Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy w K.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018r.

sprawy K. S.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w K.

o przywrócenie do pracy

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda K. S. na rzecz pozwanego (...) Sp. z o.o. w K. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn.akt IV P 31/17

UZASADNIENIE

Powód K. S. wniósł pozew o przywrócenie do pracy.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że powód w żaden sposób nie naruszył podstawowych obowiązków pracowniczych, a wręcz odwrotnie, działania powoda ukierunkowane były na dbałość i interesy pozwanego. Natomiast powód w żaden sposób nie naruszył zasad współżycia społecznego w kontaktach z pracownikami pozwanej spółki.

Pozwany – (...) Spółka z o.o. w K. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zarzuciła, że powód jako Przewodniczący Komisji Przetargowej prowadził rozmowy oraz udostępniał informacje firmie, która nie brała udziału w przetargu.

Ponadto zachowanie powoda w stosunku do innych pracowników uzasadniało rozwiązanie umowy o pracę z powodem.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Strony w dniu 13 czerwca 2016r. zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Powód został zatrudniony na stanowisku głównego specjalisty ds. rozwoju i strategii spółki. Jednocześnie powód został prokurentem pozwanej spółki. W związku ze zmianą organizacyjną spółki od dnia 12 września 2016r. powód został zatrudniony na stanowisku kierownika D. Organizacyjno – (...) ( d. akta osobowe powoda).

6 października 2016r. powód został powołany jako Przewodniczący Komisji do przeprowadzenia zamówienia publicznego w związku z prowadzonym postępowaniem dotyczącym zadania inwestycyjnego „Modernizacji budynku administracyjno-biurowego przy ul. (...) w K.. 7 października 2016r. wpłynęła oferta spółki cywilnej z Ł., która z uwagi na braki formalne oferty, decyzją Komisji Przetargowej postępowanie zostało unieważnione. 10 października 2016r. sporządzono kolejny wniosek.

W wyniku zapytania ofertowego zostały złożone oferty przez dwóch wykonawców (...) spółka z o.o. w O. oraz Konsorcjum (...). N. oraz Autorska Pracownika Architektoniczna w O.. Z uwagi na niekompletność ofert oraz przekroczenia kwoty postępowanie unieważniono. 15 listopada 2016r. skierowano kolejne zapytanie ofertowe.

Do 28 listopada 2018r. wpłynęła 1 oferta – (...) Sp. z o.o. w O.. Z uwagi na braki w dokumentacji postępowanie unieważniono. 30 listopada 2016r. pozwany sporządził kolejny wniosek o wszczęcie postępowania. Ponownie wpłynęła oferta (...) Sp. z o.o. w O.. Po uzupełnieniu braków formalnych (dokumentacji) przez Spółkę, Komisja przetargowa formalnie unieważniła przetarg z uwagi na brak wykwalifikowanej kadry, a posiłkowaniem się przez Spółkę firmami zewnętrznymi. Jednocześnie w ocenie Komisji ceny proponowane przez spółkę były zawyżone w stosunku co do cen rynkowych.

29 grudnia 2016r. Prezes pozwanej spółki zezwolił na przeprowadzenie negocjacji z jednym wykonawcą. 30 grudnia 2016r. podpisano umowę o udzielenie zamówienia publicznego (d. dokumentacja przetargowa k.117-383).

Powód optował w grudniu 2016r. za unieważnieniem przetargu (d. zeznania świadka D. W. k.110).

W grudniu 2016r. powód jednocześnie prowadził korespondencję mailową w sprawie ogłoszonego przetargu z R. W.. W mailach tych powód informował zarówno o liczbie złożonych ofert jak również o warunkach jakie powinni spełniać składający oferty, jak również przedstawił konkretne warunki dotyczące kosztów i sposobu wykonania inwestycji (d. maile k. 83-88).

Prezes pozwanej spółki i powód znają się od wielu lat ( bezsporne).

Ich wzajemne relacje w spółce były typowo koleżeńskie. Między sobą zwracali się „na ty” ( bezsporne).

W miesiącu sierpniu 2017r. prezes pozwanej spółki powziął informację o treści prowadzonej korespondencji pomiędzy powodem a R. W. (d. zeznania stron k.426 -427, 447-448).

Powód w tym okresie przebywał na zwolnieniu lekarskim i wykorzystywał urlop wypoczynkowy (bezsporne).

