Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Jolanta Dzitowska

Protokolant st. sekr. sądowy Iwona Ostaszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2018r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich A. W. (1), A. W. (2) reprezentowanych przez matkę A. W. (3)

przeciwko B. W. (1)

o podwyższenie alimentów

1. Podwyższa alimenty od pozwanego B. W. (1) na rzecz małoletnich: - A. W. (1) zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 września 2009 roku w sprawie sygn. akt IIIRC 207/09 z kwoty 450 zł miesięcznie, do kwoty 800 (osiemset) złotych miesięcznie,

- A. W. (2) zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 6 stycznia 2009r. w sprawie sygn. akt VIRC 2184/08 z kwoty 300 zł miesięcznie, do kwoty 800 (osiemset) złotych miesięcznie,

wszystkie alimenty płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca,
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności każdej z rat, do rąk matki małoletnich A. W. (3), poczynając od 23 kwietnia 2018r.

2. W pozostałej części powództwo oddala.

3. Zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 510 zł tytułem opłaty od której powódka była ustawowo zwolniona.

4. Pozostałe koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

5. Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

A. W. (3) w pozwie przeciwko B. W. (1) wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych na rzecz ich córek A. W. (1) w wysokości 300 zł miesięcznie oraz A. W. (2) w wysokości 450 zł miesięcznie, do kwoty po 2.000 zł miesięcznie na każdą z nich. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódek zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych, o ile nie zostanie złożony spis kosztów.

W uzasadnieniu wywodziła, że małoletnie są córkami pozwanego z jego związku małżeńskiego z A. W. (3). Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 6 stycznia 2009r. rozwiązano małżeństwo A. W. (3) i B. W. (1) przez rozwód. Sąd ustalił miejsce pobytu małoletnich dzieci stron przy matce. Sąd Rejonowy w Piszu wyrokiem z dnia 22 września 2009r. zasądził od pozwanego na małoletniej A. (1) alimenty w kwotach po 300 zł miesięcznie oraz alimenty na rzecz małoletniej A. (2)w kwotach po 450 zł miesięcznie. W tym czasie powódki miały odpowiednio sześć i trzy lata. Obecnie są już nastolatkami. Małoletnie potrzebują środków finansowych na zakup większej ilości pożywienia, kosmetyków, odzieży i obuwia. Pojawiły się także dodatkowe koszty w postaci konieczności zakupu książek, przyborów szkolnych i pokrywania wydatków związanych z wyjazdami na wycieczki. Małoletnia A. (1)doznała urazu kolana w związku z czym koniecznym było poczynienie dodatkowych wydatków na jej leczenie. Pozwany odmówił matce dziewczynek przesłania dodatkowych środków na ten cel, w konsekwencji czego A. W. (3) musiała się zapożyczyć. Nadto wymieniona zaciągnęła pożyczkę na kwotę 3.400 zł na wyposażenie pokoi córek, ponieważ pozwany zwlekał z przekazaniem pieniędzy na ten cel.

W dalszej części uzasadnienia pozwu wskazała, że pozwany jest informowany o wszystkich wydatkach niezbędnych na utrzymanie małoletnich. Pozwany przekazuje na córki środki pieniężne według swojego uznania, często znacznie po czasie, w którym muszą zostać one poniesione.

Od czasu wydania orzeczenia w przedmiocie wysokości alimentów zmieniła się sytuacja materialna pozwanego, który od 2009r. zamieszkuje w Danii, gdzie pracuje za wynagrodzeniem w wysokości odpowiadającej kwocie około 14.000 zł. A. W. (3) otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości około 2.250 zł. Ponosi koszty związane z wynajęciem mieszkania w wysokości 900 zł oraz opłat za czynsz w kwocie około 120 zł, za gaz w wysokości ok. 15 zł oraz energię elektryczną w wysokości 68,29 zł. Opłaca także dostęp do Internetu, na co przeznacza kwotę 75 zł oraz opłaca telefony komórkowe, w tym użytkowane przez córki, za kwotę 170 zł.

