Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Oskarżyciel Publiczny – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Tomaszowie Mazowieckim postawił oskarżonym C. O. (1) oraz A. Ł. (1) zarzut popełnienia czynu polegającego na tym, że:

W dniu 17 sierpnia i 18 sierpnia 2015 r. w T. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 13 krat metalowych, podestowych, dwóch pomp typu (...), dwóch silników od mieszadeł m-ki (...) oraz elementów konstrukcji o łącznej wartości 2.300 zł, pochodzących z demontażu na terenie Miejskiej Oczyszczalni (...) przy ul. (...) czym działali na szkodę Zakładu (...) w T.,

tj. czynu z art. 278 § 1 kk

przy czym C. O. (1) czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazany za podobne przestępstwo umyślne,

tj. czynu z art. 278 par. 1 k.k w zw. z art. 64 § 1 kk

* * *

W dniu 22 marca 2018 roku Zastępca Prokuratora Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wniósł o sporządzenie uzasadnienia wyroku, wskazując, że wniosek dotyczy całości wyroku.

W dniu 26 marca 2018 roku oskarżony C. O. (1) złożył wniosek o doręczenie sentencji wyroku wskazując, że ma zamiar złożyć od niego apelację.

* * *

W toku przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie czasu od dnia 17 sierpnia 2015 roku do dnia 18 sierpnia 2015 roku C. O. (1) zabrał z terenu Miejskiej Oczyszczalni (...) przy ul. (...) w T. będącej wydziałem Zakładu (...) Sp. z o.o. w T. przedmioty pochodzące z demontażu w postaci 13 metalowych krat podestowych, dwie pompy typu (...), dwóch silników od mieszadeł m-ki (...) oraz innych metalowych elementów konstrukcji o łącznej wartości 2.300 złotych, a następnie sprzedał je w punkcie skupu złomu P.T.H. (...) Sp.j. M. i A. J. i dostarczył je na plac skupu złomu znajdującego się przy ul. (...) w T. .

(notatki urzędowe k. 1, 5, 6, 25;

protokół zatrzymania rzeczy - k. 14-17;

protokół oddania rzeczy na przechowanie- k.18-19;

protokół oględzin rzeczy k. 20-21;

zapis z monitoringu – płyta k. 26;

protokół odtworzenia zapisu k. 27-30;

protokół odtworzenia zapisu k. 31-34;

zeznania świadka L. S. – k. 2-3, 228-229;

zeznania świadka M. J. – k. 7-8, 229-229v;

zeznania świadka A. M. – k. 40-40v, 229v)

W dniu 17 sierpnia 2015 roku w siedzibie prowadzącej skup złomu P.T.H. (...) Sp.j. M. i A. J., tj. przy ul. (...) w T. wystawiono dwa dokumenty – dowody skupu złomu – umowy sprzedaży złomu w postaci chromoniklu o wadze netto 47 kg i 91 kg o łącznej wartości 402,20 złotych na dane sprzedającego C. O. (1).

W dniu 18 sierpnia 2015 roku w siedzibie prowadzącej skup złomu P.T.H. (...) Sp.j. M. i A. J., tj. przy ul. (...) w T. wystawiono dwa dokumenty - dowody skupu złomu – umowy sprzedaży złomu w postaci chromoniklu o wadze netto 92 kg i 180 kg o łącznej wartości 1.033,60 złotych na dane sprzedającego A. Ł. (1).

(dowody skupu – umowy sprzedaży – k. 9-12;

częściowo wyjaśnienia oskarżonego C. O. (1) – k. 38-39, 185-186, 227-227v;

wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) – k. 128-129, 227v-228;

zeznania świadka M. J. – k. 7-8, 229-229)

C. O. (1) ma 27 lat, posiada wykształcenie podstawowe – bez zawodu. Pracuje na budowie i osiąga miesięczny dochód w kwocie 1.200 złotych. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu.