4 września 2017r. pozwany sformułował pismo do Urzędu Miasta w K. o stwierdzonych nieprawidłowościach w związku z przetargiem dotyczącym zadania inwestycyjnego „Modernizacja budynku administracyjno – biurowego przy ul. (...) w K.. Pismo to wpłynęło do Urzędu Miasta w K. dnia 19 września 2017r. (d. pismo k.432-444).

Pomiędzy powodem a niektórymi pracownikami spółki dochodziło do konfliktów na tle wykonywania obowiązków (d. zeznania świadka M. C. k.105, E. K. (2) k.111, D. S. k.112, A. N. k.425).

W dniu 18 września 2018r. pozwany wręczył powodowi pismo rozwiązujące z powodem umowę o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt. 1 kp. Jako, przyczynę rozwiązania umowy o pracę wskazał fakt informowania przez powoda osoby postronnej o stanie przetargu, realizacji postępowania ofertowego, jak również dotyczących ustaleń, co do treści przyszłego zapytania ofertowego, ponadto swoim zachowaniem zniweczył starania pracowników o należytą atmosferę pracy, co przejawiało się w złych relacjach z pracownikami spółki.

Sąd stan faktyczny ustalił na podstawie akt osobowych powoda, dokumentacji w postaci dokumentacji przetargowej, maili, których autentyczności strony nie kwestionowały, na podstawie zeznań świadka M. C. k.105, D. W. k.110, E. K. (2) k.111, D. S. k.112, A. N. k.425.

Sąd dał wiarę zeznaniom strony pozwanej ( k. 426-427).

Zeznania pozwanego w powiązaniu z zeznaniami świadków, jak i pozostałym materiałem dowodowym w sprawie tworzą spójną całość, uzupełniając się wzajemnie.

Z treści maili, których to powód nie kwestionował w sposób bezsporny wynika, że w okresie kiedy powód był przewodniczącym komisji przetargowej prowadził on jednocześnie korespondencję z podmiotem, który nie brał udziału w przetargu informując go nie tylko, kto złożył ofertę, jakie są szanse zmienionej oferty, ale również informował o oczekiwaniach ( warunkach) strony pozwanej co do samego przetargu.

Świadek D. W., członek komisji przetargowej zeznał również, że powód dążył do tego, aby unieważnić przetarg. W tym zakresie nie można dać wiary zeznaniom powoda, że jego zachowanie wiązało się z „pozyskaniem” oferenta. Pozwany nie prowadził takiej korespondencji, nie wyjaśnił warunków oferty z podmiotami, które taką ofertę złożyły. W ocenie Sądu jeśli powód działał w imieniu pozwanej spółki to nic nie stało na przeszkodzie, aby udzielić informacji podmiotowi, który składa ofertę tak, aby ona spełniała kryteria, a nie informował podmiotu, który w żaden sposób nie zgłosił akcesu do przetargu.

Pracodawca, zgodnie z treścią art. 52 § 1 pkt. 1 i 2 kp może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, jeżeli narusza on w sposób ciężki podstawowe obowiązki pracownicze. Rozwiązanie nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę.

W razie rozwiązania umowy o pracę w trybie art.52 § 1 pkt.1 kp przyjmuje się, że do spełnienia warunku niezbędny jest znaczny stopień winy pracownika ( wina umyślna lub rażące niedbalstwo). Ocena rodzaju i stopnia winy pracownika powinna być dokonana w stosunku do naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, jak i z uwzględnieniem zagrożenia lub naruszenia interesów pracodawcy ( por. wyrok SN z 19 sierpnia 1999r., I PKN 1881/99 (...) i P 2000/22/818).

W ocenie Sądu zachowanie powoda – pracownika pozwanej spółki ( Przewodniczącego Komisji Przetargowej) polegające na udostępnieniu informacji co do stanu przebiegu, jak również szczegółowych informacji dotyczących prac, które związane były z ogłoszonym przetargiem, jest ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych.

Z zebranego materiału dowodowego w sprawie w sposób jednoznaczny wynika, że pracodawca nie miał żadnej wiedzy, że taką korespondencję prowadzi powód. Nic nie stało przecież na przeszkodzie, aby powód poinformował pracodawcę o tym, że jest podmiot , który w ocenie powoda spełnia wszystkie warunki przetargu, nawet daje większe gwarancje jego wykonania, aniżeli podmioty, które złożyły oferty.

W ocenie Sądu takie zachowanie pracownika – osoby, która odpowiada za ogłoszony przetarg – jako Przewodniczący Komisji Przetargowej jest ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych.