Pozwany B. W. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wywiódł, że dobrowolnie spełnia świadczenie na rzecz małoletnich córek w wysokości 1.000 zł oraz dodatkowo dokonuje zakupów prezentów i innych dóbr dla małoletnich. Wskazał, że powódka do celów postępowania zawyża wysokość jego zarobków, które wahają się między 13.500 a 18.500 duńskich koron, co odpowiada mniej więcej 6.750 zł a 9.250 zł. Wysokość wypłaty uzależniona jest od ilości godzin przepracowanych w miesiącu i pozwany nie jest w stanie zarabiać więcej, ponieważ zmuszony byłby do pracy ponad 12 godzin dziennie. Za zarobione środki utrzymuje swój pobyt i mieszkanie w Danii oraz mieszkanie w Polsce. Koszty miesięczne jakie ponosi to ok. 8.000 – 9.000 zł. Ma bardzo dobry kontakt z córkami i jak tylko jest w kraju, spotyka się z nimi i zabiera na wycieczki. Zdarzały się sytuacje, że matka dzieci wyjeżdżała na wakacje pozostawiając domu 10-letnią córkę samą, twierdząc że dziecko jest już samodzielne.

W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew zakwestionował wykazane potrzeby małoletnich, które w jego ocenie nie są usprawiedliwione. Koszty utrzymania A. (1)na poziomie 11.000 zł oraz Alicji na poziomie 15.000 zł są rażąco zawyżone, a wyszczególnione pozycje z załączonego do pozwu spisu kosztów – iluzoryczne (k. 147 – 150). Do odpowiedzi na pozew pozwany załączył między innymi spis ponoszonych przez niego wydatków z którego wynika, że ponosi miesięcznie wydatki w wysokości ok. 7.210 zł, a ich wysokość uzależniona jest od kursu waluty. Składają się na nie między innymi opłata za mieszkanie w Polsce w wysokości 434,29 zł, opłata za mieszkanie w Danii wynosząca około 1.890 zł, koszt paliwa na dojazd z Danii do Polski wynoszący ok. 1.200 zł, koszt wyżywienia w Polsce w kwocie 300 zł oraz koszt wyżywienia w Danii wynoszący ok. 1.120 zł. Ponosi nadto coroczne wydatki na ubezpieczenie auta w wysokości 1.300 zł, jego naprawę i serwis w wysokości 800 zł, ubezpieczenie mieszkania w wysokości 180 zł oraz podatku wynoszącego 31 zł (k. 153).

Na rozprawie pozwany uznał powództwo o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej A. (1) do kwoty 700 zł miesięcznie, a na rzecz A. (2)do kwoty 600 zł miesięcznie. Powódka ostatecznie wniosła o orzeczenie alimentów na rzecz małoletnich w kwotach po 1.000 zł na każde dziecko (k. 461).

W wyniku przeprowadzonej rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. W. (1) i A. W. (3) związek małżeński zawarli 18 stycznia 2003r. w O.. W trakcie jego trwania wymienionym urodziło się dwoje dzieci – A. W. (1) ur. (...) i A. W. (2) ur. (...) Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 6 stycznia 2009r. sygn. akt VI RC 2184/08 orzeczono rozwiązanie małżeństwa wymienionych przez rozwód. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi stron powierzono obojgu rodzicom, ustalając miejsce ich pobytu przy matce. Nadto zobowiązano obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletnich, a udział ojca w ponoszeniu tych kosztów określono na kwoty po 300 zł miesięcznie na każde dziecko. Pozostałymi kosztami obciążono matkę dziewczynek (d: odpis zupełny aktu małżeństwa k. 4, odpisy skrócone aktów urodzenia k. 5, 6, wyrok k. 35 – 35v – akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 2184/08). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 września 2009r. sygn. III RC 207/09 alimenty na rzecz małoletniej A. W. (1) z dniem 1 września 2009r. podwyższono do kwoty po 450 zł miesięcznie, pozostawiając termin i sposób płatności bez zmian. W czasie orzekania przez ten Sąd małoletnia A. (1) miała ukończone 6 lat, zaś małoletnia A. (2) 3 lata. A. (1) podjęła wówczas naukę w szkole podstawowej w klasie zerowej. Matka dzieci zatrudniona była w Centrum Medyczno – Oświatowym im. (...) Caritas Diecezji (...) za wynagrodzeniem ok. 1.300 zł netto. Spłacała kredyty w łącznej kwocie 570 zł miesięcznie. Mieszkała z dziećmi u rodziców, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe. B. W. (1) przebywał w Danii, gdzie pracował w masarni. W czerwcu 2009r. zarobił 14.345 koron, zaś w lipcu 2009r - 10.931 koron. Ponosił opłatę za mieszkanie w wysokości 5.300 koron miesięcznie. Dojeżdżał do pracy i płacił za dojazdy około 900 koron. Na wyżywienie przeznaczał około 3.000 koron miesięcznie (d: wyrok k. 19, uzasadnienie k. 23 – 26 – akt sprawy SR w Piszu sygn. akt III RC 207/09).

