływ uchylenie jego obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki – M. P..

Powyższe jednak, nie może stanowić samoistnej podstawy do uwzględnienia powództwa. Jak już zostało wyjaśnione w pierwszej części rozważań, powódka aktualnie posiada możliwości zarobkowe, których nie wykorzystuje, a które pozwolą jej samodzielnie zaspokoić swoje usprawiedliwione wydatki ponad kwotę 1500 zł miesięcznie.

Marginalnie zasygnalizować również należy, że strony dysponują znacznym majątkiem dorobkowym, w skład którego wchodzi m.in. gospodarstwo rolne o powierzchni 8 ha. Z racji tego, że dowód z przesłuchania strona w ramach niniejszego postępowania, nie daje odpowiedzi na to kto aktualnie i w jakim zakresie owym majakiem dysponuje, strony bowiem podają sprzeczne informacje w tym zakresie, Sąd przedmiotowej okoliczności nie ustalił. Bez względu na powyższe z momentem zakończenia postępowania o podział majątku dorobkowego stron, również powódka będzie dysponowała znacznym majątkiem, który wpłynie na poprawę jej sytuacji finansowej.

W tej sytuacji, biorąc pod uwagę opisane wyżej okoliczności, Sąd powództwo oddalił.

Zarządzenie/

1. odnot.

2. odpis doręczyć powódce i pozwanemu;

3. kal. 14 dni.

W., 28.01.2014r.