(zaśw. Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury k. 94-96;

zaśw. Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury k.148-150;

zaśw. Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury k.158-161;

dane osobopoznawcze dot. C. O. k. 130;

dane osobopoznawcze dot. C. O. k. 162;

dane osobopoznawcze dot. C. O. k. 227)

C. O. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, rozpoznano u niego skłonność do nadużywania alkoholu. W czasie dokonywania zarzucanego mu czynu był w stanie rozpoznań znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem.

(opinia sądowo – psychiatryczna dot. C. O. k. 101-102)

C. O. (1) był uprzednio pięciokrotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 28 listopada 2011 roku w sprawie II K (...) C. O. (1) został skazany za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono na okres próby 3 lat, w którym oddano oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, przy czym wykonanie przedmiotowej kary 8 miesięcy pozbawienia wolności zarządzono, a oskarżony C. O. (1) wykonywał karę w okresie od 04 stycznia 2013 roku do 27 sierpnia 2013 roku z zaliczeniem na jej poczet okresu od 13 października 2011 roku do 21 października 2011 roku. Wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 10 czerwca 2013 roku w sprawie II K (...) C. O. (1) został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. przedmiotowe kary połączono i wymierzono C. O. (1) karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbywał w okresie od 27 sierpnia 2013 roku do 24 lutego 2015 roku z zaliczeniem na jej poczet okresów od 13 kwietnia 2012 roku do 14 kwietnia 2012 roku, od 10 czerwca 2012 roku do 10 czerwca 2012 roku, od 31 lipca 2012 roku do 31 lipca 2012 roku.

( dane o karalności dot. C. O. k. 60-61;

dane o karalności dot. C. O. k. 87-88;

dane o karalności dot. C. O. k. 146-147;

dane o karalności dot. C. O. k.155-157;

dane o karalności dot. C. O. k. 219-221;

odpis wyroku w sprawie II K (...) tut. Sądu k. 63-65;

odpis wyroku w sprawie II K (...)tut. Sądu k. 66;

odpis wyroku w sprawie II K(...) tut. Sądu k. 67-68;

wydruk z NOE SAD k. 215-216)

A. Ł. (1) ma 63 lata, posiada wykształcenie podstawowe – bez zawodu, obecnie jest rencistą i otrzymuje świadczenie w wysokości 604 złotych. Jest rozwiedziony, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Nie był leczony psychologicznie, psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

(zaśw. Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury k. 97-100 ;

zaśw. Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury k.112-114;

dane osobopoznawcze dot. A. Ł. k. 121;

dane odobopoznawcze dot. A. Ł. k. 227)

A. Ł. (1) nie był uprzednio karany.

(dane o karalności dot. A. Ł. k. 89-91;

dane o karalności dot. A. Ł. k.122-123;

dane o karalności dot. A. Ł. k. 222)

W dniu 15 października 2015 roku w toku składanych wyjaśnień przed funkcjonariuszem Komendy Powiatowej Policji w T. oskarżony C. O. (1) przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz wyjaśniał, że kradzieży przedmiotowych silników i krat metalowych dokonał z terenu oczyszczalni ścieków w T. wskazując przy tym, że kraty zabrał z okolic betonowego bunkra z czasów wojny natomiast silniki z miejsca, które zdaniem oskarżonego znajdowało się już poza terenem oczyszczalni. Następnie oskarżony C. O. (1) skradzione przedmioty sprzedał na skupie złomu przy ul. (...) w T., którego właścicielem jest ta sama osoba, która prowadzi skup złomu przy ul. (...). Zapytany o osobę oskarżonego A. Ł. (1) oskarżony C. O. (1) wyjaśniał, że nie zna A. Ł. (1) i nie dokonywał z nim kradzieży tych krat.