Aktualnie pozwany nadal pracuje w Danii i zarabia około 18.500 koron, co odpowiada kwocie około 10.000 zł. Wynajmuje za granicą razem z kolegą mieszkanie, za które płaci około 3.380 koron tj. 1.800 zł. Koszt opłat za media, prąd i ogrzewanie wynosi łącznie 380 zł. Na wyżywienie w Danii przeznacza kwotę około 600 zł. Ponosi nadto koszty związane z opłatami za telewizję w wysokości 30 zł oraz ubezpieczenia zdrowotnego w wysokości 260 zł. Dobrowolnie podwyższył przekazywane powódce alimenty i przekazuje jej z tego tytułu łącznie 1.000 zł miesięcznie. Pozwany w kwietniu 2015r. otrzymał zwrot zasiłku na dzieci w kwocie 40.000 zł. Powódce przekazał z tego tytułu 30.000 zł, pozostałą zaś kwotę pozostawił sobie. Przeznaczył ją na umeblowanie pokoju dziewczynek. Pozostała mu z tej sumy kwota 4.500 zł. B. W. (1) otrzymywał od tej pory zasiłek w wysokości ok. 1.000 zł miesięcznie, który przekazywał byłej żonie. Jego wysokość kwartalna to 5.600 koron i w zależności od kursu waluty odpowiada ok. 3.000 zł. W toku niniejszego postępowania pozwany we wrześniu 2017r. zrezygnował z pobierania zasiłku na dzieci i zaprzestał jego przekazywania matce. Wyjaśniał, że spowodowane było to okolicznością, iż nie był on przeznaczany na dzieci, a jeżeli zasiłek pobierany przez matkę dzieci w Polsce jest niższy to wypłacana jest różnica. Nadto podał, że obawia się pociągnięcia do odpowiedzialności jeżeli matka małoletnich pobierałaby jednocześnie zasiłki w Polsce (wyjaśnienia B. W. (1) k. 461v, 628 d: potwierdzenia przelewów k. 330 – 358, informacja o wynagrodzeniu k. 466 – 469, zeznania A. J. k. 472v, zeznania B. W. (1) k. 501 – 501v). Pozwany dwa razy w miesiącu jedzie samochodem do Polski, co wiąże się z wydatkiem ok. 1.000 zł za jeden przejazd. Posiada samochód osobowy marki A. (...) z 2008r. B. W. (1) nabył w B. mieszkanie za kwotę 45.000 zł. Miesięczny koszt jego utrzymania to 430 zł. Mieszka w nim partnerka pozwanego, która zarabia najniższe krajowe wynagrodzenie i nie dokłada się do utrzymania nieruchomości. Pozwany na duńskim rachunku bankowym posiadał w lutym 2018r. środki wynoszące ok. 10.000 koron, zaś na rachunku bankowym założonym w kraju ok. 5.000 zł (d: wykazy opłat k. 367 – 369, rozliczenie k. 371, zeznania B. W. (1) k. 501 – 501v, zeznania D. W. k. 498v – 499v, potwierdzenia przelewów k. 221 – 227, historie rachunków k. 521 - 528).

Pozwany dołożył powódce na zakup mebli do pokojów córek, nadto opłaca telefony komórkowe małoletnich oraz daje dzieciom prezenty. Jak małoletnie były młodsze B. W. (1) przywoził im zabawki i ubrania z zagranicy. Obecnie gdy jest w kraju zabiera córki na zakupy i kupuje im ubrania. Pozwany w 2016r. zabrał małoletnie do parku rozrywki w okolicach C., dzieci przebywały u pozwanego w okresie ferii zimowych i świąt, niekiedy także w weekendy, a także w okresie wakacyjnym. Ojciec gdy jest za granicą utrzymuje z nimi kontakt telefoniczny. Wykazuje zainteresowanie ich sytuacją szkolną (d: zeznania B. W. (1) k. 501 – 501v, zeznania D. W. k. 498v – 499v, zeznania G. J. k. 498 – 498v, potwierdzenie przelewu k. 244).

