Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 49/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

SSO Jarosław Gołębiowski

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2018 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B.

przeciwko N. K.

z udziałem Prokuratura Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 28 września 2017 roku, sygn. akt I Cupr 2392/16

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie od dnia 21 września 2017 roku z powodu jego nieważności i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 49/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 28 września 2017 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. oddalił powództwo (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. przeciwko N. K. o zapłatę.

Powyższy wyrok zaskarżyła apelacją strona powodowa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B.. Apelująca zarzuciła wyrokowi naruszenie:

art. 10 ustawy z 28 kwietnia 1936 roku prawo wekslowe w zw. z art. 48 ustawy z 28 kwietnia 1936 roku – Prawo wekslowe oraz art. 6 k.c. poprzez przyjęcie, iż ciężar dowodu w niniejszej sprawie spo­czywał na stronie powodowej w sytuacji, gdy powództwo zostało oparte na podstawie weksla in blanco a tym samym sprawa niniejsza nosiła charakter sprawy wekslowej powodując, iż obowiązek udowodnienia wad wypełnionego weksla, niezgodności z deklaracją wekslową czy też nieistnienia zobowiązania, bądź wykazania, iż zobowiązanie to nie opiewa na kwotę wskazaną w treści weksla zgodnie z zawartym przez strony porozumieniem obarcza stronę pozwaną a nie powodową, tymcza­sem strona pozwana w żaden sposób nie wykazała niezasadności kwoty wyrażonej na wekslu

art. 233 § 1 k.p.c. i art. 232 k.p.c. i art. 339 § 2 k.p.c. poprzez uznanie za nienależne żądania po­zwu w sytuacji, gdy strona pozwana nie wypowiedziała się co do stanu faktycznego przedstawione­go w pozwie i nie podniosła żadnych zarzutów przeciwko dowodom przedstawionym przez powód­kę; w konsekwencji Sąd I instancji nie wydał wyroku zaocznego zasądzającego roszczenie powódki podczas gdy spełnione zostały wymogi dla wydania takiego wyroku;

art. 3 k.p.c., art. 227 k.p.c., art. 232 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. oraz art. 101 ustawy z 28 kwietnia 1936 roku – Prawo wekslowe poprzez nieuwzględnienie powództwa w wypadku gdy po­wódka oparła swoje roszczenie na przedstawionym do zapłaty, prawidłowo wypełnionym i ważnym dokumencie wekslowym;

art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez działanie za stronę pozwaną w sytuacji, gdy z treści tego przepisu wynika, iż w pierwszej kolejności to strona dowodzi swoich twierdzeń, a dopiero po wyczerpaniu środków dowodowych Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę;

art. 485 § 2 k.p.c. poprzez niewydanie w niniejszej sprawie nakazu zapłaty mimo, że powód­ka dochodziła od strony pozwanej zapłaty z należycie wypełnionego weksla, którego prawdziwość i treść nie nasuwały wątpliwości;

art. 720 § 1 k.c. poprzez uznanie, iż pozwana pomimo uznania ją za dłużniczkę powódki nie jest zobowiązana do zwrotu powódce kwoty, którą faktycznie od niej otrzymała, pomimo możliwo­ści ustalenia kwoty zadłużenia na podstawie załączonych do postępowania przez powódkę doku­mentów;

art. 385 1 § 1 k.c. w zw. z art. 385 1 § 4 k.c. poprzez przyjęcie, że w umowie pożyczki wiążącej strony doszło do naruszenia wskazanych przepisów, w sytuacji pełnej akceptacji przez po­zwaną warunków umowy w tym kwot wynagrodzenia umownego, opłaty przygotowawczej i ubez­pieczenia.

Wskazując na powyższe apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na rzecz powódki od pozwanej kwoty 7.479,54 złotych, tj. uwzględnienie powództwa w całości, wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie równymi dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 2 lipca 2016 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie na rzecz powódki od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, bądź też ewentualnie o uchylenie ww. orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku, zniesienia postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W rozpoznawanej sprawie zachodzi bowiem nieważność postępowania przed Sądem I instancji, którą to okoliczność sąd odwoławczy ze względu na treść art. 378 § 1 k.p.c. miał obowiązek zbadać z urzędu w granicach zaskarżenia.

W razie stwierdzenia nieważności postępowania Sąd II instancji uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazuje sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania (art. 386 § 2 k.p.c.).

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy wskazać, że stwierdzenie nieważności postępowania dokonuje się niezależnie od tego, czy apelujący powołał się na to uchybienie, a stwierdzając, że doszło do nieważności sąd odwoławczy nie ma obowiązku rozpoznawać zarzutów merytorycznych podniesionych w apelacji.

Zgodnie z art. 379 pkt 5 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi, jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw.

Nieważność postępowania z powodu pozbawienia uczestnika możliwości obrony jego praw dotyczy tylko tych podmiotów, którzy do sprawy przystąpili lub zostali wezwani do uczestniczenia w niej i występuje w wyniku wadliwych czynności procesowych sądu, które spowodowały faktyczną niemożność udziału w postępowaniu. Brak wiedzy o terminie rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia w sprawie uniemożliwia zajęcie stanowiska zgodnego z interesami niezawiadomionej o rozprawie strony, czyniąc postępowanie nieważnym.

W ocenie Sądu Okręgowego z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, albowiem w aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy w dniu 21 września 2017 roku pełnomocnikowi strony powodowej.

O terminie ww. rozprawy nie został również zawiadomiony Prokurator Rejonowy w Piotrkowie Tryb., mimo że w dniu 16 czerwca 2017 roku wstąpił do udziału w sprawie w charakterze rzecznika interesu publicznego. Prokuratorowi Rejonowemu nie został doręczony również odpis apelacji złożonej przez stronę powodową.

Art. 60 § 1 k.p.c. stanowi zaś, że od chwili, kiedy prokurator zgłosił udział w postępowaniu, należy mu doręczać pisma procesowe, zawiadomienia o terminach i posiedzeniach oraz orzeczenia sądowe.

W świetle powyższych uchybień należało uchylić zaskarżony wyrok zaoczny, znieść postępowanie przed Sądem I instancji poczynając od dnia 21 września 2017 roku i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. w zw. z art. 108 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.