W toku wyjaśnień składanych przed Prokuratorem Prokuratury Rejonowej w (...) w dniu 17 marca 2017 roku oskarżony C. O. (1) oświadczył, że przyznaje się tylko do tego, że zawiózł przedmioty o których mowa w przedstawionym mu zarzucie na skup złomu i sprzedał je w imieniu innych osób, przy czym nie był w stanie określić kim były osoby, które zleciły mu sprzedaż tych przedmiotów i w tym przedmiocie wyjaśniał, że: „było trzech mężczyzn, chyba z L. i poprosili mnie o pomoc w sprzedaży złomu, bo ja miałem dowód. Nie mówili skąd to mają. W pierwszy dzień sprzedałem ten silnik, a na drugi dzień tylko wiozłem te kraty na skup, a oni sobie dalej poradzili (…) Dostałem za pomoc od tych mężczyzn 50 złotych”. Ponadto po odczytaniu wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w dniu 15 października 2015 roku C. O. (1) oświadczył, że nie podtrzymuje tego co powiedział na policji, ale to co powiedział dzisiaj oraz powtórzył, że on nie dokonał żadnej kradzieży.

Podczas wyjaśnień złożonych przed Sądem w dniu 03 października 2017 roku oskarżony C. O. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Ponadto oskarżony C. O. (1) wyjaśniał, że nie zna A. Ł. (1) , ale czasami go widuje na ul. (...). Odnośnie zarzucanego mu czynu oskarżony C. O. (1) wyjaśniał, że pamięta jak w dniach 17 i 18 sierpnia 2015 roku zawoził komuś wózkiem jakieś kraty na skup złomu, przy czym po chwili doprecyzował, że to było jednego dnia, ale nie pamiętał, czy było to 17 czy 18 sierpnia. W tym dniu oskarżony C. O. (1) przechodził ul. (...) za torami, gdzie spotkał dwóch nieznanych sobie młodych mężczyzn, którzy zapytali go, czy może sprzedać na pobliskim skupie złomu przedmioty, które mięli ze sobą na wózku. Oskarżony zawiózł przedmioty znajdujące się na wózku owych dwóch młodych mężczyzn na skup złomu, gdzie od zatrudnionego tam pracownika skupu złomu, który go znał oskarżonego z widzenia, dostał karteczkę z wagą pozostawionych przedmiotów, ale bez oznaczenia imienia i nazwiska osoby pozostawiającej złom, po czym przekazał tę karteczkę tym chłopakom i się rozeszli.

(wyjaśnienia oskarżonego C. O. (1) – k. 38-39, 185-186, 227-227v)

Oskarżony A. Ł. (1) w toku wyjaśnień złożonych Prokuratorowi Prokuratury Rejonowej w (...) w dniu 27 lipca 2016 roku nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśniał, że spotkał na ulicy (...) w T. nieznanego mu wcześniej młodego chłopaka, który wręczył mu kwitek i poprosił aby A. Ł. (1) poszedł z przedmiotowym kwitkiem na skup złomu przy ul. (...) po odbiór pieniędzy w kwocie ponad 900 złotych, za co A. Ł. (1) otrzymał 12 złotych. Na skupie złomu oskarżony A. Ł. (1) okazał swój dowód osobisty i tam wystawiono dokument dotyczący sprzedaży złomu na jego nazwisko.

W toku wyjaśnień złożonych przed Sądem w dniu 03 października 2017 roku oskarżony A. Ł. (1) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i wyjaśniał, że był po pieniądze na skupie złomu wraz z kartką, którą dostał od młodego chłopaka. Oskarżony A. Ł. (1) zgodził się i w zamian za odbiór pieniędzy za złom dostał od tego chłopaka pieniądze w kwocie 13 złotych. Oskarżony A. Ł. (1) wyjaśniał ponadto, że nie zna C. O. (1) .

(wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) – k. 128-129, 227v-228)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Wydany przez Sąd wyrok został poprzedzony analizą całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Przeprowadzone na rozprawie dowody zostały poddane swobodnej ocenie uwzględniającej zasady logicznego myślenia, wiedzę oraz wskazania doświadczenia życiowego.