Powódka A. W. (3) pracuje jako farmaceuta i zarabia około 2.400 zł netto miesięcznie. Jej dochód w roku podatkowym 2016 wyniósł 40.138,60 zł zaś w roku 2017 – 38.865,76 zł. Mieszka wraz z córkami w wynajętym mieszkaniu, którego koszt wynajęcia wynosi 1.400 zł miesięcznie. Rachunki za prąd, to około 70 zł miesięcznie, a za gaz ok. 30 zł. Zmuszona była wyposażyć wynajęte mieszkanie w meble i sprzęty domowe. Przeznacza po 250 zł na kieszonkowe dziewczynek. Kupiła dzieciom między innymi komputery za ok. 3.000 zł i 2.500 zł. W ubiegłym roku była z dziećmi przez 10 dni na wakacjach w wynajętych pod E. domkach, których koszt na jedną osobę wyniósł 700 zł. Na urodziny daje córkom po 100 zł. Jest uczulona na nikiel i stosuje maść, która kosztuje 150 zł i wystarcza na dwa tygodnie. Posiada samochód F. (...) z 2008r. Posiada zaciągnięte pożyczki i kredyty na kupno samochodu, przeprowadzki, zakup sprzętu i na bieżące potrzeby, których miesięczna wysokość rat do spłaty wynosi ok. 1.000 zł. Całkowita kwota do spłaty wynosi 75.228,56 zł. Powódka złożyła wniosek o przyznanie jej świadczenia z programu 500+. A. W. (3) oprócz wykonywania pracy zarobkowej w aptece dorabia sprzedając tonery do drukarek na portalu Allegro oraz pracuje jako tzw. „tajemniczy klient”. W toku sprawy podawała, że miesięcznie sprzedaje jeden albo kilka tonerów. Zdarza się też, że nie sprzeda żadnego. Swoje wynagrodzenie z tego tytułu określała na kwotę 100 zł na okres trzech miesięcy. Pracując jako tzw. „tajemniczy klient” Biedronki zarabia dwa razy w miesiącu po 18 zł. Powódka posiada rachunek bankowy w Banku (...) na którym 11 lutego 2018r. posiadała środki w wysokości ok. 4000 zł. Nadto rachunek w banku (...) na którym w tym czasie znajdowało się ok. 1.700 zł. A. W. (3) jest także właścicielką rachunku bankowego w A. Bank, który jak wyjaśniała służy tylko obsłudze kredytów zawartych w tym banku. Powódka ma także inny rachunek w banku (...), który jak podała założyła bratu Ł. G., który w trakcie rozprawy zeznał, że przekazywał powódce między innymi kwoty 20.000 zł i 14.000 zł, aby wpłaciła je na ten rachunek, gdyż był poręczycielem kredytu, z którego spłatą zachodziły problemy. Pieniądze te znajdowały się na tym rachunku u siostry na przechowanie i nie zdarzyło się, żeby powódka zadysponowała nimi na własne potrzeby.

Małoletnia A. (2) korzysta z pomocy psychologa. Dziewczynki są zdrowe. Uczęszczają na dodatkowe zajęcia z języków obcych, które kosztują po 40 zł.A. (1) uczy się w II klasie Gimnazjum, a A. (2)w VI klasie Szkoły Podstawowej. Małoletnia O. (1)sprawia problemy wychowawcze. A. (2) korzysta z dodatkowych zajęć sportowych i uczęszcza na basen, łyżwy i żaglówki. Powódka ponosi koszty zakupu dzieciom strojów sportowych i akcesoriów (d: umowa k. 73 – 79, umowa o pracę k. 80, zaświadczenie k. 81, umowa najmu k. 82 – 82v, rachunki k. 112, 113 – 114, harmonogram spłaty k. 617, 618, zeznania podatkowe k. 623 – 626, historia rachunków bankowych k. 504 – 519, 533 – 537, 546 – 616, zeznania Ł. G. k. 627v – 628, zeznania A. W. (3) k. 499v – 510, zeznania A. J. k. 472v, zeznania B. G. k. 472v – 473).

Sąd zważył, co następuje :

Sąd za całkowicie wiarygodne uznał dowody z przedstawionych w sprawie dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony postępowania, a ich autentyczność nie budzi wątpliwości. Sąd podzielił w ograniczonym zakresie zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków A. J. (d: k. 472v), B. G. (d: k. 472v-473), G. J. d: k. 498), D. W. (d: k. 498v-499), Ł. G. (d: k. 627-628). Sąd uznał za wartościowe ich zeznania w zakresie w jakim świadkowie ci zeznawali na okoliczności dotyczące faktów takich jak miejsce zatrudnienia stron, ich dochody, relacje z małoletnimi, odrzucając jednocześnie ich zeznania w części w jakiej świadkowie wyrażali, bądź to własne oceny dotyczące sprawy, bądź to oceny przekazywane im przez same strony. Relacje w tej części jako nieodnoszące się do faktów, które podlegają ocenie pod kątem ich prawdziwości, Sąd uznał jako subiektywne opinie nieposiadające walorów dowodowych.