W ocenie Sądu natomiast nie znajduje uzasadnienia dla podjętej przez stronę pozwaną decyzji zarzut niewłaściwego zachowania się przez powoda w stosunku do podległych mu pracowników skutkujący rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt.1 kp.

Jak wynika z zebranego materiału dowodowego w sprawie, maili, zeznań świadków, na tle zachowania powoda dochodziło do konfliktów, ale były one powodowane kwestią ambicji powoda, czy też konfliktu związanego z innym spojrzeniem na funkcjonowanie zakładu pracy.

W ocenie Sądu pozwany zachował termin miesięczny o którym jest mowa w art. 52 § 2 kp. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że miesięczny termin zakreślony w tym przepisie zaczyna biec od dnia, w którym wiadomość o postępowaniu pracownika uzyska pracodawca (osoba uprawniona do podejmowania czynności z zakresu prawa pracy w jego imieniu). Należy rozumieć, że chodzi o wiadomości na tyle zweryfikowane, tak aby kierownik zakładu pracy mógł nabrać uzasadnionego przekonania o nagannym postępowaniu danego pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1976r. I PRN 74/76, OSNC 1977 nr 5-6, poz.100; ASPiKA 1977 nr 7-8, poz. 127 z glosą J. Krzyżanowskiego). Nie jest to równoznaczne z uzyskaniem pierwszej informacji o określonym zdarzeniu, lecz w takim wypadku należy oczekiwać niezwłocznej reakcji właściwych służb, polegających na sprawdzeniu wiadomości i wyciągnięciu konsekwencji w stosunku do pracownika. Chodzi o moment, w którym pracodawca miał możność sprawdzenia i przekonania się o słuszności obciążających pracownika zarzutów (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1998r, I PKN 96/98, OSNAPiUS 1999 nr 10, poz.329). Bieg miesięcznego terminu z art. 52 § 2 k.p. rozpoczyna się dopiero od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłocznie rozwiązanie umowy o pracę ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 1999 r. I PKN 318/99, OSNAPiUS 2001 nr 5, poz.155), czyli od zakończenia podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego , wewnętrznego postępowania, sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1998r. I PKN 5/98, OSNAPiUS 1999 nr 6, poz.201).

Przy wykładni omawianego przepisu nie sposób pominąć dynamicznie rozwijających się form podmiotów prawa, opartych na rozbudowanej i hierarchicznej strukturze zarządczej, w których system podejmowania decyzji jest uwarunkowany określonym trybem postępowania. Coraz większe wśród nich znaczenie zyskuje sfera ocen prawnych. Rośnie stopień skomplikowania życia społecznego i ilość czynników, jakie decydują o kwalifikacji zachowań pracowników i możliwości postawienia im zarzutu niewłaściwego postępowania. Ustalenie, czy zachodzą okoliczności uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy wymaga zatem coraz częściej nie tylko ustalenia faktów, ale także ich subsumcji prawnej, z uwzględnieniem dorobku orzeczniczego Sądu Najwyższego, sięgając także do norm z dziedzin innych niż prawo pracy. Innymi słowy, w ramach niezwłocznie wszczętego i sprawnie prowadzonego postępowania wyjaśniającego, które prowadzi do uzyskania wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy bez wypowiedzenia z jego winy (art. 52 § 2 kp) może mieścić się (także sprawnie przeprowadzona) analiza prawnej dopuszczalności takiej decyzji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2014r. II PK 193/13, Lex nr 1495939).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że w dniu 7 sierpnia 2017r. powód przesłał Prezesowi pozwanej spółki korespondencję mailową dotyczącą przetargu. Bezspornym też jest, że 4 września 2017r. pozwany miał pełną wiedzę o okolicznościach związanych z przetargiem o czym świadczy pismo datowane z 4 września 2017r. skierowane do Urzędu Miasta w K.. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w dniu 18 września 2017r.

W ocenie Sądu sam fakt wysłania przez powoda maili w dniu 7 sierpnia 2017r. nie świadczy o tym, że w tym dniu pozwany powziął zweryfikowaną wiadomość uzasadniającą rozwiązanie z pozwanym umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt.1 kp. Jak wynika bowiem z zeznań pozwanego pod koniec sierpnia 2017r. informatyk udostępnił mu całość skrzynki pocztowej powoda.

Dlatego dopiero wówczas pozwany mógł podjąć w oparciu o całokształt okoliczności decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem.

Dlatego też mając powyższe okoliczności na względzie Sąd na podstawie art. 56 § 1 kp a contrario orzekł jak w pkt. I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art.98 § 1 kpc jak w pkt. II wyroku.