W aspekcie powyższego, Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia złożone przez C. O. (1) podczas pierwszego przesłuchania przed funkcjonariuszem Komendy Powiatowej Policji w T. w dniu 15 października 2015 roku, w toku których oskarżony ten przyznał się zarzucanego mu czynu oraz wyjaśniał, że sam dokonał kradzieży 13 krat metalowych, podestowych, dwóch pomp typu (...), dwóch silników od mieszadeł m-ki (...) oraz elementów konstrukcji o łącznej wartości 2.300 zł, pochodzących z demontażu na terenie Miejskiej Oczyszczalni (...) przy ul. (...). W ocenie Sądu w/w wyjaśnienia oskarżonego były jasne i szczere, znalazły one następnie potwierdzenie w treści zapisu z monitoringu skupu złomu przy ul. (...) w T., na którym widać wyraźnie oskarżonego C. O. (1) przywożącego złom na sprzedaż zarówno w dniu 17 sierpnia, jak i 18 sierpnia 2015 roku oraz w dowodach skupu złomu – umowach sprzedaży wystawionych w dniach 17 sierpnia i 18 sierpnia 2015 roku. Dodatkowo wyjaśnienia te w sposób pośredni potwierdzają także zeznania świadka M. J., która potwierdziła, że zna oskarżonego C. O. (1), który przywoził złom na skup.

Zdaniem Sądu późniejsze wyjaśnienia oskarżonego C. O. (1), w których zaprzecza on swojemu sprawstwu i wyjaśnia, że został poproszony przez młodych mężczyzn aby oddać należący do nich złom na skupie znajdującym się przy ul. (...) w T. są niespójne i nieprzekonujące oraz wynikają z przyjętej przez oskarżonego linii obrony mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Niespójność wyjaśnień oskarżonego, w ich zmienionej wersji, polega na podawaniu przez oskarżonego C. O. (1) różnych nieprecyzyjnych i wykluczających się wzajemnie wersji wydarzeń, jakoby przedmiotowy złom otrzymał od dwóch lub trzech młodych chłopaków, którzy poprosili oskarżonego o jego sprzedaż, a on zrobił to, przy czym w toku wyjaśnień przed Sądem twierdził, że było to jednego dnia, natomiast jak wynika z nagrania monitoringu znajdującego się w skupie złomu przy ul. (...) oraz z dowodów skupu złomu przychodził on na miejsce skupu złomu zarówno 17 jak i 18 sierpnia 2015 roku.

Sąd zwrócił przy tym uwagę, że oskarżony C. O. (3) w toku całego postępowania zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak, w tym podczas wyjaśnień w toku których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak i następnie w toku wyjaśnień przed prowadzącym postępowanie prokuratorem jak i w postępowaniu Sądowym był konsekwentny wyłącznie w jednej kwestii, a mianowicie, że nie zna osoby A. Ł. (1). Powyższa zaś okoliczność, w żadnej mierze nie może zostać podważona, albowiem rzecznik aktu oskarżenia, ale również Sąd nie znalazł żadnego przekonującego dowodu łączącego osobę oskarżonego C. O. (1) z oskarżonym A. Ł. (1) i potwierdzającego, jakoby ten ostatni rzeczywiście brał udział w przestępstwie objętym zarzutem.

Natomiast za wiarygodne w całości Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1), są one bowiem wewnętrznie spójne, logiczne i jasne, natomiast w aspekcie całokształtu materiału dowodowego, zarówno osobowego, jak i rzeczowego, faktycznie nie sposób odmówić im wiarygodności. Na podstawie wyjaśnień oskarżonego A. Ł. (1), w świetle również wiarygodnych dowodów nieosobowych w postaci dokumentów ze skupu złomu, Sąd ustalił, że w dniu 18 sierpnia 2015 roku w siedzibie prowadzącej skup złomu P.T.H. (...) Sp. j. M. i A. J., tj. przy ul. (...) w T. wystawiono dwa dokumenty – dowody skupu złomu – umowy sprzedaży złomu w postaci chromoniklu o wadze netto 92 kg i 180 kg o łącznej wartości 1.033,60 złotych na dane sprzedającego A. Ł. (1). Ponadto, wątpliwości Sądu nie budzą również wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) z treści których wynika, że nie zna on współoskarżonego w przedmiotowej sprawie C. O. (1), znajdujące potwierdzenie także w wyjaśnieniach C. O. (1).