Jako niewiele wnoszące do sprawy ocenić należy także załączone przez strony obszerne wydruki rozmów stron oraz ich konwersacji z małoletnimi (k. 15 – 62, 167 – 196). Jedynie marginalnie wskazać należy, że każdy wniosek dowodowy musi zawierać fakty podlegające stwierdzeniu, czyli tak zwaną tezę dowodową oraz podawać środek dowodowy mający ją udowodnić. W realiach niniejszej sprawy strony podały jakie okoliczności mają zostać udowodnione za pomocą wymienionych dowodów w sposób mało precyzyjny. I tak z analizy pozwu i odpowiedzi na pozew, w których to zostały one powołane, wynika, że strona powodowa przytoczyła je w celu wykazania, iż nie jest w stanie porozumieć się z pozwanym w zakresie kosztów utrzymania małoletnich, natomiast strona pozwana na okoliczność dobrych relacji ojca z córkami oraz faktu pozostawienia dzieci przez matkę bez opieki. Okoliczności, że strony nie są w stanie porozumieć się odnośnie spraw finansowych oraz, czy i kto ponosi winę za taki stan rzeczy, nie mają większego znaczenia dla sprawy. Fakt, że strony pozostają w sporze, co do partycypacji w kosztach utrzymania córek, znajduje swoje odzwierciedlenie w wytoczonej sprawie i nie wymaga szczegółowego udowadniania, a okoliczność, czy za taki stan rzeczy odpowiedzialność ma ponosić wyłącznie jedna, czy też obie strony postępowania nie jest istotna. Także okoliczności, że małoletnie dzieci miały pozostać same bez opieki matki nie dotyczy postępowania w przedmiocie podwyższenia alimentów.

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 oraz art.135 § 1 kr i o.

Przepis art. 138 kr i o umożliwia korektę zakresu obowiązku alimentacyjnego, w razie zmiany stosunków, przez którą rozumieć należy zmiany w zakresie potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Od ostatniego ustalenia wysokości alimentów upłynął stosunkowo długi okres czasu i w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki umożliwiające korektę ich wysokości. W świetle przeprowadzonych dowodów zasadne zdaniem Sądu jest podwyższenie kwoty alimentów należnych małoletnim do kwot po 800 zł miesięcznie.

Sytuacja finansowa zarówno powódki jak i pozwanego uległa od ostatniej sprawy o ustalenie wysokości obowiązku alimentacyjnego zmianie. A. W. (3) nadal pracuje jako technik farmaceuta i zarabia aktualnie około 2.400 zł miesięcznie, czyli nominalnie znacznie więcej niż porzednio. Płaci raty kredytów w kwocie około 1.000 zł miesięcznie. Wraz z dziećmi mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, którego koszt wynajęcia to ok. 1.400 zł miesięcznie. Powódka dorabia nadto sprzedając tonery oraz pracując na zlecenie jako tzw. „tajemniczy klient”. Dotychczas otrzymywała od pozwanego zasiłek na dzieci z Danii, który wynosił ok. 1.000 zł miesięcznie. Od września 2017r. B. W. (1) nie przekazuje byłej żonie tego zasiłku i wniósł o zaprzestanie jego wypłacania. Powódka ubiega się o świadczenia z programu „500 plus”.

B. W. (1) pracuje w Danii i zarabia około 18.000 koron, co odpowiada kwocie 10.000 zł. Wynajmuje z kolegą mieszkanie w Danii oraz posiada własne mieszkanie w Polsce, w którym mieszka jego konkubina. Opłaty za mieszkanie w Danii wynoszą ok. 1.800 zł, zaś w Polsce 430 zł miesięcznie. Ponosi koszty przyjazdu z zagranicy do kraju. Nie ma innych osób na swoim utrzymaniu.

Powyższe omówienie wskazuje, że od września 2009 roku wzrosły dochody zarówno powódki jak i pozwanego. Wzrosły niewątpliwie również koszty utrzymania małoletnich A. (1) i A. (2). Mowa tu głównie o wzroście, jaki wynika z rozwoju dzieci. Niewątpliwie koszty zakupu ubrań małoletnim, ich wyżywienia, zakupu zabawek, przyborów potrzebnych do szkoły, lekarstw są wyższe.