Sąd nie powziął wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadka M. J., które były jednoznaczne i logiczne. Treść w/w zeznań posłużyła Sądowi do dokonania ustaleń odnośnie funkcjonowania skupów złomu P.T.H. (...) Sp.j. M. i A. J., przy ul. (...) oraz przy ul. (...). Zgodnie z zeznaniami M. J. złom można zanieść zarówno na ul. (...), jak i na ul. (...), natomiast wypłata pieniędzy ma miejsce wyłącznie przy ul. (...) i w związku z tym osoba oddająca złom na ul. (...) otrzymuje kwit wagowy, na podstawie którego wydawane są pieniądze za złom na ul. (...), po uprzednim sprawdzeniu danych osobowych osoby sprzedającej. Powyższa zaś okoliczność ma fundamentalne znaczenie w kontekście przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego A. Ł. (1).

Zeznania świadków L. S. oraz A. M., zatrudnionych w oczyszczalni ścieków okazały się wewnętrznie spójne, logiczne i konsekwentne, wobec czego Sąd nie powziął wątpliwości co do ich wiarygodności i posłużył się nimi celem potwierdzenia stanu faktycznego odtworzonego za pomocą innych dowodów.

Sąd uznał za w pełni wiarygodną również dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy. W szczególności istotne dla Sądu okazało się nagranie z monitoringu skupu złomu, protokoły odtworzenia zapisu, protokoły zatrzymania i oględzin skradzionych przedmiotów ujawnionych na skupie złomu, dane o karalności oskarżonych, odpisy wyroków. Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności ani autentyczności, a w połączeniu z pozostałym, uznanym przez Sąd za wiarygodny materiałem dowodowym, dokumenty te pozwalają na odtworzenie rzeczywistego i pełnego obrazu czynu popełnionego przez oskarżonego C. O. (1).

Na wiarygodność zasługuje również opinia dotycząca stanu zdrowia psychicznego oskarżonego C. O. (1). Zaznaczyć należy, iż opina jest jasna, pełna i należycie umotywowana, sporządzona w sposób sumienny i rzetelny, w oparciu o teoretyczną wiedzę, jak i doświadczenie zawodowe biegłego. Brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zawartych w niej wniosków.

Przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. (kradzieży) dopuszcza się ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Przedmiotem ochrony art. 278 k.k. jest własność, posiadanie oraz inne prawa rzeczowe i obligacyjne do rzeczy ruchomej, co rozumieć należy jako wyodrębniony i mogący samodzielnie występować w obrocie przedmiot materialny, który przedstawia wartość majątkową. Zachowanie się sprawcy przestępstwa kradzieży polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór należy rozumieć bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę. „Istota zaboru polega na wyjęciu spod władztwa dysponenta mienia ruchomego. Dopuścić się go może osoba, która nie ma w ogóle prawa rzeczą rozporządzać. Tym właśnie różni się kradzież od przywłaszczenia, którego przedmiotem może być rzecz będąca w legalnym, a nie bezprawnym posiadaniu sprawcy” (wyrok SN z 9 kwietnia 1997 r., III KRN 241/96, Prok. i Pr. 1997, nr 10, poz. 6; J. Satko, glosa do wyroku SN z 9 kwietnia 1997 r., III KKN 241/96, OSP 1998, z. 5, poz. 95). Do wypełnienia znamion przestępstwa kradzieży konieczne jest zaistnienie okoliczności, że wyjęcie rzeczy spod władztwa następuje wbrew woli osoby nią władającej, a także bez żadnej ku temu podstawy (wyrok SN z dnia 18.12.1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr. 1999, nr 7 – 8, poz. 5). Przy przestępstwie kradzieży działanie sprawcy należy uznać za ukończone z chwilą, gdy sprawca „zawładnął rzeczą, objął ją w swoje posiadanie, bez względu na to, czy zdołał następnie zamiar rozporządzania tą rzeczą jako swoją urzeczywistnić czy też nie” (wyrok SN z 21 stycznia 1985 r., II KR 311/84, OSNPG 1985, nr 8, poz. 110). Przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw kierunkowych, co oznacza, że zachowanie sprawcy ukierunkowane jest na ściśle określony cel, jakim jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Do wypełnienia znamion przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. „nie wystarcza zatem, aby sprawca godził się na możliwość przywłaszczenia. Niezbędne jest tu wykazanie, że sprawca miał świadomość znaczenia swojego działania, tzn. zmierzał do przywłaszczenia rzeczy i jednocześnie chciał przywłaszczyć sobie cudzą rzecz” (wyrok SN z 5 maja 1999 r., V KKN 406/97, Prok. i Pr. 2000, nr 4, poz. 6). Zabór rzeczy musi następować w celu przywłaszczenia, tzn. włączenia przez sprawcę rzeczy do swojego majątku połączonego z trwałym pozbawieniem władztwa nad rzeczą jej dotychczasowego właściciela (wyrok SN z 17 lutego 1989 r., V KRN 280/88, OSNPG 1989, nr 8, poz. 94).

Rozpatrując zachowanie oskarżonego C. O. (1), dowodzenie jego sprawstwa, które nie zostało udowodnione dowodami bezpośrednimi, poza częściowymi wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi we wstępnej fazie postępowania karnego, polegało również na ustaleniu przez Sąd faktów ubocznych na podstawie środków dowodowych wykazujących bezpośrednio ich zaistnienie, tj. obecności oskarżonego C. O. (1) na skupie złomu przy ul. (...) w T. w dniach 17 i 18 sierpnia 2015 roku wraz z przedmiotami celem ich sprzedaży, co potwierdził sam oskarżony w toku postępowania sądowego, wystawienie na nazwisko oskarżonego dowodów sprzedaży złomu oraz treści pierwszych, swobodnych wyjaśnień oskarżonego złożonych w stadium przygotowawczym postępowania, w których przyznał się on do dokonania kradzieży przedmiotowego złomu. Po ustaleniu w ten sposób niewątpliwych poszlak Sąd, działając w zakresie swobodnej oceny dowodów, a więc biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego i podstawowe zasady prawidłowego rozumowania, wyciągnął wnioski o fakcie głównym, tj. sprawstwie oskarżonego C. O. (1), który zrabował przedmioty z terenu Miejskiej Oczyszczalni (...) przy ul. (...) w T..