Prócz potrzeb wynikających z egzystencji, rodzice powinni zapewnić dzieciom również możliwości rozwoju duchowego, rozrywek. Wymienione potrzeby mogą być jednak zaspokojone w sposób ograniczony możliwościami zarobkowymi i majątkowymi rodziców.

Pozwany na rozprawie zadeklarował, że byłby w stanie płacić alimenty w wysokości 700 zł na rzecz starszej A. (1) i w wysokości po 600 zł na rzecz A. (2)

Kwoty te jednak nawet przy uwzględnieniu cyklicznych kontaktów pozwanego z córkami i dokonywanych na ich rzecz zakupów są zbyt niskie.

Zasądzone alimenty w wysokości po 800 zł miesięcznie pokryją koszty ubrań, wyżywienia, odzieży i edukacji małoletnich, w tym koszty związane z rozpoczęciem nowego roku szkolnego. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż to A. W. (3) na co dzień opiekuje się małoletnimi, które są już nastolatkami, jednak nadal potrzebują pomocy, choćby w chorobie. Nie są też samodzielne w większości czynności życia codziennego. A zatem znacznej części matka spełnia obowiązek alimentacyjny określony w art. 135 § 2 kpc.

Pozwany, który na co dzień nie jest obarczony tym obowiązkiem, może bardziej skupić się na pracy zawodowej i spełniać go względem dziecka utrzymując je. Świadczenia w zasadzonej wysokości są adekwatne do możliwości pozwanego, stanowią jedynie ok. 16% jego miesięcznego wynagrodzenia i są niewiele wyższe niż te, które pozwany deklarował, że jest w stanie płacić.

Płacenie przez rodziców alimentów na dzieci niezdolne do samodzielnego utrzymania w znacznej części przypadków trwa jedynie przez pewien okres, w trakcie którego potrzeby tych dzieci muszą wyprzedzać potrzeby innych osób, którym rodzic chce pomagać, nie będąc rodzinnie zobowiązany. Pozwany średnio raz w miesiącu przyjeżdża do konkubiny, a koszt takiego wyjazdu to 1000zł. Nie zawsze wtedy widuje się z córkami ( zeznania B. W. (1) k. 501)

Odnotować trzeba jednakże, że strony przedstawiały odmienne stanowiska odnośnie relacji pozwanego z dziećmi. Na podstawie analizy całości zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzić należy, że nie można tych relacji określić jako złe. Pozwany w miarę swoich możliwości stara się utrzymywać kontakt z córkami i uczestniczyć w ich wychowaniu. W przeszłości zabierał małoletnie na wycieczki, dokładał się oprócz uiszczania alimentów do ich utrzymania, kupował im prezenty. Dziewczynki także okresowo przebywały u ojca pod jego opieką. Utrzymuje z nimi kontakt telefoniczny. B. W. (1) z racji wykonywania pracy zarobkowej za granicą ma ograniczone możliwości uczestniczenia w życiu dzieci, lecz jego dotychczasową postawę jako rodzica określić należy jako dobrą.

Brak jest przesłanek aby uwzględnić powództwo w zakresie żądania powódki podwyższenia alimentów do kwoty 1.000 złotych miesięcznie na każde dziecko. Powódka nie wskazała na okoliczności uzasadniające przekonanie, iż usprawiedliwione potrzeby małoletnich wzrosły na tyle, żeby zasądzić świadczenie w takiej wysokości.

Zrozumiałe, że z uwagi na wiek powódek, ich matka narażona jest na nieustające roszczenia nastolatek. Winna jednak jako rodzic radzić sobie z presją i wydatki na każdą z córek, wysokość przekazywanego dziewczynkom kieszonkowego miarkować w zależności od uzyskiwanych dochodów i posiadanych środków. Przedstawione przez przedstawicielkę ustawową powódek dowody w postaci przelewów i wypłat kwot z kont, wskazujące na wielość dokonywanych przez nią wydatków nie zawsze dowodzą zasadności tych wydatków (k. 83-111,119-131, zeznania A. W. (3)k.449v-500).

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił.

Sąd obciążył pozwanego kosztem opłaty sądowej, od uiszczenia której powódki były ustawowo zwolnione uznając, iż tego rodzaju rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w aktualnej sytuacji finansowej zobowiązanego.

W związku z oddaleniem powództwa w części o pozostałych kosztach procesu rozstrzygnięto w myśl art. 100 kpc.

W oparciu o art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd wyrokowi w części zasądzającej alimenty nadał rygor natychmiastowej wykonalności.