Tak zatem oskarżony wyczerpał swym zachowaniem znamiona występku z art. 278 § 1 kk . Sąd zważył przy tym, że oskarżony C. O. (1) popełnił zarzucany mu czyn w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 5 lat od odbycia kary za przestępstwa podobne w sprawach II (...)oraz II K(...) Sądu Rejonowego w (...). Wobec powyższych ustaleń odnośnie stanu faktycznego oraz poczynionych rozważań prawnych Sąd uznał C. O. (1) za winnego tego, że: w okresie czasu od dnia 17 sierpnia 2015 roku do dnia 18 sierpnia 2015 roku na terenie Miejskiej Oczyszczalni (...) przy ul. (...) w T. województwa (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pochodzących z demontażu 13 metalowych krat podestowych, dwóch pomp typu (...), dwóch silników od mieszadeł m-ki (...) oraz innych, metalowych elementów konstrukcji o łącznej wartości 2.300 złotych, czym działał na szkodę Zakładu (...) Sp. z o.o. w T., przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze, zgodnie z dyrektywami wynikającymi z art. 53 k.k., zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego sprawcy, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ta ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego należy uznać za stosunkowo znaczny, albowiem oskarżony, mimo uprzedniej pięciokrotnej karalności za przestępstwa przeciwko mieniu ponownie wykazał się brakiem poszanowania dla własności mienia, działając jedynie z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej. Przestępcza przeszłość oskarżonego świadczy o braku w jego postawie poszanowania dla porządku prawnego. Oskarżony nie zrozumiał naganności swojego postępowania, nie widać u niego poprawy i krytycznego stosunku do popełnionego czynu. Powyższa okoliczność nie pozwala na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. Ponadto, wobec oskarżonego nie można przyjąć pozytywnej prognozy, że nie dopuści się on ponownie popełnienia przestępstwa. Wobec tego Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż adekwatną reakcją karno – prawną za popełnione przez oskarżonego C. O. (1) przestępstwo będzie kara 8 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta będzie współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, spełni także cele ogólnoprewencyjne i wychowawcze.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego C. O. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 607 złotych tytułem poniesionych wydatków oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 180 złotych, którą ustalił w oparciu o treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.).

Natomiast przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe nie doprowadziło do udowodnienia winy oskarżonemu A. Ł. (1). Oskarżony A. Ł. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Od początku stanowczo i w sposób wiarygodny wyjaśniał, że nie zna C. O. (1), a okoliczność ta znajduje również potwierdzenie w wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego C. O. (1). Podkreślić przy tym należy, że znajdujące się w aktach sprawy i zaliczone w poczet dowodów dowody skupu złomu – umowy sprzedaży wystawione na nazwisko A. Ł. (1) stanowią jedynie dowód wypłaty oskarżonemu A. Ł. (1) wskazanych w nich kwot. Jak bowiem wynika z wiarygodnych depozycji świadka M. J. przyjmowanie złomu ma miejsce zarówno w punkcie przy ul. (...) jak i przy ul. (...), ale wypłata pieniędzy ma miejsce w punkcie przy ul. (...), gdzie spisywane są też dane z dowodu osobistego sprzedającego. W aspekcie powyższego, zauważyć zatem należy, iż żadne z nagrań nie potwierdza, że oskarżony A. Ł. (1) był w punkcie skupu złomu przy ulicy (...), a jednocześnie też nie ma żadnego dowodu, że dostarczył złom na ulicę (...). Istotnie również bezstronny i nie zainteresowany rozstrzygnięciem na rzecz żadnej ze stron świadek, a mianowicie M. J. prowadząca skup złomu powiedziała wyraźnie, że „Co do drugiego z panów to nie wiem czy przynosił coś na złom. pamiętam, że przychodził (a jak wynika z protokołu jej przesłuchania – vide k. 229 miała na myśli oskarżonego A. Ł. (1)) z dowodem osobistym, żeby zapłacić mu za złom, który zostawił, wypłacałam mu pieniądze na podstawie kwitu wagowego. Nie wiem ile razy. Nie wiem, czy przychodził sam, czy z kimś. Ja wystawiałam dowód skupu, oryginał dowodu przekazywałam sprzedającemu, a kopia jest dla mnie. Złom można zanieść na S. i na (...), ale wypłata pieniędzy jest na(...). Ja spisuję dane na podstawie dowodu osobistego”.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że żaden z przeprowadzonych dowodów nie pozwolił na uznanie, że oskarżony brał udział w kradzieży przedmiotów objętych aktem oskarżenia. Wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1), wespół z pozostałymi dowodami ujawnionymi na rozprawie, Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 k.p.k., zgodnie z którymi, Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, jak i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, nadto Sąd miał na względzie, że wszelkie wątpliwości, zgodnie z przepisem art. 5 § 2 k.p.k. oceniać należy na korzyść oskarżonego.

Wobec powyższego Sąd uniewinnił oskarżonego A. Ł. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. a kosztami postępowania w tym zakresie zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążył Skarb Państwa.

.